Lelijkerd!!

Toch nog even er op uit dan maar weer!!
Na de hele week al langs de waterkant te zijn geweest moest, ik toch nog even gaan vissen.
Je moet toch een beetje afbouwen, en met een goed gevoel weer aan een nieuwe werkweek beginnen.
Gisterenavond heb ik Mike even een sms gestuurd of hij zin had om vandaag mee te gaan, en die kans greep hij met beide handen aan. De planning is doodaas vissen en Mike heeft dit nog nooit gedaan.
Dit komt mooi uit, want ik ben wat dat betreft ook een groentje. Wel hebben we ook de jerkbait hengels meegenomen, want er ligt voldoende water open, dus dat kunnen we er mooi bij doen en zo de kansen op scherp zetten. Ik pikte Mike rond 11.30 uur op en toen gingen we snel naar de waterkant, want elke minuut telt mee. Mike had nog niet ontbeten, dus deed hij dit maar in de auto. Ik zat nog vol van de avond ervoor, het eten was me wat zwaar op de maag gevallen, dus een glas cola was voor mij voldoende.
Mike had een lekkere bak warme bami met visballetjes uit eigen keuken, zijn moeder verzorgt hem wel goed wat dat betreft, want als hij dit zelf zou moeten doen, dan komt er niets van hem terecht (zoals met veel jongeren tegenwoordig.)

Nadat hij deze maaltijd had genuttigd waren we inmiddels bij het water gearriveerd, en konden we beginnen. Omdat er nog voldoende water open lag gingen we eerst maar even Jerkbaiten, en daar was Mike goed in . Hij haakte een eerste mooie blankvoorn die we even in het ijs legden en zo na de Jerkbait sessie mooi konden gebruiken als doodaas.
Ik had aan het jerkbaiten al redelijk snel de brui gegeven, dit doordat ik mijn Buster in een tweedelige Buster had veranderd, en zo kwam er een einde aan mijn favoriet van de afgelopen week. Het is net als met de Grieken, je moet na de maaltijd je bord kapot gooien, alleen ik deed dit te vroeg (mosterd na de maaltijd of voor de maaltijd ) hoe je dit ook wilt zien of opvatten.

 Na de breuk van mijn Buster die niet echt meer goed binnen te vissen was, ging ik alvast de doodaas hengels klaar maken en inwerpen, zo kon Mike nog even verder met zijn Jerk sessie. Daar was hij ook snel mee klaar (gekomen). In de tussentijd kon ik mooi zijn blankvoorn aan mijn takel bevestigen. Hierna vlug de auto in, van daaruit konden we mooi beide dobbers overzien en weer even bijkomen van de kou, want de noordoosten wind stond voor ons uit de verkeerde hoek. Maar ongeduldig als ik ben ging ik toch verschillende keren kijken en af en toe de boel wat corrigeren. Niets hielp, dus daarna maar verplaatsen naar een andere hoek, en dat deed ik elke twintig minuten. Nadat we nog een keer de boel hadden verplaatst en ik dacht dat het doodaas op een goed punt lag was het ook na een kleine tien minuten raak. Het is net witvissen, maar dan in het groot. Bij het knipperen van mijn ogen zie ik net dat er iets maar dan ook iets beweging in de dobber zit. Snel ga ik naar de hengel en kijk vanuit die positie goed naar wat er verder gebeurt. Weer tik, tik; de dobber beweegt net wat meer en dan schommelt hij wat heen en weer. Hierna is het een klein speedbootje die net op gang begint te komen en gaat er langzaam vandoor. Ik begin te tellen 1, 3 , 6 , 8, 10 ,12;  zo zit je zeker snel over de tien seconden. Dan de hengel oppakken, de lijn strak draaien en dan aanslaan, het werkt. De hengel staat krom. "MIke, Mike, ik heb beet; mijn eerste doodaas snoek!! Mike komt aangerend"met het schepnet bij de hand. De rakker komt met de kop boven water en dan komen er angstige momenten. Ik zie dat de rakker net aan 1 dregje gehaakt zit. Mike probeert de snoek te scheppen met het eigenlijk te kleine schepnet en blijft met dit net vlak achter dreg nummer twee haken. De snoek lost. Het had ook niet anders gekund, één dreg net kort in de bek en dat vraagt om een losser, helaas pindakaas. Ik laat mij hier echt niet door uit het veld slaan, niemand die hier wat aan kan doen, alleen de onervarenheid denk ik. Ik had waarschijnlijk ook moeten tellen zoals ik het op school heb geleerd en de echte 10 seconden doodaas regel aan moeten houden. Het leek ook echt wel tien seconden in totaal, maar niet vanaf dat de snoek er echt met de dobber en aas vandoor ging. Hierna gaan we beide weer verder en benaderen de boel vanaf een ander perspectief. We verleggen het aas naar een ander stuk, en proberen het opnieuw. Maar ik ben een stuk ongeduld en verleg het aas keer op keer, net zolang tot ik denk dat het goed ligt.
Mike houdt het op dit stuk voor gezien. Lachend om mijn acties verlaat hij dit stuk en gaat het een stuk verderop proberen. Eigenlijk net nadat hij weg is zie ik al weer wat snoek kolken, ook vlak bij de dobber met het aas, maar hij schijnt toch echt geen zin te hebben in mijn mooie blankvoorn!
Na een minuut of tien besluit ik toch maar weer de Jerkbaithengel uit de auto te halen, dit om mijn kansen te vergroten en misschien om te zetten in een bijvangst op deze hengel. Je weet het maar nooit op deze koude en gure winterdag. De sneeuw dwarrelt al lekker de hele dag naar beneden en meestal is dit ook geen goed weer om een snoek aan de haak te krijgen. Dat heb ik eens gelezen in het boek ''Poldersnoeken" van Jan Eggers, mijn grote voorbeeld. Maar ik ben eigenwijs en dat zullen we weten ook. Bij de auto moet ik natuurlijk nog wel even een nieuw kunstaasje aan de speld hangen. Busters heb ik nog genoeg in de kunstaas doos, maar mijn oog valt op een toevallige voorbijganger in deze doos. Het is een zelfgebouwd aasje; wel naar voorbeeld van een andere, maar misschien het proberen waard. Ik had hem begin deze week in de doos gedaan om hem uit te proberen op een stek waar ik goed zou vangen, maar was daar niet aan toe gekomen, dus deze mag nu aan de speld en misschien vangen we er wel wat mee! Wat  je niet probeert zul je ook nooit weten en met die gedachte ging ik maar werpen. Ik riep Mike nog even, maar die hoorde niets, van een potje jerken word je immers doof, dus dat zal het wel zijn bij hem. Ik blijf ook niet roepen, dat geschreeuw aan het water daar heeft niemand wat aan. Ik gooi wat aan de linkerkant waar de doodaas set ligt, het blijkt dat dit aasje zwemt als een tierelier, stom dat ik hem nog niet eerder gebruikt heb. Misschien dat ik er eerder deze week leuk op had kunnen vangen! Maar dit is dan de dag dat hij het waar mag maken; worp na worp gaat hij het water in. De eerste worp dacht ik iets te haken, maar dit kan van alles geweest zijn. Langzaam zie ik de dobber met doodaas voorbij hobbelen, hij wordt voortgeduwd door de wind, dus niets om je ongerust of alert te maken. Hij komt nu wel te veel in het vaarwater van de jerkbait sessie waar ik mee bezig ben, dus ik ga maar een paar stappen naar rechts en doe aan die rechterkant van het doodaas maar eens een worp. Goed uitgekiend doe ik die worp net om een hoek van een appartement die daar in het water zijn funderingen heeft staan. En deze worp is goud waard. Gelijk duikt er een mooie dikke rakker op. Ik zet de haak en zet hem ook goed, het zal wat wezen dat ik ook deze snoek in deze winterse kou zal verspelen. De adrenaline zou dan verspild worden. Ik roep: "MIKEEEEEEEEEEE, MIKEEEEEEE", maar Mike hoort niets, of toch?? Heel even kijkt hij op. Dan nog maar één keer: "MIKEEEEEE, MIKEEEE, een snoek op mijn eigenbouw". Eindelijk, hij hoort het en ziet dat ik inmiddels de snoek al bij de kieuwgreep uit het water heb getild. Snel als hij is rent hij naar mij toe. Ik moet toch iemand hebben om een goede fotoshoot te doen. Eerst even de snoek opmeten en 95 cm schoon aan de haak kan in de pan.

Ik ben blij als een klein kind omdat ik hem op de eigenbouw heb gevangen. Het origineel heet Lepto, en ik zeg tegen Mike: "Deze noem ik lelijkerd". Hij schiet in de lach maar vindt het wel een goede naam. Het is tenslotte een lelijk beschilderd aasje, maar doet wel zijn werk. Goed kunstaas hoeft niet mooi te zijn toch!

                                                     De lelijkerd!
De snoek wordt weer netjes in zijn element terug gezet en wij gaan op dit stuk nog even verder.
Na een 15 minuten houden we het voor gezien en gaan naar de auto om even op te warmen en een nieuwe stek aan te doen. Deze kou vreet aan je. Mike heeft al de hele tijd koude tenen en dat is niet gek; van één paar sokken en een lekke laars krijg je koude voeten en dan ook met alleen een joggingbroek aan. De volgende stek is een stuk waar ik vrijdag nog ben geweest, samen met Jorg. Ik moet toch even kijken of er nu wat te halen valt, maar na een goed half uur geven we de moed op. Niets, geen teken van snoek of enige aanbeet hoe dan ook. Het is inmiddels ook weer tegen etenstijd en we zijn behoorlijk afgeleefd na deze week snoeken. Tijd om naar huis te gaan, dat is het. Ik heb zin in een bord Chinese groentesoep, maar die moet eerst nog wel gemaakt worden.

Het was een mooie weekje, mede dankzij twee leuke vismaten Mike en Jorg. Zo hebben we aardig wat snoek op de kant weten te hengelen, het zou gauw wel eens tegen de 50 stuks kunnen lopen en dat is niet niks, vooral met dit weertype. We hebben ook van alles gehad: een bekeuring van 135,00 euro,
sneeuwbuien en noordoosten wind getrotseerd. Nee, watjes waren we zeker niet, vooral die Jorg die zeker 12 kilometer heen en weer fietste en de koude te lijf ging.
Daarom nog wat highlights van deze week.

                                                 Jorg zijn 92 cm snoek.

Nu maar hopen dat Jos weer gauw op de been is, misschien kunnen we dan samen nog eens een doodaas sessie doen, anders komt het wel goed in het nieuwe seizoen!

Op naar een volgend avontuur !!!!