In eerste instantie zou Mike vandaag niet mee gaan om te vissen, maar hij bedacht zich toch nog op het laatste moment. Ik had intussen al een andere vismaat geregeld, als hij niet mee zou gaan.
Dit zou Kees van der Laak worden die ook op het roofvisforum zit, die zou zich in de loop van de dag bij mij en eventueel Mike aansluiten. Dus ik begon de dag samen met Mike, hij was weer helemaal hersteld na de grote nederlaag van gisteren en ging er fanatiek tegenaaan.
Aan die grijns kun je al zien dat hij er zin in heeft en een goed gevoel.
Ik zit deze dag niet echt goed in mijn vel, de eerste uren heb ik behoorlijk koude vingers, en dan nog dat ik in gedachten ook een dagje met de Bellyboat op pad wilde, en achteraf blij was dat ik dit toch niet had gepland. Maar we gaan verder, Mike krijgt zijn derde vangst binnen, dit in de vorm van een gevonden Spro plug in een koikarper kleurtje!
We gaan verder, ik zit dan nog steeds te wachten op een belletje van Kees. Dit leidt mij wel af deze ochtend, want ik zit steeds op mijn mobiel te kijken of ik dat belletje gemist heb of zo.
De vangsten blijven voor mij uit, dit is niet erg ik, want geniet na van de vangsten van de laatste dagen, en laat Mike lekker zijn gang gaan. Het loopt tegen een uur of één als wij honger beginnen te krijgen. De auto is te ver terug lopen, dus we duiken even een winkelcentrum binnen voor een broodje DönerKebab, dit hebben we nodig voor de komende hongerwinter die er misschien weer aan komt dus, even een oppepper met veel knoflooksaus en sambal er op en eten maar.
We gingen gestaag verder, van Kees van der Laak heb ik de rest van de dag niets gehoord.
Naderhand weer naar de volgende stek, daar was het een half uur niets en toen een brug over en daar pakte ik eindelijk mijn eerste snoekje van een centimeter of 45.
Mike moet zo nodig hier ook nog even werpen en plukt daar zijn derde snoek (58 cm) uit het water en ik heb het nakijken.
Ik heb de foto maar van veraf genomen, dan lijkt hij iets kleiner, eigenlijk had ik hem nooit moeten leren hoe een Buster binnen te vissen, maar dit is mijn eigen schuld.
Hierna struinen we nog gescheiden de wijk door op zoek naar de volgende rakker die Mike ook ergens weet los te peuteren, ook rond de 60 cm.
Tijd voor de volgende stek, en dat was zoeken waar heen te gaan. Dan maar weer een deel opgezocht dat we eigenlijk altijd links laten liggen, zeg maar een appeltje voor de dorst!
Daar aangekomen pak ik een rakkertje van rond de 56 cm.
We hebben dit stuk later maar weer links laten liggen, en gaan naar nog zo'n appeltje-voor-de-dorst stek. Ook dit was weer even zoeken, hier gaat het compleet mis. Dit komt misschien omdat ik niet goed bij de les was, of misschien doordat Mike al een stuk voor loopt met zijn vangsten, of door de kou, dan werken de grijze hersencellen niet meer zo goed. Als ik na een worp het aasje uit het water haal, kijk ik niet goed en kijk ik meestal gelijk waar ik de volgende worp zal gaan doen.
Dit moet ik toch afleren, het kost mij meestal een grote dikke snoek, dus ook deze keer, een dikke rakker, geschat tegen de 90 cm, kolkt over de Buster en grijpt hem net mis doordat ik de Buster uit het water til. Weg snoek dus. Ik wissel van aas en roep naar Mike dat ik een dikkerd heb gemist. Mike staat gelijk weer naast mij, zeg maar tussen mij, ik krijg amper de tijd om van aas te wisselen. Nu ben ik een beetje geïrriteerd en zeg: "Mike, nu opzouten stekkendief." Mike neemt lachend het hazenpad.
We gaan door, maar de rakker laat zich na verschillende worpen niet meer zien. Na 15 minuten ga ik terug naar de plek des onheils, voor toch nog een worp of 8, maar geen reactie. Dan werp ik in een andere hoek, en dikke rakker nummer twee duikt vol op de Buster en pakt hem vol in de muil.
Kat in het bakkie denk ik hardop. Mooi duikt de rakker door de slip dan komt het dikke rakkertje uit het water, trekt zijn muil weer open en spuugt de Buster weer uit en zegt: "Houd dat vieze ding zelf maar."
Op dat moment wilde ik de hengel nog in het water gooien, maar kon mij nog net op tijd bedenken. Dus gewoon verder vissen en hopen op nog een ander dik snoekje.
Toen weer naar een nieuw appeltje-voor-de-dorst stekje!
Daar begint de ellende opnieuw, want Mike weet al snel een snoek van 70 cm te pakken, mooi dik in zijn wintervel.
Er is altijd nog hoop, het is nog licht en dan is alles mogelijk. Na enkele worpen heb ik weer eens een losser (misser). Het volgende vak om uit te vissen laat Mike liggen, omdat het hem te ondiep is.
Maar op ondiepe stukken zit ook vis, en dan heb ik één worp nodig om nog een magere rakkert van 92 cm in de pan te krijgen.
Het was een moeizaam dagje zo in de kou, maar wel weer één met genoeg snoek.
En de Busters deden weer hun werk!
Op naar een volgend avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten