(citaat van Kniertje) De vis wordt duur betaald!!!

Vandaag een dag zoals vele andere, alleen begon hij wel als een dag om te gaan vissen.
En zo ging hij ook van start, ik heb lekker een weekje vakantie en het is gepland om deze week vissend door te brengen, ten minste een groot deel er van. Dit ook als de weergoden het toe laten, er was al een afspraak gemaakt met Mike the Pike. Ik zou hem deze ochtend rond 10.00 uur ophalen. De visstek was nog onbekend en die zouden we bepalen als we bij zijn huis weg reden. Hij had wel een bepaalde stek op het oog, maar als we die stek zouden bezoeken was dit wel weer uit de buurt van andere door ons te bezoeken visgronden als die stek niets zou zijn. Dus er werd gekozen om de eerste stek een beetje in de buurt te zoeken. Ook is al het andere water nog niet echt ijsvrij, maar op het stuk dat ik op het oog had was een strook van 200 meter wel ijsvrij en dit stuk bevat toch redelijk wat groene rakkertjes. Dus wij gingen vrolijk gezind daar naar toe. Ik toonde Mike, die trouwens voor het eerst met het echte werk begon (jerkbaiten) een leuke beginplek waar toch zeker twee leuke snoeken moesten zitten.
Deze had ik een tijdje terug gelost, en ik ben de beroerdste niet, Mike mocht ze van mij hebben (eruit halen is iets anders). Mike moet het jerkbaiten nog een beetje onder de knieschijf zien te krijgen, dus de eerste worpenzijn dan eigenlijk net zo als een pasgeboren baby op zoek naar moeders tepel!
Net als bij de eerste slokjes gingen de worpen nog wat stroef over het water.
Mike die niet echt gauw iets prijs geeft, weet op dit stuk wel waar een metersnoek ligt en heeft dit enkele weken geleden met eigen ogen mee mogen maken toen een andere visser deze metersnoek ving. Ik had dit verhaal al in volle geuren en kleuren aangehoord, maar de exacte plek was voor mij een geheim. Vermoedens had ik wel, maar om daar vandaag de Buster voor wakker te maken daar zag ik de noodzaak niet zo van in! Dus er werd gevist zonder de gedachten om een metertje te verschalken
Net dat we goed en wel bezig waren en Mike zich een beetje begon af te zonderen kreeg ik echt het vermoeden dat waar Mike stond te hengelen (harken), dat dat wel eens de plek kon zijn waar de meter lag. Normaal gesproken zou ik poolshoogte gaan nemen, vooral als "Mike the Pike"er al een worp of dertig aan heeft verspild. Dan is dat het ook het moment dat het hem niet gaat lukken een snoek van dat formaat te vangen. Maar ik blijf steevast doorwerpen en lopen. Even later komt er een man naar mij toe die net aan de overkant van de weg zijn tuintje stond aan te harken, en ons had gadegeslagen. De man wist mij te vertellen dat er vorige week nog een metersnoek gevangen was. Alhoewel meter; hij vertelt dat het een grote snoek was. Waar precies wist hij niet, maar wel ongeveer waar Mike en ik bezig waren met tuintje harken (jerkbaiten), wat voor de man een onbekende vorm van visserij was.
Ik vertelde de man nog dat het wel heel moeilijk zou worden omdat een metersnoek  niet gauw voor een tweede keer in korte tijd in kunstaas zou trappen (happen). De man gaat na dit korte gesprek weer terug naar zijn werkzaamheden en laat ons weer door hengelen. Ik vind het toch raar dat ondanks dat er snoek genoeg zit er nog geen in de pan is gekomen. Mike is nog steeds aan het harken op zijn metersnoeken plek. Ik wierp steeds schuin naar de overkant, maar veranderde van tactiek en ging de Buster steeds over het midden van het water gooien en liet hem steeds wat dieper afzakken zodat hij wat dichter tegen de bodem van de sloot afgevist kon worden. Misschien geeft dit vis in de pan. Na een worp of 4 is het inderdaad raak, of raak? Ik voel iets spanning op de lijn en opeens komt er een enorme boeggolf achteraan. Dan is het gewoon een kwestie van de haak goed zetten en iets aanslaan. Dan volgt er een leuke dril en een mooie dikke rakker begint nu zichtbaar te worden. Ik schat het beestje toch gauw op een ruime tegen de 80 cm lopende snoek.
Tijdens de sessie van de kieuwgreep, als ik al met beide benen in het water sta, zie ik pas dat hij goed over de 90 cm gaat. Ik geef Mike een brul die op dat moment wel iets heeft gezien van het schouwspel en zich heeft verslikt in een paar slokjes van moeders tepel (jerkbait gebruik).
Hij komt snel naar mij toe gerend om een helpende hand toe te steken. De aan de overkant werkende man is inmiddels ook present, evenals een op dat moment voorbij fietsende man. Er worden door de fietser een paar foto's gemaakt en hij vraagt wat voor een soort vis dit wel mag zijn?
Mike maakt even een foto en dan wordt het meetlint langs de dikke rakker gehangen. Deze stuitert naar de 102 cm toe. Ik ben blij als een klein kind dat net voor het eerst een bordje pap krijgt en niet meer aan de borstvoeding zit!

Even later wordt de BIG Mama weer gezond teruggezet en gaat er als een speer van door. De man van de overkant geeft nog aan dat we dit echt op een respectvolle manier hebben gedaan en gaat weer retour overkant. Ik ben nog een beetje trillerig op de benen;  net alsof je je eerste pasjes doet.
Ik heb deze stek nu eigenlijk wel gezien, veel zal er wel niet meer te halen zijn na dit geweld op het water! We gaan richting de auto maar doen tijdens de terugtocht nog enkele worpen, Mike denkt bij zijn worpen dat de metersnoek er misschien nog wel een keer op zou kunnen duiken, maar dit zijn toch echt sprookjes en die bestaan niet, maar maak dat iemand maar wijs die nog aan de borstvoeding zit! Eigenlijk zijn we van plan om op te houden met werpen en ik wil  net de Buster vastleggen aan een gelijdeoog van de hengel als er een grijze Opel Corsa bij de naast gelegen bushalte stopt.
Daaruit komt een bebaarde (barbaarse) man stappen. Ik herken hem gelijk, het is mijn oude jachtmaatje Kees O (al eens eerder vermeld in het blog). Samen hebben we ooit bijna gelijktijdig de Jachtopleiding en Jachtopzienersopleiding gedaan. Hij komt een beetje schuchterig (schurfterig) aanlopen. Ik roep: "Ha die Kees, leuk je weer eens te zien" en geef hem nog een hand (naderhand nog flink met chloor afgewassen). Maar Kees is Kees en blijft een beetje stug leven in zijn eigen wereldje; de wereld van "ik ben BOA, en blijf officeel". Kees heeft ook een agente mee, een agente die volgens mij deels in opleiding is of bekend moet worden in het groene wereldje waarin Kees werkzaam is. Kees wil de vispas van mij wel eens controleren, hij wil natuurlijk zien of ik wel echt Age heet en ook die van Mike. Beiden leggen we onze passen in de handen van Kees en de agente en na goedkeuring krijgen we ze terug. Ik denk: zo dat hebben we ook weer gehad en we kunnen door gaan met vissen. Maar Kees is een "strepenjager", vroeger was hij dat eigenlijk ook al. Bij alles wat met de jacht te maken had was hij haantje de voorste, ook bij de behandeling van het wild. Als het geschoten was gooide hij het bij bosjes op een hoop, half aangeschoten of niet. De fazanten en konijnen enz werden niet op een humane manier uit hun lijden verlost, ook niet als je hem aangaf dat dit niet de manier was. Ook zijn hond kreeg er op bepaalde momenten flink van langs. Maar we gaan weer verder. Kees staat op zijn strepen en wil de lijst met viswaters ook nog van ons zien. Bij mij kun je alles vragen, dus ook de lijst viswateren. Kees die in dit gehele gesprek Mike en mij nog geen moment recht in de ogen heeft gekeken, bloost zelfs een beetje (angst misschien of schaamte). De agente is wat dat betreft een goed voorbeeld van agent zijn zoals het hoort; niets op aan te merken. Kees vraagt ons te bewijzen dat wij hier mogen vissen. De agente kijkt Kees al aan, die heeft zoiets van: alles klopt, dit is toch wel genoeg? Maar Kees gaat door en vraagt welk water het is waar wij vissen en ik geef hem de naam van het water. Kees zegt mij dat dit totaal niet klopt; wel een ander deeel wat erop uitkomt, maar dit stuk niet. Dan geef ik toe dat ik het misschien fout kan hebben, maar dat het bij mijn weten dat en dat water is. Dan is inmmiddels de de man aan de overkant er ook alweer bijgekomen en die geeft aan dat het door mij genoemde water ook dat water is en dat hij hier al 40 jaar woont en dat het water nog nooit een andere naam heeft gehad. Maar Kees staat op zijn strepen, Kees wil zijn gelijk halen. Zo was hij vroeger ook al; koste wat het kost. Ik zie de bui al hangen: Kees gaat voor goud en wil geld zien, geld van arme vissers met een goed hart. De man van de overkant vindt het geen stijl dat hij vissers als ons zo behandelt en gaat boos terug naar zijn huis. We staan uiteindelijk zegge en schrijven 600 meter buiten onze visgerechtigde wateren, dus op verboden gebied van een andere hengelsportvereniging te vissen. Ik vraag nog aan Kees: "Wees een beetje coulant" en ook de aente heeft zoiets, maar ze is een beetje in opleiding bij hem en Kees moet het goede voorbeeld geven, net als de NSB in de oorlog! Kees schrijft graag een bekeuring uit. Ik vertel de agente nog dat Kees een vriend is van vroeger, maar Kees is Kees en er moet betaald worden. De agente is redelijk coulant, in zoverre dat ze maar'één bekeuring uitschrijft. Ik ben nu eigenlijk al zo kwaad dat ik hardop begin te roepen dat ze er dan gelijk maar twee uit moet schrijven en dat Kees zo gelijk heeft en er veel plezier mee moet hebben. Kees zondert zich af en gaat bij de auto staan. Als een rechtgeaarde officier laat hij de executie aan zijn onderdaan over, hij laat het nekschot plegen bij zijn oude vriend door de agente. Ik zeg nog tegen haar: "Geef die "Kloot##&**$$((& en DUIZEN BOMMEN MISLUKTE BOA  nu zijn gelijk en schrijf twee bekeuringen uit!" Mike roept snel naar mij: "Age hou je mond!!" Hij denkt: oh daar gaat mijn geld. Ze blijft bij één prent delen door twee; één prent van 135,00 euro. Dit omdat zij zelf de prijs toch een beetje buitensporig vindt voor twee goedbedoelende vissers. ik geef nog aan dat ze eens meer achter de toeristische vissers aan moeten gaan die de kofferbak vol gevangen snoeken afleveren bij restaurants en gebruiken voor eigen consumptie. Maar dit heeft geen nut, mijn adres en ID nummer zijn genoteerd en de bekeuring kunnen we wel een keer in de brievenbus verwachten. Inmiddels zit Kees de rat weer in de auto evenals de agente. Kees is een bromsnor met baard geworden, een verrader eerste klas. Zo ging het 68 jaar geleden ook, toen zijn er ook vrienden zat verraden! We zwaaien Kees en de agente nog even uit, met alle verwensingen die we maar kunnen bedenken. Zoals Kees vroeger zijn hond afranselde, zo heeft hij dat bij ons vandaag ook gedaan! Maar wij gingen  er in ieder geval niet met de staart tussen de benen vandoor, Kees wel. Zoals Kniertje ooit tegen mij zei: "De vis wordt duur betaald mien jong!"
MIke heeft intussen het plezier in het vissen een beetje verloren, met moeite weet ik hem weer moed in te praten om door te gaan. En zo gebeurt het ook. We gaan naar een stek waar we bijna zeker van weten dat we daar wel mogen vissen, het is ook weer zo'n grijs gebied tussen twee plaatsen! Daar weet Mike zijn eerste jerkbait snoek te vangen met als aas een Buster. Mike is eindelijk van de borstvoeding verlost en begint al een beetje te lopen jerkbaiten en een snoekje wat ook bij een beginnend jerkbait visser hoort is het resultaat: 48 cm.

Ik heb intussen nog een snoekje gelost, maar hierna blijf het voor ons stoere vissers stil. We besluiten dan ook na enkele uren een andere stek op te zoeken. Op deze andere stek pakt Mike nog een mooie rakker van 72 en hij is nu inmiddels bijna een volleerd jerkbaiter! Dan is het tijd om Mike aan het echte werk voor te stellen; we gaan naar de stek waar ik gisteren was en de 88'er heb gevangen. Mike mag deze hebben van mij, het beginstuk waar we staan daar heeft Mike een volger ik werp er nog even naast en haak dit rakkertje, die ik al eens eerder heb gevangen. Maar helaas lost hij weer. Dan naar de andere kant; ik geef Mike aan dat de rakker daar en daar moet zitten, maar deze laat zich niet zien, totdat ik voor doe hoe ik gisteren de Buster strak langs een paar takken voor de brug haalde. Een dikke schim glijdt over de Buster, maar deze laat zich niet meer zien na flink wat worpen van MIke. Ik vertel MIke nog wel dat hier behoorlijk wat snoek rond huist, zeker voor een klein gedeelte van deze stek.
Mike blijft nog wat werpen op de stek van de dikke rakker en ik heb inmiddels weer een snoek verspeeld; dezelfde van gisteren! Dan ga ik weer richting de auto. Mike is nog op zijn plek. Ik werp nog even langs een overhangend takje en wonder boven wonder duikt er gelijk een snoek vol op de Buster, 72 cm. Weer een snoek die ik daar nog niet heb weten weg te halen.

Het is tijd om richting huis te gaan, achteraf pakken we op de terugweg natuurlijk toch nog een stukje water mee en daar komt voor mij snoek nummer 3 van de dag op de kant: 58 cm. Tijdens het op de kant halen schiet de snoek nog even een stuk van de grond en belandt met Buster en al nog even net boven mijn knie. Tijdens dit gebeuren voel ik de haak al weer prikken in het vlees, maar weet nog net te verhinderen dat de gehele haak in mijn been verdwijnt.
Ik vertel maar niet hoe dit kon gebeuren, hou het er maar op dat ik een beetje nonchalant was.
Hierna was het dus echt tijd om naar huis te gaan.
Vanavond aardappels, boontjes en een karbonade!


Op naar een volgend avontuur!!