Sim-lock, werkschoenen of snoekbaars!!!!!!!!!!!

Vandaag was het weer zo'n druilerige, natte dag. Dus er werd eerst maar eens een uurtje uitgeslapen.
Dit had ik wel nodig na die drie weken vroege dienst, als je dat niet gewend bent kom je er gebroken uit.
Met een suffe kop eindig je dan, helder denken wordt wat moeilijker, maar ik heb het uiteindelijk gered.
Maar vandaag had ik weer een heldere start en het was de bedoeling er vroeg uit te gaan. Daarom keek ik al om een uurtje of half vier uit het raam. Maar de straat zag er nat uit, dus ik dook vlug het bed weer in.
Daarna lekker door slapen en lekker wakker worden, waarna ik de zaterdag boodschapjes ging doen.
Bij terugkomst werden even de huishoudelijke taken verdeeld onder vrouwlief en mijzelf.
Toen stond de postbode voor de deur, dat had ik niet gehoord, maar vrouwlief wel. Er werd gelijk weer naar boven gekakeld dat het zeker weer een pakje voor Age was.
Ik stormde naar beneden, hier zat ik al bijna vier weken op te wachten, mijn nieuw aangekochte boek.
Doordat er zoveel vraag naar was, is de levering daarvan wat uitgelopen van zeven werkdagen naar vier weken.
Maar ik had geduld en dat werd nu dus beloond.
Mijn nieuwe boek is binnen! "A River Never Sleeps". Eindelijk kan ik weer wat lezen voor het slapen gaan en op druilerige dagen zoals deze.

Dat word weer lekker lezen en wegdromen.

Na het uitpakken kreeg ik natuurlijk gelijk weer commentaar, maar daar kom ik wel weer overheen.
De vrouw moest weer naar een klus, dan ga ik ook maar een klusje doen op deze zaterdag.
Ik had een I-Phone gehad, maar deze werkt niet met mijn simkaart, dus ging ik op pad om deze maar eens simlock-vrij te laten maken op de Amsterdamse Straatweg in Utrecht, daar zijn immers winkeltjes zat, dus dat moet gaan lukken!
Na twee winkels te hebben bezocht, en de vraag gesteld te hebben of het mogelijk was dit voor elkaar te krijgen, had ik antwoorden gekregen als "Iekke nu hebbe geen tiet" en "Mijne bruur komme so". Dus dat had ik al snel gezien.
Tja, wat dan nu? Moet ik dit dan in de plaatselijke kebab winkel laten doen, of kan ik beter gelijk knoflooksaus over mijn I-Phone gooien.
Nu hadden we op het werk werkschoenen nodig voor mijn collega's en mijzelf, dus kon ik mooi even de snuffeldump bezoeken, daar hebben ze in werkschoenen genoeg keuze, dus dat kan geen probleem worden.
De auto werd gestart en op naar de snuffeldump, deze is ook gelegen op de Amsterdamse Straatweg.
Nu een aantal schoenen te hebben gepast moest ik nog even een keuze maken, maar dat was niet moeilijk. Paar twee zat zo fijn, het leken mijn eigen schoenen wel, maar dan met stalen neus.
Deze zijn in september ook mooi te gebruiken voor het visuitje van Jos en mij naar Ierland. Douane, we komen er aan!!!

Mooie schoentje toch en op kosten van het bedrijf.

Vier paar en tien procent korting, wat wil je nog meer? Dat heb ik mooi geregeld, nu alleen nog de goedkeuring.

Na deze tussenstop heb ik nog ruim de tijd, want de vrouw komt laat thuis. Dus wat gaan we doen? Bij het weer in de auto stappen kijk ik zo op het Amsterdam-Rijnkanaal en toevallig heb ik mijn lichte verticale hengeltje met reel en shads in de auto liggen.
Dus ik krijg het idee om vanmiddag ondanks de regen toch nog een hengeltje uit te werpen en de snoekbaars te belagen.

Het Amsterdam-Rijnkanaal, het ziet er saai uit, maar er zit volop vis en zeker baars en snoekbaars.

Vlug de auto in en ik ga het een kilometer of twee verderop maar eens proberen. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt en zo grijpen we de koe bij de horens en de haas bij zijn staart (Zeisters spreekwoord, Jos kent hem ook).
Ik ben nu op een plaats gekomen waar ik niet echt op uit was gegaan, dus ik laat me vandaag eens verrassen. Niets moet, alles is welkom.
Ik doe kriskras een paar worpen, ik ben nog steeds geen ervaren snoekbaarsvisser en nog altijd een beginneling op dit vlak. Maar ik krijg na deze kriskras worpen toch al lekker de controle van de shad, die steeds bij het iets omhoog tikken en binnendraaien van de reel de bodem raakt, na een tik omhoog komt en dan zachtjes weer de bodem raakt.
Na 6 a 7 worpen lijkt de shad ineens niet van de bodem te willen, maar er komt toch beweging, de lijn verandert nu ook van richting. Dit is vis, dit is vis, gaan mij gedachten!
En ja hoor, na een kort getouwtrek tussen mij en dat wat er aan de lijn vast zit komt er een snoekbaars naar boven drijven.
De eerste snoekbaars van het jaar en wat een feest: 50 cm ongeveer. Ik heb er schik in, dit smaakt naar meer.

Eerste snoekbaars van 2011.

We gaan maar weer wat worpjes plaatsen kriskras door elkaar en opeens zie ik een schim achter mij, boven aan de weg. Ik denk: "O, o, daar komt weer wat".
En ja hoor; bulderend over de straat en over de op het kanaal voorbij varende boten die bijna van schrik tegen de wal op varen en geen verschil meer zien tussen wal en kant of wal en water, klinkt het van: "HEJE ALLLLLLLLLL WAAAAA GEVVANNGGEEEEEEEEEE WOHHA HAHAHAHA!!!"
Mijn oren suizen en ik ben hevig in de war. Bijna schiet bij het uitgooien van de lijn de hengel het water in en ik moet mezelf aan een boom vastgrijpen, anders ga ik nog achter de hengel aan.
Maar ik hergrijp mezelf gelukkig, want een nat pak is tenslotte ook niet alles.
Ik kijk schichtig achterom, staat daar een boom van een vrouw met een of ander minuscuul hondje aan de lijn. Het kon zo uit een horrorfilm zijn gekomen. Ik gaf voorzichtig een antwoord wat klonkals : "j.. jjj jjj ja".
Ik dacht wat is er nou erger om mee te maken, karpervissers of dit?
Hiervan heb ik waarschijnlijk nog dagen nachtmerries, van karpervissers alleen maar ergernis .
Nou dan neem ik toch maar genoegen met een paar nachtmerries.
Het bulderend geweld en het te kleine hondje zijn uit het zicht verdwenen en met knikkende knieën, begin ik weer wat worpjes te doen.
Opnieuw moet ik leren werpen. Kriskras gaan de worpen weer en zacht voel ik de shad weer op de bodem tikken.
Na tien worpjes gaat het weer en dan voel ik weerstand. De shad zit als aan de bodem genageld. Dit is vis, dit is snoekbaars! Ik ben gelijk weer hersteld en heb alles weer onder controle (alleen heb ik nog wel suizende oren).
Na een korte dril kom er weer een snoekbaars naar boven drijven.

Nummer 2, mooi en gaaf!

We gaan verder, het snoekbaarsje gaat terug het water in. Ze zijn niet groot, maar ik heb er zin in en ik wil minimaal drie stuks!

Erg ver kun je kijken op dit kanaal. Hoeveel vis zal hier toch zitten?

We gaan na dit snoekbaarsje een stukje verderop kijken of nummer drie er uit kan.
Na heel wat worpen en af en toe een aanbeet loop ik toch maar een stuk terug, hier is een zij-arm met een brug.
Daar moet toch echt wel wat te verschalken zijn, minimaal toch een rakker van een snoekbaars. Misschien wel meer, het zou me tegenvallen als het niet zo was .
Deze stek zet ik niet op de foto, je weet niet wie er mee kijkt, ze staan er voor je het weet, die kleine mannekes met een brilletje.
En dan is het zo gebeurd, dan krijg je hele hordes met vissers en afgetrapte waterkanten. Nee, dit blijft geheim!
Na een paar worpen en het gevoel van wat missers onder de brug moet er toch wat gebeuren.
En ja hoor, weer is het alsof de shad aan de bodem vast zit. Deze geeft wat meer tegengas als de voorgaande twee. Dit heeft iets meer weg van een grote baars, maar uiteindelijk komt er na een kort gevecht toch weer een snoekbaarskopje boven het water uit.

Het doel wat ik gesteld heb is bereikt, een nieuwe stek is ontdekt. Ik ging gewoon op zoek naar een nieuwe uitdaging. De vis was niet groot, maar de voldoening wel.
Maar als je het verschil wilt weten tussen een snoekbaars en een snoek drillen, dan staat snoek dik op nummer 1 en snoekbaars op nummer twee.
Nu vlug weer naar huis om de hongerigen te voeden.
Morgen moet de wekker afgaan om half vier, het avontuur roept, dan gaan we erop uit en kijken of het de moeite waard is.
Het enige wat roet in het eten zou kunnen gooien is een ontmoeting met karpervissers en in dat geval is het korte ritje naar de verboden plek te vergeefs en duik ik mijn bed maar weer in.