Niet te ver verwijderd van de warme maaltijd; het avondeten. Gisteren reed ik op mijn snorfiets nog langs dit stuk water en ik zag een vliegvisser druk aan het werpen met zijn streamers op snoek.
In het voorbijgaan vroeg ik even of hij al wat gevangen had, en of er wel wat snoek zit! Ik rijd hier elke dag twee keer langs en dit al ongeveer 13 jaar. Elke keer zit je je dan af te vragen of er wat zal zitten, maar er enige energie in steken? Nee! Dit water in de sloot staat in de zomer voor een groot deel droog, en dan denk je er zal wel weinig tot niets zitten, maar bij navraag aan die vliegvisser zit er toch wel snoek, het ziet er ook altijd wel snoekerig uit. Nadeel is wel dat je op een groot stuk zo staat te vissen dat de auto's bijna een vouw in je spijkerbroek rijden, en een vouw in de spijkerbroek is alle truttigheid ten top, dus dat willen we niet. Dus vanmiddag moest het er dan van komen. Zo'n plotselinge ingeving. Je bent met de auto, denkt niet aan vissen, je rijdt langs die stek, duikt de hoofdweg af om snel tot stilstand te komen, haalt de hengel de auto uit en begint met vissen.
Dan de eerste worp en dit heb ik echt nog nooit meegemaakt. Geloof het of niet; 3 snoeken duiken op mijn ABU Rocket. Als ik geen vertrouwen had in dit aasje, dan kreeg ik het toen wel spontaan!
Nu blijft er één van de drie snoeken hangen, maar bij een poging hem uit het water te halen laat weer los.
Dan weer tien minuten niets, weer een losser. Hierna nog weer even richting de geloste drie snoeken, of missers, volgers, hoe je ze noemen wilt! Maar geen van de drie laat zich zien. Het is tijd voor de warme prak, zeker na die heftige sneeuw en hagelbui die ik nog 40 minuten over me heen heb gehad.
Tja, je moet er wat voor over hebben hé, om een snoek te vangen.
Maar zo ben je ook wel weer een goed stekje rijker!
En de ABU Rocket is nu een vast aasje in de kunstaasdoos.
Op naar een volgend avontuur!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten