Lelijkerd!!

Toch nog even er op uit dan maar weer!!
Na de hele week al langs de waterkant te zijn geweest moest, ik toch nog even gaan vissen.
Je moet toch een beetje afbouwen, en met een goed gevoel weer aan een nieuwe werkweek beginnen.
Gisterenavond heb ik Mike even een sms gestuurd of hij zin had om vandaag mee te gaan, en die kans greep hij met beide handen aan. De planning is doodaas vissen en Mike heeft dit nog nooit gedaan.
Dit komt mooi uit, want ik ben wat dat betreft ook een groentje. Wel hebben we ook de jerkbait hengels meegenomen, want er ligt voldoende water open, dus dat kunnen we er mooi bij doen en zo de kansen op scherp zetten. Ik pikte Mike rond 11.30 uur op en toen gingen we snel naar de waterkant, want elke minuut telt mee. Mike had nog niet ontbeten, dus deed hij dit maar in de auto. Ik zat nog vol van de avond ervoor, het eten was me wat zwaar op de maag gevallen, dus een glas cola was voor mij voldoende.
Mike had een lekkere bak warme bami met visballetjes uit eigen keuken, zijn moeder verzorgt hem wel goed wat dat betreft, want als hij dit zelf zou moeten doen, dan komt er niets van hem terecht (zoals met veel jongeren tegenwoordig.)

Nadat hij deze maaltijd had genuttigd waren we inmiddels bij het water gearriveerd, en konden we beginnen. Omdat er nog voldoende water open lag gingen we eerst maar even Jerkbaiten, en daar was Mike goed in . Hij haakte een eerste mooie blankvoorn die we even in het ijs legden en zo na de Jerkbait sessie mooi konden gebruiken als doodaas.
Ik had aan het jerkbaiten al redelijk snel de brui gegeven, dit doordat ik mijn Buster in een tweedelige Buster had veranderd, en zo kwam er een einde aan mijn favoriet van de afgelopen week. Het is net als met de Grieken, je moet na de maaltijd je bord kapot gooien, alleen ik deed dit te vroeg (mosterd na de maaltijd of voor de maaltijd ) hoe je dit ook wilt zien of opvatten.

 Na de breuk van mijn Buster die niet echt meer goed binnen te vissen was, ging ik alvast de doodaas hengels klaar maken en inwerpen, zo kon Mike nog even verder met zijn Jerk sessie. Daar was hij ook snel mee klaar (gekomen). In de tussentijd kon ik mooi zijn blankvoorn aan mijn takel bevestigen. Hierna vlug de auto in, van daaruit konden we mooi beide dobbers overzien en weer even bijkomen van de kou, want de noordoosten wind stond voor ons uit de verkeerde hoek. Maar ongeduldig als ik ben ging ik toch verschillende keren kijken en af en toe de boel wat corrigeren. Niets hielp, dus daarna maar verplaatsen naar een andere hoek, en dat deed ik elke twintig minuten. Nadat we nog een keer de boel hadden verplaatst en ik dacht dat het doodaas op een goed punt lag was het ook na een kleine tien minuten raak. Het is net witvissen, maar dan in het groot. Bij het knipperen van mijn ogen zie ik net dat er iets maar dan ook iets beweging in de dobber zit. Snel ga ik naar de hengel en kijk vanuit die positie goed naar wat er verder gebeurt. Weer tik, tik; de dobber beweegt net wat meer en dan schommelt hij wat heen en weer. Hierna is het een klein speedbootje die net op gang begint te komen en gaat er langzaam vandoor. Ik begin te tellen 1, 3 , 6 , 8, 10 ,12;  zo zit je zeker snel over de tien seconden. Dan de hengel oppakken, de lijn strak draaien en dan aanslaan, het werkt. De hengel staat krom. "MIke, Mike, ik heb beet; mijn eerste doodaas snoek!! Mike komt aangerend"met het schepnet bij de hand. De rakker komt met de kop boven water en dan komen er angstige momenten. Ik zie dat de rakker net aan 1 dregje gehaakt zit. Mike probeert de snoek te scheppen met het eigenlijk te kleine schepnet en blijft met dit net vlak achter dreg nummer twee haken. De snoek lost. Het had ook niet anders gekund, één dreg net kort in de bek en dat vraagt om een losser, helaas pindakaas. Ik laat mij hier echt niet door uit het veld slaan, niemand die hier wat aan kan doen, alleen de onervarenheid denk ik. Ik had waarschijnlijk ook moeten tellen zoals ik het op school heb geleerd en de echte 10 seconden doodaas regel aan moeten houden. Het leek ook echt wel tien seconden in totaal, maar niet vanaf dat de snoek er echt met de dobber en aas vandoor ging. Hierna gaan we beide weer verder en benaderen de boel vanaf een ander perspectief. We verleggen het aas naar een ander stuk, en proberen het opnieuw. Maar ik ben een stuk ongeduld en verleg het aas keer op keer, net zolang tot ik denk dat het goed ligt.
Mike houdt het op dit stuk voor gezien. Lachend om mijn acties verlaat hij dit stuk en gaat het een stuk verderop proberen. Eigenlijk net nadat hij weg is zie ik al weer wat snoek kolken, ook vlak bij de dobber met het aas, maar hij schijnt toch echt geen zin te hebben in mijn mooie blankvoorn!
Na een minuut of tien besluit ik toch maar weer de Jerkbaithengel uit de auto te halen, dit om mijn kansen te vergroten en misschien om te zetten in een bijvangst op deze hengel. Je weet het maar nooit op deze koude en gure winterdag. De sneeuw dwarrelt al lekker de hele dag naar beneden en meestal is dit ook geen goed weer om een snoek aan de haak te krijgen. Dat heb ik eens gelezen in het boek ''Poldersnoeken" van Jan Eggers, mijn grote voorbeeld. Maar ik ben eigenwijs en dat zullen we weten ook. Bij de auto moet ik natuurlijk nog wel even een nieuw kunstaasje aan de speld hangen. Busters heb ik nog genoeg in de kunstaas doos, maar mijn oog valt op een toevallige voorbijganger in deze doos. Het is een zelfgebouwd aasje; wel naar voorbeeld van een andere, maar misschien het proberen waard. Ik had hem begin deze week in de doos gedaan om hem uit te proberen op een stek waar ik goed zou vangen, maar was daar niet aan toe gekomen, dus deze mag nu aan de speld en misschien vangen we er wel wat mee! Wat  je niet probeert zul je ook nooit weten en met die gedachte ging ik maar werpen. Ik riep Mike nog even, maar die hoorde niets, van een potje jerken word je immers doof, dus dat zal het wel zijn bij hem. Ik blijf ook niet roepen, dat geschreeuw aan het water daar heeft niemand wat aan. Ik gooi wat aan de linkerkant waar de doodaas set ligt, het blijkt dat dit aasje zwemt als een tierelier, stom dat ik hem nog niet eerder gebruikt heb. Misschien dat ik er eerder deze week leuk op had kunnen vangen! Maar dit is dan de dag dat hij het waar mag maken; worp na worp gaat hij het water in. De eerste worp dacht ik iets te haken, maar dit kan van alles geweest zijn. Langzaam zie ik de dobber met doodaas voorbij hobbelen, hij wordt voortgeduwd door de wind, dus niets om je ongerust of alert te maken. Hij komt nu wel te veel in het vaarwater van de jerkbait sessie waar ik mee bezig ben, dus ik ga maar een paar stappen naar rechts en doe aan die rechterkant van het doodaas maar eens een worp. Goed uitgekiend doe ik die worp net om een hoek van een appartement die daar in het water zijn funderingen heeft staan. En deze worp is goud waard. Gelijk duikt er een mooie dikke rakker op. Ik zet de haak en zet hem ook goed, het zal wat wezen dat ik ook deze snoek in deze winterse kou zal verspelen. De adrenaline zou dan verspild worden. Ik roep: "MIKEEEEEEEEEEE, MIKEEEEEEE", maar Mike hoort niets, of toch?? Heel even kijkt hij op. Dan nog maar één keer: "MIKEEEEEE, MIKEEEE, een snoek op mijn eigenbouw". Eindelijk, hij hoort het en ziet dat ik inmiddels de snoek al bij de kieuwgreep uit het water heb getild. Snel als hij is rent hij naar mij toe. Ik moet toch iemand hebben om een goede fotoshoot te doen. Eerst even de snoek opmeten en 95 cm schoon aan de haak kan in de pan.

Ik ben blij als een klein kind omdat ik hem op de eigenbouw heb gevangen. Het origineel heet Lepto, en ik zeg tegen Mike: "Deze noem ik lelijkerd". Hij schiet in de lach maar vindt het wel een goede naam. Het is tenslotte een lelijk beschilderd aasje, maar doet wel zijn werk. Goed kunstaas hoeft niet mooi te zijn toch!

                                                     De lelijkerd!
De snoek wordt weer netjes in zijn element terug gezet en wij gaan op dit stuk nog even verder.
Na een 15 minuten houden we het voor gezien en gaan naar de auto om even op te warmen en een nieuwe stek aan te doen. Deze kou vreet aan je. Mike heeft al de hele tijd koude tenen en dat is niet gek; van één paar sokken en een lekke laars krijg je koude voeten en dan ook met alleen een joggingbroek aan. De volgende stek is een stuk waar ik vrijdag nog ben geweest, samen met Jorg. Ik moet toch even kijken of er nu wat te halen valt, maar na een goed half uur geven we de moed op. Niets, geen teken van snoek of enige aanbeet hoe dan ook. Het is inmiddels ook weer tegen etenstijd en we zijn behoorlijk afgeleefd na deze week snoeken. Tijd om naar huis te gaan, dat is het. Ik heb zin in een bord Chinese groentesoep, maar die moet eerst nog wel gemaakt worden.

Het was een mooie weekje, mede dankzij twee leuke vismaten Mike en Jorg. Zo hebben we aardig wat snoek op de kant weten te hengelen, het zou gauw wel eens tegen de 50 stuks kunnen lopen en dat is niet niks, vooral met dit weertype. We hebben ook van alles gehad: een bekeuring van 135,00 euro,
sneeuwbuien en noordoosten wind getrotseerd. Nee, watjes waren we zeker niet, vooral die Jorg die zeker 12 kilometer heen en weer fietste en de koude te lijf ging.
Daarom nog wat highlights van deze week.

                                                 Jorg zijn 92 cm snoek.

Nu maar hopen dat Jos weer gauw op de been is, misschien kunnen we dan samen nog eens een doodaas sessie doen, anders komt het wel goed in het nieuwe seizoen!

Op naar een volgend avontuur !!!!

Doodaas sessie!!

Deze week kreeg ik een mailtje van Jorg; hij had wel eens zin om met mij op de groene rakkers te gaan jagen. Zo'n kans moeten we niet laten liggen, als je al de hele week met Mike the pike aan de waterkant bent geweest. We willen tenslotte ook wel eens wat anders, dus werd er een afspraak gepland voor vandaag. Rond 8.30 uur stond ik bij Jorg voor de deur, die stond al bijna klaar om mee te gaan, hij had nog koffie of thee in de aanbieding, maar ik stond een beetje ongelukkig geparkeerd, dus het was beter gelijk naar de waterkant te rijden. Jorg had een zeer mooie stek uitgezocht die zeker potentie heeft voor mooie snoek. Na zeker 45 minuten de boel goed te hebben afgeworpen bleven we snoekloos achter, dus kon de doodaas sessie beginnen. Dit begon op een mooie T-splitsing op ditzelfde stuk water. Jorg had stroopwafels in de aanbieding en ik voor ieder een beker Cup-a-Soup Indiase kerrie (favoriet van Jos). Na een kleine 45 minuten niets geen aanbeet registratie te hebben gehad verkasten we naar een achter ons gelegen stuk waar ik eerder een snoek als volger had gehad. Misschien dat daar wat te halen viel! Door de koude noordoosten wind die er stond besloten we ook deze stek te verlaten. De ijspegels zaten al vlot tussen de ogen van onze hengels, dus dit geeft aan hoe koud het wel was. Tijdens het binnenhalen van mijn hengel, dacht ik eerst nog vast te zitten achter een talud, maar dit bleek tijdens deze binnenhaal sessie een snoek te zijn die toch trek had in mijn sardien.
Vlak voor de kant moest natuurlijk mijn eerste doodaas snoek lossen, dus weg eerste doodaas snoek.
Hier mis ik dus de ervaring in en we houden het er maar op dat de snoek daarom niet binnen kwam.
Op naar de volgende doodaas stek. Deze stek ken ik als een vroeger goed voorziene stek van veel dikke snoek, die ook al bij Jorg bekend was, en die er afgelopen week twee snoeken op doodaas had uit gehaald. Dus zeker een poging waard om daar lekker uit de wind te zitten. Maar niets is minder waar, juist hier op deze stek stond die koude noordoosten wind nog feller; een soort tochtsluis.
Beide doodaas hengels werden ingegooid en wij gingen maar de auto in om zo de eerst aanbeet af te wachten. Even later zien we nog een visser al werpen aankomen. Het wachten werd ook hier niet beloond, dus op naar de volgende stek en dit op ongeveer 100 meter van de auto. De andere visser was druk aan het werpen, en kreeg korte tijd later een mooie dikke rakker van 95 cm in de pan.
Deze stek had ik al een beetje opgegeven door de vele buitenlandse vistoeristen, maar na een kort praatje blijkt de snoek hier toch weer volop aanwezig te zijn. Ik liet Jorg even alleen met mijn doodaas hengel, zodat ik het voorgaande stuk nog even werpend onveilig kon maken (had ik nooit moeten doen).

Tijdens deze sessie belt Jorg ongeveer 15 minuten later dat hij een mooie snoek van 92 cm heeft gevangen. Maar het is hem gegund en ik ben wel weer trots dat het op mijn hengel was met mijn sardien!
Tijdens de terugtocht begint er een schouwspel los te breken van verschillende jagende snoeken, misschien al paaigedrag. Jorg wordt snel gebeld om naar die plek te komen met de hengels, misschien dat we kans maken op de jackpot. Maar helaas; de snoeken waren daar te druk bezig met hun voorspel en sex gedrag (de viespeuken, dit voor het oog van de camera).
Het werd ons echt te koud, met half bevroren vingers en oren die er bijna afvielen van de kou verlieten we dit water. Eigenlijk op weg naar huis! Onderweg naar huis wilde Jorg mij nog één stek laten zien, maar niet met de optie daar te gaan vissen. Dit bleek achteraf een stek te zijn die al bekend was. Hier besloten we toch nog wat werpend te vissen, ook omdat ik bang was achter te blijven met mijn eerste snoekloze dag deze week, en dit zou een ramp zijn en mocht dan ook niet gebeuren. Dus toch nog even werpen! Tergend langzaam wordt het kunstaas aan onze beide hengels binnen gevist. En niet zonder resultaat, na een goede 15 minuten komt dan toch mijn eerste vis van de dag in de pan (62cm).

Zo is mijn dag ook weer gered en we gingen nog maar even door. Maar langzaamaan waren niet alleen de geleide-ogen van de hengel bevroren, maar begon nu ook de lijn te bevriezen,  met als gevolg, dat af en toe alles ook vast  zat gevroren en dan moest de boel even ijsvrij worden gemaakt. Wat kou allemaal kan doen! Op naar de volgende snoek, deze was voor Jorg, hij pakt nog een rakker van 58 cm.

Hij had te koude handen om de snoek met de kieuwgreep vast te houden, en alleen  zo kon hij  wonden aan de nu toch wel zeer gevoelige huid door de kou vermijden.
Nog wordt er door ons bikkels doorgevist, en zo kreeg ik nog even de kans snoek nummer twee in de pan te krijgen in de vorm van een mooie dikke rakker van 76 cm.

Hiervoor had ik nog een volger van rond de 60 cm en dankzij die snoek kreeg ik deze mooi te pakken!
Nog een kleine 15 minuten werd er nog doorgevist, toen was het mooi geweest voor vandaag.
Er kwamen nog twee kleine snotapen aangelopen die vroegen wat of ik aan het doen was, en na twee keer te hebben gezegd "Vissen", kreeg ik als antwoord: "Oh, die meneer spreekt Nederlands." Ze dachten zeker dat we buitenlandse vistoeristen waren (een soort Eskimo's of zo!)
Eeen later zaten we gelukkig weer in de nog warme auto en gingen we weer huiswaarts.
Het was ondanks de kou een erg gezellig dagje snoeken met Jorg, en dan hoef je niet zo nodig veel te vangen. Het was een goede afsluiting van een druk weekje vissen met als eindresultaat 28 snoeken.
(Heel misschien zondagmiddag nog even stiekem)


Op naar een volgend avontuur en A JE TO zoals Buurman & Buurman altijd zeiden!

Tennisbal!!

Vandaag weer een dag zoals de vorige.
Gewoon weer langs de waterkant, alleen gaat het wel moeizamer na zo'n week intensief struinen!
De beentjes zijn 's ochtends een beetje straf, er zit een snee onder mijn voetzool, en dan gaat het aan het het einde van de dag moeilijker. Dan elke avond toch rond een uurtje of zeven thuis, dan nog eten koken.
Volgende week gelukkig weer werken (maar niet heus). Op het werk loop ik net zoveel denk ik, maar dan anders. De kou was er vandaag ook weer volop een door een flinke koude oostenwind was het niet echt fijn vissen. In het begin had ik bijna een bevroren rechterhand, de handschoenen boden bijna geen bescherming, en ik was dan ook blij dat ik af en toe naar de auto terug moest en zo even kon opwarmen. Maar al met al heb ik weer genoeg meegemaakt. Weer op pad met Mike, alleen voegde die zich pas rond 11.30 uur bij mij. Voordat hij kwam had ik de eerste 2 snoeken al in de pan (1 snoek van 63 cm, en 1 van 58 cm).  Toen Mike er net bij was gekomen kwam nummer 3 in de pan (71 cm).

Mike was ook snel dit keer en kwam na dik een half uur ook op 3 snoeken; 2 van rond de 60 cm en als klap op de vuurpijl 1 van 90 cm.

Kort voordat Mike deze snoek vangt, los ik ook zo'n gigant. Ik dacht nog kat in het bakkie, maar net als gisteren spuugde de dikke rakker de Buster weer uit. De volgende keer neem ik een Buster mee met een andere smaak, misschien dat het helpt. Of de snoek die ik heb gelost nu dezelfde is als Mike blijft een raadsel!Waar Mike ook goed in is in broeksnoek vangen en dan bij zichzelf.

Na deze stek moesten we maar weer op zoek naar een andere stek. Hier kwamen we Jork van het forum tegen (misschien morgen even mee om doodaas te vissen), deze stek hebben we al snel laten liggen, want hij  ligt vol in de wind.
Daarbij nog petje af voor Jork die dik 10 kilometer door dit barre weer heeft gefietst voor deze stek.
De volgende stek laten we visloos achter ons, dit nieuw gegraven stuk water bevatte niets wat interessant was, maar wel een grote vangst van 18 tennisballen. Het hadden er wel 40 kunnen zijn maar ik had geen plek meer in mijn rugzak.

Na de tennisballenvangst weer naar de volgende stek, die leverde mij 1 snoek van hap-slik formaat op en nog een losser.

Dan weer weg van deze plaats en voorlopig niet meer terug, laat eerst deze snoeken maar groeien.
De volgende stek ging weer beter. Mike had er geen interesse in, maar ik gaf aan dat één worp genoeg kan zijn om snoek te vangen, en dit kwam ook uit: 1 worp= 1 snoek(je).

Toen was Mike overtuigd en wilde hier wel door vissen. Op het volgende stukje worden 2 snoeken gelost en kan er 60 cm in de pan.

Daarna nog zo'n klein rakkertje, en dat was het wel op één losser na.
Op de terugtocht komen we nog weer een bekende van het forum tegen: Jos Kolijn die daar op het bedrijvenpark werkt.
Zoals ik al zei: een dag als geen andere, geen bijzondere gebeurtenissen, alleen de kou!

Op naar een volgend avontuur!

Bustertje, Bustertje deel II

Zo beginnen we vandaag de dag, het is koud en guur.
In eerste instantie zou Mike vandaag niet mee gaan om te vissen, maar hij bedacht zich toch nog op het laatste moment. Ik had intussen al een andere vismaat geregeld, als hij niet mee zou gaan.
Dit zou Kees van der Laak worden die ook op het roofvisforum zit, die zou zich in de loop van de dag bij mij en eventueel Mike aansluiten. Dus ik begon de dag samen met Mike, hij was weer helemaal hersteld na de grote nederlaag van gisteren en ging er fanatiek tegenaaan.

Binnen een kleine 20 minuten wist hij 2 snoeken van ruim 60 cm te haken. Mike die zo het zelfvertrouwen terug krijgt wat hij al maanden kwijt is, begint hierdoor overmoedig te worden en vindt dat deze dag al voor hem is.
Aan die grijns kun je al zien dat hij er zin in heeft en een goed gevoel.
Ik zit deze dag niet echt goed in mijn vel, de eerste uren heb ik behoorlijk koude vingers, en dan nog dat ik in gedachten ook een dagje met de Bellyboat op pad wilde, en achteraf blij was dat ik dit toch niet had gepland. Maar we gaan verder, Mike krijgt zijn derde vangst binnen, dit in de vorm van een gevonden Spro plug in een koikarper kleurtje!
We gaan verder, ik zit dan nog steeds te wachten op een belletje van Kees. Dit leidt mij wel af deze ochtend, want ik zit steeds op mijn mobiel te kijken of ik dat belletje gemist heb of zo.
De vangsten blijven voor mij uit, dit is niet erg ik, want geniet na van de vangsten van de laatste dagen, en laat Mike lekker zijn gang gaan. Het loopt tegen een uur of één als wij honger beginnen te krijgen. De auto is te ver terug lopen, dus we duiken even een winkelcentrum binnen voor een broodje DönerKebab, dit hebben we nodig voor de komende hongerwinter die er misschien weer aan komt dus, even een oppepper met veel knoflooksaus en sambal er op en eten maar.

Hierna gaan we weer fris verder, eigenlijk wilde ik nog terug voor een tweede broodje, maar dit kost vistijd en ik had nog een pizzabroodje in de auto, die pik ik dan later wel op.
We gingen gestaag verder, van Kees van der Laak heb ik de rest van de dag niets gehoord.
Naderhand weer naar de volgende stek, daar was het een half uur niets en toen een brug over en daar pakte ik eindelijk mijn eerste snoekje van een centimeter of 45.
Mike moet zo nodig hier ook nog even werpen en plukt daar zijn derde snoek (58 cm) uit het water en ik heb het nakijken.

Ik heb de foto maar van veraf genomen, dan lijkt hij iets kleiner, eigenlijk had ik hem nooit moeten leren hoe een Buster binnen te vissen, maar dit is mijn eigen schuld.
Hierna struinen we nog gescheiden de wijk door op zoek naar de volgende rakker die Mike ook ergens weet los te peuteren, ook rond de 60 cm.
Tijd voor de volgende stek, en dat was zoeken waar heen te gaan. Dan maar weer een deel opgezocht dat we eigenlijk altijd links laten liggen, zeg maar een appeltje voor de dorst!
Daar aangekomen pak ik een rakkertje van rond de 56 cm.

We hebben dit stuk later maar weer links laten liggen, en gaan naar nog zo'n appeltje-voor-de-dorst stek. Ook dit was weer even zoeken, hier gaat het compleet mis. Dit komt misschien omdat ik niet goed bij de les was, of misschien doordat Mike al een stuk voor loopt met zijn vangsten, of door de kou, dan werken de grijze hersencellen niet meer zo goed. Als ik na een worp het aasje uit het water haal, kijk ik niet goed en kijk ik meestal gelijk waar ik de volgende worp zal gaan doen.
Dit moet ik toch afleren, het kost mij meestal een grote dikke snoek, dus ook deze keer, een dikke rakker, geschat tegen de 90 cm, kolkt over de Buster en grijpt hem net mis doordat ik de Buster uit het water til. Weg snoek dus. Ik wissel van aas en roep naar Mike dat ik een dikkerd heb gemist. Mike staat gelijk weer naast mij, zeg maar tussen mij, ik krijg amper de tijd om van aas te wisselen. Nu ben ik een beetje geïrriteerd en zeg: "Mike, nu opzouten stekkendief." Mike neemt lachend het hazenpad.
We gaan door, maar de rakker laat zich na verschillende worpen niet meer zien. Na 15  minuten ga ik terug naar de plek des onheils, voor toch nog een worp of 8, maar geen reactie. Dan werp ik in een andere hoek, en dikke rakker nummer twee duikt vol op de Buster en pakt hem vol in de muil.
Kat in het bakkie denk ik hardop. Mooi duikt de rakker door de slip dan komt het dikke rakkertje uit het water, trekt zijn muil weer open en spuugt de Buster weer uit en zegt: "Houd dat vieze ding zelf maar."
Op dat moment wilde ik de hengel nog in het water gooien, maar kon mij nog net op tijd bedenken. Dus gewoon verder vissen en hopen op nog een ander dik snoekje.
Toen weer naar een nieuw appeltje-voor-de-dorst stekje!
Daar begint de ellende opnieuw, want Mike weet al snel een snoek van 70 cm te pakken, mooi dik in zijn wintervel.

Dat is inmiddels snoek nummer 5 voor hem, dan is het goed 5 minuten verder en hij pakt snoek nummer 6, met een lengte van 74 cm.

Mike The Pike had ik nooit en te nimmer moeten leren met een Buster te vissen. Ik heb het nakijken, zowel in aantal vis en lengte vis vandaag, maar ik geef nooit op, dat scheelt, dus we gaan verder.
Er is altijd nog hoop, het is nog licht en dan is alles mogelijk. Na enkele worpen heb ik weer eens een losser (misser). Het volgende vak om uit te vissen laat Mike liggen, omdat het hem te ondiep is.
Maar op ondiepe stukken zit ook vis, en dan heb ik één worp nodig om nog een magere rakkert van 92 cm in de pan te krijgen.

Zo mag ik vandaag verliezen in aantal vis, maar niet in lengte vis.
Het was een moeizaam dagje zo in de kou, maar wel weer één met genoeg snoek.
En de Busters deden weer hun werk!

Op naar een volgend avontuur!

De Bonzo club!!

Na het debakel van gisteren, haden Mike en ik zelf voor vandaag weer een dag wandelen langs het water gepland.
Weer was de afspraak dat ik hem rond de klok van 10.00 uur op zou halen.
Ik had een goed plekje uitgezocht, daar waar zeker geen controleur ons lastig zou vallen, hij zou er zijn neus niet voor op durven halen, hij zou bang zijn om zijn gelakte kippenlerenschoenen vuil te maken. The Place To Be, Dog Shit City, hier ben ik ooit al eens eerder geweest. Mocht de koddebeier langs komen zou hij een warm onthaal krijgen, maar hier zal hij echt niet komen, hoogstens de een of andere stadswacht. Ook is dit een stek waar we volgens het AUHV boekje veilig mogen vissen.
Het begin was al goed Mike miste zijn eerste snoek, en na een minuut of tien miste hij nummer twee.
Daarna was het mijn beurt en die werd gelijk verzilverd, het formaat loog er niet om, toch zeker 45 cm.

Na deze vangst zat de moed er goed in, de haken waren geslepen, het was tijd voor een volgend rakkertje, de hele ochtend zou ik voor groot wild gaan en die moest en zou in de pan komen.
Mike heeft intussen alweer ergens een volger gehad. Hierna was het weer tijd voor mij.
En weer kwam er een rakkertje van groot formaat in de pan, ook weer iets van ruim in de 40 cm.

Intussen hebben we de erste hondendrollen al onder de laarzen hangen, ontwijken van deze shit is bijna onmogelijk, elke stap is het bijna raak! Na nog eens goed 5 minuten komt nummer 3 voor mij in de pan, ook weer met een formaat van hap, slik en weg!

We gaan door, de gang zit er in. Mike begint zich al een beetje te ergeren, door het feit dat ik met een Buster vis die mooier is dan die van hem.
Na een klein half uurtje vissen deze ochtend komt nummer 4 in de pan, ook deze van verslik je er niet in formaat!

Maar dit kan de pet(pret) niet drukken; vis is vis en snoek is vis, dus alles wat eetbaar is gaat in de pan!
Tientallen hondenkeutels verder begin ik al te denken dat er een nieuw dagrecord aan zit te komen.
Mike moet hier hartelijk om lachen (dit zal hem wel vergaan), maar als je al 4 snoeken in ongeveer 30 minuten vangt is de kans groot dat dit mogelijk is.
We gaan een ander stuk woonwijk in en ik doe een gooi naar het dagrecord, weer duikt er een klein rakkertje op de Buster, het formaat is hetzelfde, misschien iets groter dan de andere!

Het kan zijn dat Mike nu inmiddels al wat gevangen heeft, maar het kan ook zijn dat dit twee snoeken verder is. Mike begint de schuld te leggen bij het feit dat het komt omdat mijn Buster echt mooier is en ook beter kan zwemmen. Maar laten zwemmen van een Buster heb je zelf in hand, de kleur van de Buster in je kunstaasbox. We beginnen een beetje moe te worden, onder andere  door de vele hondenkeutels die we mee moeten slepen. Ik verander deze plaats van naam; het wordt de 'Bonzo Club', want de keutels die we tegenkomen hebben allemaal een Bonzo roodbruine brokkenkleur, zo ook onze laarzen.
We verlaten deze stek. Na het half uurtje goed vangen was het eigenlijk ook weer gebeurd met de pret.
We zijn blij dat we de auto terug kunnen vinden, en er wordt vlug wat gegeten en gedronken, en dan kunnen we weer naar een andere stek. Dit is een nieuw stuk, daar waar ik enkele weken geleden de snoek van 97 cm heb gevangen, dit kan niet de enige vis zijn die er zit!
Na enkele worpen is het raak en komt er weer een rakkertje in de pan. Het is gelijk ook de kleinste, ik denk dat hij de 40 cm niet haalt.

Terwijl ik dit schrijf zit ik mij te bedenken dat ik bij het verenigingswater van de Bonzo Club snoek nummer 6 ben vergeten; deze was trouwens 67 cm (foto hier onder) dan is het totaal 7.

Mike heeft dan intussen zijn eerste snoek van de dag gevangen en loopt al aardig achter de snoeken aan. Ook valt er tijdens dit verhaal een Frolic brokje onder mijn laars vandaan, het is dus niet alleen Bonzo wat er gegeten is daar bij de Bonzo Club!
Nu is de kans groter dan ooit dat er 12 snoeken gevangen kunnen worden; het totaal aantal lossers is al gestegen naar 3 stuks. Nu komen we op een mooi stukje water en ik verander mijn tactiek van snel binnen vissen naar tergend langzaam. De boel wordt op de millimeter uitgekamd. Na een worp of wat zie ik een flinke kolk achter de Buster. Dan doe ik op die plek nog maar flink wat worpen, dit kan wel eens een snoek van goed formaat zijn, en daar zijn we nu net naar op zoek.
Maar de vangst blijf na een tiental worpen uit. Todat ik een worp naar rechts doe en daar een snoek achter de Buster aan zie gaan, deze grijp net mis, dan weer een worp. Nu haak ik deze rakker, maar hij schiet gelijk weer los. Na een flink aantal worpen geef ik het op. Ik doe mijn verhaal bij Mike, die vond het al vreemd dat ik zo lang op één plek bezig was. Mike wil het wel eens proberen op de aangewezen plek. Maar ook zijn worpen lokken geen reactie van een snoek uit. Hij vraagt aan mij waar die kolk precies was en door middel van een flinke worp wijs ik de plek. "Daar Mike", en gelijk duikt er een snoek vol op de Buster, Mike snapt er helemaal niets meer van, ik heb eigenlijk ook zoiets van wat gebeurt er. Even later komt er een mooie rakker van 74 cm op de kant en in de pan.

Gelijk als de vis terug gaat, werpt Mike op de bewuste plek en wat gebeurt gebeurt er? Gelijk heeft Mike nu beet, dit is en kan niet dezelfde snoek zijn, Mike is blij als een klein kind en weet behendig de snoek op de kant te halen. Voor hem is het dan 70 cm rond in de pan.

Dan is het voor mij 1 +1 bij elkaar optellen en dan kan het nog wel eens 3 worden. Gelijk gooi ik weer
de Buster als een speer het water in, en weer duikt er een snoek op, zo zie je 1+1 is echt geen 2, maar 3 snoeken binnen een goede 4 minuten tijd (68 cm).

Nu doen we toch beide nog enkele worpen, maar het kan niet altijd feest zijn, We gaan nu weer eens een ander deel van dit stuk water onveilig maken en kijken of er nog 3 snoeken binnen te halen zijn.
Dit gebeurt ook, een minuut of 10 later komt er nog een snoek van 63 cm in de pan.

 Mike snap er niets van; hij heeft hier al heel wat worpen gedaan, hij loopt trouwens voorop, dus waarom heeft hij ze niet gevangen?
Mike loopt te snel vooruit, dat had ik hem al duidelijk gemaakt, op dit water moet je voor de verandering alles en elk hoekje uitpeuteren (uitpeuteren is een vissersuitdrukking).
Daarna ben ik een beetje een kruip-door sluip-door route aan het nemen. Ik haal wat rietpluimen aan de kant om zo stukjes water af te kunnen werpen waar je anders niet bij kan. Mike denkt nog van die is gek, maar een gek vind je niet langs het water, alleen een goede visser!
En deze goede visser vangt na nog eens 5 minuten snoek nummer 11 en ruim 66 cm kan weer in de pan.

Het is nog 1 snoek te gaan voor de 12 stuks en het nieuwe dagrecord. Bij Mike staat de teller nu op 3 stuks. Ik kan Mike even later niet meer vinden, die is als een speer naar de plek waar de 97 cm metende snoek ligt; hij wil mij voor zijn. Maar ik ben niet uit op die snoek, maar wel op snoek nummer 12. Een ander stuk van dit water is aan de beurt en daar schuift al snel snoek nummer 12 op de Buster, maar lost. En zo gebeurt dit 5 keer op rij.
Mike heeft inmiddels snoek nummer 4 (64 cm) en begint aardig langszij te komen.

Ik laat Mike nog even zien waar ik de zoveelste losser heb gehad en die plukt hij er nog net even uit.
Ook weer rond de 60 cm. Het verhaal is eentonig, ik weet het, maar verder is er die dag weinig geks gebeurd. Maar we gaan nu nog op het laatst naar een andere stek, het begint laat te worden, maar ik moet en zal nog een rakkertje op de lijst bijschrijven.
Dit gebeurt dan pas zeker een uur later en eindelijk valt er een zware last van de rug, de rugzak die heeft de striemen op de schouders geplaatst en kan de auto in.
Hier snoek nummer 12 in de schemer 63 cm.

En dan nog de snoek nummer 6 van MIke die toch aardig bijgetrokken is, en weer helemaal vrolijk dat het toch nog wat heeft opgeleverd.

Het is tijd om naar huis te gaan, het loopt al tegen 18.00 uur.
De maaltijd is vandaag Thaise Bami!

Einduitslag: Mike 6 snoeken en 4 lossers. Ik 12 snoeken en 8 lossers. Wat een dag, wat een dag.


Op naar een volgend avontuur!!