Het Zwanenmeer !!!

Vanochtend ben ik maar weer eens vroeg uit de veren gekomen, rond een uurtje of zes kwam ik uit bed, natuurlijk met een paar blikjes cola paraat.
Om brood mee te nemen had ik geen tijd, wel even voor twee sigaretten, dit om de huishouding op gang te brengen zodat de zware boodschap niet langs het water hoefde te gebeuren.
Ik vertrok rond 6.30 uur en na geen enkel stoplicht onderweg tegen te zijn gekomen stond ik rond 6.45 uur aan de waterkant en konden de spullen uit de auto.
Dat was een snel ritje; geen stoplicht en amper een auto tegengekomen en die ik tegenkwam die moest nog even de linkerbaan onveilig maken. Een paar keer flink op de claxon drukken deed deze vrouwelijke bestuurder verschrikt opkijken dat er ook nog andere weggebruikers op de tweebaansweg waren.
Dit soort types denkt zo rustig op de middenlijn te kunnen rijden en dan nog met een gangetje van 75 km per uur daar waar je 100 km mag rijden. Dit soort personen hoort op het fietspad.
Dit was het enige gevaar dat ik onderweg tegenkwam. De Bellyboat werd opgepompt, de dieptemeter ging er op en de nieuwe accu kon het werk gaan doen waar hij voor bestemd was: mij de weg wijzen! En toch was ik niet de enige vandaag op het water. In de verte vaarde nog een bootje op dit stuk water dat in twee stukken is verdeeld. Ook zag ik her en der wat watervogels als eenden, meerkoetjes, zwanen en nijlganzen. Ook op de kant ontwaarde ik nog wat soorten vogels, namelijk plevieren, scholeksters en een paar kievieten. Zo was er op dit vroege tijdstip al genoeg leven en in de verte klonk nog wat geknal bij een fruithandel. Alles ging vlug te water en zo zat ik om klokslag 7.00 uur op het water en konden de eerste worpen gedaan worden. Ik ging al gauw onder de brug door naar de tweede plas. Deze ga ik het Zwanenmeer noemen, want elke keer zitten er een tiental en dan nog enkele paartjes met jong, Schiphol is er niets bij. Worp na worp vond plaats, de eerste 20 minuten gebeurde dit met de 4 play, maar toen begon ik te denken wat een ramp het zou wezen als ik deze kwijt zou raken. Hoe zou ik dan weer aan een nieuwe komen voor de prijs van een eurootje of 6, dat gaat niet goed komen. Als ik hem kwijt zou raken had ik er nog maar twee over voor onze trip naar Ierland. Dit kan niet en dit moet niet gaan gebeuren.
Dus vlug eraf dat aas en de Screaming Devil ging er op. Dit aasje in de roodzwarte versie  heb ik in tijden niet gebruikt, maar hij lag wel altijd trouw in de koffer. Weer vloog worp na worp het aasje te water, er moest toch onderhand eens iets gaan gebeuren, maar het bleek al snel een moeizame tocht te worden. Dit merkte ik eigenlijk al toen ik vanochtend tijdens de eerste sigaret de Koikarpers ging voeren, ze hadden weinig trek in een lekker hapje zondagvoer en dat zegt genoeg,  dan hoef je eigenlijk niet te gaan vissen. Maar het zonnetje scheen vandaag en een lekker ochtendje op het water kan geen kwaad toch! En je weet maar nooit, want ik zag weer een mooi hoekje, net zo'n stukje waar eigenlijk wel iets moet zitten, maar niets is zo veranderlijk als een snoek. Als ze geen honger hebben, dan gaat de bek ook niet open. De gedachte van een vangst in dit hoekje was snel weer weg. Ik bekeek de pleviertjes die op de kant druk bezig waren om  de kieviet te verjagen en toen kreeg ik ineens een paar flinke tikken op de hengel en ik was weer bij de les. Dit was vis, maar was het ook snoek? Bij deze aanbeet kreeg ik een beetje twijfels, het leek wel baars. Bij het binnendraaien krijg ik een glimp te zien en het was toch een snoek die aan de Screaming Devil was blijven hangen. Een klein rakkertje werd de boot in getild, maar hij deed nog even moeilijk en met een flits was deze weer uit mijn hand en de haken van de SD scheerden weer eens langs de Bellyboat af. Die kleine donders geven af en toe nog flink tegengas en dat is vaak uit kijken. Nu ging het toch weer goed en de rakker kon langs het meetlint worden gelegd: 54 cm. Hij ging op de foto, maar die bleek bij thuiskomst flink overbelicht te zijn. Zo'n vermoeden had ik al met de zon achter mij en dit had ik pas in de gaten toen de snoek het water al weer in was. Maar de eerste was binnen en ik kon weer mijn best gaan doen voor misschien nummer twee. Vandaag  wan ik aan de andere kant van de plas begonnen, de wind stond daar ook een beetje op, en worp na worp belandde in het ruime sop, maar snoek was er niet te vinden. Na twee uurtjes had ik nog twee flinke aanbeten van ruime 40+ baarzen . Even later kruiste ook de bootvisser mijn weg en de vangsten werden geëvalueerd; de boot visser had 3 stuks en ik 1. Hij vroeg of ik Age was. Natuurlijk moest ik dit bevestigen, wie kent mij nou niet! Toen vroeg ik of hij soms Hans was en dit klopte. Het was Hans van het roofvisforum, de enige persoon die weet op welk water ik vis met de Bellyboat. Na nog even een korte babbel en dat de vangsten niet best waren deze ochtend en het verhaaltje van mijn kant dat ik wel wist dat dit ging gebeuren door de Koikarpers, konden we beiden weer onze weg vervolgen. Na dit gesprek en inmiddels weer ruim  twee uur verder, had ik ook geen aanbeet meer gehad. Vreemd die natuur; het is het mooiste weer van de wereld, een mens zou aan een terrasje wat gaan drinken en een hapje eten, maar snoek niet! De spullen konden weer de auto in. Ik zag Hans nog even en de handen werden naar elkaar opgestoken en toen ging ik weer richting huis. De snoek mocht dan geen honger hebben vanochtend, maar ik wel ik krulde zowat om en een sigaret zou ook niet mis zijn. Die waren al vlot weg, ik had er ook maar twee bij me. Dus vlug even naar het tankstation voor een Twix en een pakje sigaretten, cola had ik nog in de auto en daar had ik ook wel zin in. Dat krijg je als je halverwege de tocht je blikje om stoot en zo leeg ziet lopen in je Bellyboat, dan krijg je ook nog dorst. Dus de volgende keer niet meer zonder voldoende proviand op avontuur!

Op naar een volgend avontuur!