Eerst de boodschappen voor het weekend in huis gehaald, en toen rustig even een sneetje brood of vier naar binnen gewerkt, en toen de spullen de auto in.
Ook de nieuwe Bellyboat constructie ging mee, en op naar de grote plas.
Het weer zag er veelbelovend uit; mooie stapelwolken een een stevig briesje wind en het leek niet te koud bij het wegrijden thuis.
Na een kort snel ritje naar de plas kon de boel klaargemaakt worden, alleen moest er natuurlijk bij de afvaartplek een karpervisser zitten, maar die was op het oog al weer aan het inpakken, dus even een praatje maken kon geen kwaad, ook om er zeker van te zijn dat hij aan het inpakken was.
Dat inpakken en wegwezen was gelukkig het geval en voor een praatje was hij wel in, zo zie je dat er ook nog wel aardige karpervissers zijn en ik niet zo'n karpervisserhater ben als het lijkt.
Ervaringen werden een beetje uitgewisseld. Uit zijn verhalen kwam naar voren dat hij regelmatig nog wel eens wat anders deed dan karpervissen en ook wel eens gaat snoeken.
Ook dat er op dit stuk water dus wel redelijk grote snoek te vangen is (maar dat wist ik wel).
Maar het is altijd goed om dat ook van anderen te horen, want ik heb al tijden op dit stuk water niet echt meer een snoek kunnen bemachtigen en zo weet je tenminste dat ze er nog zeker wel zitten, dus beter mijn best doen dacht ik.
Ook kwam het verhaal te voorschijn van de plek waar ik vorig jaar niet meer mocht bellyboaten, en zo vond hij dat karpervissers nogal egoistisch zijn en alles het liefst voor zich zelf houden.
Hierna even snel de boel opgebouwd, en dit viel nog niet mee met de nieuwe constructie voor de Bellyboat.
Het moet nog iets makkelijker op de boat kunnen worden geplaatst, maar daar komt nog tijd genoeg voor. Nog een goed maandje en dan is het weer gesloten tijd voor de roofvisser.
De spullen waren inmiddels klaar en ik kon te water. Dat briesje wind werd toch wat heviger en voelde ook koud aan, maar dat was ook de gewenning denk ik.
Ik was nog maar net op het water, of de volgende visser zonder hengel riep naar mij en ik kon weer terug peddelen naar de kant.
Of hier wel snoek en baars zat en hoe diep het hier was, dat soort vragen. Ik heb alles een beetje uitgelegd en 10 minuten later kon ik weer verder. (Dit kostte weer een hoop tijd. )
Toen kon ik eindelijk de hengel uitgooien en de eerst worpen gingen te water. Ik was amper 15 meter verder of de volgende visser kwam aan de kant staan, inclusief twee opgetuigde doodaas hengels en met twee voorns er aan.
Die vroeg hoe diep het was en ik gaf hem uitleg. Ik wilde onder de brug door naar de andere plas, maar hij gaf aan dat daar niet gevist mag worden.
Hij zei dat ik beter helemaal naar de overkant kon gaan (oh, meneertje wilde hier zeker zelf vissen).
Dat was dus de conclusie, maar helaas voor hem, ik wierp hier lekker door, en ging weer verder waar ik mee bezig was.
Zo kom je bijna nooit iemand tegen en dan ineens drie tegelijk. Inmiddels was er zonder dat ik veel was opgeschoten dik een half uur verstreken.
Om het verhaal maar kort te houden: ik heb in totaal 3 uurtjes op deze plas doorgebracht met de Bellyboat. Ook nog even op de andere plas, maar daar was ik gauw weer weg, want er was te veel wind en ik kwam niet weg van de kant door het wel heel stevige briesje.
Eigenlijk was dit ook wel een testvaart om het nieuw gebouwde op de Bellyboat even te testen en hier en daar moeten wel wat verbeteringen worden aangebracht .
Er is geen snoek gevangen en ook totaal geen aanbeten gehad, dus een visloos dagje. De volgende keer zoek ik nog even de woonwijken op. De snoek zit denk ik nog iets te diep, het water is nog te koud met 3.7 graden.
In de woonwijken zal iets meer te halen zijn, zeker als ook de watertemperatuur omhoog gaat.
Alles ging vlug weer naar de kant, maar ook nu kwam er weer een visser aan met de wildste verhalen; nu over forelvissen uit de bellyboat. Denemarken, Zweden en Noorwegen komen voorbij.
De verhalen duurden nogal lang, want de man stotterde nogal, maar dit gaf niet, ik heb een luisterend oor.
Ook volgde de vraag wat voor vis hier zit. Al met al duurde dit gesprek bijna een half uur, en ik wilde eigenlijk wel naar huis.
Tijdens de Bellyboattocht had ik koude tenen opgelopen en ik wil ze best even warmen.
Ik zei daarom op een gegeven moment dat ik de boel in de auto ging doen.
Toen liet de man mij gelukkig verder met rust, en ik kon eindelijk naar huis.
Op naar een volgend avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten