Van de kapstok zo het wak in!!

Ik kon het niet laten om vandaag toch nog de hengels te pakken, ik had gisteren de vangstmeldingen op het roofvisforum nog even nagezien.
En dan krijg je weer inspiratie of zin om het nog maar even te proberen, er werden daar een paar mooie vissen getoond die tijdens een wak-vissesie waren gevangen.
Dan krijg je weer een boost om de hengels toch nog even van de kapstok af te halen.
Maar ik had niet echt zin om alleen te gaan, dus belde ik Mike maar even, maar die lag denk ik nog onder zeven dekens te slapen en nam de telefoon niet op.
Tja, wie moet er dan mee, dan maar even naar boven gelopen en Roderick wakker gemaakt om te kijken of hij zin had.
Die stond, of laat ik zeggen zat,  rechtop in zijn bed met de slaap nog in zijn ogen na de vraag of hij zin had om wak te gaan vissen.
Maar na even aarzelen had hij wel zin, dus die ging zich omkleden en ondertussen had ik de hengels klaargemaakt voor het wakvissen.
Na een 15 minuten stonden er twee hengels klaar met dobber om naar de waterkant te gaan.
Vlug nog even de buik vullen met een opgewarmd prakkie van gisteravond, want je moet wel goed beslagen ten ijs komen.
Want geen goed gevulde maag geeft de koude de overhand, en dat zou ook wel gaan  gebeuren deze middag.
Roderick nam een volle bak met yoghurt met meusli, en dacht daarop te kunnen teren.
Na een kort ritje kwamen we aan de waterkant en daar zochten we een strategisch plekje op.
De eerst en beste plek hebben we niet gedaan, omdat ik het idee had dat daar nog geschaatst moest worden, dit hadden ze mooi schoongemaakt.
Dan maar een ander in mijn ogen goed punt en daar werd de bijl en de zaag ter hand genomen en een wak gemaakt.
Maar zo eenvoudig was dit nog niet, het ijs was daar toch gauw twintig centimeter dik en moelijk door te komen. Zagen lukte niet best, hakken wel, maar de spetters water en ijs vlogen ons om de oren.
Maar na een klein halfuur was het wak geboren.

Eerst één hengel er in om te kijken hoe het ging, daarna de ander. De bedoeling was om twee wakken te slaan, maar met één moest het ook wel lukken.
Naderhand legden we nog maar een hengel erbij.
Na een half uurtje was er wat beweging op de dobbers, maar het konden ook wel lijnzwemmers zijn geweest.

Roderick begon al na ongeveer 40 minuten te blauwbekken en klaagde over koude vingers en tenen, en daarom vertrok hij naar de auto. (te weinig gegeten dus)
En dat loopt altijd te zeuren dat ik een watje ben, ik noem hem voortaan maar het WAKWATJE!!

Ik had mijzelf en Roderick beloofd tot 15.00 uur te blijven ijsvissen en zo gebeurde ook.
Je moet het toch een kans geven en ruim twee uur is dan ook wel weer lang genoeg (of toch te kort?)

Maar er zat totaal over die twee uur geen beweging meer in, ook al had ik hier wel hoge verwachtingen van.
Op het laatst haalde ik één hengel eruit en besloot nog even met de laatste hengel wat actiever te gaan vissen in het wak door het aas al verticalend op en neer te bewegen, maar ook dit bleef zonder resultaat.
Toen werden de vingers wat kouder, maar dat mag ook wel na ruim twee uur zonder handschoenen, want die had Roderick aan in de auto.
Hierna maar weer naar huis en daar hebben we een paar bolletjes met Iglo vissticks gegeten, je moet toch wat van vis onder de neus hebben op zo'n dag.
En zo gingen de hengels van de kapstok het wak in en van het wak weer op de kapstok.

Op naar een volgend avontuur en ik kan niet beloven of dit nu na of tijdens de vorstperiode zal gebeuren. Het visvirus blijft kriebelen!!