Maar met deze vorstperiode had ik geen rekening gehouden, en om dan thuis bij de kachel te blijven zitten heeft ook geen zin dit levert geen vis in de pan op.
Eerst moesten er weer nieuwe sardientjes worden gehaald en voor de verandering ook maar een pondje makreel, misschien vindt snoek makreel beter te pruimen als die droge sardientjes.
Daarna nog even een staatslot; gelijk maar 5x 1/5 lot, zo kun je de kansen een beetje spreiden.
En misschien dat het reisje naar Ierland dan vlugger in de pocket komt.
Ook nog even elastiekjes gehaald om de makreel goed aan de haken te bevestigen, zo raak je de aasvis niet zo gauw kwijt.
Hierna maar vlug naar de waterkant en dat was al zo rond 11.15 uur, dit keer maar eens ergens bij de Krommerijn. Deze stek kan ik wel prijsgeven, want de Krommerijn kan bijna overal zijn.
Op de eerste stek zat ik ongeveer 45 minuten, maar door de hoeveelheid aan stroming ben ik daar maar weggegaan. Ik had ook veel last van takjes die later uitgroeiden tot een hele boomstam van een meter of 3.
Die lag ergens vast onder een brug, en laat nu net aas en dobber daarin vast komen te zitten.
Maar ik had een soort kabeltouw op de molen, dus die boomstam kreeg ik mooi tussen het ijs los en later liet de dobber met de doodaas montage gelukkig ook weer los.
Hierna maar vlug naar een andere stek en dat was er een van afgelopen zondag, waar de terroristen zaten.
Gelukkig zaten ze er nu niet. Het gehele stuk was dichtgevroren op een enkele vierkante meter na en daar kon het aas mooi in.
Maar er zal altijd wel weer wat aan de hand zijn, en vooral als je voor je rust komt.
Je moet dan geen stuk water kiezen waar een lagere school aan grenst en waar het ook net speelkwartier is.
Dan heb je weer last van andere terroristen, in de vorm van lastige kleine kinderen.
En naderhand kwam er ook nog versterking van de luchtmobiele brigade die mij vanuit de lucht wilde verjagen.
Maar deze luchtterroristische aanslag werd afgeslagen door wild met de pet te zwaaien (rot aalscholvers, als die ook maar een klein gaatje weten moeten ze daar ook nog landen, maar dit keer niet op mijn geclaimde stukje water).
Waarschijnlijk vanwege het gezwaai met de pet koos hij maar voor het ijs en probeerde Rintje Ritsma na te doen, maar dan moet je wel schaatsen onderbinden, dus de rakker stuiterde mooi met de bek over het ijs.
Daarna probeerde hij al schaatsend nog bij mij in de buurt te komen, maar ik had de pet nog in de hand en daar had de rakker niet van terug.
Na een tijdje werd maar weer voor een ander stuk gekozen, zo blijf je wel actief: auto in auto uit, en koud krijg je het ook niet; eerder warm en zo warm dat het zweet je over de rug loopt.
De volgende stek was nog steeds een stuk Krommerijn met daar overheen een mooie brug. Daar moet haast wel een snoekje huizen, maar na enkele worpen ging ik ook daar maar weer weg vanwege takken, stukken plastic en te veel stroming.
Ik liet de auto staan schoof gewoon een paar honderd meter door, maar je raadt het al; weer hetzelfde verhaal.
Toen nog maar een stuk doorschuiven en eindelijk lag het spul goed op de plaats.
Toen ik daar zo'n 45 minuten had gezeten werd ik weer ongeduldig en besloot het aas eens te bekijken.
En daar had je het weer, de boel lag muurvast op de bodem geparkeerd, en ik kreeg het slechts met moeite los.
Dus eigenlijk was dat ook niet zo'n beste stek, dus schoof ik maar weer door. Maar ook daar was te veel stroming en even later gooide ik het aas ook nog eens vast aan de overkant, en hierdoor raakte ik aas en haken kwijt.
Ik schoof op naar weer een andere brug, maar hier was het ook niet zo best. Weer schoof ik op en op die plek had ik afgelopen zondag ook een poging gewaagd om een snoek te vangen.
Nog maar een poging dan, en ook hier komt de luchtmobiele brigade twee keer laag over gevlogen. Ze zagen mij al vlug helemaal in gevechtskleding en gingen er snel weer vandoor.
Op deze stek bleef ik tot een uur of vier, verschillende mensen kwamen langs, op de fiets of lopend en ze moesten allemaal nog verschillende keren omkijken (zeker nog nooit een visser gezien).
Ik had het zo onderhand wel weer gezien, ook dat gezeur over die elfstedentocht over ijs wat te dun is. Hier ligt amper een stuk ijs en daar in het hoge noorden maar klagen.
Al dit soort dingen schieten door je hoofd, dat krijg je als je te lang op een stek zit.
Ik haalde de hengel maar in en natuurlijk moest het aas weer muurvast op de bodem liggen en hierdoor raakte ik alles ook nog kwijt; de dobber enkele meters voor mij in het water waggelend.
Ik hang de hengels binnenkort maar eens aan de kapstok.
De boel werd opgepakt en ik ging maar weer naar de auto, en toen bedacht ik me ineens dat ik de spinhengel ook nog in de auto had liggen.
Dit bood weer nieuwe kansen, vlug ging de doodaas hengel de auto in en de spinhengel kwam er uit.
Ik besloot nog even werpend te vissen, kijken of hier wat mee te vangen valt.
Worp na worp, maar ook dit leverde totaal geen vis op en dit na anderhalf uur! Ik hang de hengels nu zeker aan de kapstok en zeker tot na de vorstperiode!!
Ik heb het helemaal gehad. Koud was het niet, daar lag het niet aan, maar dat zitten staren naar een dobbertje dat moet je echt niet alleen doen. Op een gegeven moment heb je steeds het gevoel dat de dobber is verdwenen.
Nee laat mij maar lekker struinen, daar beleef je meer mee!!!!
Op naar een volgend avontuur en dan misschien wel weer eens met de bellyboat!!!!
(Eerst op naar het nieuwe seizoensrecord !)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten