Terroristen !!

Na er eens een nachtje over te hebben geslapen, moest ik vandaag toch maar weer eens even de hengel pakken.
Het was alweer een week geleden en  het kon dan wel koud zijn, maar een goede visser trekt zich daar niets van aan.
De vissers die nu de koude trotseren zijn de Reinier Papings van 1963; ze laten zich niet tegenhouden door een beetje kou.
Doorzetten heet dat, de oostenwind daar hebben we lak aan, hup hengel ter hand en snoeken.
En zo ging ik op stap vandaag. Het is nu boerenkool- en rookworstenweer, goed ingepakt de auto in, de kachel op nul, zo kun je vast in de stemming komen.
Bij de eerste stekken aangekomen begon het al goed. Alles was dichtgevroren en dat was niet wat ik had verwacht.
Ze zullen de pompen wel stil hebben gezet, want normaal hoort daar stroming te staan. Dan nog maar een andere stek opzoeken, maar  ook daar zat alles dicht en dit waren toch stukken waar zeker snoek zit.
Het was trouwens de bedoeling om met doodaas tegaan, maar dan moet er echt wel wat open liggen her en der.
Een wak slaan doe ik niet, dat is te veel werk, ik ga liever gewoon even een open stukje zoeken.
Na een 40 minuten te hebben  gereden was ik weer een stuk wat dichter bij huis, en daar moest zeker een stukje open liggen.
En dat bleek ook bij aankomst op deze stek, alleen zat er ook een hele kudde aalscholvers en daar was ik niet echt blij mee.
Maar die zouden wel weggaan als ik de spullen aan de waterkant ging installeren.
Vlug alles uit de auto en naar het water, even de hengelsteunen de grond in, maar hier begon het eerste probleem: kei en keihard natuurlijk die oevers, dus even proberen tussen de beschoeiing, maar dat werkte ook niet.
Na al dit gepruts dan  maar de hengel op de grond en rustend op de rugzak.
Stoeltje klaar, bakje thee, sigaret en ..... wachten.
De aalscholvers hadden lak aan mij en gingen door met waar ze mee bezig waren, namelijk de boel terroriseren.
Maskers hoeven ze niet op te doen, die hebben ze van zichzelf al.

Normaal gesproken kom je ook niet zo in de buurt van die vissenpikkers.
Na een 15 minuten had ik een aanbeet, maar het bleek een aanslag te zijn van zo'n terrorist; bij het aanslaan wipte het aas uit de bek van de dader hier onder op de foto.

En deze had er echt zin in. Herhaaldelijk had ik er last van, totdat ik het maar voor gezien hield.
Hij liep de boel zo te terroriseren dat ik echt wel weg moest. Verschillende stukken ijs gingen het water in, maar tevergeefs.
Volgende stek dan maar, hier zag het er beter uit. De spullen werden weer klaar gezet, hier kon ik wel de hengelsteunen kwijt.
Een vers gebouwde woning van Mister Mol, daar kon ik ze goed in prikken, hier was de grond zacht genoeg en staan de steunen lekker stevig.

Je moet wel vindingrijk zijn anders red je het niet met dit soort weer. Zo was het ook met Reinier Paping, anders had hij dat stuk als nuchtere Hollander nooit in 1963 uit kunnen schaatsen.
Nadat ik hier lekker was gesetteld nam ik weer een sigaretje en een colaatje, lekker zo uit de natuurlijke koelkast.

Nadat ik een paar keer het gevoel had dat de hengel steeds bewoog moest ik de boel maar eens wat beter in de gaten gaan houden.
En na een lange observatie was ik er achter, de Mister Mol had er duidelijk problemen mee dat ik de hengelsteunen in zijn woning had geprikt en probeerde die er dan ook weer met geweld uit te werken.
Weer zo'n terrorist!! Die probeert  hier de boel een beetje te ondermijnen, maar dan had ie maar een bordje met 'bezet' moeten plaatsen.
Ik ben voor huisuitzeting en drukte de steunen maar weer een stukje dieper. Hierna sputterde hij nog een paar keer tegen, maar geeft zich toen toch gewonnen en liet niets meer van zich horen.
En ik kon weer verder gaan met waar ik mee bezig was en en dat was wachten.

Het was een mooi wit wereldje vandaag. Koud had ik het niet en had het gevoel dat ik nog wel een uurtje of wat kon wachten.
Maar het wachten duurde lang, al de stukjes en hoekjes had ik nu zo'n beetje wel gezien.

En na een uurtje of drie had ik het ook wel een beetje gehad: wachten, wachten en nog eens wachten.
Maar toch heb ik ook wel een beetje genoten, colaatje, sigaretje, bakje thee.
En wat belangrijk was: totaal geen last van de kou!
Maar de volgende keer neem ik geen thermosfles water mee, die koelt toch af met dit weer. Dan neem ik de kellykettle maar mee voor lekker kokend water.
Na al dit wachten zonder aanbeten ging ik maar weer retour naar huis. Als de vorstperiode aanhoudt ga ik het donderdag of vrijdag nog maar eens proberen, maar dan op een andere stek.

Op naar een volgend avontuur!