Gebakken lucht!!

Zoals afgesproken ging ik vandaag nog even uit het werk met de vliegenlat en Streamer jagen op snoek.
Het eerste deel speelde zich af in de achtertuin van Wibi Soerjadi, daar heb ik even een half uurtje gegooid, maar daar bleef het ook bij.
Een toevalige passant moest zich er natuurlijk weer even mee bemoeien, het leek Hannibal Lecter wel.
Nauwlettend hield ik hem in de gaten.
Maar het bleef achteraf alleen maar bij de vraag wat ik aan het doen was. "Vliegvissen", was mijn antwoord.
"Oh, dat is dus vliegvissen", antwoordde de man, "daar doen ze wedstrijden mee."
Waarom dan nog vragen wat ik aan het doen ben, als je eigenlijk al weet waar ik mee bezig ben!!!
De man bleef nog een paar keer heen en weer lopen, tja dan vertrouw ik de boel niet meer, dus toch Hannibal Lecter.
Ik ben maar gauw weggegaan naar de volgende stek, en dat was toch even doorrijden.
Na toch wel een snel ritje kon ik daar rond 17.40  uur de eerste worpen plaatse. Ik kon wel merken dat ik dit een tijdje niet meer gedaan had, maar 15 meter overbruggen lukte nog wel.
En dat was ver genoeg om de overkant te halen en dat was de bedoeling!
Hier op deze stek liggen de grote snoeken te wachten en als je geluk hebt kun je er nog wel één strikken ook.
Worp na worp ging de Streamer het water in; srip, strip, strip (zo heet het binnenhalen van je lijn: binnen strippen.)
En dat met verschillende snelheden en af en toe met rustpauzes om de Streamer weer een beetje te laten zinken.
Het eerste stuk had ik al bijna gehad toen er een klunzige worp volgde, zodat de lijn om mijn top draaide en ik even de boel moest ontwarren.
Tijdens dit gebeuren zonk ook de Streamer, en tijdens het weer binnenstrippen zat ik vast, maar als je vast zit blijft de lijn  dus op één plek.
Dit heb ik nog niet zo lang geleden ook eens met de Buster gehad. Weer ging de lijn de andere kant op en toen was het dus Snoek, maar hup, de Streamer schoot uit de bek!
Leer ik het dan nooit om in dit soort gevallen toch maar even goed aan te slaan?.
Ik deed er nog een worp overheen en een fikse kolk was het gevolg. "Shit, shit, shit", riep ik heftig.
Het was niet zo dat ik in mijn broek had gescheten of zo, dat ik dit riep, het is gewoon een Engelse uitspraak die betekent dat ik er van baalde dat de snoek over mijn Streamer heen dook en dat ik hem de volgende keer een poepje zal laten ruiken.
Na dit voorval deed ik er van alles aan om hem zo gek te krijgen dat hij alsnog de Steamer pakte, maar dit was tevergeefs.
Ik ging de rest van het water onveilig maken, het was inmiddels al zo laat dat de straatlantaarns al aan waren, maar ik ging door, ik gaf niet op!
Toen vond ik weer een hoekje waar veel speldaas bezig was en daar moest natuurlijk ook een rakker zitten, worp na worp, strip, strip, strip, pauze en dan weer strip, strip, strip.
Toen kreeg ik een meter of 4 aan de rechterkant van mij weer een kolk, maar niet bij de Streamer, dus deed ik daar maar een paar worpen. Maar zonder resultaat werd de Streamer binnengestript.
Ik ging weer richting de auto en viste nog het hele stuk terug af, ook waar ik de snoek gelost had of misgehaakt, of hoe je het ook noemen mag.
Ook vlak bij de auto deed ik nog enkele worpen, maar ook hier niets, niets, niets.
Allemaal gebakken lucht!!!!!!!!!!

En zo was het  alweer 19.00 uur, dus tijd om naar huis te gaan. De vrouw was niet thuis, alleen Roderick en die heeft toch geen benul van tijd, dus eten we vandaag maar pizza!
Dit wordt nog vervolgd, want er moet een snoek met de Streamer gevangen worden .

Op naar een volgend avontuur!!

Met Streamers en vlieghengel op snoek!!

Even weer iets anders. Met dit druillerige weer en druk druk druk op het werk heb je iets minder tijd om uit het werk de hengel te pakken.
En wat moet je dan? Je pakt maar weer eens een goed boek uit de boekenkast en je gaat maar weer eens wat lezen.
Laat ik nu net het verkeerde boek pakken, een boek waar je in verzuipt, en waardoor je zin krijgt om het harde kunstaas en de Buster eens te vervangen voor bont of een pluk veren met een haak er aan.
Dat verkeerde boek zet je weer op andere gedachten, misschien brengt het mijn seizoensrecord wel in gevaar! .

                                                 Het gaat om dit verkeerde boek !!
Niet dat het zo echt verkeerd is, maar het om zeep helpen van je relatie met de Jerkbaithengel en de Buster kan hierdoor zomaar gebeuren.
Ik ga hem verruilen voor een slap stokkie, een zwiephengel met een stuk bont met haak aan de lijn, of een pluk met veren en een haak!
Die zwiepstok heeft al weer een tijd aan de kapstok gehangen en het stof moet er nodig weer eens af. Eens kijken of hiermee nog een rakkertje of rakker te vangen is.
Als je dit boek leest kun je weer eens lekker wegdromen. Ierland komt op een geweldige manier voorbij drijven; dat in weer en wind vissen met de vliegenlat met streamers op snoek.
Helaas geef ik het te weinig kansen, ook omdat het op de stukken die ik meestal afvis moelijk vissen is met de streamer en de vliegenlat.
Maar er gloort hoop aan de horizon, ik heb wat mooie stukjes ontdekt waar wat meer ruimte is om lekker te zwiepen.
Lekker weer vermoeide armen krijgen en een zere ellboog en schouders, lekker beulen!!
Want dat is het wel, het is een stuk vermoeiender dan gewoon met je spin of jerkbait hengeltje.
Maar het heeft ook zijn voordeel, zo heb je behalve een onthaaktang en een jaszak vol streamers verder niet meer nodig om mee te zeulen; elk nadeel heeft zijn voordeel!!!!
Nu kun je wel een stuk minder worpen maken dan met de spin of jerkbaithengel, maar ook dat kan zijn voordeel hebben .
We zullen wel zien wat het wordt, misschien vangen we wel helemaal geen rakkertje of rakker, het blijft tenslotte vissen, we moeten ook hier geluk hebben.

Plaatje bij het praatje: het landingsnet is om het wat mooier te maken, hier zal ik geen snoek mee kunnen scheppen. Het formaat is een beetje te klein. Misschien past een rakkertje er net in, maar mee gaat hij niet.
Misschien morgen even uit het werk in de achtertuin van Wibi Soerjadi, daar liggen misschien de kansen. Even proberen of er wat zit in dat kleine slootje daar en het kan net voor het eten!
Het is wel een stukje beschermd natuurgebied daar, maar dat brengt de spanning alleen maar omhoog.

              De zwiepstok weer een beetje opgepollijst.

                                De Reel weer uit het vet !

                                              Twee vers gebouwde Streamers van bont!

                               Het enige wat aan dit bijna totaalplaatje ontbreekt is een verse snoek!

Misschien dat als ik morgen echt op tijd klaar ben op het werk dat ik de poging maar eens moet wagen,
Er kan dan een goed uurtje geworpen worden. Snoek zit er in die achtertuin bij Wibi wel, al zijn ze niet echt groot. Maar we gaan er een paar worpen naar doen; de tijd zal het leren!

Op naar dit met bont gevoerde avontuur!!

Voor het eerst weer met de Bellyboat het water op!

Gisteren moest het dan maar weer eens gebeuren, voor het eerst in 2012 met de bellyboat het water op.
Eerst de boodschappen voor het weekend in huis gehaald, en toen rustig even een sneetje brood of vier naar binnen gewerkt, en toen de spullen de auto in.
Ook de nieuwe Bellyboat constructie ging mee, en op naar de grote plas.
Het weer zag er veelbelovend uit; mooie stapelwolken een een stevig briesje wind en het leek niet te koud bij het wegrijden thuis.
Na een kort snel ritje naar de plas kon de boel klaargemaakt worden, alleen moest er natuurlijk bij de afvaartplek een karpervisser zitten, maar die was op het oog al weer aan het inpakken, dus even een praatje maken kon geen kwaad, ook om er zeker van te zijn dat hij aan het inpakken was.
Dat inpakken en wegwezen was gelukkig het geval en voor een praatje was hij wel in, zo zie je dat er ook nog wel aardige karpervissers zijn en ik niet zo'n karpervisserhater ben als het lijkt.
Ervaringen werden een beetje uitgewisseld. Uit zijn verhalen kwam naar voren dat hij regelmatig nog wel eens wat anders deed dan karpervissen en ook wel eens gaat snoeken.
Ook dat er op dit stuk water dus wel redelijk grote snoek te vangen is (maar dat wist ik wel).
Maar het is altijd goed om dat ook van anderen te horen, want ik heb al tijden op dit stuk water niet echt meer een snoek kunnen bemachtigen en zo weet je tenminste dat ze er nog zeker wel zitten, dus beter mijn best doen dacht ik.
Ook kwam het verhaal te voorschijn van de plek waar ik vorig jaar niet meer mocht bellyboaten, en zo vond hij dat karpervissers nogal egoistisch zijn en alles het liefst voor zich zelf houden.
Hierna even snel de boel opgebouwd, en dit viel nog niet mee met de nieuwe constructie voor de Bellyboat.
Het moet nog iets makkelijker op de boat kunnen worden geplaatst, maar daar komt nog tijd genoeg voor. Nog een goed maandje en dan is het weer gesloten tijd voor de roofvisser.
De spullen waren inmiddels klaar en ik kon te water. Dat briesje wind werd toch wat heviger en voelde ook koud aan, maar dat was ook de gewenning denk ik.
Ik was nog maar net op het water, of de volgende visser zonder hengel riep naar mij en ik kon weer  terug peddelen naar de kant.
Of hier wel snoek en baars zat en hoe diep het hier was, dat soort vragen. Ik heb alles een beetje uitgelegd en 10 minuten later kon ik weer verder. (Dit kostte weer een hoop tijd. )
Toen kon ik eindelijk de hengel uitgooien en de eerst worpen gingen te water. Ik was amper 15 meter verder of de volgende visser kwam aan de kant staan, inclusief twee opgetuigde doodaas hengels en met twee voorns er aan.
Die vroeg hoe diep het was en ik gaf hem uitleg. Ik wilde onder de brug door naar de andere plas, maar hij gaf aan dat daar niet gevist mag worden.
Hij zei dat ik beter helemaal naar de overkant kon gaan (oh, meneertje wilde hier zeker zelf vissen).
Dat was dus de conclusie, maar helaas voor hem, ik wierp hier lekker door, en ging weer verder waar ik mee bezig was.
Zo kom je bijna nooit iemand tegen en dan ineens drie tegelijk. Inmiddels was er zonder dat ik veel was opgeschoten dik een half uur verstreken.
Om het verhaal maar kort te houden: ik heb in totaal 3 uurtjes  op deze plas doorgebracht met de Bellyboat. Ook nog even op de andere plas, maar daar was ik gauw weer weg, want er was te veel wind en ik kwam niet weg van de kant door het wel heel stevige briesje.
Eigenlijk was dit ook wel een testvaart om het nieuw gebouwde op de Bellyboat even te testen en hier en daar moeten wel wat verbeteringen worden aangebracht .
Er is geen snoek gevangen en ook totaal geen aanbeten gehad, dus een visloos dagje. De volgende keer zoek ik nog even de woonwijken op. De snoek zit denk ik nog iets te diep, het water is nog te koud met 3.7 graden.
In de woonwijken zal iets meer te halen zijn, zeker als ook de watertemperatuur omhoog gaat.

                                    Het statief op de bellyboat werkt en dat is een pluspunt.

Alles ging vlug weer naar de kant, maar ook nu kwam er weer een visser aan met de wildste verhalen; nu over forelvissen uit de bellyboat. Denemarken, Zweden en Noorwegen komen voorbij.
De verhalen duurden nogal lang, want de man stotterde nogal, maar dit gaf niet, ik heb een luisterend oor.
Ook volgde de vraag wat voor vis hier zit. Al met al duurde dit gesprek bijna een half uur, en ik wilde eigenlijk wel naar huis.
Tijdens de Bellyboattocht had ik koude tenen opgelopen en ik wil ze best even warmen.
Ik zei daarom op een gegeven moment dat ik de boel in de auto ging doen.
Toen liet de man mij gelukkig verder met rust, en ik kon eindelijk naar huis.

Op naar een volgend avontuur!

Nog even snel voor het eten!!

Ik moest het vanmiddag toch nog even proberen, ik had nog twee overuurtjes staan.
Dus vlug naar de waterkant, het kon net voor de spits, en ik dacht: nu gaan we er nog even een paar pakken.
Dan krijg je weer de overmoed: "Vlug even een paar pakken", was het leven maar zo gemakkelijk!
Eerst een stukje vlak bij het werk, een hotspot, maar de hotspot was geen hotspot, dus ik ging snel de auto weer in.
Ik maakte een ritje van maar liefst 30 minuten maar haalde toen snel de hengel uit de auto en begon te vissen.
Snel werden er meters afgelegd zonder een snoek waar te nemen, misschien was ik ook wel te snel.
Ongecontroleerde worpen gingen het water in. Ik had beter een ander stuk, dichter bij huis kunnen zoeken.
Door de eerste stek en deze rit verloor ik belangrijke minuten en dat kostte vistijd en ik kreeg minder vertrouwen.
Na 45 minuten kwam dan toch de eerste snoek op de kant: 57 cm.

Tien minuten na deze vangst had ik nog een losser, en daarna niets meer. Dat was dus kort en bondig.
Hierna ging ik maar weer snel naar huis om aan het eten te beginnen, mischien morgen nog even een paar uurtjes.

Op naar een volgend avontuur!!

Stapje voor stapje!!

Zoals beloofd hier dan een verslagje van de donderdag.
Ik ging met een sardien en een makreel in de tas naar de waterkant.
Bij aankomst was alles mooi ijsvrij en het was een lekker weertje, de weermannen en vrouwen hadden het weer eens bij het rechte eind, maar niet heus.
Als ik geweten had dat het weer zo zou zijn de hele dag, dan had ik met de bellyboat gegaan.
Ze voorspellen de hele dag motregen en wind, en wat krijg je? Een geheel droge dag  en zelfs zonneschijn.
Hoe kunnen we daar nu op bouwen? Kunnen we ook schadeclaims indienen voor misvoorspellingen?
Ik ging gewoon doen wat ik als tweede plan had, namelijk eerst doodazen en dan met de jerkbaithengel.
Of alle twee tegelijk, dat kan ook!
En zo begon de dag. Bij aankomst waren er al twee personen aan het vissen, dus de plek die ik voor ogen had was natuurlijk weer bezet door de vroegere bezetters, je weet wel, met die rare helmen op, maar nu dan zonder helm, maar wel met een pet op. (Duitsers alleen het snorretje ontbrak). Het kunnen ook Duitse Polen  Of Poolse Duitsers geweest zijn, ze spraken in ieder geval Duits.
En ik dacht gelijk: weg vis, die liggen natuurlijk alweer achter in de kofferbak (ook dit net als vroeger, ze nemen alles mee naar die Heimat). (Grapje hoor, Duitse bloglezers,)
Nu moest ik natuurlijk iets uitwijken en zo gebeurde dan ook, ik ben de beroerdste niet en schuif gewoon een stukje de andere kant op.
Hengel met dobber en een makreel te water, pieper erbij, en zo kan ik ook de jerkbaithengel gebruiken.
Na 15 minuten vingen de oosterburen een mooie snoek van rond de 70 cm en met mij als spion op de uitkijk.
Op zulke momenten ben ik altijd blij dat ik mijn camouflagebroek aan heb, dan val je niet zo op.
De oosterburen waren druk aan het meten en fotograferen, en ik dacht nu komt het; hamer erbij of een stuk hout en bats boven op de snoekenkop. Maar niets was minder waar, de snoek ging mooi terug het water in.
Zo zie je maar, ik kan het ook wel eens mis hebben. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze mij zagen kijken en niet het durfden om de snoek een klap op de hersenpan te geven, maar dit blijft giswerk.
Na 45 minuten doodazen had ik dit wel gezien en ik werd ongeduldig. De doodaas hengel verdween in de auto en de jerkbaithengel bleef over.
Met een omtrekkende beweging ging ik om de Duitsers heen om het mooiste stukje water in beslag te nemen en dit lukte. Zo kon ik ze mooi vanaf de linkerflank weer terugdrijven tijdens deze vissesie.
Ondertussen zag ik wel weer wat grote kolken op het water, maar ik kreeg geen graat aan de Buster.
Na 25 minuten in één keer OHWOHOHOWHO!! Wat krijgen we nu weer? Kan ik nu nooit eens rustig vissen?
Zeker de Buster bij een Duitser in zijn pet geworpen, schichtig keek ik om mij heen, en weer klinkt het OHWOHOWHO!!!
Toch maar eens beter kijken en wat zag ik? Er lag een oude vrouw op de grond, tja en dan moet je toch in actie komen hè, zo'n mensje kun je niet laten liggen.
Dus ik liep maar naar de vrouw toe, want ik heb immers mijn EHBO-papiertje. Mond op mond was sowieso uitgesloten, daar begon ik niet aan. Als ze nu 50 jaar jonger was geweest misschien wel (en dan nog moet ik het eerst aan mijn vrouw vragen of het mag).
Achteraf bleek dat de vrouw niet lekker was geworden (ik had stiekem de dreg uit haar nek gehaald) tijdens het weggooien van het oud papier
Maar ik dacht zelf dat ze met haar voet in een kuiltje was gekomen en daardoor was gevallen.
Ik wilde 112 nog bellen, maar dat hoefde niet. Als ik haar buurvrouw maar wilde halen en zo gebeurde.
Na dit voorval kon ik weer verder. Met moeite kon er een bedankje af (volgende keer vis ik gewoon door!)
Je doet je best, maar een bedankje dat kost te veel moeite, zelfs de buurvrouw en de buurman zeiden niets.
Na dit gebeuren en de rest van deze visloze vissessie ging ik maar een andere stek zoeken.
Hier duurde het niet echt lang voor de eerst vis in de pan kwam en de Buster had zijn werk weer gedaan.

                    Een magere en flink beschadigde snoek van 65 cm.

Op naar de volgende. Druk gingen de worpen weer over het water. Nog even had ik een volger en toen weer een tijdje niets.
Maar ik ging door na een 40 minuten volgde nummer twee. Deze was 64 cm en zat wat dikker in het velletje.

Op deze stek bleef ik nog 40 minuten, maar het leverde verder niets op, dus ik ging gauw naar een andere stek. Maar dit kon pas nadat ik een gesprek achter de rug had met een oud manneke die zijn  visverhalen over vroeger kwijt wilde.
Zoals je ziet zat ik vandaag behoorlijk in de hulpverlening, het leek wel of ik op mijn werk was, maar dan anders!
Voor de volgende stek zocht ik een stuk op waar niet zoveel mensen liepen, de polder dus. Maar wat kwam ik daar weer tegen? DUITSERS! (waarom hebben die altijd vakantie als ik een dagje vrij ben?)
Hier trok ik mij verder niets van aan en ik begon met mijn eerste worpjes. Deze stek was en soort hotspot, dus lang bleef ik er niet, 15 minuten was genoeg.
Intussen waren de Duitsers weer verdwenen en ik ging wat dieper de polder in.
Op de volgende stek kon ik eindelijk in volle rust vissen, en hier ving ik na 30 minuten snoek nummer 3. Deze zat goed in zijn wintervelletje, deze kan straks gezond aan de paaiperiode beginnen.

En zo ging ik weer verder. Na nog eens 30 minuten kwam nummer 4 aan de haak en die was 57 cm.

Ik  besloot door te gaan, maar dat even werd al gauw 2 uurtjes, want ik wilde nummer 5 nu ook wel eens vangen en daarbij verstrijkt de tijd. Bovendien stond ik op 165 snoeken en ik wilde naar de 170 stuks, dat was het doel van de dag.
Dit werd doorzetten. De vermoeidheid zat er goed in,  dat zal nog wel van het griepje zijn geweest, ik had zelfs een blaar op mijn vinger
En dat is lang geleden kun je zien hoeveel je als visser hebt te verduren.
Maar ongeveer 30 minuten later, bijna bij het verlaten van deze stek en op een stukje waar ik nooit echt vertrouwen in had, kwam nummer 5 op de kant en nog een mooie ook van 77 cm.

|Zo zie je maar dat je elk stukje water in zijn waarde moet laten.
Nooit zomaar denken:  hier zit toch niets. Doordat ik daar een worp deed en speldaas zag wegschieten had ik het vermoeden dat er toch wat moest zitten.
Na deze vangst ging het hengeltje de auto in en reed ik richting huis. Maar je raadt het al, ik kwam onderweg toch weer water tegen en ook daar moest ik natuurlijk weer een paar worpen doen en twee lossers waren het resultaat.
Toen ging ik vlug naar huis. Wat een vermoeiend dagje vandaag, maar dat kon ook wel eens komen omdat ik me iets te dik had aangekleed.
En zo kom ik stapje voor stapje dichter bij mijn nieuwe seizoensrecord. Nog 5 te gaan!

Op naar een volgend avontuur!!

Gaan we of gaan we niet !!

Nu is het dinsdag bijna is het  weer zover donderdag eindelijk weer een dag vrij, nu maar hopen dat ook het griepje tegen die tijd geheel is verdwenen.
Dan kunnen we misschien plannen maken om met de bellyboat op stap of te water te gaan.
Nu ben ik bezig geweest om een soort frame op de bellyboat te maken met een extra hengelsteun en zodat ik ook de accu van de dieptemeter beter kwijt kan en goed waterdicht op kan bergen. Ook kan

                                             Frame met hengelsteun achter.

ik dan als het klaar is voor donderdag de fotocamera vast op de bellyboat monteren, zodat ik de handjes vrij heb bij het fotograferen.
En als ik er dan zelf inclusief vis op sta dan zou dat een hele vooruitgang zijn.
Nu ben ik niet echt een voorstander van bouwsels op en rondom de bellyboat en dan zeker niet met pvc buizen, het wordt dan zo'n Gamma-product.
Maar wil je mooiere foto's maken, dan ontkom je er bijna niet aan. Nu heb ik het met zo min mogelijk pvc kunnen doen en hopelijk gaat dat werken.
Misschien moet ik nog proberen om er een vaste bekerhouder op te maken, of beter gezegd: een houder voor colablikjes.
Zo zie je: het gaat bijna al weer meer worden dan ik zelf eigenlijk wil, maar zo'n extra gadget moet kunnen.
Maar het kan ook zo zijn dat ik ga struinen hoor, het is maar net hoe het water er bij zal liggen.
Op de meeste stukken die ik heb gezien ligt echt nog teveel ijs.
En waarschijnlijk is de grote plas wel ijsvrij, tja en dan wordt het gewoon de bellyboat en ook alleen als het weer een beetje meewerkt.
Dan gaan we ook eens kijken op een nieuw aangrenzend stuk water waar ik tot nu toe geen hengel heb uit gegooid en misschien zorgt dit wel voor verrassingen, je weet maar nooit.
Zo zie je maar: er gaan weer dagen van voorbereiding zitten in zo'n vistripje, en zo kun je zien dat het leven van een visser niet over rozen gaat.
Overuren moeten er weer gemaakt worden om de boel goed in orde te maken en dat neemt veel tijd in beslag.

                                       Montage voor de fotocamera uitschuifbaar.

Thuis wordt er al weer genoeg gelachen over het bouwsel en onbegrijpende blikken worden me toegeworpen.

                                                 Tonnetje om de accu waterdicht in te verpakken.

Zo kun je zien dat sommige mensen zich niet in kunnen leven in de gedachten van een visser.
Het wegdromen naar ontdekkingen op grote wateren, zo is Columbus ook begonnen.
Nu ging hij op zoek naar verre landen, maar ik heb een hoger doel: grote snoek!!
Bij Columbus ging alles vanzelf; een zeil op je boot en de wind doet de rest. Maar ik moet flipperen, de benen bewegen, ik moet werken tegen de weersinvloeden.
En urenlang slapen in een boot kan, maar niet in een bellyboat. En lekker je brood eten aan een tafeltjezoals bij Columbus kan ik ook niet, ik moet gewoon een broodje uit de hand en eten en dan nog werken ook door mijn benen te bewegen.
Nee, ik heb het al vaker gezegd: wij vissers hebben een zwaar bestaan (dit hebben Jos en ik al vaak ondervonden op onze verre avonturen).

Vandaag (woensdag) heb ik de boel afgewerkt wat de bellyboat betreft, alles is tot in de puntjes verzorgd, maar morgen toch maar gwoon met de jerkbait hengel de polder in.
Ze geven toch aardig wat regen op en wind en de poldersloten zijn weer redelijk ijsvrij, dus daar liggen de kansen.
Ik kan van het weekend altijd nog de bellyboat te water laten en de boel eens flink uittesten.

                         Het tonnetje waar de accuvoor de dieptemeter in zit  hangt nu mooi vrij.

Alles werkt en past nu goed op de bellyboat, dus dat moet allemaal goed komen, nu het weer nog!
Morgen eerst maar even kijken of ik nog wat dichter bij het seizoensrecord kan komen.
Daar zit ik nu nog maar 9 snoeken vanaf en dit heeft prioriteit. Misschien moet ik eerst nog even met de doodaas hengel gaan vissen.
Ook dit zijn nog uitdagingen, want nog steeds heb ik geen snoek gevangen met doodaas, dus kan dit wel een voorafje zijn.
Ik zal nu wel weer te hoog van de toren blazen met dat doodaas, maar het moet toch een keer gaan lukken, de kansen zijn reëel!
Maar dit zien we morgen dan wel weer. Het verslag volgt wel !

Van de kapstok zo het wak in!!

Ik kon het niet laten om vandaag toch nog de hengels te pakken, ik had gisteren de vangstmeldingen op het roofvisforum nog even nagezien.
En dan krijg je weer inspiratie of zin om het nog maar even te proberen, er werden daar een paar mooie vissen getoond die tijdens een wak-vissesie waren gevangen.
Dan krijg je weer een boost om de hengels toch nog even van de kapstok af te halen.
Maar ik had niet echt zin om alleen te gaan, dus belde ik Mike maar even, maar die lag denk ik nog onder zeven dekens te slapen en nam de telefoon niet op.
Tja, wie moet er dan mee, dan maar even naar boven gelopen en Roderick wakker gemaakt om te kijken of hij zin had.
Die stond, of laat ik zeggen zat,  rechtop in zijn bed met de slaap nog in zijn ogen na de vraag of hij zin had om wak te gaan vissen.
Maar na even aarzelen had hij wel zin, dus die ging zich omkleden en ondertussen had ik de hengels klaargemaakt voor het wakvissen.
Na een 15 minuten stonden er twee hengels klaar met dobber om naar de waterkant te gaan.
Vlug nog even de buik vullen met een opgewarmd prakkie van gisteravond, want je moet wel goed beslagen ten ijs komen.
Want geen goed gevulde maag geeft de koude de overhand, en dat zou ook wel gaan  gebeuren deze middag.
Roderick nam een volle bak met yoghurt met meusli, en dacht daarop te kunnen teren.
Na een kort ritje kwamen we aan de waterkant en daar zochten we een strategisch plekje op.
De eerst en beste plek hebben we niet gedaan, omdat ik het idee had dat daar nog geschaatst moest worden, dit hadden ze mooi schoongemaakt.
Dan maar een ander in mijn ogen goed punt en daar werd de bijl en de zaag ter hand genomen en een wak gemaakt.
Maar zo eenvoudig was dit nog niet, het ijs was daar toch gauw twintig centimeter dik en moelijk door te komen. Zagen lukte niet best, hakken wel, maar de spetters water en ijs vlogen ons om de oren.
Maar na een klein halfuur was het wak geboren.

Eerst één hengel er in om te kijken hoe het ging, daarna de ander. De bedoeling was om twee wakken te slaan, maar met één moest het ook wel lukken.
Naderhand legden we nog maar een hengel erbij.
Na een half uurtje was er wat beweging op de dobbers, maar het konden ook wel lijnzwemmers zijn geweest.

Roderick begon al na ongeveer 40 minuten te blauwbekken en klaagde over koude vingers en tenen, en daarom vertrok hij naar de auto. (te weinig gegeten dus)
En dat loopt altijd te zeuren dat ik een watje ben, ik noem hem voortaan maar het WAKWATJE!!

Ik had mijzelf en Roderick beloofd tot 15.00 uur te blijven ijsvissen en zo gebeurde ook.
Je moet het toch een kans geven en ruim twee uur is dan ook wel weer lang genoeg (of toch te kort?)

Maar er zat totaal over die twee uur geen beweging meer in, ook al had ik hier wel hoge verwachtingen van.
Op het laatst haalde ik één hengel eruit en besloot nog even met de laatste hengel wat actiever te gaan vissen in het wak door het aas al verticalend op en neer te bewegen, maar ook dit bleef zonder resultaat.
Toen werden de vingers wat kouder, maar dat mag ook wel na ruim twee uur zonder handschoenen, want die had Roderick aan in de auto.
Hierna maar weer naar huis en daar hebben we een paar bolletjes met Iglo vissticks gegeten, je moet toch wat van vis onder de neus hebben op zo'n dag.
En zo gingen de hengels van de kapstok het wak in en van het wak weer op de kapstok.

Op naar een volgend avontuur en ik kan niet beloven of dit nu na of tijdens de vorstperiode zal gebeuren. Het visvirus blijft kriebelen!!

Ik hang de hengels maar aan de kapstok !!

Ik moest er vandaag maar weer eens opuit, ik had hier een paar weken geleden al vrij voor gevraagd.
Maar met deze vorstperiode had ik geen rekening gehouden, en om dan thuis bij de kachel te blijven zitten heeft ook geen zin dit levert geen vis in de pan op.
Eerst moesten er weer nieuwe sardientjes worden gehaald en voor de verandering ook maar een pondje makreel, misschien vindt snoek makreel beter te pruimen als die droge sardientjes.
Daarna nog even een staatslot; gelijk maar 5x 1/5 lot, zo kun je de kansen een beetje spreiden.
En misschien dat het reisje naar Ierland dan vlugger in de pocket komt.
Ook nog even elastiekjes gehaald om de makreel goed aan de haken te bevestigen, zo raak je de aasvis niet zo gauw kwijt.
Hierna maar vlug naar de waterkant en dat was al zo rond 11.15 uur, dit keer maar eens ergens bij de Krommerijn. Deze stek kan ik wel prijsgeven, want de Krommerijn kan bijna overal zijn.
Op de eerste stek zat ik ongeveer 45 minuten, maar door de hoeveelheid aan stroming ben ik daar maar weggegaan. Ik had ook veel last van takjes die later uitgroeiden tot een hele boomstam van een meter of 3.
Die lag ergens vast onder een brug, en laat nu net aas en dobber daarin vast komen te zitten.
Maar ik had een soort kabeltouw op de molen, dus die boomstam kreeg ik mooi tussen het ijs los en later liet de dobber met de doodaas montage gelukkig ook weer los.
Hierna maar vlug naar een andere stek en dat was er een van afgelopen zondag, waar de terroristen zaten.
Gelukkig zaten ze er nu niet. Het gehele stuk was dichtgevroren op een enkele vierkante meter na en daar kon het aas mooi in.
Maar er zal altijd wel weer wat aan de hand zijn, en vooral als je voor je rust komt.
Je moet dan geen stuk water kiezen waar een lagere school aan grenst en waar het ook net speelkwartier is.
Dan heb je weer last van andere terroristen, in de vorm van lastige kleine kinderen.
En naderhand kwam er ook nog versterking van de luchtmobiele brigade die mij vanuit de lucht wilde verjagen.
Maar deze luchtterroristische aanslag werd afgeslagen door wild met de pet te zwaaien (rot aalscholvers, als die ook maar een klein gaatje weten moeten ze daar ook nog landen, maar dit keer niet op mijn geclaimde stukje water).
Waarschijnlijk vanwege het gezwaai met de pet koos hij maar voor het ijs en probeerde Rintje Ritsma na te doen, maar dan moet je wel schaatsen onderbinden, dus de rakker stuiterde mooi met de bek over het ijs.
Daarna probeerde hij al schaatsend nog bij mij in de buurt te komen, maar ik had de pet nog in de hand en daar had de rakker niet van terug.
Na een tijdje werd maar weer voor een ander stuk gekozen, zo blijf je wel actief: auto in auto uit, en koud krijg je het ook niet; eerder warm en zo warm dat het zweet je over de rug loopt.
De volgende stek was nog steeds een stuk Krommerijn met daar overheen een mooie brug. Daar moet haast wel een snoekje huizen, maar na enkele worpen ging ik ook daar maar weer weg vanwege takken, stukken plastic en te veel stroming.
Ik liet de auto staan schoof gewoon een paar honderd meter door, maar je raadt het al; weer hetzelfde verhaal.
Toen nog maar een stuk doorschuiven en eindelijk lag het spul goed op de plaats.

Toen ik daar zo'n 45 minuten had gezeten werd ik weer ongeduldig en besloot het aas eens te bekijken.
En daar had je het weer, de boel lag muurvast op de bodem geparkeerd, en ik kreeg het slechts met moeite los.
Dus eigenlijk was dat ook niet zo'n beste stek, dus schoof ik maar weer door. Maar ook daar was te veel stroming en even later gooide ik het aas ook nog eens vast aan de overkant, en hierdoor raakte ik aas en haken kwijt.

Ik schoof op naar weer een andere brug, maar hier was het ook niet zo best. Weer schoof ik op en op die plek had ik afgelopen zondag ook een poging gewaagd om een snoek te vangen.
Nog maar een poging dan, en ook hier komt de luchtmobiele brigade twee keer laag over gevlogen. Ze zagen mij al vlug helemaal in gevechtskleding en gingen er snel weer vandoor.
Op deze stek bleef ik tot een uur of vier, verschillende mensen kwamen langs, op de fiets of lopend en ze moesten allemaal nog verschillende keren omkijken (zeker nog nooit een visser gezien).

De één na de andere eend kwam voorbij, lijsters, leeuweriken en andere vogels vlogen over, maar geen snoek die zin had in een stukje makreel.
Ik had het zo onderhand wel weer gezien, ook dat gezeur over die elfstedentocht over ijs wat te dun is. Hier ligt amper een stuk ijs en daar in het hoge noorden maar klagen.
Al dit soort dingen schieten door je hoofd, dat krijg je als je te lang op een stek zit.
Ik haalde de hengel maar in en natuurlijk  moest het aas weer muurvast op de bodem liggen en hierdoor raakte ik alles ook nog kwijt; de dobber enkele meters voor mij in het water waggelend.
Ik hang de hengels binnenkort maar eens aan de kapstok.
De boel werd opgepakt en ik ging maar weer naar de auto, en toen bedacht ik me ineens dat ik de spinhengel ook nog in de auto had liggen.
Dit bood weer nieuwe kansen, vlug ging de doodaas hengel de auto in en de spinhengel kwam er uit.
Ik besloot nog even werpend te vissen, kijken of hier wat mee te vangen valt.

En dat is een tijd geleden, de spinhengel Rapala J13 er aan en werpen maar. Nauwkeurig werden de kantjes afgeworpen.
Worp na worp, maar ook dit leverde totaal geen vis op en dit na anderhalf uur! Ik hang de hengels nu zeker aan de kapstok en zeker tot na de vorstperiode!!
Ik heb het helemaal gehad. Koud was het niet, daar lag het niet aan, maar dat zitten staren naar een dobbertje dat moet je echt niet alleen doen. Op een gegeven moment heb je steeds het gevoel dat de dobber is verdwenen.
Nee laat mij maar lekker struinen, daar beleef je meer mee!!!!

 
Op naar een volgend avontuur en dan misschien wel weer eens met de bellyboat!!!!
(Eerst op naar het nieuwe seizoensrecord !)

Terroristen !!

Na er eens een nachtje over te hebben geslapen, moest ik vandaag toch maar weer eens even de hengel pakken.
Het was alweer een week geleden en  het kon dan wel koud zijn, maar een goede visser trekt zich daar niets van aan.
De vissers die nu de koude trotseren zijn de Reinier Papings van 1963; ze laten zich niet tegenhouden door een beetje kou.
Doorzetten heet dat, de oostenwind daar hebben we lak aan, hup hengel ter hand en snoeken.
En zo ging ik op stap vandaag. Het is nu boerenkool- en rookworstenweer, goed ingepakt de auto in, de kachel op nul, zo kun je vast in de stemming komen.
Bij de eerste stekken aangekomen begon het al goed. Alles was dichtgevroren en dat was niet wat ik had verwacht.
Ze zullen de pompen wel stil hebben gezet, want normaal hoort daar stroming te staan. Dan nog maar een andere stek opzoeken, maar  ook daar zat alles dicht en dit waren toch stukken waar zeker snoek zit.
Het was trouwens de bedoeling om met doodaas tegaan, maar dan moet er echt wel wat open liggen her en der.
Een wak slaan doe ik niet, dat is te veel werk, ik ga liever gewoon even een open stukje zoeken.
Na een 40 minuten te hebben  gereden was ik weer een stuk wat dichter bij huis, en daar moest zeker een stukje open liggen.
En dat bleek ook bij aankomst op deze stek, alleen zat er ook een hele kudde aalscholvers en daar was ik niet echt blij mee.
Maar die zouden wel weggaan als ik de spullen aan de waterkant ging installeren.
Vlug alles uit de auto en naar het water, even de hengelsteunen de grond in, maar hier begon het eerste probleem: kei en keihard natuurlijk die oevers, dus even proberen tussen de beschoeiing, maar dat werkte ook niet.
Na al dit gepruts dan  maar de hengel op de grond en rustend op de rugzak.
Stoeltje klaar, bakje thee, sigaret en ..... wachten.
De aalscholvers hadden lak aan mij en gingen door met waar ze mee bezig waren, namelijk de boel terroriseren.
Maskers hoeven ze niet op te doen, die hebben ze van zichzelf al.

Normaal gesproken kom je ook niet zo in de buurt van die vissenpikkers.
Na een 15 minuten had ik een aanbeet, maar het bleek een aanslag te zijn van zo'n terrorist; bij het aanslaan wipte het aas uit de bek van de dader hier onder op de foto.

En deze had er echt zin in. Herhaaldelijk had ik er last van, totdat ik het maar voor gezien hield.
Hij liep de boel zo te terroriseren dat ik echt wel weg moest. Verschillende stukken ijs gingen het water in, maar tevergeefs.
Volgende stek dan maar, hier zag het er beter uit. De spullen werden weer klaar gezet, hier kon ik wel de hengelsteunen kwijt.
Een vers gebouwde woning van Mister Mol, daar kon ik ze goed in prikken, hier was de grond zacht genoeg en staan de steunen lekker stevig.

Je moet wel vindingrijk zijn anders red je het niet met dit soort weer. Zo was het ook met Reinier Paping, anders had hij dat stuk als nuchtere Hollander nooit in 1963 uit kunnen schaatsen.
Nadat ik hier lekker was gesetteld nam ik weer een sigaretje en een colaatje, lekker zo uit de natuurlijke koelkast.

Nadat ik een paar keer het gevoel had dat de hengel steeds bewoog moest ik de boel maar eens wat beter in de gaten gaan houden.
En na een lange observatie was ik er achter, de Mister Mol had er duidelijk problemen mee dat ik de hengelsteunen in zijn woning had geprikt en probeerde die er dan ook weer met geweld uit te werken.
Weer zo'n terrorist!! Die probeert  hier de boel een beetje te ondermijnen, maar dan had ie maar een bordje met 'bezet' moeten plaatsen.
Ik ben voor huisuitzeting en drukte de steunen maar weer een stukje dieper. Hierna sputterde hij nog een paar keer tegen, maar geeft zich toen toch gewonnen en liet niets meer van zich horen.
En ik kon weer verder gaan met waar ik mee bezig was en en dat was wachten.

Het was een mooi wit wereldje vandaag. Koud had ik het niet en had het gevoel dat ik nog wel een uurtje of wat kon wachten.
Maar het wachten duurde lang, al de stukjes en hoekjes had ik nu zo'n beetje wel gezien.

En na een uurtje of drie had ik het ook wel een beetje gehad: wachten, wachten en nog eens wachten.
Maar toch heb ik ook wel een beetje genoten, colaatje, sigaretje, bakje thee.
En wat belangrijk was: totaal geen last van de kou!
Maar de volgende keer neem ik geen thermosfles water mee, die koelt toch af met dit weer. Dan neem ik de kellykettle maar mee voor lekker kokend water.
Na al dit wachten zonder aanbeten ging ik maar weer retour naar huis. Als de vorstperiode aanhoudt ga ik het donderdag of vrijdag nog maar eens proberen, maar dan op een andere stek.

Op naar een volgend avontuur!