Grote voorn!!

Verschillende keren ben ik er nu op uit geweest.
Op jacht naar die grote ruisvoorn, het mag nu ook een grote rietvoorn worden.
Het geeft toch meer problemen dan ik had verwacht om deze te vangen.
Ik dacht de goede stek te hebben gevonden, maar niets is minder waar.
Afgelopen maandag was het resultaat nul, op de stekken die ik bezocht waren kinderen in het water aan het spetteren, of er werden honden uitgelaten van enkele hondenuitlaatservices.
En dan praat je niet over een paar honden, maar tegen de 50 stuks. Wat een drama!!
En dat terwijl ik toch wel een hondenliefhebber ben, maar niet als ze met bosjes te water worden gelaten. Daarna een kudde vrouwen die het één of ander wandeluitje hadden. en als klap op de vuurpijl de nodige fietsers die weer zo nodig vlak langs de waterkant moeten fietsen.
Dit alles werkt niet mee als je lekker wilt vliegvissen op ruisvoorn.
Dat krijg je ervan als je twee weken vakantie hebt en deze precies  in de schoolvakantie gebruikt.
Dit gaan we volgend jaar anders doen, dan schuif ik de tweede week vóór het weekje Engeland.
Misschien dat er dan meer rust op en langs het water heerst. Deze visdag liep dus totaal in het honderd met één lullig rietvoorntje. Ik durf niet eens te zeggen 'vis is vis', zo groot(klein) was hij..
Nee, dan had ik beter de vliegenlat mee naar Engeland kunnen nemen, daar waren zat voorns te zien, al waren het wel rietvoorns en dan met de Engelse naam Rudd. Hele kuddes zwommen daar en niet de minste. Daar zaten er zeker wel een paar bij die tegen de 40 cm zaten en allemaal zo mak als een lammetje.

Het enige probleem daar was dat ik geen hengel had, dus dan maar stukjes koek voeren. Zo zie je; dit is andere koek, en ze lieten zich door niets en niemand verjagen, ze schrokken niet eens van de gezusters Kwebbel, en dat wil toch heel wat zeggen. En raar als het is, er zaten voor zover Jos en ik het konden zien alleen maar voorns in het water. Karper of wat dan ook konden we niet bespeuren. En die record voorn zat er zeker wel bij denk ik zo. Het was me het weekje wel daar aan de overkant van de Noordzee. Het gaf weer voldoende inspiratie om thuis weer eens de vijver schoon te maken en de tuin weer iets op te pimpen. Want er was genoeg moois te zien, zeker als je daar op het landgoed Sissinghurst terecht komt door het goede gidswerk van Jos. Als visgids mag hij dan niet deugen, maar van Engeland weet hij je alles wel te vertellen en te laten zien.
En we hadden ook geluk die dag. Jos had het goed gezien:  op de avond er voor was op het nieuws van de BBC toevallig een stukje dat het landgoed zoveel jaar bestond en zo konden we die dag in plaats van voor twaalf pond, voor 5 pence per persoon naar binnen om het landgoed te bezichtigen.

Drooghuis voor Hop.

En zo zijn er nog zat foto's om te laten zien maar het ging eigenlijk om de grote voorns die ik daar op dat landgoed had gezien. Zo zijn we nog bij Hastings geweest en Rye.
Genoeg gezien en gedaan daar in Engeland.
Dan weer terug in Nederland en dan denk je enkele rustige dagen te gaan vliegvissen, dit werd dus een zware tegenvaller. De maandag dus een drama met één enkel klein voorntje. Dinsdag was wel beter, maar dan weer kinderen met een bootje in een sloot met veel voorn potentie, daarbij nog een paar jengelende buurvrouwen die de schone was eens buiten moesten hangen, dit gaat dan over van alles en nog wat. Dan het volgende te bevissen stuk waar nog wel een redelijke ruisvoorn huist. Daar moeten ze zo nodig met een grote kraanwagen over het water hangend de ramen van een appartementencomplex gaan wassen. Wat kun je nog meer verwachten op zo'n visdag.
De rest van de week de tuin maar een beetje op orde gebracht. Dit ging ook een beetje met hangen en wurgen door wat mankementen aan de rechter knie.
Misschien komt dit wel door de stress door al dat gedoe aan het water!
Op deze manier ga ik nooit mijn record ruisvoorn in de pan krijgen.
Misschien moet ik het maar met het gewone aas gaan proberen: Custard deeg of brood, made, enz,enz.
Veel tijd om een goede formaat ruisvoorn te vangen heb ik niet meer, want het roofvisseizoen komt er al weer snel aan en dan gaat de vliegenlat toch bijna voor 90 % weer de kast in. Tenzij het een warme zomer wordt en dan zo warm dat we de roofvis beter voor hun veiligheid maar met rust kunnen laten. Het vistripje naar Ierland begint ook al bijna weer aan de deur te kloppen, misschien nog net te vroeg om er mee te beginnen. In ieder geval laat ik de koffer die ik voor Engeland heb gebruikt maar alvast beneden staan, dan hoef ik hem niet naar boven te brengen en dan weer naar beneden. En die vier maandjes staat hij toch niet in de weg.