Je zou er een baard van krijgen!

Vanmiddag ben ik weer even langs de waterkant geweest.
Het is nu visdag nummer zes en of je dit in hele dagen moet rekenen dat dacht ik niet.
Maar soms kan elk uurtje vis opleveren. Ik ging dus maar weer vlak in de buurt van huis vissen.
Zo verspeel je ook weinig vistijd en kun je een uurtje vissen volledig benutten.
Dit stukje water daar kun je een topdag of middag beleven, maar het kan er ook weken lang bagger zijn. Ik had de auto gemakkelijk neergezet, zodat ik ook vlot weer de weg op zou kunnen en dat scheelt weer 10 minuten omrijden en dus ook weer vistijd.
De eerste worpen gingen zo moeizaam dat ik na een klein kwartier bijna de moed liet zakken.
Opeens had ik het gevoel: waarom zoek je zo'n moeilijk stuk water op om een blanke dag te behalen?
Maar zo'n ouwe rot als ik ben gaat stug door, ook op de achteraf met tegenzin gekozen stek.
Na nog eens een kwartier kwam ik bij een bruggetje op deze stek.
Nu kom ik hier al zeker tien jaar ook bij dit bruggetje en dat toch zeker een keer of vier per jaar.
En elke keer weer denk ik dat hier toch een dik rakkertje moet kunnen zitten.
Eigenlijk het gehele stuk en dan praat je over een 100 meter. Daar heb ik echt nog nooit één aanbeet gehad, laat staan een volger. Ik begin maar te werpen en worp na worp gaat strak onder de brug.
Het mooie ervan is dat er iets stroming staat en de twister jerkbait drijft dan nog net iets verder onder de brug door. Ik denk na een worp of twintig dat ik er nooit iets van heb begrepen en dat juist hier geen snoek zit. En zeker omdat het aan beide zijden van de brug zo mooi begroeid is.
En op het moment en dat gebeurd vaak duikt er een mooie dikke rakkert op het aas.
Noem het geluk, of gewoon doorzettingsvermogen, want meestal werp ik geen 20 worpen onder een brug!
Tenzij ik er een heel groot vermoeden van heb dat er ook echt iets zit. Misschien worden we met de jaren wijzer, of krijg ik iets meer geduld. Na een toch wel heftige dril komt dan eindelijk deze dikke rakker van 83 cm in de pan.

Ik had graag wat meer foto's van de omgeving willen laten zien, het is echt een zeer mooie plek.
Maar ik ben bang dat dit stukje water dan gelijk plat wordt gelopen door struinende roofvissers.
Na jaren hier te hebben geworpen heb ik toch mijn gelijk gekregen. Wat zal hier in het verleden hebben liggen wachten op mij?
Dit keer trouwens eens niet gevangen op een Buster, maar op een Twister Jerkbait  van Herwin uit Grunningen, de man waar ik vorig jaar mijn boot aan verkocht en dit bij de deal cadeau kreeg.
En mooi dat ik hem gevangen heb omdat ik eigenlijk achteraf bijna vlot weer naar huis wilde gaan. Zo zie je maar: doorzetten heeft zin.
En van dat onder die brug gooien had ik bijna een baard gekregen zoals uit een oude tv reclame van Vileda zeem  '"Maand na Maand, Jaar na Jaar", de oudjes kennen deze reclame nog wel denk ik.
Ik vis nog even een 20 minuten door, maar, daar houdt het ook mee op. Tijd om weer naar huis te gaan.
Dit is al dag zes op rij met snoek. Dat is voor deze periode toch aardig: nog 237 snoeken te gaan!

Op naar een volgend avontuur!

Gewoon doen!

Ik had nog een uurtje over, en deze kon ik goed benutten om snel nog even wat te gaan werpen.
Want niet werpen langs het water is ook geen snoek in de pan. Dus snel vanuit het water naar de verboden stek, en wat worpjes er aan wagen. Na een minuut of tien had ik de eerste aanbeet van een snoek van rond de 65 cm. Na nog wat worpen liet deze zich niet meer zien. Ik vervolgde de weg maar keek wel steeds schuchter om. Zou er nu een bepaal type  auto aankomen, dan zou ik snel het water doorgaan en het bos in, en probeer me dan nog maar te vinden.
Na nog een goede tien minuten was het raak, want na verschillende worpen onder overhangende takken dook er een mooie dikke rakker van 71 cm vol op de Buster.

 Deze ontdeed ik snel van de dreggen en hij kon terug het water in. Ik kamde het slootje goed uit, maar er gebeurde niets meer. Hierna ging ik terug naar een ander stuk verboden terrein. Dan neem je natuurlijk risico, maar dat moet je gewoon doen, anders vang je geen snoek en heb je ook niet net dat beetje meer spanning van het vissen.
Na toch wel een aardig deel van het water te hebben afgevist, en geen snoek te hebben gevonden ging ik maar weer naar huis, het was mooi geweest.


Op naar een volgend avontuur!!

Tennis Racket!!!!

Gisteren had ik een halve dag vrij, deze staat eigenlijk tegenwoordig elke maandag vast.
Dus ik had al in gedachten lekker langs het water te staan. Maar nee hoor, er was weer eens een werkoverleg gepland, dus dat lekker langs de waterkant zijn viel in het water. Dus geen halve dag vrij.
Als je er zo op hebt gerekend  is dat echt een zware tegenvaller, maar werk is werk en werk gaat tegenwoordig voor. Nu dacht ik nog als dat werkoverleg vlotjes verloopt, dan kan ik nog eerder weg en dan deel ik de halve dag in tweeën, dan zou ik dus gisteren eerder weg zijn gegaan en vandaag.
Maar ook dat ging niet door, dus dan maar na werktijd nog een uurtje om de pijn een beetje te verzachten. Ik ging maar eens even kort bij huis het hengeltje uitgooien. Het duurde zeker 45 minuten voordat de eerste snoek zich meldde en een rakkertje van 59 cm vergreep zich aan de Buster.
Helaas heb ik hiervan geen foto, want hij bleef niet liggen toen ik de camera wilde pakken.
Op de weg terug, dook er nog een flinke rakker van ongeveer 75 cm over de Buster. Ik deed nog een poging en weer dook hij er overheen. Daarna hield deze rakker het voor gezien, en ik wisselde de Buster voor de Rocket. Misschien dat dit aasje beter in de smaak zou vallen. Maar na verschillende worpen was er nog geen reactie. En zo ging ik weer naar huis, want het eten moest weer klaargemaakt worden.
Maar we gaan weer terug naar het begin: de halve dag die ik gisteren niet kon nemen heb ik nu dus maar vanmiddag opgenomen op een uurtje na, misschien heb ik hier morgen nog wat aan.
Dus vanmiddag  maar weer naar de waterkant, maar wat gisteren was, is vandaag niet.
Het was in het begin nog wel te doen, maar wat was het warm! Eigenlijk te mooi voor een middagje struinen. En dit was te merken ook, het duurde zeker ruim twee uur voordat de eerste snoek op de buster dook. Maar hij ging er ook gelijk weer als een speer vandoor en door wild met de kop te schudden wist hij zich te bevrijden. Daarna nog een snoek die er tot twee keer toe langs dook. Het voordeel vandaag wel was dat je de snoek goed kon zien liggen in het heldere water.
Na nog eens een half uur verder vissen kwam ik eindelijk van de nul af voor vandaag. Ik dacht echt dat het een dag zonder snoek zou worden, maar deze rakker van 51 cm zorgde er voor dat het geen blanke dag zou worden.

Na deze stek goed te hebben afgezocht bezocht ik even een ander stuk door even rond te rijden door de wijken. En zo kom je dan weer eens een nieuw stukje tegen,
Ik had er inmiddels al weer goed 3 uur lopen op zitten en dat gaat niet je niet in de koude kleren zitten met dit weer.
Op dit nieuwe stukje water zag ik ook weer de snoek goed liggen. Van bovenaf kon je goed zien waar je moest werpen, dus ik hoefde geen energie te verspillen. Na een tien minuten lopen zag ik er een liggen en na twee worpen was het raak: 61 cm kon weer in de pan.

Je voelt je hierna gelijk weer wat fitter, en dat geeft weer moed, die begon bij mij toch vanmiddag wel te zakken. Hierna zag ik weer een paar schimmen en deed maar weer een paar worpen. De schimmen bleken karpers te zijn. Leuk geprobeerd, maar geen succes. Dan maar weer een stukje verder nu is het weer duidelijk te zien dat er weer een rakkertje lag te wachten. Al bij de eerste worp kon de kleine donder van 58 cm in de pan.

Ik ging nog een stukje verder, maar zag geen rakkertjes meer. Ik begin nu toch aardig last van de warmte te krijgen, loom word je ervan. Ik moet nu de weg oversteken voor het volgende stuk.
Nu zie ik toch weer iets interessants liggen in het water; dit keer geen snoek, maar een "Tennis Racket" en die had ik nu net nodig.

Nadat ik vorige keer een halve zak vol tennisballen vond, heb ik nu ook eindelijk een tennisracket en ik kan me nu aanmelden bij de elite tennisclub van Bilthoven.
Tennisballen heb ik genoeg, dus ik kan wel een jaar "Tannissen'' zoals ze het bij ons over de aardappel de keel uit laten rollen.
Na deze vangst ga ik nog even door, maar na een goed 5 uur struinen geef ik het op.
Moe, maar toch wel weer voldaan ga ik weer richting huis.

Op naar een volgend avontuur!!

En dan is het dag twee van het nieuwe seizoen !

Zoals gepland ging ik vandaag met Mike struinen langs de waterkant. De jacht op snoek is weer geopend.
Na gisteren de nieuwe hengel te hebben getest en gelijk maar de twee eerste snoekjes te hebben gevangen ging ik vandaag vol goede moed op pad. Bij de eerste stek had ik een goed gevoel, deze had ik voor het laatst ergens in februari bezocht. We konden nu eens zien wat er na een aantal maanden aan deze stek was veranderd.  Het water lag er bijzonder goed bij, het was kraakhelder en mooi begroeid met waterplanten, dus dekking genoeg voor alle vissoorten die er zitten. De waterplanten kunnen verder in de zomer wel voor problemen gaan zorgen als het te dicht begroeid wordt, maar dan laten we deze stek maar weer liggen tot laat in de herfst.
Maar dit is van latere zorg, voor vandaag is de kans best groot dat we hier een enkele snoek gaan pakken. Mike en ik zijn beiden gewapend met de Jerkbait stok en als aas een Buster, daar moeten we het mee gaan doen. Eerst pakken we een aan de woonwijk grenzende plas, we weten zeker dat hier wel een snoek van redelijk formaat zit. Mike loopt linksom en ik rechtsom, zodat we niet in elkaars vaar(vis)water komen. Na een kleine 40 meter vissen is het raak; een goed gevulde rakker duikt op mijn Buster. Van redelijke afstand was al te volgen waar hij vandaan kwam, zodat de aanbeet ook lekker duidelijk was te volgen, dit is het voordeel van helder water.
Zo kan snoek nummer 1 voor de tweede visdag in de pan: 63 cm.

Mike begint van de overkant weer te roepen dat deze vangst te snel is en het de rest van de dag weer niets wordt.
Maar ik heb dat gevoel voor vandaag niet, ik heb meer zoiets van elke snoek is er 1 en een blanke dag is erger. We gaan stug door en zien wel wat de dag brengt, vooral als ik terug kijk naar het verleden is dit volgens mij de eerste keer dat we zo vroeg in het seizoen zijn begonnen met snoeken.
Na nog geen uur vissen begint Mike al weer te zeuren dat hij het op deze stek niet echt meer ziet zitten. Hij heeft honger, slaap en allerlei andere dingen om over te zeuren: te veel waterplanten, zijn aasje loopt er steeds in vast. Ik moet hem constant moed inspreken. We pakken een ander stukje van de woonwijk waarvan ik zeker weet dat er drie snoeken liggen. Maar waar en in welke hoek we ook werpen: geen snoek. Dan een door een duiker gescheiden slootje, daar zie ik gelijk een klein rakkertje van een cm of 50 liggen. Verschillende worpen doe ik langs zijn snuit, maar geen reactie, dan via de staart over zijn bol, ook niet. Wat ik ook doe, geen vin die hij verroert. Mike wordt er bij geroepen. Meestal heeft hij in dit soort situaties de gelukstreffer, maar ook bij zijn worpen leveren niets op.
We laten hier het wassenbeeldenmuseum maar voor wat het is en gaan verder. We pakken weer een ander stuk van de woonwijk, Mike gaat liever al naar een andere stek, maar ik moedig hem aan om te blijven. Dit lukt met pijn en moeite. En dat komt omdat een vrouw naar ons toe komt lopen en zegt dat ze elke dag daar en daar wel een snoek ziet liggen, vooral vlak voor haar huis. Het moet ook vol karpers zitten! Kijk dit zijn nu vrouwen met verstand van vis en deze weet Mike weer een beetje op te beuren om door te gaan met wat we hier komen doen en dat is snoek vangen. We doen enkele worpen voor een brug langs en dit ieder aan een kant. Ook doen we wat worpen er onder voor zover dat kan . Dan is het Mike die ineens een kreet geeft dat hij een snoek heeft, en deze kan eindelijk als eerste snoek van het seizoen voor hem in de pan. Ook deze is 63 cm en zit mooi in zijn vel.

Ondanks deze vangst heeft Mike het in deze wijk wel gezien, ik had liever het rondje even afgemaakt, ik had er aan de andere kant nog wel 1 of 2 snoeken verwacht. Dan maar naar een andere stek. Ik weet nog wel een mooi stukje vlakbij. Weer moet ik Mike overtuigen dat daar de snoeken opgestapeld liggen. Dit stuk heb ik de laatste keer nog met Jorg afgestruind en toen zaten er wel een paar. Maar of dit nu nog zo is, dat moeten we zien en geloven. We werpen hier weer wat. Na een worp of drie heb ik een losser, een kleine rakker die de Buster wild van zich af schudt en zich zo van de haken weet te ontdoen. Een minuut of tien later denkt Mike de eerst volger te hebben gehad, maar deze laat zich niet meer zien. Na nog eens een minuut of tien komt voor mij snoek nummer twee in de pan: 64 cm en zo mager als een lat.

Maar zoals we wel vaker zeggen: vis is vis, en snoek is snoek en deze kan in de pan.
We lopen nog even een rondje en ontdekken gelijk weer een nieuw stuk water, maar dit is te nieuw. De stickers zitten nog op de betonnen beschoeiing die er erg kort geleden is aangebracht. Dus dit water laten we nog een seizoen liggen. We gaan weer even naar een ander vlakbij gelegen stuk om ons geluk daar te beproeven.
Na enkele worpen vind ik dit geluk en dat in de vorm van een mooie dikke rakker van 78 cm.

Op deze struin toch komen we ook nog wat wondere wezentjes der natuur tegen.

Dit nest met meerkoetjes laten we maar weer snel met rust om de boel niet te verstoren. Er zijn nog enkele eieren in het nest, dus deze zijn nog maar kort geleden geboren en hebben hun rust echt nodig.
Mike heeft in deze wijk ook nog geluk en haalt onder aanwijzing van mij nog een snoek weg onder een paar takken van een overhangende boom: 56 cm.

Nadat we deze wijk goed hebben uitgekamd gaan we kijken of er in een andere wijk nog een grote jongen ligt die ik begin dit jaar twee keer heb gelost. Misschien dat deze rakker er nu wel uit is te halen. Daar aangekomen hebben we na 30 minuten nog geen teken van snoek gezien, dus we gaan maar weer op weg naar de volgende stek. Maar Mike begint weer te zeuren dat hij honger en slaap heeft. Wat is dat tegenwoordig toch met die jongeren. Het enige waar ze aan denken is eten en slapen.
Onderweg doen we dan maar een pitstop bij een Burger King, een Whopper gaat er wel in en die kunnen we niet laten liggen. Dus eerst even deze pauze die we wel verdiend hebben.

Hierna kunnen we met frisse moed weer naar de volgende stek. Daar moet ik weer zo nodig een Buster
op de bodem parkeren die echt muur- en muurvast zit. Mike heeft duidelijk schik met de ellende van een ander, maar ik denk "Lach jij maar!!"
Dan heeft even later Mike weer een mooie dikke rakker van 73 cm op de kant en in de pan.

Trots als een pauw staat hij er weer bij, zijn derde snoek van het nieuwe seizoen is binnen.
Verder valt ook hier niets te halen en we verkassen weer naar de volgende stek.
Mike heeft hier de vangst van zijn seizoen; de eerste snoekbaars van het formaat waar is ie gebleven.

Dan komt hij weer in actie met het echte werk en kan zijn snoek nummer 4 in de pan: 63 cm.

Eigenlijk mogen we niet klagen, met onze vangst van vandaag, maar we gaan nog even door.
Tijdens deze struinsessie zie ik toch weer een soort graspol in het water staan en ik roep nog naar Mike: "Hier moet toch echt een snoekje onder of voor liggen".
En tegelijkertijd duikt er ook weer 1 op en 64 cm kan in de pan.

Nog heel even vissen we hier de boel een beetje uit en ik kan dan nog een kleine rakker van 47 cm in de pan leggen.

Hierna doen we nog snel een andere stek aan, het loopt al gauw weer tegen de klok van etenstijd aan, dus haast is geboden. Hier doen we verschillende pogingen om nog snoek in de pan te krijgen, maar geen worp die ook maar een enkele vin boven water doet krijgen. Mike die de één of andere onhandige worp doet laat hier zijn Buster flink tegen een brug aan knallen en deze breekt in twee stukken.
En zo is het mijn beurt om eens flink te gaan lachen.
We houden het verder voor gezien en gaan maar weer een op huis aan. We mogen totaal niet klagen met 9 snoeken in de pan en ieder nog twee lossers, snoek zit er in ieder geval nog.



Op naar een volgend avontuur!!!

Beginnen waar je geeindigd bent!

De kriebels krijg je er van, dat wachten tot het zondag is.
Dat wachten, de onrust, en dan toch maar besluiten om echt op de dag van het nieuwe seizoen te beginnen.
Dus na het avondeten toch maar even de hengel de auto in en even een uurtje struinen.
Zo kon ik mooi de nieuw voor Ierland aangekochte 2-delige Jerkbait hengel uitproberen.
Deze is voor het struinen wel een beetje aan de zware kant, maar zo weet ik voor straks hoe deze aanvoelt.
Ik besluit naar de onheilsplek te gaan, de plek waar de bekende bekeuring van 135,00 euro werd uitgeschreven.
En dat is ook de plek waar ik eindigde met de laatste snoek van het seizoen 2012/2013.
Het is kort bij huis, dus ver hoefde ik niet te gaan. Een uurtje snoeken daar moet ik het mee doen, dat heb ik beloofd en zo doen we het ook.
Ik word nog de de vrouw nageroepen: "Ga niet naar die plek waar je niet mag vissen!!" "Ja hoor", roep ik nog snel bij het dicht doen van de deur.
Natuurlijk ga ik daar naar toe, ik weet immers dat er genoeg snoek zit en het is een leuke plek om te beginnen waar je geëindigd bent toch!
En zo gebeurt het ook. Het eerste aasje dat mag zwemmen is een twister jerk, een aasje met een rubber staartje. Onwennig is die eerste worp en de slip van de reel moet iets losser worden gezet.
Daarna gaat het wat beter, maar ik moet toch de worpen iets beter onder bedwang zien te krijgen.
Het doen van korte worpen in een smalle sloot is altijd even wennen.
Het geeft wat spanning op deze stek, zeker omdat je de eerste snoek wilt vangen, en ook omdat ik steeds schuchter om mij heen kijk of er niet een verdachte auto rijdt. Want er kan zo iemand in het groen met een baard te voorschijn komen, en dan bedoel ik geen kabouters of zo, maar een vreselijke Boa.
Na tien minuten  heb ik de eerste volger, dat geeft hoop. Die volger blijft vlak voor de kant liggen, ook na het wat heen en weer halen van het kunstaas. Ik ga dit niet afwachten en loop al werpend verder.
Na nog een goede 10 minuten besluit ik de twister Jerk te wisselen voor een Buster.
Dit blijkt toch weer een goed besluit, want tien minuten later zie ik een boeggolf achter de Buster aan komen. Even stop ik met binnendraaien, en dan besluit de snoek op de Buster te duiken.
Het voelt weer goed als er een snoek op je kunstaas duikt, weer even die spanning op de lijn.
Na een korte dril kan de rakker weer op de kant en in de pan: 63 cm, de eerste snoek van het seizoen is binnen.

Het is toch niet echt meer zo'n fijne stek om te snoeken, je kijk toch steeds achterom, en inmiddels heb ik al twee keer een politieauto langs zien rijden. Het zou je maar gebeuren dat je hier weer een bekeuring krijgt, maar de spanning heeft toch ook wel weer wat.
Een stuk verder sta ik pal boven een nest van een meerkoet die zich onzichtbaar probeert te maken, maar dit lukt haar niet echt.

Ik ga gauw maar weer verder voordat ik de boel verstoor, want dat wil ik niet.
Ik loop nu het gehele slootje af zonder nog een aanbeet of volger, en besluit dit stuk al teruglopend nog even over te doen. Je weet nooit of je nog wat hebt overgeslagen, zeker als je weet dat er nog wel wat snoek zit. De stukken waarvan ik denk dat er wat zit worden met extra worpen belaagd, en zo langzaamaan ben ik het nest met de meerkoet en de plek van de eerste snoek alweer voorbij. Ik doe maar eens een worp met afstand vlak langs een overhangende boom.
Plotseling zie ik een behoorlijke explosie vanaf de kant. Met een flinke klap duikt er weer een snoek op de Buster. Ik heb zelfs moeite met binnenhalen, eigenlijk meer het gevoel dat de slip van de molen te los staat. Toch denk ik dat het niet om een echt grote snoek gaat, maar als ik de boel onder controle krijg blijkt het toch om meer dan om een kleine snoek te gaan. Hoe dichterbij hij komt, hoe groter hij er uit ziet. Ik begin al te denken dat het de meter snoek is die ik eerder dit jaar in deze sloot heb gevangen. Met veel moeite krijg ik de snoek zover dat ik hem bij de kieuwgreep kan pakken. Want eerst had hij het aas mooi vol in de bek, maar hoe langer de dril duurde, hoe meer tijd deze rakker had om zich van de vervelende dreggen te ontdoen en zo bungelde hij op het laatst nog aan één dreg. Ook omdat de kant hier nogal stijl is heb ik moeite om de snoek goed te pakken. Ik besluit bijna om dan maar met de schoenen het water in te gaan, maar laat dit toch maar achterwege. Een maal de snoek bij de kieuwgreep begint deze heftig te klappen. Eigenlijk voor ik zelf goed en wel op de kant ben heb ik de rakker in het gras en nog eens geeft hij een paar flinke klappen en draaibewegingen en zo hard dat mijn hand uit de kieuw schiet. Dit doet de Buster met dreggen en snoek in mijn jack hangen .
Flink heen en weer schuddend schuift de snoek langs mijn been die ik snel uit de buurt houd van de bek van de snoek met die andere bungelende dreg. Nog een keer beweegt de rakker een keer en schiet van de dreg af . De Buster blijft al bungelend met de dreggen diep in mijn jack hangen. Deze kan ik even later met veel moeite uit mijn jack krijgen. Ik blijf een beetje ongelovig en uitgeput van het voorval op de kant achter. Of dit nu de meter snoek weer was weet ik niet echt, maar het was wel een flinke dikke rakker die ik toch tussen de 80 en 100 cm schat. Ik tel hem mee, want ik had hem tenslotte vol op de kant. Ik ben inmiddels weer bij de auto en doe nog een paar worpen vlak voor een brug. Ook hier duikt er nog een snoek vol over de Buster, ik doe nog wat worpen, maar zie verder geen reactie meer. Het is tijd om weer naar huis te gaan. Het is een goede start van het seizoen; twee vissen op de kant en twee missers in een uurtje snoeken.


Op naar een volgend avontuur.

Zondag!!!!

Ja zondag dan is het weer zo ver we mogen weer op roofvis vissen.
De gesloten tijd loopt tot en met de laatste zaterdag van mei en zo kunnen we mooi de spullen klaarmaken om aankomende zondag weer lekker te gaan struinen.
Hoe en wat en waar moet ik nog even bedenken, zit het weer mee of niet.
Allemaal weer van die dingen die meespelen, kan ik met de Bellyboat dan moeten de knietjes ook meewerken. Tot nu toe gaan deze de goede kant op. Zwemmen is goed voor je knie, maar is Bellyboaten dat ook? Daar zullen we dan wel weer achter komen. Heb ik zin om weer met kunstaas te werpen? "Ja", het wordt weer eens tijd. Afgelopen zondag heb ik nog even op voorn zitten vissen en zeker tegen de 20 stuks mochten er op de kant. Maar het was allemaal klein spul en allemaal broodsabbelaars. Een paar keer heb ik nog wel een redelijk grote voorn verspeeld. Deze visserij blijft behelpen, echt een visserij om te doen met te mooi en warm weer voor kunstaas. Nu goed bedenken waar ik ga starten. Er is water zat, maar het seizoen moet wel goed beginnen, dus er moet zeker vis in de pan komen op deze opening  van het seizoen 2013/20144. Ook beginnen we aan een nieuwe missie en dan wel deze dat ik dit seizoen 250 snoeken in de pan wil zien te krijgen en minimaal 10 metersnoeken. Ik leg de lat hoog, dat weet ik, maar een nieuw doel moet je hebben. Dan als doel in Ierland, dan zou je weer zeggen daar heb je hem weer met zijn Ierland, daar wil ik dit seizoen een metersnoek de boot in werken . Ook weer een doel waarvoor de lat hoog is gelegd. Mocht Jos hem daar weer aan de hengel hebben, dan duw ik hem het water wel in en pak ik snel zijn hengel!
Dit allemaal zijn geen mooie praatjes, maar het is de waarheid als een snoek (oud Seyster's spreekwoord). Ook is het nu echt absoluut de bedoeling dat als ik met de Belly boat ga, dat ik dan een bijhengel meeneem. Dit doe ik een enkele keer, maar dan gebruik ik hem eigenlijk nooit. Dit geeft dubbel zoveel kansen en die moet je dan ook benutten. Ja plannen zijn er genoeg en die gaan we nu benutten, het wordt een druk nieuw seizoen "Catching the Impossible ".
Deze week vooraf nog allerlei snoek-dvd's bekijken, misschien kunnen er nog tips and tricks uit worden gehaald, dit ook weer om meer kansen te creëren. De hengels moeten weer worden nagezien, want er zijn er bij waar een nieuw topoog op moet worden gezet. Dit moet ik zeker voor het weekend no in orde zien te krijgen. Ik ga niet steeds met alleen de Buster snoeken, het is alles of niets, maar hij zal zeker en vast vaak aan de speld bungelen om een rakker te grazen te nemen. We hebben tenslotte kunstaas genoeg en ook die moeten de kans gaan krijgen. Ook met dood aas ga ik wat meer aan de slag, anders haal ik natuurlijk nooit die tien metersnoeken op de kant. Ook moeten er wat verboden stekken  bevist worden. Dit om de spanning er in te houden, en kijken of we een stiekem glurende boa met de naam Kees uit zijn tent kunnen lokken, en dan er snel vandoor gaan. Voor de vistrip naar Ierland gaan Jos en ik alles uit de kast halen. Ons doel daar is minimaal 20 snoeken in de boot. Zo niet, dan  blijven we daar nog een week. Eerder gaan we niet naar huis. Maar ik ga eerst weer wat nadenken over zondag.
Jos gaat nog niet mee, hij moet echt zijn krachten gaan sparen voor Ierland, en oefenen hoeft hij eigenlijk niet, hij vangt toch altijd de grote snoeken, dus dit heeft geen verdere uitleg meer nodig!
Dus dan moet Mike The Pike zondag maar mee.
Ik moet vanavond maar eens even kijken of ik eerst maar eens mijn topoog van de Jerkbait hengel laat vervangen. Het binnenoog is er vanaf, maar dit mag ook wel na er een paar honderd snoeken mee te hebben gevangen.
Voor de rest is alles wel in orde en is het alleen tas inpakken, aasjes uitzoeken, en we kunnen weer lekker struinen.
De eerste stekken heb ik al in gedachten, en daar gaan we een beetje ondiep lopend aas voor gebruiken. Dus groene rakkers; we komen er weer aan en gaan niet eerder naar huis voordat er ook een rakker in de pan beland is.
Zo nu eerst even een kopje vers gezette thee, en dan gaan we verder nadenken .

Misschien zijn er nog extra dingen die ik nodig heb en dan is een kop thee altijd wel een aangename aanvulling. Zie je; ik wist dat ik wat vergeten was: een nieuwe kunstaas redder, die ontbrak nou net in de tas. Die is in de struintochten van het afgelopen seizoen ergens gesneuveld, dus moet nu worden aangekocht.
Ik denk nu dat ik het wel zo'n beetje op een rijtje heb. Als het weer er zondag zo uit ziet als op dit moment, en we schrijven 23 mei 2013 om 17.15 uur dan mogen we niet klagen.
Het is nu wel zo dat het weer voor deze tijd van het jaar niet best is; te koud en te nat, maar de koi karpers zitten in ieder geval goed op het voer en dat geeft hoop!
Dus op naar zondag.

Nog twee weken te gaan!!

Nadat gisteren het werk erop zat, leek het weer zo beroerd nog niet.
Er stond wel een stevig briesje, maar de zon zat er ook zo nu en dan bij.
Na de avondmaaltijd, had ik toch zin gekregen om even met de vaste hengel en een klein dobbertje op jacht te gaan naar wat voorns, je weet nooit wat je vangt, zeker als je er van uit gaat dat het klein spul zal zijn. Naarstig werd er gezocht naar een stuk wittebrood, alleen heb ik dat nooit in huis. Dus werd er maar een pak afbakbroodjes opengetrokken. Daar begon de twijfel weer; het zag er een beetje kruimelig uit en dat is niet goed oom aan de haak te doen. Dus dan eventueel maar naar de supermarkt voor een halfje wit. Maar dat kost weer tijd en dat is kostbare tijd en ook moest ik nog een goed dobbertje zien te vinden. Toevallig lagen de hengelspullen die ik had gebruikt bij de witvis sessie met Jos afgelopen zondag nog buiten op tafel. Daar zaten ook nog enkele sneetjes wittebrood in en die voelden nog redelijk aan en kwamen dus goed van pas.
Een dobbertje werd ook gevonden, dus snel naar het water. Diep gebogen tussen de rietstengels door struinend werd er gezocht naar een goede plek om de dobber in het water te laten zakken.
Het zachte plopgeluid van de in het water terecht komende dobber leverde al bijna gelijk een aanbeet op. Maar daarna niets, dus even kijken of het brood nog aan de haak zat. Bij deze controle bleek het te zijn  verdwenen. Dus een nieuw plukje werd op de haak gedaan, en weer het plopgeluid en ook bijna weer gelijk een aanbeet, maar ook daarna werd het stil. Dit herhaalde ik een keer of tien, hierna had ik in de gaten dat het brood dat ik had meegenomen toch niet zo erg vers meer was als ik wel had gedacht.
Dus werden er daarna bij de pogingen om enig witvis in de vorm van voorn of ruisvoorn te vangen stevige bolletjes brood op de haak geprikt. Hierna was het raak; de eerst voorn kwam binnen en niet de minste; toch zeker 25 cm en dat is een leuk formaat. Geregeld werd de dobber naar beneden getrokken en dachten die voorns mij een beetje voor de gek te houden, dus besloot ik sneller aan te slaan.
Ik verspeelde  te veel brood door dit kat-en-muis spel, ik had toch beter even vers brood kunnen halen! Nadat ik het spelletje door had volgde de één na de andere voorn en allemaal richting de 25 en 30 cm en dat rond de 12 stuks. Het kunnen er ook 14 geweest zijn, maar ik was de tel kwijt geraakt.

Dit was een beter resultaat als wat Jos en ik er samen afgelopen zondag uit hebben kunnen halen, toen was de vangst wel erg mager te noemen.
Binnenkort ga ik voor het snoekseizoen wordt geopend toch nog eens even kijken met de vaste hengel of even met de werphengel en daar een dobbertje aan maken. Zo kan ik toch eens kijken of er wat groter spul te vangen is en dat moet op die stek wel mogelijk zijn.
Het is gelukkig nog maar twee weken te gaan, want het roofvisvirus begint weer aardig te voorschijn te komen. Ik moet zeker nog een paar keer goed oefenen voor het vistripje naar Ierland en dat is alweer over minder dan vier maanden. Ik begin alweer af te tellen.

Op naar een volgend avontuur; dit in de voetsporen van " A Passion For Angling'' !!

Grote voorn!!

Verschillende keren ben ik er nu op uit geweest.
Op jacht naar die grote ruisvoorn, het mag nu ook een grote rietvoorn worden.
Het geeft toch meer problemen dan ik had verwacht om deze te vangen.
Ik dacht de goede stek te hebben gevonden, maar niets is minder waar.
Afgelopen maandag was het resultaat nul, op de stekken die ik bezocht waren kinderen in het water aan het spetteren, of er werden honden uitgelaten van enkele hondenuitlaatservices.
En dan praat je niet over een paar honden, maar tegen de 50 stuks. Wat een drama!!
En dat terwijl ik toch wel een hondenliefhebber ben, maar niet als ze met bosjes te water worden gelaten. Daarna een kudde vrouwen die het één of ander wandeluitje hadden. en als klap op de vuurpijl de nodige fietsers die weer zo nodig vlak langs de waterkant moeten fietsen.
Dit alles werkt niet mee als je lekker wilt vliegvissen op ruisvoorn.
Dat krijg je ervan als je twee weken vakantie hebt en deze precies  in de schoolvakantie gebruikt.
Dit gaan we volgend jaar anders doen, dan schuif ik de tweede week vóór het weekje Engeland.
Misschien dat er dan meer rust op en langs het water heerst. Deze visdag liep dus totaal in het honderd met één lullig rietvoorntje. Ik durf niet eens te zeggen 'vis is vis', zo groot(klein) was hij..
Nee, dan had ik beter de vliegenlat mee naar Engeland kunnen nemen, daar waren zat voorns te zien, al waren het wel rietvoorns en dan met de Engelse naam Rudd. Hele kuddes zwommen daar en niet de minste. Daar zaten er zeker wel een paar bij die tegen de 40 cm zaten en allemaal zo mak als een lammetje.

Het enige probleem daar was dat ik geen hengel had, dus dan maar stukjes koek voeren. Zo zie je; dit is andere koek, en ze lieten zich door niets en niemand verjagen, ze schrokken niet eens van de gezusters Kwebbel, en dat wil toch heel wat zeggen. En raar als het is, er zaten voor zover Jos en ik het konden zien alleen maar voorns in het water. Karper of wat dan ook konden we niet bespeuren. En die record voorn zat er zeker wel bij denk ik zo. Het was me het weekje wel daar aan de overkant van de Noordzee. Het gaf weer voldoende inspiratie om thuis weer eens de vijver schoon te maken en de tuin weer iets op te pimpen. Want er was genoeg moois te zien, zeker als je daar op het landgoed Sissinghurst terecht komt door het goede gidswerk van Jos. Als visgids mag hij dan niet deugen, maar van Engeland weet hij je alles wel te vertellen en te laten zien.
En we hadden ook geluk die dag. Jos had het goed gezien:  op de avond er voor was op het nieuws van de BBC toevallig een stukje dat het landgoed zoveel jaar bestond en zo konden we die dag in plaats van voor twaalf pond, voor 5 pence per persoon naar binnen om het landgoed te bezichtigen.

Drooghuis voor Hop.

En zo zijn er nog zat foto's om te laten zien maar het ging eigenlijk om de grote voorns die ik daar op dat landgoed had gezien. Zo zijn we nog bij Hastings geweest en Rye.
Genoeg gezien en gedaan daar in Engeland.
Dan weer terug in Nederland en dan denk je enkele rustige dagen te gaan vliegvissen, dit werd dus een zware tegenvaller. De maandag dus een drama met één enkel klein voorntje. Dinsdag was wel beter, maar dan weer kinderen met een bootje in een sloot met veel voorn potentie, daarbij nog een paar jengelende buurvrouwen die de schone was eens buiten moesten hangen, dit gaat dan over van alles en nog wat. Dan het volgende te bevissen stuk waar nog wel een redelijke ruisvoorn huist. Daar moeten ze zo nodig met een grote kraanwagen over het water hangend de ramen van een appartementencomplex gaan wassen. Wat kun je nog meer verwachten op zo'n visdag.
De rest van de week de tuin maar een beetje op orde gebracht. Dit ging ook een beetje met hangen en wurgen door wat mankementen aan de rechter knie.
Misschien komt dit wel door de stress door al dat gedoe aan het water!
Op deze manier ga ik nooit mijn record ruisvoorn in de pan krijgen.
Misschien moet ik het maar met het gewone aas gaan proberen: Custard deeg of brood, made, enz,enz.
Veel tijd om een goede formaat ruisvoorn te vangen heb ik niet meer, want het roofvisseizoen komt er al weer snel aan en dan gaat de vliegenlat toch bijna voor 90 % weer de kast in. Tenzij het een warme zomer wordt en dan zo warm dat we de roofvis beter voor hun veiligheid maar met rust kunnen laten. Het vistripje naar Ierland begint ook al bijna weer aan de deur te kloppen, misschien nog net te vroeg om er mee te beginnen. In ieder geval laat ik de koffer die ik voor Engeland heb gebruikt maar alvast beneden staan, dan hoef ik hem niet naar boven te brengen en dan weer naar beneden. En die vier maandjes staat hij toch niet in de weg.