Zo zat je avonden lang aan het water en dit begon al aan het einde van april tot diep in september. Pieren moesten er gestoken worden. Daarom ging je met de greep ter hand de mooie grasvelden van de gemeente af. Daar vielen altijd wel dikke pieren te halen, moddervet waren deze. Ze hadden zich lekker dik kunnen vreten aan wat onder het gras in het zand aan lekkernijen te vinden was. Zo werden ze één voor één in een klein emmertje of bakje gedaan. Daarna bewaarde je ze in de koelkast.
Af en toe, als de nood aan de man was, gingen we ze halen bij een wormenkwekerij vlak in de buurt. Nu kwam het wel eens voor dat de eigenaar van die kwekerij niet thuis was, dan klommen we gewoon het hek over en graaiden we enkele handen vol uit de kweekbakken. We maakten dan gelijk dat we weg kwamen, om niet te worden gesnapt. Zo stak je toen toch gauw weer 5,00 gulden in je knip. Daarna hengeltjes mee en naar de Rijn bij de veerstoep Amerongen of in Elst. Dan konden we een mooie krib uitzoeken om daar vanaf een uur of 7 's avonds tot soms 3 uur in de nacht de alen te gaan vangen. Olielamp erbij, wat te eten en te drinken en zo kon je die tijd goed uit zitten. Hengels werden klaar gemaakt om uit te werpen, een dikke pier ging aan een palinghaak, een zijlijntje eraan met lood en dan goed uitwerpen, vlak tegen de stroming van het water. Dan de hengel schuin neerzetten en een wakertje aan de lijn haken. Daarna wachten en wachten, op die aanbeet . Zo zag je dan ineens het wakertje omhoog schieten en dan had je beet. Snel het wakertje van de lijn halen, aanslaan en binnen halen. Vaak had je mooie dikke aal, en soms had je er toch al gauw een 10 tot 15 in die paar uur. Vangsten van ruim in de 20 stuks kwamen zo nu en dan ook nog wel eens voor!
Bij thuiskomst werden ze vlug in het zout gezet en schoongemaakt, dit was dan wel weer een vies en smerig klusje. Na de schoonmaak snel in de vriezer, en zo werd er goed bij gehouden hoeveel paling we elke week bij elkaar vergaarden. Na enkele weken kijken wat de opbrengst zo ongeveer was en dan konden de palingen gerookt worden. Dit gebeurde dan in een eenvoudig rooktonnetje, maar het werkte wel.
Zo stond je dan al gauw een kilo of wat paling te roken, en werd de paling daarna nog lekker warm met een stel visvrienden opgegeten.
Dat waren nog eens tijden toen, maar helaas, de paling(vis) wordt nu duur betaald want de paling is schaars, zonde. 60,00 Euro voor een kilo is geen uitzondering. Nu is de paling nooit echt goedkoop geweest! Maar dit waren wel leuke visavonturen, zittend aan de waterkant tot diep in de nacht, soms de barbeque erbij, speklapje en een paar worstjes op het vuur en dan kijken hoe de zon onder gaat, binnenvaartschepen die voorbij voeren. En zodra er dan weer een schip voorbij kwam zorgen dat je je hengel weer ging inwerpen richting dat schip. Op de één of andere manier lokte dit weer paling aan en zo haalde je er af en toe weer een paling uit.
Jammer, deze visserij mag niet meer. Maar laten we hopen dat die ooit nog weer eens terug komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten