Vandaag is het dan weer de laatste dag van het roofvis seizoen.
Er moet natuurlijk eerst nog wel een snoek gevangen worden, Mike the Pike had geen zin, dus dan maar alleen op stap.
Er moet natuurlijk een Paassnoek gevangen worden, dus de kou maar in.
Zo in de achtertuin uit de wind was het redelijk goed te doen, maar bij het water aangekomen was het behoorlijk fris.
Daar had ik mij een klein beetje op verkeken, Na 15 minuten vissen en de eerste goede snoek te hebben waargenomen die kolk na kolk achter zich liet en een paar keer net naast de Buster hapte, had ik al bijna drie bevroren vingers aan de rechterhand. Ik deed nog maar eens een worp op de plek waar deze snoek druk bezig was mijn Buster te grijpen. Het binnendraaien van de reel ging moeizaam. Ik zag weer een kolk achter de Buster, toen duikt de rakker eindelijk op het aas. Dit was een flinke. Maar bij het binnendraaien was de spanning alweer van de lijn; weg dikke rakker.
De Paassnoek laat nog even op zich wachten, onder het lopen moet ik steeds mijn rechter hand in de jaszak stoppen, zo koud voelt hij aan. Dan weer een paar worpen, en even het aasje laten zakken, zo kan ik elke keer even mijn hand een beetje warmen. Het is behoorlijk koud en ik heb geen Long John aan geen Thermo shirt. Dit was geen goede voorbereiding. Het is echt nog te koud om zonder goede onderkleding te gaan struinen. Regelmatig moet ik echt mijn handen warmen, wat geen prettige visuurtjes geeft. Ik loop even rondom de wijk en dan vind ik het welletjes. Bij de auto doe ik nog een enkele worp. en wonder boven wonder duikt er een Paassnoekje op mijn eigenbouw aasje die de plaats van de Buster al een tijdje heeft ingenomen. Het kleine rakkertje meet 35 cm en glibbert zo het water in zonder op de foto te willen. Hierna doe ik nog een enkele worp, en gooi ook nog een pruikje in de lijn Eén klein rotknoopje gooit roet in het eten, ik kan niet verder meer werpen dan een meter of tien.
Ik krijg het knoopje niet uit de lijn, in mijn vingers zit geen gevoel meer om dat knoopje eruit te halen. Ik hou het echt voor gezien, de spullen gaan de auto in en we gaan weer naar huis.
Onderweg naar huis kom ik nog langs het punt waar ik enkele weken geleden een bekeuring kreeg. Laat die Kees maar komen, ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik er mag vissen. En met een paassnoek van 35 cm kan ik ook niet thuis komen! Deze sloot is net breed genoeg, zodat ik ruim gebruik kan maken van die 10 meter lijn en de vingers zijn weer ondooid. Werpen maar. De eerste worp is niets, evenals worp twee. Dan een worp naar rechts en gelijk duikt er een rakkertje op het aas. Ik kijk even een beetje rond, voor hetzelfde geld staat Kees om een hoekje te gluren. Snel wordt de snoek onthaakt en gemeten; 48 cm kan in de pan. Toch nog een redelijk paassnoekje.
Laten we eerst het bezwaar tegen de Strafbeschikking maar afwachten, deze strafbeschikking kwam toevallig gisteren via de brievenbus op de deurmat te liggen.
En dan maar afwachten of het voor moet komen. We zullen die Kees eens flink de oren wassen (hoop ik). Ik weet bijna zeker dat ik gelijk heb, maar je weet het nooit.
Het roofvisseizoen zit er weer op; leve het witvis seizoen. Maar ik ga toch nog proberen een wat kleinere rover te vangen: de baars. Je mag tegenwoordig weer met wormen vissen en dat is best wel een goede manier om baars te gaan vangen. Ook ben ik afgelopen week al weer wat vliegjes gaan binden om ruisvoorns te gaan vangen, dus er is geen sluitingstijd voor dit Blog.
Er komt nu ook een periode om weer eens wat aasjes te maken; lekker zagen, schuren en schilderen.
Al zullen de verhalen niet vaak verschijnen, het is afwachten tot er wat beter weer aankomt zodat er weer voldoende stof komt om over te schrijven.
Dus op naar een volgend avontuur!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten