Blanken, ik dacht het niet!!!!

Zondag 03/03 /2013

Vandaag begon de dag maar eens met een doodaas sessie, wat niet echt de bedoeling was.
Ik had meer zin gehad om eens met de bellyboat het water op te gaan.
Maar omdat het zaterdag een latertje was geworden door het Moke gebeuren wilde ik toch echt wel tot 8.30 op bed blijven liggen. En dat is laat genoeg om dan op te staan, ik had zaterdag ook echt geen tijd over om de spullen klaar te zetten om vandaag de bellyboat te water te laten gaan.
De twee doodaas hengels lagen nog klaar. Het enige wat nog gedaan moest worden was de sardientjes uit de vriezer halen, de thermoskan met water en wat te drinken klaar zetten  en een paar bolletjes voor de lunch. Hierna kon ik de weg op en zo lagen de hengels al om 9.30 uur in het water. Enig teken van leven in de vorm van snoek was er niet, het water lag er zo glad als een spiegel bij. Het enige dat er aan leven op het water te vinden was, dat is de vissers grootste vijand, de aalscholver. Die zat zich tegoed te doen aan wat schooltjes speldaas en de voorntjes staken uit zijn grote muil. De futen waren ook aanwezig en druk, druk, druk. Dat heeft te maken met de paringsdrang, het nest wordt in alle vroegte klaargemaakt voor het komende legsel. Meerkoeten zijn er trouwens ook, druk doende met heen en weer roetsen over het water. Een mooi gezicht zo in de zondagochtendstilte. Als je aan het doodaas vissen bent heb je daar immers de tijd voor. Een sigaretje op je gemak opsteken hoort daar dan ook bij, en wat te drinken. Het is dan wachten en wachten. Je wordt er dan ook behoorlijk ongeduldig van, zeker omdat je weet dat er geen ijs meer is. Eigenlijk is het dan het beste om te struinen. Maar voor mij was het de bedoeling om nog een mooie dikke rakker in de pan te krijgen. En niet zo maar één, ik bedoel zo grote dikke van over een meter! Dan ook het liefst één die je bijna niet vast kan houden door zijn gewicht.
Ik weet dat ze op dit water aanwezig zijn, dus de dobbers worden goed in de gaten gehouden. Zo zit je ook weer weg te denken hoe dat vroeger is gegaan, die enkele keer dat ik mee ging met een jongen van de lagere school. Maar dat kan ik toch niet vergelijken met hoe het nu gaat. Toen viste je eerst op voorntjes en deed wat je gevangen had levend aan de haak, Ik ving niets, die jongen wel. Eigenlijk niet gek dat ik niets ving, want ik had ook geen dood of levendaas hengel. Zo heb je op een rustige zondagochtend met zo'n doodaas hengel heel wat om over na te denken of om  bij weg te dromen.
Na een 45 minuten heb je dat dromen ook wel weer gehad en worden de beide hengels maar eens een stukje verplaatst naar een volgend strategisch punt. De hengels worden geplaatst waar ineens een grote kolk te voorschijn kwam van die grote snoek waar ik op zit te wachten. Tientallen stuks speldaas schieten ineens alle kanten op. Dan weer een kolk en geplons in het water weer speldaas wat bijna tussen mijn bolletje met cranberrie paté terecht komt. Alles waar de snoek zin in heeft is speldaas, mijn lekkere sardientjes lust hij niet, zodat na nog eens 35 minuten de hengels nog maar weer eens worden  verplaatst. De dikke rakker kegelt bijna tot 4 keer toe mijn dobber omver, zo dichtbij zit hij. Maar trek in een sardientje ho maar. Daarna is het weer stil en die stilte kan lang duren. De ene sigaret na de andere gaat in rook op. De bolletjes zijn op, twee mokken Cup a Soup zijn er inmiddels al doorheen gejaagd.
Een aalscholver die ik tot dan toe al een keer heb verjaagd omdat hij voor mij te dicht in mijn territorium komt, blijft in de buurt zitten. Het zou je maar zo kunnen gebeuren dat dat zwarte gevogelte er met je sardientje en de rest van je hengelgerei vandoor gaat. Na ruim tweeënhalf uur houd ik het voor gezien, de doodaas hengels gaan de auto in, mijn geduld is op. De jerjbait hengel wordt te voorschijn getoverd en een eigenbouw aasje wordt aan de speld geknoopt. Het zal je maar gebeuren dat je niets vangt! Dan heb je om in visserstermen te spreken een blankdag en dat zou de eerste zijn in lange tijd. Nee dat moeten we niet hebben. Het stuk van de doodaassessie en de daaromheen liggende stukken water worden goed uit gepeuterd, tot twee keer toe zie ik een felle reactie van jagende snoek, maar echt duidelijk zin in een eigenbouw aasje van Kapitein de Sjaak hebben ze niet. Dan maar weer naar een andere stek kijken of daar wat te halen is, want zonder vis kan je niet thuis komen. Dat is wat Herman twee jaar geleden tegen Jos en mij zei. Maar als het zo doorgaat kan dat wel eens gebeuren, op die volgende stek heb ik na vier worpen de eerste losser, maar het is niet de grote dikke rakker waar ik vandaag aan dacht. Dan is het zeker weer een half uur niets, het loopt inmiddels alweer tegen een uurtje of drie. Dan doe ik eens een worp in een soort badkuip. Hier hebben Mike en ik al verschillende keren gegooid, maar nooit enig teken van leven gezien. Maar deze eerste worp geeft snoek in de pan en wel een van 63 cm schoon aan de haak en in de pan.

Eindelijk weer snoek, dit baasje gaat retour het water in en nog maar een worp, en ook nu is het weer raak. Snoek nummer twee, en dit in twee worpen. 58 cm kan in de pan.

We gaan weer door, ik doe een worp naar een andere hoek, en pats weer een snoek. Worp nummer drie is ook raak. Een man die zijn hond uitlaat kijkt verwonderd op en vraagt: "Zit hier snoek dan, dit had ik nooit verwacht!" Ik ook niet denk ik hardop. Ik had dit ook nooit verwacht: drie worpen drie snoeken, dit smaakt naar meer, maar eerst deze rakker van 69 cm op de foto en in de pan. De man met de hond maakt er even een mooi prentje van.

Alle drie de snoeken zijn mooi donker van kleur en mooi goudgroen van tekening.
Nu maar eens kijken of er nog wat zit, want dit smaakt naar meer. Worp 4, 5, 6 , 7 ,8, enz enz gaan het water in, maar het houdt nu toch op bij die drie snoeken. Dan maar weer een andere hoek in en eens kijken of daar nog wat is. Eigenlijk ben ik wel dik tevreden hoor, maar als je de smaak te pakken hebt moet je doorgaan. Ik doe nu even een rondje om een kleine plas, misschien pakken we toch die dikke grote rakker nog wel, zoveel vertrouwen heb ik vandaag! En vertrouwen moet je hebben, anders vang je geen snoek. Je kunt ze tenslotte niet zomaar uit je mouw schudden of uit een hoge hoed toveren.
Bij die kleine plas heb ik een veertigtal worpen nodig en dan komt ook snoek nummer vier in de pan; 56 cm.

 Hierna loop ik het gehele rondje rond de plas, het loopt nu inmmidels alweer richting de klok van vier! Het is weer tijd om naar huis te gaan. Vertrouwen hebben in je aas en het water dat levert vis op.
Maar die dikke grote rakkert die moet nog maar even wachten, die komt nog wel.
Dus blanken?? Ik dacht het niet!!!

Op naar een volgend avondtuur!!!