De 200'ste is in zicht!!!

De laatse dagen van het seizoen zijn in zicht, moeizaam wordt er gzocht naar de laatste paar snoeken.
Er worden bronnen aangedaan waar ik nog weinig tot geen snoek gevangen heb, en dit kan problemen opleveren voor die laatste 9 snoeken die op het menu moeten komen te staan!
Het is nu niet echt makkelijk meer om aan snoek te komen. Stukken waar je eerst bijna 100% zekerheid had dat er wat kon liggen worden nu teniet gedaan door de paaitijd. Ze gaan naar stukken toe waar je vaak niet kunt komen, zoals de ondiepe zijslootjes.
Het is dan zoeken naar een speld in een hooiberg, maar je kunt ook weer voor verrassingen komen te staan en rare vangsten tegenkomen. Waar eerst klein spul lag kun je dan ook weer zo een flinke rakker tegenkomen.
De standplaatsen van snoek zijn zeer onduidelijk, en dat is eigenlijk ook weer het mooie ervan. Uiterste concentratie is geboden.
Vandaag  ging ik dus maar eens met Mike de Pike op stap. Hij had er weer eens zin in en zeker omdat de gesloten tijd voor de deur staat wilde hij nog een snoekje meepakken.
Dus op naar de woonwijken van een polderdorp, en zien wat er te vangen valt.
Ik had zelf de hoop op wat grotere snoek, de laatste weken valt de maat een beetje tegen, dus een keer een grote rakker zou niet weg zijn.
En zo kwamen we vandaag rond 11.30 uur op de plaats van bestemming. Mike mocht bepalen welke kant en de vooraf genoemde stek werd door hem uitgekozen. Alleen kwam hij er achter dat hij niets maar dan ook niets van legitimatie bij zich had (ik noemde hem vandaag maar de illegale Chinees, Mike kan wel tegen een grapje!)
Ik moest hem constant geruststellen dat er op zondag niet gecontroleerd wordt (wat natuurlijk onzin is), op zondag blijft toch iedereen op bed liggen!
Mike moest wel even bedenktijd hebben welk aas hij zou gebruiken en hierna werd de screaming devil baarskleur aan de speld gehangen.
Ik had geen bedenktijd nodig, bij mij zat zoals gewoonlijk de Buster 1 aan de speld.
En die werd dan ook vlug te water gelaten en kon zijn werk doen.
De Buster die ik de laaste tijd gebruik begint behoorlijke tekenen van misbruik te vertonen; de verflaag is bijna verdwenen, hij mist een oog en heeft lekkage problemen, maar hij wordt pas vervangen met ingang van het volgende seizoen.
Dus nog een paar dagen en dan krijgt hij zijn welverdiende rust en mag in het rijtje helden van de kunstaasplank.
Toen vlug aan de slag, er werden stukken afgevist waar we in een ver verleden behoorlijke visjes aan de haak hadden geslagen en worp na worp vlogen de aasje het water in. Secuur werd alles weer afgestruind op zoek naar een paar rakkertjes.
Het duurde een half uur voordat de eerste gevangen werd. Ik zag een mooi hoekje en had gelijk een misser. Nog een paar worpen er overheen deden de snoek niet  verleiden om de Buster te pakken.
In het volgende hoekje verwachtte ik wel wat, en het was dan ook bij de eerste worp raak; een kleine dikkerd van 60 cm was het resultaat.

Op naar de volgende, dit duurde een kleine 20 minuten en hij mat 58 cm. Tijdens de meetsessie had hij verder geen zin meer om op de foto te gaan en hij ging er als een speer vandoor.
Even later was het Mike die een snoekje pakte, ook 60 cm en goed in het vel.

Hierna had ik nog weer een misser van redelijk formaat, eigenlijk het formaat waar ik een beetje hoop op had.
Ze lagen vandaag ook weer niet echt dik opgestapeld en het was echt zoeken. Mike had naderhand nog een snoekje van rond de 45 cm.
We sloegen een andere weg in en namen een stuk wat we nog niet eerder hadden gehad. Het zag er veelbelovend uit, nu nog kijken of we er wat uit konden krijgen.
Hier duurde het 20 minuten voor de volgende zich aandiende. Het was een dun snoekje dat qua maat verkeerd werd geschat en achteraf toch nog 57 cm bleek te zijn, maar graatmager.

En we gingen door, we komen toen op een soort bouwkavel en hier heb ik in het verleden een mooie losser gehad, misschien dat hij er nog rond huist, je weet maar nooit. Druk werd er met beide hengels geworpen, af en toe kruisten de aasjes elkaar, maar dat mocht. Maar snoek was er niet te vinden.
Toen zag ik nog een mooi hoekje op de bouwkavel. Bij de eerste worp zag ik net bij het uit het water komen van de Buster dat er een dikke rug onderdoor schoof.
Nog maar een worp en nog een en toen dook die dikke rakker er net weer bij het uit het water komen van de Buster bovenop. Hij haakte zich vast en liet weer los. Dit was dus een dikke 80'er; helaas pindakaas. Jammer is het wel, hier zat ik nou net op te wachten!
Toen namen we nog weer een ander stuk en terwijl Mike net zei dat er echt niets zat, dook er net een panharing bij mij op de Buster, bijna net zo groot als de Buster zelf: 35 cm.

Af en toe snap je niet hoe ze het voor elkaar krijgen, volgens mij is dit ook mijn kleinste snoek van het seizoen.
Er werden nog wat andere stukjes bezocht. Ik had daar nog een volger en Mike ook, daar bleef het verder ook bij. De vermoeidheid zat er een beetje in en ook de honger begon toe te slaan.
We gingen een stek dichter bij huis opzoeken, het begint al tegen 17.00 uur te lopen.
Op de volgende stek was het een beetje puinhoop; allerlij drijfvuil, er was bijna niet te vissen. Maar we gingen gewoon door met werpen en probeerden wat te pakken, Elke worp hing er wel een tak of wortel of blad aan de dreggen.
Na 15 minuten had ik weer een volger. Voor mij was het al met al vandaag toch nog redelijk wat snoekjes zo bij elkaar opgeteld. Bijna gaven we het op, maar we besloten toch de drukke Utrechtseweg nog even over te steken met gevaar voor ons eigen leven.
Je moet er wat voor over hebben om aan de vis te komen. Een mooie duiker die de weg onder ging, werd door de Buster bestookt. Ik bleef volhoudend zeggen tegen Mike dat hier zeker een snoek moest liggen. Het kon gewoon niet anders en gelijk dook er een rakkertje vol op de Buster en wild sprintend schoot hij door het water. Maar er was geen ontkomen meer aan en vlug werd hij aan de kant gehaald. Even meten en een fotootje. Even later ging 65 cm weer retour het water in.

Er kon weer gelachen worden, ondanks de vermoeidheid. Het was een lange, zware dag geworden. Met hoge concentratie werd er gevist. We deden nog enkele worpen en toen was het weer raak!
Ook deze snoek werd snel even gemeten en ook deze 65 cm ging snel weer het water in.

Mike snapte er helemaal niets meer van. Hij vroeg mij of dit nu door de Buster kwam. Mijn antwoord was duidelijk: "Mike, ik heb je nu al zo vaak gewaarschuwd om je Jerkbait hengel eens te gaan gebruiken en je Busters er aan te knopen.'' Al zo vaak heb ik hem dit aanbevolen, twee jaar geleden heeft hij een Jerkbait setje gekocht gelijk aan die van mij, maar niet gebruiken dit ding!! Een 20-tal Busters heeft hij in zijn bezit en ook die gebruikt hij niet. Het plastic zit nog om het kurk van de jerkbait hengel en heeft nog nooit het water gezien, en dat is echt zo zonde, zonde, zonde!
Ook aan concentratie  ontbrak het een beetje bij hem, ik moet hem vaak duidelijk maken dat hij alert moet blijven; niet steeds tijdens het vissen pingen of twitteren of Facebooken . Tja, die jongeren van tegenwoordig; zo mis je de vis, zo mis je de snoek!
Toen maar weer met gevaar voor eigen leven de Utrechtseweg over en retour auto. Mike had intussen zijn aasje vervoersklaar aan de hengel vastgemaakt, maar ik kon het niet laten en deed nog gauw een worp. En toen was het gelijk weer raak. Na een paar worpen kwam 57 cm snoek op de kant.

En dat bedoel ik: "Geeft niet op tot op den laatsten worp" (oud Zeisters spreekwoord; je kunt zien dat dit oud Zeisters is, let maar op het woordje Den!)
Mike zat er helemaal door en had honger, maar datzelfde gold ook voor mij. Moe maar voldaan keerden we  huiswaarts. De honger sloeg toe en ik had zin een rokertje!
Zo kom ik na vandaag wel heel dicht bij de 200 snoeken, nog 2 stuks te gaan. Dit moet echt wel goed komen, maar nu wil ik dat toch proberen af te sluiten met nog twee redelijke vissen qua formaat!

Op naar een volgend avontuur!!!