Maar even de natuur in!

Vanavond heb ik eens wat anders gedaan dan anders en dit gebeurde in een opwelling!
En dan kun je nog wel eens voor verrassingen komen te staan, al hoewel een verrassing??
Eigenlijk is dit ervaring uit de eerste hand. Vanavond pakte ik de auto en reed gewoon even richting bos. Roderick was ook mee en het doel was reeën fotograferen. Roderick vertelde tijdens deze korte rit naar het bos dat hij ze wel eens gezien had, maar de laatste tijd weer niet.
Dus ik zou hem laten zien waar ze dan wel zaten.
En ze zaten er, we hebben er 21 gespot. Misschien neem ik volgende keer een statief mee, want het vergt uiterste concentratie om ze haarscherp op de foto te krijgen.
Maar een paar foto's zijn goed gelukt, ik waande me weer in de tijd dat Rien Poortvliet nog leefde. Oude herinneringen komen dan weer terug. Elk hoekje waar ik maar dacht dat ze hoorden te zitten, daar waren ze ook. Roderick had er nog nooit zoveel bij elkaar gezien.

Een volgende keer een statief mee is zeer zeker gewenst, evenals een juiste belichting en nog dichterbij proberen te komen!
En zo ging Ko de Boswachter weer naar huis. Dit was even een klein uurtje foto's maken!

Op naar een volgend avontuur!

De eerste vliegvis vissen van 2012 zijn binnen!!!

Ik moest het vandaag even proberen, kijken of ik nog een lijntje kon werpen!
En ondanks een beetje wind ging het echt lekker. Ik had wel verwacht verschillende knopen te gooien, maar die bleven gelukkig uit en ik had de slag al weer vlug te pakken.
De eerst vlieg die aan het lijntje werd geknoopt was een redtag, maar ondanks dat er zat leven op het water zat wilden ze deze nou net niet hebben. Toen maar eens een zelfgebouwde larve geprobeerd, maar ook die zagen ze niet zitten.
Toen maar weer de redtag, droge vliegen liet ik vandaag maar voor wat het was.
Na een goede 45 minuten kwam de eerst ruisvoorn van het jaar naar boven, maar hij wel vals gehaakt, net achter zijn kieuw. Wel een minimum maatje, maar het was de eerste en daar moet ik trots op zijn.

Op deze stek ben ik nog even blijven werpen na deze supergrote vangst, maar nadat er te veel fietsers en auto's steeds langs kwamen ging ik toch maar naar een andere stek.
Op de nieuwe stek was er weinig leven, maar dat wil dan niet meteen zeggen dat er niets zit en ik deed toch nog maar wat worpen.
Ook hier duurde het wel een 30 minuten voor ik de eerste vis had, maar her resultaat mocht er zijn: een mooie dikke blankvoorn (of rietvooorn) van 26 cm!

Ik moet wel weer even wennen om zulke monstervissen vast te houden. Als je de snoeken gewend bent is dit formaat toch heel wat anders.
Hierna werd het weer wisselen; van vlieglarve en duikerwants tot fazanttail. Daarna toch nog met een droge vlieg, maar  er was niets bij waar de voorns zin in hadden.
Toen de redtag er maar weer aan, en eindelijk kon nummer drie er uit. Ook deze was met 18 cm  redelijk van formaat en het was een leuk begin van dit seizoen.

Hierna deed ik nog verschillende worpjes, maar verder bleef het stil, dus de spullen werden maar weer bij erlkaar geraapt en ik ging maar weer op weg naar huis!
Eens kijken waar we de voorns de volgende keer weg gaan halen. Eerst hier maar eens flink op oefenen en dan de winde maar proberen.

Op naar een volgend avontuur!!!

En nu de lotto getallen, 200 en het reserve getal 1 !!!!

Nou dit moet de dag van de waarheid worden, zal ik de 200ste snoek vangen of niet?
Zoals gepland liep de wekker af om half zeven, alles was klaargezet, dus geen problemen met spullen op het laatste moment bij elkaar rapen.
En zo kon ik rond 7.10 uur in de auto stappen, en ook gelijk weer uitstappen; het brood lag natuurlijk nog in de koelkast!
Zo, en toen nu eindelijk vertrekken,. De planning was om het laatste snoek bellyboat tripje van het roofvis seizoen te maken.
Het verkeer werkte weer lekker mee en om 7.35 uur lag de Bellyboat in het water. Hiervoor had ik nog een goed gesprek met een karpervisser die net zijn spullen uit het water had.
Wat mij de laatste tijd opvalt is dat die karpervisser allervriendelijkst zijn. Ik heb dit seizoen eigenlijk nog weinig problemen ondervonden. Karpervissers GA ZO DOOR!
De eerste 45 minuten liepen stroef met geen enkele activiteit. Toen ging ik maar naar een nieuwe aangrenzende plas die dit jaar voor het eerst bevist mag worden. Via een bruggetje onder de weg door kon ik daar vlot naar toe flipperen en op zich zag het er goed uit, dus proberen maar.
Na hier een half uur geflipperd te hebben ging ik maar weer retour naar het oude gedeelte, dat nieuwe stuk kan ik beter bewaren voor het nieuwe seizoen .
Op dat nieuwe stuk moet ik erst  maar een paar verkenningstochten plannen.
Tijdens deze terugtocht deed ik nog een paar zeer lange worpen en toen was het ineens bammes op een meter of 7 diep water.
Komt er dan eindelijk weer vis in de boat??
En ja hoor, na een mooie straffe dril had ik een mooie snoek van precies 80 cm, het enigste wat ik nog moet doen is de camera bij de bellyboat tochten beter instellen.

Maar het resultaat telde en ik kon weer verder terug bij de oude plas. Hier heb ik ook nog even rond geflipperd,  maar er was geen graat te vinden, en zo gingen de spullen weer de auto in, op naar de woonwijken!
Hier liepen op een gegeven moment tientallen kinderen langs het water met leerkrachten die nog nooit een bellyboat hadden gezien, en dat moest natuurlijk uitgebreid bekeken worden, maar ik trok me er niets van aan en viste stug door!
Maar ook hier was het niks en na een paar uur ging de bellyboat het water uit en stak ik de weg over. Maar ook hier duurde het en duurde het.
Het begon nu tegen twee uur te lopen, dus etenstijd. Het moest nu toch eens gaan beginnen met de snoek, of waren ze soms allemaal verdwenen naar de paaigronden?
En toen eindelijk, om klokslag 14.00 uur had ik snoek nummer 200. Hij was wel klein van formaat, maar 54 cm  was binnen.

Het werd tijd ik ook, ik begon er al een hard hoofd in te krijgen. Ik had al in gedachten dat dit wel eens de langste bellyboattocht ooit van mij zou kunnen  worden, ik had bij 1888 al een nummer opgevraagd van de pizzaboer, zodat  ze vanavond een pizza konden bezorgen.
Eindelijk, eindelijk kon ik weer aan de terugtocht beginnen. Nu zat de vermoeidheid er toch aardig in. Maar koud was deze snoek weer het water in of de volgende diende zich aan, maar die loste weer onmiddellijk. Maar wat maakt het uit, het doel was bereikt.
Tien minuten later was het weer raak, maar ook deze snoek loste. Vijf minuten verder dook er weer een mooie 80er op. Bij het vastpakken van de onderlijn schoot deze er helaas af. Dit vond ik toch wel weer jammer, het was echt een mooie volle snoek zoals je ze graag wilt hebben!
Na 15 minuten kwam nummer 201. Deze was 63 cm, maar er is helaas geen foto, want tijdens het installeren van de camera floeperde hij van mijn vinger af.
Hierna had nog een aanbeet, maar daar bleef het bij. Eindelijk had ik mijn doel bereikt, dit was net de lotto. Zouden de getallen gaan vallen of niet? En het werd  nummer 200 en het resevegetal nummer 1 !
Nu kunnen we ons gaan voorbereiden op het vliegvisseizoen. Dit staat al voor de deur, op naar de ruisvoorns en misschien de winde.
Maar eerst zondag even met Jos naar de Visma. Hier moeten nog de nodige aasjes en onderlijnmateriaal gekocht worden voor ons jaarlijkse tripje naar Ierland en dit schiet ook al weer op.
Hiervoor zijn de voorbereidingen al volop aan de gang. De vliegtickets zijn al betaald, het huisje is besteld en het bootje is gereserveerd!

Op naar een volgend avontuur!!!

De 200'ste is in zicht!!!

De laatse dagen van het seizoen zijn in zicht, moeizaam wordt er gzocht naar de laatste paar snoeken.
Er worden bronnen aangedaan waar ik nog weinig tot geen snoek gevangen heb, en dit kan problemen opleveren voor die laatste 9 snoeken die op het menu moeten komen te staan!
Het is nu niet echt makkelijk meer om aan snoek te komen. Stukken waar je eerst bijna 100% zekerheid had dat er wat kon liggen worden nu teniet gedaan door de paaitijd. Ze gaan naar stukken toe waar je vaak niet kunt komen, zoals de ondiepe zijslootjes.
Het is dan zoeken naar een speld in een hooiberg, maar je kunt ook weer voor verrassingen komen te staan en rare vangsten tegenkomen. Waar eerst klein spul lag kun je dan ook weer zo een flinke rakker tegenkomen.
De standplaatsen van snoek zijn zeer onduidelijk, en dat is eigenlijk ook weer het mooie ervan. Uiterste concentratie is geboden.
Vandaag  ging ik dus maar eens met Mike de Pike op stap. Hij had er weer eens zin in en zeker omdat de gesloten tijd voor de deur staat wilde hij nog een snoekje meepakken.
Dus op naar de woonwijken van een polderdorp, en zien wat er te vangen valt.
Ik had zelf de hoop op wat grotere snoek, de laatste weken valt de maat een beetje tegen, dus een keer een grote rakker zou niet weg zijn.
En zo kwamen we vandaag rond 11.30 uur op de plaats van bestemming. Mike mocht bepalen welke kant en de vooraf genoemde stek werd door hem uitgekozen. Alleen kwam hij er achter dat hij niets maar dan ook niets van legitimatie bij zich had (ik noemde hem vandaag maar de illegale Chinees, Mike kan wel tegen een grapje!)
Ik moest hem constant geruststellen dat er op zondag niet gecontroleerd wordt (wat natuurlijk onzin is), op zondag blijft toch iedereen op bed liggen!
Mike moest wel even bedenktijd hebben welk aas hij zou gebruiken en hierna werd de screaming devil baarskleur aan de speld gehangen.
Ik had geen bedenktijd nodig, bij mij zat zoals gewoonlijk de Buster 1 aan de speld.
En die werd dan ook vlug te water gelaten en kon zijn werk doen.
De Buster die ik de laaste tijd gebruik begint behoorlijke tekenen van misbruik te vertonen; de verflaag is bijna verdwenen, hij mist een oog en heeft lekkage problemen, maar hij wordt pas vervangen met ingang van het volgende seizoen.
Dus nog een paar dagen en dan krijgt hij zijn welverdiende rust en mag in het rijtje helden van de kunstaasplank.
Toen vlug aan de slag, er werden stukken afgevist waar we in een ver verleden behoorlijke visjes aan de haak hadden geslagen en worp na worp vlogen de aasje het water in. Secuur werd alles weer afgestruind op zoek naar een paar rakkertjes.
Het duurde een half uur voordat de eerste gevangen werd. Ik zag een mooi hoekje en had gelijk een misser. Nog een paar worpen er overheen deden de snoek niet  verleiden om de Buster te pakken.
In het volgende hoekje verwachtte ik wel wat, en het was dan ook bij de eerste worp raak; een kleine dikkerd van 60 cm was het resultaat.

Op naar de volgende, dit duurde een kleine 20 minuten en hij mat 58 cm. Tijdens de meetsessie had hij verder geen zin meer om op de foto te gaan en hij ging er als een speer vandoor.
Even later was het Mike die een snoekje pakte, ook 60 cm en goed in het vel.

Hierna had ik nog weer een misser van redelijk formaat, eigenlijk het formaat waar ik een beetje hoop op had.
Ze lagen vandaag ook weer niet echt dik opgestapeld en het was echt zoeken. Mike had naderhand nog een snoekje van rond de 45 cm.
We sloegen een andere weg in en namen een stuk wat we nog niet eerder hadden gehad. Het zag er veelbelovend uit, nu nog kijken of we er wat uit konden krijgen.
Hier duurde het 20 minuten voor de volgende zich aandiende. Het was een dun snoekje dat qua maat verkeerd werd geschat en achteraf toch nog 57 cm bleek te zijn, maar graatmager.

En we gingen door, we komen toen op een soort bouwkavel en hier heb ik in het verleden een mooie losser gehad, misschien dat hij er nog rond huist, je weet maar nooit. Druk werd er met beide hengels geworpen, af en toe kruisten de aasjes elkaar, maar dat mocht. Maar snoek was er niet te vinden.
Toen zag ik nog een mooi hoekje op de bouwkavel. Bij de eerste worp zag ik net bij het uit het water komen van de Buster dat er een dikke rug onderdoor schoof.
Nog maar een worp en nog een en toen dook die dikke rakker er net weer bij het uit het water komen van de Buster bovenop. Hij haakte zich vast en liet weer los. Dit was dus een dikke 80'er; helaas pindakaas. Jammer is het wel, hier zat ik nou net op te wachten!
Toen namen we nog weer een ander stuk en terwijl Mike net zei dat er echt niets zat, dook er net een panharing bij mij op de Buster, bijna net zo groot als de Buster zelf: 35 cm.

Af en toe snap je niet hoe ze het voor elkaar krijgen, volgens mij is dit ook mijn kleinste snoek van het seizoen.
Er werden nog wat andere stukjes bezocht. Ik had daar nog een volger en Mike ook, daar bleef het verder ook bij. De vermoeidheid zat er een beetje in en ook de honger begon toe te slaan.
We gingen een stek dichter bij huis opzoeken, het begint al tegen 17.00 uur te lopen.
Op de volgende stek was het een beetje puinhoop; allerlij drijfvuil, er was bijna niet te vissen. Maar we gingen gewoon door met werpen en probeerden wat te pakken, Elke worp hing er wel een tak of wortel of blad aan de dreggen.
Na 15 minuten had ik weer een volger. Voor mij was het al met al vandaag toch nog redelijk wat snoekjes zo bij elkaar opgeteld. Bijna gaven we het op, maar we besloten toch de drukke Utrechtseweg nog even over te steken met gevaar voor ons eigen leven.
Je moet er wat voor over hebben om aan de vis te komen. Een mooie duiker die de weg onder ging, werd door de Buster bestookt. Ik bleef volhoudend zeggen tegen Mike dat hier zeker een snoek moest liggen. Het kon gewoon niet anders en gelijk dook er een rakkertje vol op de Buster en wild sprintend schoot hij door het water. Maar er was geen ontkomen meer aan en vlug werd hij aan de kant gehaald. Even meten en een fotootje. Even later ging 65 cm weer retour het water in.

Er kon weer gelachen worden, ondanks de vermoeidheid. Het was een lange, zware dag geworden. Met hoge concentratie werd er gevist. We deden nog enkele worpen en toen was het weer raak!
Ook deze snoek werd snel even gemeten en ook deze 65 cm ging snel weer het water in.

Mike snapte er helemaal niets meer van. Hij vroeg mij of dit nu door de Buster kwam. Mijn antwoord was duidelijk: "Mike, ik heb je nu al zo vaak gewaarschuwd om je Jerkbait hengel eens te gaan gebruiken en je Busters er aan te knopen.'' Al zo vaak heb ik hem dit aanbevolen, twee jaar geleden heeft hij een Jerkbait setje gekocht gelijk aan die van mij, maar niet gebruiken dit ding!! Een 20-tal Busters heeft hij in zijn bezit en ook die gebruikt hij niet. Het plastic zit nog om het kurk van de jerkbait hengel en heeft nog nooit het water gezien, en dat is echt zo zonde, zonde, zonde!
Ook aan concentratie  ontbrak het een beetje bij hem, ik moet hem vaak duidelijk maken dat hij alert moet blijven; niet steeds tijdens het vissen pingen of twitteren of Facebooken . Tja, die jongeren van tegenwoordig; zo mis je de vis, zo mis je de snoek!
Toen maar weer met gevaar voor eigen leven de Utrechtseweg over en retour auto. Mike had intussen zijn aasje vervoersklaar aan de hengel vastgemaakt, maar ik kon het niet laten en deed nog gauw een worp. En toen was het gelijk weer raak. Na een paar worpen kwam 57 cm snoek op de kant.

En dat bedoel ik: "Geeft niet op tot op den laatsten worp" (oud Zeisters spreekwoord; je kunt zien dat dit oud Zeisters is, let maar op het woordje Den!)
Mike zat er helemaal door en had honger, maar datzelfde gold ook voor mij. Moe maar voldaan keerden we  huiswaarts. De honger sloeg toe en ik had zin een rokertje!
Zo kom ik na vandaag wel heel dicht bij de 200 snoeken, nog 2 stuks te gaan. Dit moet echt wel goed komen, maar nu wil ik dat toch proberen af te sluiten met nog twee redelijke vissen qua formaat!

Op naar een volgend avontuur!!!

Gaat het er nog van komen!!!!!!!

Afgelopen donderdag had ik nog een paar uurtjes staan en kon ik nog even naar de waterkant.
Met nog 11 snoeken te gaan om voor mij de magische grens van 200 snoeken te bereiken, wordt dit denk ik een moeilijke opgave. Afgelopen zondag ging het ook maar mondjesmaat.
Zou dit door de paaitijd komen? Je hoort veel verhalen dat ze tijdens de paai niet zoveel meer vangen.
Ik heb het ooit wel eens meegemaakt dat ze juist dan opgestapeld in de ondiepe slootjes lagen en toen makkelijker te vangen waren, ook de dikke dames.
Maar ik zit nu denk ik in een lastiger pakket, want ze hebben tot nu toe geen zin.
Donderdag heb ik echt een kilometer of drie moeten struinen voor één enkele snoek van 72 cm. Dit werd nummer 190 op de lijst. Bij thuiskomst moest ik natuurlijk op de delete knop van mijn camera drukken bij het upladen naar de computer: weg snoek!

Dit is één van de weinige plaatjes die ik toen maar heb gemaakt: een paartje nijlganzen met jong.
Maar vandaag, zaterdag, kon ik er nog eens een halve dag op uit, en ik had goede moed met nu nog 10 snoeken te gaan.
En zo ging ik aan de slag, 4 snoeken moesten er toch zeker wel te pakken zijn op een middag.
En zo ging worp na worp het ruime sop in en er werd gevist tot ik sterren voor mijn ogen zag.
Dat is niet best; ik had mijzelf nog zo voorgenomen om het na het behalen van het nieuwe seizoensrecord rustiger aan te doen.
Maar tja, dan krijg je hoogmoed en dan moet er natuurlijk naar de grens van de 200 stuks gevist worden.
En dat zal ik weten ook, nadat ik dik een uur had gevist, had ik zeggen en schrijven maar één volger gezien, het kan zelfs ook nog wel een dikke baars zijn geweest!
Daarna maar naar een ander stuk, en ook hier ben ik weer een dik uur aan het harken gegaan, zonder ook maar een enkele vin te hebben gezien.
De moed begon al aardig te zakken. Moest ik dit wel doen, mij zo druk maken voor die paar snoekjes te gaan nog.
Moest ik mij hier zo voor afbeulen, je weet natuurlijk nooit zeker of je nog ooit zo dicht bij die 200 snoeken komt.
Het volgende stuk werd bezocht, maar ook hier was het op sterven na dood, weinig beweging op het water, laat staan paaiende snoek. Waar zaten die krengen?
Er werden nog heel wat worpen gedaan en toen kreeg ikde eerste misser die fel tegen de Buster aantikte en dit tot tweemaal toe.
Deze rakker hield het verder voor gezien, en ik ging verder. Na 20 minuten had ik een losser. Net bij het binnenhalen en het vastpakken van de onderlijn schudde de rakker flink aan de Buster en was weg.
Zo heel erg vond ik het nu ook weer niet, ik denk dat de dondersteen net 35 cm was, en eigenlijk was ik wel weer eens toe aan een iets groter formaat!
Nog weer een uurtje verder had ik eindelijk de verlosser voor vandaag. Hij was 50 cm tijdens het bij de kieuwgreep vasthouden en een foto maken moest deze ook nog even van mijn vingers afglijden, dus geen foto.
Maar het is er weer één op de lijst.
Voor de rest was er niets meer te beleven, ik heb zelfs nog een illegaal stukje water aangedaan, maar ook hier niets.


Dus dan wordt het weer op naar een volgend avontuur!!

Het vliegvis seizoen komt er weer aan!!!

Het vliegvis seizoen begint er weer aan te komen, de plannen worden alweer gesmeed.
Waar ga ik op vissen? Winde heb ik nog niet gevangen. Vorig jaar heb ik er een enkele poging aan gewaagd, maar ik zal wel iets verkeerd doen, en eigenlijk weet ik dat wel zeker!
Ik zal dit jaar maar eens proberen meer mijn best te doen op deze vis, eerst maar weer de nodige informatie hierover opzoeken.

 Dan de ruisvoorn, daar heb ik ook nog wel zin in om die weer aan de haak te slaan. Het is en blijft een mooie vis deze goudklomp.

Misschien weer zo'n formaat. Ik blijf steeds op de 38 cm steken, maar dat geeft weer wat te doen. Ook hier kun je records mee breken, al is 38 cm voor een ruisvoorn al een redelijk formaat.
Voor de rest rietvoorn of blankvoorn, maar het liefst ga ik voor de ruis of rooierijder.
En wat ga ik er voor gebruiken? Ik heb al eens eerder gezegd dat ik een luie visser ben. Ik houd niet zo van aasjes wisselen, maar dat moet met vliegvissen toch echt wel.
We zullen wel weer zien hoe ver we hier mee komen, het is een goede onderbreking van het roofvis seizoen.
En straks ook nog eens een keer met Jos gewoon met het dobbertje vissen langs de waterkant, zodat we plannen kunnen smeden voor Ierland, want dat duurt gelukkig niet meer zo lang.

SNOOKIE OPPA EUTEN!!!

Ik moest toch nog even gaan snoeken, ik had gelukkig nog twee uurtjes open staan, dus gelijk uit het werk ging ik naar de waterkant.
Eerst was het de bedoeling om de Bellyboat nog even het water in te duwen, maar dan werd het kort tiid.
Dan is een uurtje Bellyboaten net te kort, misschien zou het meer vis op kunnen leveren, maar toch te veel werk!
Dan maar gewoon van de kant de snoek belagen en dan maar eens zien wat het op gaat leveren.
Na een minuut of tien dook er al weer een over de Buster heen en dat vond ik weer veel te vlotjes. Toen dook hij er nog 2 keer overheen en de vierde keer: bats, vol op de Buster, maar helaas er gelijk weer vanaf.
Misschien toch maar eens de hakenslijper er langs gaan halen en de puntjes weer aanscherpen.
Daarna viel het tegen. Na en uurtje op deze stek ging ik maar ergens anders kijken.
Toen herinnerde ik me in de buurt nog een stukje waar ik al twee jaar niet meer was geweest en daar lagen toen toch een paar leuke snoekjes. Misschien zijn ze er nog!
Na drie keer proberen was het alweer raak en 60 cm mocht in de pan.

Tijdens deze fotosessie stond er een Turkse man te kijken en vroeg: ''Snookie oppa euten , Snookie oppa euten" .
Niks ''Snookie oppa euten. Snookie weer zwemmen.''  Waroem waroem Watter veul Watter veul.
Ja Water vuil, waarom moeten ze alles toch herhalen? Denken ze soms dat we niet snappen wat de bedoeling is??
De man liep gelukkig weer door, die ging zeker ook een hengel halen om alsnog de snoek er uit te vissen!
Hierna wier ik het slootje nog af, maar ik vond niets meer wat op snoek leek.
Zo kwam er weer een einde aan dit korte visuitje.

Op naar een volgend avontuur!!

Vroege vogel!!!

Vanochtend was het de bedoeling om toch maar weer met de Bellyboat op pad te gaan. Nadat ik om 6.20  uur even de wc ging bezoeken en daarna weer het bed in kroop bleef ik toch een beetje onrustig.
Ik wilde ook eigenlijk vroeg op, maar even uitslapen in het weekend is ook niet verkeerd.
Maar de onrust bleef en zo ging ik er rond 6.45 uur maar uit, schoot vlug de kleren aan en ging maar op weg.
Ik zocht een ander stukje water op dan gisteren, eerst nog even langs het tankstation een pakje peuken halen voor de ontspanning straks op het water.
En zo vervolgde ik de weg naar een plaatsje in de regio Utrecht. Hier hebben ze aan de rand van de woonwijk een redelijk mooie plas liggen.
Nu maar hopen dat er geen karpervissers zitten, want dit is één van de betere karperstekken in de regio.
Vlakbij de stek zag ik de eerst kantvissers al zitten. Deze paar vroege vogels hadden alles al uitgestald.
De angst sloeg alweer toe, zo heb ik dat stuk voor Piet Snot gereden en staan de tentjes al uitgestald!
Nu ik bij de stek ben aangekomen een snelle blik langs de kanten werp, zie ik gelukkig geen tent staan, dus ik behoor nu bij de vroege vogels.
Vlug de Bellyboat de auto uit en flipperen maar, de temperatuur is goed, de zon begint al lekker door te komen.
Het eerste hoekje nam ik wat vluchtig door en ging aan het grote stuk beginnen. Dit voordat er misschien alsnog karpervisser de tent op gaan zetten en ze gelijk weer 100 meter lijn uit gaan werpen.
Na een goed anderhalf uur werpen was het nog niets en ik had echt mooie stukken afgeworpen!
Ik stond er eigenlijk van te kijken dat het nog niets was. Misschien was ik een te vroege vogel vandaag, en had ik beter wat later kunnen beginnen.

Maar een 20 minuten later was het dan toch raak, vol dook een snoek op de rapala x rap jointed, en mocht ik deze snoek van 77 cm de boat in hijsen.
Daarna pakte ik een voor mij hier nieuw stukje, maakte een u-bocht en keek of er hier ook nog één te vinden zou zijn.
Weer volgden verschillende worpen, hier lagen nogal wat bootjes en de praktijk leert dat daar toch altijd wel een rakkertje moet liggen en dat bleek weer, want ik mocht een snoek van 67 cm de Bellyboat in hijsen.

Gelijk werd er geroepen; "Meneer, meneer, wat is dat voor een vis?" Twee snotapen stonden te roepen, het galmde door de woonwijk heen. Ik antwoordde: "Snoek". Die hadden ze dus nog nooit gezien. De snoek werd weer teruggezet. Ik draaide de Bellyboat een slag en daar op de hoek van een splitsing zat nu net weer een Karppervisser!
Vlug draaide ik de boat weg en ging bijna over zijn lijnen heen. Ik riep vlug sorry en gelukkig was dit weer een begripsvolle karperaar die het volkomen begreep dat ik hem niet zag en riep: "Kan gebeuren!'' .
Kijk, dit zijn nu echte vissers, die snappen tenminste waar we mee bezig zijn!
Ik vervolgde mijn weg en toen ik dacht dat het weer veilig was, maakte ik de oversteek naar de andere kant van het water.
Ik flipperde maar weer richting de auto. Ik was nu bijna weer 3 uurtjes verder, en  na een terugtocht van een half uur deed ik het hoekje nog aan dat ik vanochtend even vlug had afgeworpen.
Ik had het gevoel dat er hier iets groots kon zitten, deed worp na worp en dit zeker 15 minuten lang.
Nog een worp en toen had ik het gevoel dat ik vast zat, maar weer begreep ik dat iets dat vast zit niet kan bewegen en ook mijn Bellyboat niet uit koers kan trekken. Dit voelde zwaar aan. Met moeite kreeg ik een grote rug te zien en iets van de bek en sapperdeflap, flopperde de X rap jointed zijn bek weer eens uit.
Ik was al weer eens blij met een dooie mus, ik zat alweer in mijzelf te juichen dat ik weer een dikke dame had. Ik moet eens afleren te vroeg te juichen!
Ik wierp nog maar een flink aantal keer, misschien dat deze dame er nog een keer op zou duiken, maar het enige waar ik het mee moest doen was een snoekje van 58 cm. Maar ja, beter wat dan niets zullen we maar zeggen.
Hierna was het weer mooi geweest; ondanks de losser was het toch een mooi zonnig en rustig dagje voor deze vroege vogel!

Op naar een volgend avontuur!

Rik de Kikkert!!!!!

Vandaag was het een twijfel gevalletje of ik wel oppad zou gaan, maar dan zit je in de tuin een beetje na te denken nadat je de boodschapjes weer in huis hebt voor het weekend.
En dan maar kijken of het zondag misschien wat wordt, sigaretje erbij en de hond die op zoek is in de tuin een beetje volgen.
En dan een beetje naar de vijver staren todat er iets vanuit het water de kant op probeert te kruipen. Dit wordt in alle stilte gadegeslagen, een klein kopje komt over de rand gekropen, één pootje dan nog een pootje. En dan de rest. Ik moet nog even goed kijken en dan zit dit ineens op de vijverrand en dan weet je dat het voorjaar in zicht is!!

Dan zit je dat kikkertje in de gaten te houden, of misschien zit dat kikkertje mij in de gaten te houden.
En dan die pootjes!!
Dan kom je weer ineens op het idee om de Bellyboat maar weer te water te laten gaan en zo gebeurde dat ook vanmiddag.
Vlug werd er nog een broodje gegeten en toen kon de Bellyboat de auto in en rap werd er naar het water gereden! Zo zie je maar weer wat zo'n kikker allemaal teweeg kan brengen op zo'n dag. Van het één op het andere moment zit je nog te denken en te genieten van de fluitende vogels in de tuin en het andere moment zit je al weer met je kont in het water.
Het weer liet het vandaag gelukkig toe om de Bellyboat te pakken, alleen moest er weer een karpervisser zitten, maar dat was van latere zorg, zover waren we nog niet. Tegen de tijd dat ik bij hem langs zou kunnen komen zou hij misschien net aan het inpakken zijn.
Ik ging gewoon het meertje rond en begon niet aan zijn kant. Vandaag gebruikte ik als aas de Bulldawg.
Voor mij een bij uitstek goed te gebruiken aasje tijdens het Bellyboaten, en we zullen zien of we er een snoekje mee kunnen strikken.
De worpen vlogen al weer druk over het water en tijdens dit gebeuren zat ik hard te dromen over een flinke aanbeet.
Zoiets als wat ik hier op dit water een jaar of drie geleden wel eens heb mogen meemaken, snoeihard gaan die snoeken er dan vandoor, geweldig, vooral vanaf je boat.
Die droom duurde misschien wel een kwartier. Maar in één keer kwam er een bonk op de hengel en weer tikte de hengeltop richting het wateroppervlak.
Dit was vis, dit was snoek. Het was een tijdje geleden dat ik hier een snoek had mogen haken. Eindelijk was het weer eens zo ver. Vlug werd de lijn binnengedraaid en al vlot werd de eerst glimp van de snoek zichtbaar.

En toen mocht de eerste Bellyboat snoek van 2012 gemeten worden: 6o ronde cm. Hij was flink beschadigd, dus oma moet in de buurt liggen en of we die zullen vangen is maar de vraag!
Ik vaarde weer een stukje verder en deed weer worp na worp na worp, en toen kwam nummer twee de boat in: 56 cm. Helaas nam ik geen foto en na het meten was het glibber de glibber weer het ruime sop in.
Hierna kwam ik nog een drietal karpervissers tegen, die heel vriendelijk waren,en maakte nog even een praatje over koetjes en kalfjes voor ik weer verder ging.
Toen werd het tijd voor de terugtocht en die verliep zeer moeizaam. Een straffe wind gooide roet in het eten en de weg terug was zwaar, zeer zwaar. De vermoeidheid zat in de beentjes.
Mijn tenen hadden het intussen ook koud gekregen. De karpervisser die ik in het begin zag zitten was intussen alweer verdwenen, snoek ving ik niet meer en toen ging ik weer naar huis.
Als ik vandaag Rik de Kikkert niet op de vijverrand had zien klimmen, had ik denk ik niet gegaan, dus dankzij Rik heb ik weer twee mooie snoekjes mogen vangen.

Op naar een volgend avontuur!!

Controle!!!!!!!!!

Na een druk weekje kon ik eindelijk weer naar de waterkant om even uit te blazen, en dat op zo'n mooi dagje als vandaag.
Ik weet zulke dagen wel uit te kiezen, het begin was nog wel een beetje fris, maar toen kwam de zon lekker door en was het goed vertoeven aan het water.
De futen en eenden, evenals de rest van de watervogels zijn al weer druk in de weer elkaar het hof te maken op zulke dagen, het is een drukte van jewelste.
Dat je dan druk aan het werpen bent daar trekken ze zich niets van aan en het is dan wel eens bijsturen om geen watervogels te raken.
Maar ik ging lekker aan de slag vandaag, de woonwijken in. Het eerste half uur leverde de eerste misser op en nog een keer een paar kolken.
Toen ging ik even naar de andere kant van de woonwijk,

hier kwam de eerste na 45 minuten op de kant: 57 cm.
Daarna weer even een ander stuk hier en hier had ik pas na dik een half uur een paar kolken, maar daar bleef het bij.
Toen even een plaspauze inlassen en ik had koud de gulp gesloten of ik kreeg controle.
Ik had al zo'n vermoeden vandaag en nog gecontroleerd of ik alles wel in de tas had: boekje, pasjes, enz.
In mijn ooghoek zag ik al een groen Landrovertje stoppen, toen dacht ik nou daar heb je ze dan en "ja hoor" ik was aan de beurt.
En toen was het: "Goedemorgen Age", het was een oud jachtmaatje (collega jachtopziener Kees). Er werd even vlug bijgepraat over wat we zo allemaal doen tegenwoordig.
Het was lang geleden dat ik hem had gezien, toen werd even de pas gecontroleerd en volgde de strikvraag waar ik op aan het vissen was.
Ik moest nog wel even denken wat ik zou zeggen, het is immers gesloten seizoen voor snoeken, alhoewel dat voor mij pas ingaat op 1 april, dus kwam het antwoord er bijna stamelend uit dat het snoekbaars was!
Nog even werden de handen geschud, ook van zijn collega, of politieman-in-opleiding; dat was mij onduidelijk, en weg waren ze weer. Of dat handen geschud nu gemeend was van zijn kant , denk ik niet, zeker van wat er in het verleden was gebeurd. Maar daar zal ik het maar niet over hebben, ik kom hem wel vaker tegen dan alleen en is hij toch heel anders tegen over mij, dan doet hij net of hij mij niet meer kent! Hij controleert mij maar al te graag en te vaak.
Gelukkig dat ik net klaar was met de huishoudelijke bezigheid, anders was het weer een duur grapje geweest. Had hij mij zeker en vast een prent gegeven Kees kennende hij staat graag op zijn strepen!
Toen vlug de hengel weer in de auto en op naar de volgende woonwijk. Dit was toch weer een 20 minuten rijden en ondertussen kon ik even een broodje wegwerken.
Daar had ik bij de eerste paar worpen al weer de eerste losser, en na een paar worpen dook de rakker er nog eens over, maar daar bleef het met deze snoek ook bij.
Op naar de overkant, hier volgde ook nog weer een losser, en toen na 30 minuten had ik eindelijk nummer 2 van de dag.

Deze was met 54 cm ook klein van formaat, jammer van de losser op dat andere stuk, die was toch groter.
Ik ging weer door, het was vandaag toch een beetje moeizaam oom aan de visjes te komen.
Het duurde weer zeker 20 minuten voor nummer 3 aan de haak kwam: 52 cm.

Het was weer een kleine-snoekjes-dag dacht ik, maar het maakt niet uit; snoek is snoek!
Hierna nog weer een losser en ik ging maar wat dieper de woonwijk in, en nummer 4 kwam aan de haak: 47 cm.

Worp na worp ging weer het water over en de Buster deed zijn werk; nummer 5 kwam op de kant.

Deze was 60 cm en hij ging mooi stevig het voorjaar in.
Er begon weer een beetje schot in de zaak te komen, misschien lonkte er weer een nieuw dagrecord, je weet maar nooit. Toen was het weer een 30 minuten hard werken voor nummer 6 zich meldde: ook weer 57 cm.

Het werd weer tijd voor een nieuw stuk en ik ging de auto weer opzoeken. Ik kon hier wel verder de woonwijk in, maar ik was op zoek naar iets meer formaat snoek.
Na een ritje van 30 minuten kon ik weer verder vissen en toen kwam al vlot nummer 7 op de kant: 58 cm.

Zou het nu toch mogelijk zijn om een nieuw dag record neer te zetten?
Tijd had ik genoeg daar lag het niet aan. op het volgende stuk was het weer een losser, en gelijk weer een eruit: nummer 8. Het waren twee verschillende vissen, de losser was helaas goed van formaat!

Het was goed te zien dat er op deze stek een grote dikke oma moet zitten, deze snoek was al flink te grazen genomen.
Ik deed nog maar een paar worpen en nu dook er een flinke dikkerd op de Buster, en ging er net zo makkelijk weer af. Nog maar een worp en weer tikte hij de Buster vol aan. Dit herhaalde zich nog een keer of drie en toen vind ik het wel genoeg.
Ik pakte nog een ander hoekje en ook hier loste tot twee keer toe een snoek en toen heb ik het wel gezien. Ik gaf het op. Ik kon hier de woonwijk nog wel dieper in, maar genoeg is genoeg.


Op naar een volgend avontuur!!

En daar is hij dan!!!!!

Het was vandaag de dag van de waarheid, zou het er van komen of niet, zou ik wel of niet mijn nieuwe seizoensrecord neerzettten?
Een ander zal dit misshien niet zo doen, maar ik wel, ik houd bijna alles bij. Ik vind het gewoon leuk om te doen: records en statistieken bijhouden van je vangsten .
Maar ik denk dat iedereen dit wel enigszins heeft. De één vangt liever alleen maar grote snoek en die vinden de kleinere snoeken onder de meter niets. Daar vissen ze liever niet op, dat vinden ze minderwaardig. De ander houdt niet van aantallen, maar stiekem houden ze het echt wel bij!
Zo maakt het mij niet uit wat ik vang; groot of klein, elke aanbeet van snoek is prachtig. Natuurlijk is een mooie dikke rakker of dame geweldig, maar ik ga niet met de staart tussen de benen naar huis als ik geen reus gevangen heb (nou ja, alleen met die snoek van Jos, toen kwam ik afgedropen thuis).
Maar verder houd ik lekker alles bijhouden, volgend seizoen ga ik ook alle dagen eens bijhouden dat ik niets vang, en misschien heb ik er dan weer een type bij.
Dit was ik dit seizoen al van plan, maar dat vergeet je vaak te noteren. Dan kom je thuis en dan ben je het goede of slechte weer allang vergeten.
Maar vandaag kon alles wel eens anders worden. Het werd een ochtendje vissen met Roderick en Andy, of zij er nu ieder 5 of 6 zouden vangen en ik maar één maakte mij niet uit, er was rust in de tent.
Ik moest er wel minimaal één vangen om mijn seizoensrecord te verbeteren en eigenlijk had ik daar ook geen hard hoofd in.
En zo gingen we gedrieën op pad. Om 8.00 uur werd er afgesproken bij mij thuis en Andy, de man van het woord stond al geheel klaar om 7.40 uur. Goed op tijd dus. De keren dat hij mee is gegaan was hij altijd punctueel op tijd aanwezig en zo hoort het ook.
Na een vlot ritje kwamen we aan op de stek, het was wel een beetje mistig, maar wat maakt het uit; geen stress, gewoon lekker aan de slag.
Ik moest nog even helpen om Roderick zijn hengeltje op te bouwen en toen konden we gaan vissen. Maar welke kant op, links of rechts, doe maar een gooi.
Andy wilde eerst via een zandpaadje de T-splitsingen belagen, maar naar goed advies van mij gingen we het water vanaf de parkeerplaatsen bevissen.
Ook, en daar stond ik van te kijken, had hij een Buster shalow aan de speld geknoopt, een goede keuze!
En zo kon de jacht beginnen, het eerste zijstuk werd meteen belaagd met een drietal hengels; 2x een Buster en 1x een four play koi.
Verschillende worpen vlogen over dit kleine stukje water en daar is natuurlijk geen snoek tegen bestand.
Maar dit stuk moesten we snoekloos verlaten en we gingen naar zijtak nummer 2, daar vlogen ook de worpen af en aan.

En daar mocht Roderick zijn eerste snoek van de dag 60 cm  uit het water halen, (dat halen uit het water heb ik maar gedaan). Met pijn en moeite wilde hij hem vasthouden, maar zoals een echt kerel heeft hij dat toch maar gedaan. Ik moest wel wat aanwijzingen geven om niet zo'n angstig bekkie te trekken.
Bij de volgende zijtak vlogen de worpen kriskras over het water, ik stuurde hem strak langs een pluk hydra en een tegen de kant liggende boot en pats; er dook een mooie dikke rakker over de Buster.
Nog maar een paar worpen, maar er gebeurde niets meer. Ik schoof iets op en gaf Andy de kans, misschien dat hij hem er uit kon tikken. Na een tiental worpen klapte er alsnog een op zijn Buster, en een mooie dikke broeksnoek kwam op de kant (broeksnoek omdat hij aan zijn broekspijp bleef hangen tijdens de kieuwgreep).

Daarna even meten 75 cm en lekker vet.

We gingen naar de volgende zijtak en ook hier vlogen de worpen kriskras het water. Druk, druk, druk, geen snoek die hier weerstand aan kan bieden!
Na drie worpen was het bammes. Die was voor mij. Wel met maar één haak in de bek, maar toch aan de kant gekregen. Dit is de dag van de waarheid en een nieuw seizoensrecord is geboren: 175 snoeken (is het nu zo dat elke vis die ik nu vang weer een nieuw record maakt dit seizoen?).
Vlug werd de snoek gemeten en dit leverde 70 cm op. Snel mocht de snoek die goed in het vel zat weer gaan zwemmen.

We visten nog even de wijk rond en pakten nog een ander stuk aan de overkant van de weg, maar het bleef daar bij een paar kolken van een snoek die onze aasjes niet wilde hebben, die wilde gewoon vers van het mes! (geef hem eens ongelijk).
We gingen nog even de polder in. Ik wilde Andy nog wat nieuwe stukken laten zien, zodat hij het volgend seizoen ook nog eens ergens anders terecht kan, maar vonden we geen snoek.
En het werd tijd om naar huis te gaan, zo had ik beloofd. En het was ook mooi geweest, a.s donderdag is er weer een dag.

                                                   Koppeltje kuifeenden .

Onderweg nog vlug even een broodje bij het tankstation gekocht en op naar huis. Het is weer mooi geweest en we kunnen weer tevreden terugkijken.


Op naar een volgend avontuur!!!

Op het randje !!!!!

Vanochtend heb ik toch nog vlug voor de boodschapjes een hengeltje uitgegooid.
Rond 7.30 uur zat ik in de auto wat eigenlijk een half uur eerder had moeten zijn, maar of dat wat had uitgemaakt weet ik niet.
En zo was ik om 8.00  uur visklaar aan de waterkant om te kijken of ik een dikke rakker kon vangen.
Gisteren uit het werk ben ik ook nog even geweest met de vliegenlat en een Streamer, maar het enige dat ik toen heb gezien waren een paar flinke kolken, maar geen snoek die interesse had in een plukje bont in de bek.
Dus moest het er vandaag maar van komen, grote verwachtingen had ik er wel van, het weer is er goed voor en de watertemperatuur gaat omhoog .
En dan de hoop op evenaring van het oude seizoensrecord van 2009/2010 of zelfs een verbetering hiervan.
Dus ik ging weer eens aan de slag en hoopte op misschien wel een dikke snoek op de lijst.
De worpen werden vlot ingezet en de Buster deed zijn best, maar wat ik ook uitprobeerde, geen snoek die er het eerste uur interesse in had.
Zeker op dit eerste stuk had er wat mij betreft wel een mooi snoekje uit mogen komen.
Dus weer een andere stek opgezocht en hier maar aan de slag. Hier tikte na een half uur vissen de eerste snoek de Buster aan, maar liet het verder voor gezien.
Maar ik hield de moed er in, ik zette door en na een half uur kwam de eerste op de kant: 64 cm.

Deze vis gaf weer moed na dit taaie begin, het zal maar weer gebeuren dat je niets vangt.
Ik ging er weer tegenaan en was weer helemaal geconcentreerd, en hoopte dat er nog een uit te plukken viel .
Ik millimeterde weer alles goed uit, geen stukje sloeg ik over. Het was tenslotte zo dat ik nu nog maar twee snoeken van het oude jaarrecord af was.
Het duurde zeker weer een half uur voor de volgende snoek beet. Ik was dus ruim tweeënhalf uur bezig voordat eindelijk nummer twee op de kant kwam: 65 cm.

Nu nog één; maar ik moest toch echt alles uit de kast halen om aan de vis te komen, ik had er wel iets meer van verwacht in de ondiepe slootjes en de wadie's, zeker nu de paai voor de deur staat.
Stug ging ik weer door met worp na worp. Ik begon zelfs een beetje vals te spelen door op een stuk te gaan waarvan ik zeker wist dat er een snoek lag (de altijd-honger-snoek), de wanhoop was zeker nabij.
Maar zelfs hier op dit stuk had deze rakker die zeker vlak voor mijn neus lag er geen zin in.
Toen weer een zijsloot met allerlei bagger voor een duiker, takken en flesjes en blikjes. Wat een zooi laten de mensen toch achter.
Ik had vandaag zelfs nog een geheel nieuw dekbed aan de haak en probeer dat maar eens uit het water te krijgen.
Toen nog wat worpen op het laatste stukje voordat ik naar huis ging, en bij worp drie was het weer raak. Druk vechtend en boven het water uit springend probeerde deze dikke rakker zich van de Buster te bevrijden. Dat zag er goed uit, zeker een snoek van 80 cm en die willen we niet kwijt, die moet aan de haak blijven plakken.
Dit was snoek nummer 174 en daarmee had ik dus een evenaring van het seizoensrecord, ik had de hoop voor vandaag eigenlijk al opgegeven, maar het zijn toch altijd weer die laatste stukjes en worpen die het hem doen.
Dit is trouwens wel een evenaring qua aantallen, maar wel weer een nieuw record qua aantal dagen waarin ik ze heb gevangen. In 2009/2010 had ik er 79 visdagen voor nodig, en dit seizoen 51 dagen. We zijn trouwens nog niet uitgevist dit seizoen.
Zo zie je maar dat statistieken bijhouden wel zo zijn  nut heeft .
Toen vlug nog even de snoek op de foto en even meten, en toen bleek deze rakker toch nog 90 cm te zijn.

Het was me het dagje weer wel, alles past weer in elkaar en we kunnen weer vooruit kijken om een nieuw record te plaatsen. Dat moet zeker lukken met nog bijna een maand in het vooruitzicht.
Morgen vroeg  even met Roderick en Andy (oordopjes heb ik in de tas), er kan weer met wat meer rust gevist worden, want de stress is er weer vanaf!
Wat mij vandaag ook opviel was dat er totaal geen lastige mensen met rare vragen op de been waren, misschien weer eens wat vaker vroeg gaan vissen!


Op naar een volgend avontuur!!