Na een korte en snelle rit was de visplek in zicht, mistflarden over de weilanden er om heen, koeien half in de mist, een mooi gezicht zo op de vroege morgen.
Na de auto op een geschikt plekje te hebben geparkeerd kon de bellyboat uit de auto.
Bellyboaten stond op de menukaart vandaag en daar moest het mee gebeuren. Vlug werd het waadpak aangetrokken de voeten werden in de flippers gestoken.
Het hengeltje in de hengelsteun en varen maar.
De eerst 100 meter worden secuur uitgevist, maar helaas zonder ook maar een enkele aanbeet.
Rond een uur of half zeven komt er een visser in een bootje naar mij toe gevaren.
Ik doe net of ik de man niet hoor of zie, maar na het goedemorgen geroep draai ik behendig de bellyboat naar hem toe en zo begint er een gesprek.
En natuurlijk, waar gaat het over? Snoek!
Bij hem rijst de vraag of ik al wat heb gevangen en of ik heerlijk in de bellyboat zit.
Natuurlijk, je zit er lekker in, het is net een luie zetel zo'n bellyboat, daar is niets mis mee. Het is beter als zo'n boot met een houten plank als zitting (dit denk ik, maar ik zeg het niet)
Ik heb nog geen aanbeet gehad, hij moet hetzelfde antwoorden.
Het water ligt er ook weer veel te vlak bij, en eigenlijk tegen beter weten is dit ook weer een van die dagen dat je er niet te veel van moet verwachten. De man komt met de sterkste verhalen; dat hij hier elke avond vist en dan wel 6 à 7 snoeken vangt en elke dag wel een van een meter (wie trapt daar nu in!). Ik heb geen zin om sterke verhalen te vertellen vandaag, dus ik geef gewoon de vangsten door die ik meestal op deze plas heb.
Even later scheiden onze wegen (ik kom hem later toch nog wel tegen, dit is een visser die nauwlettend de vangsten van een ander in de gaten houdt).
Weer worden er tientallen meters afgelegd, maar vangsten of enige aanbeet? Vergeet het maar en dat terwijl ik er toch wel iets van had verwacht.
Na tweehonderd meter is die visser er weer met zijn bootje en weer volgt de vraag of ik wat gevangen heb (neeeeeee!). Dit is duidelijk iemand die de kat uit de boom kijkt, hij heeft zelf ook nog niets dus het ligt gelukkig niet aan mij.
Weer een 150 meter verder en weer niets, maar dan ook niets .
Ik zie nog een paar zwanen met krieltjes zwemmen, dan die maar even op de digitale plaat zetten.
Ik hou het mannetje in de gaten en ja hoor, terwijl ik iets dichterbij probeer te komen wil gekke Henk me aanvallen.
Vlug flipper ik maar iets weg en de aanval wordt gepareerd, eigenlijk is dit een leuk kat en muis spel.
Ik zet de aanval weer in met de camera als wapen, maar na drie flapperdeflips komt gekke Henk weer op me af.
Weer terug dan, inmiddels heb ik wel af kunnen drukken, maar ik wil toch iets dichterbij. Weer wordt de aanval ingezet, maar geen kans hoor. Die zwaan denkt waarschijnlijk: "Wat denkt die gekke Henk met zijn nep-zwemtentakels wel en zijn gecultiveerde verenpak en zo'n nepsnavel boven die veel te grote glazen ogen".
Ik laat het gezin maar met rust, voordat er een heel leger zwanen achter mij aan komt roetsen.
Hierna zet ik de terugtocht maar in, spullen in de auto en ik rij maar huiswaarts. Onderweg kom ik nog een stekje tegen en tja, de onrust blijft van zo'n visloze ochtend.
Ik gooi toch nog een hengeltje vanaf de kant, maar ook dat is een zinloos gebeuren.
Ik ga naar huis, de vermoeidheid slaat ook toe, het zal de warmte wel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten