De jacht op nummer 80 van het seizoen 2010/2011 !

Vandaag moest het gebeuren om snoek nummer 80 aan de haak te krijgen, nadat het de laatste tijd toch weer wat moeite kostte om een visje op de kant te krijgen.
Zo begon ik vandaag op het 'altijd-raak-stekje'. Dat is de laatste 2 jaar niet meer zo, maar die stek blijft zijn naam behouden.
En in je achterhoofd denk je dan dat je daar de meeste kans hebt.
Verschillende worpen worden gedaan op deze stek, alle hoekjes en overhangende takjes worden afgeworpen om aan snoek te komen, maar geen rover te bekennen.
Vlug de straat oversteken en naar een andere stek lopen om daar snoek te vinden.
En na een goed kwartier duikt eindelijk nummer 80 vol op de J13 baars kleur. Maar ook deze snoek moet er natuurlijk weer afschieten. Dat is toch niet te geloven; zoveel moeite voor een snoek!!
Dan denk je hem eindelijk te hebben en weer kiest hij het ruime sop.
Dan maar weer een stuk aflopen en hopen dat er nog wat zit, want vet is het nog niet na een uurtje en het kan wel weer eens een moeilijk middagje worden.
Na een goede 70 meter te zijn doorgeschoven komt dan eindelijk de verlossende snoek op de kant. 63 cm Is niet groot, maar toch heb ik bereikt wat ik wilde bereiken in dit zware seizoen: NUMMER 80!!!.

De kop is er weer af, nu kan ik mij deze laatste paar weken van maart concentreren om naar de 100 vissen te gaan.
Zo leg ik de lat wat hoger om aan de vissen te komen. Normaal moet dit geen probleem zijn, maar dit seizoen!!!!!!!!!
Hele kilometers worden weer afgelegd voor een volgende vis. Stukken die ik dit seizoen nog niet heb afgevist worden nu bezocht in de hoop op nog een snoek, maar het duurt toch een klein uurtje voor een volgende.

Dan volgt een snoek van 45 cm, de J13 doet het werk weer waar hij voor is gebouwd. Ik ben tevreden, ook al is het een klein formaat.
Hierna gaat het snel; nummer 3 en 4 volgen in een snel tempo. Nog geen kwartier gevist en dan al 3 stuks, dat is snel.
En dan krijg ik weer hoogmoed in de kop en verwacht weer te veel. Bijgeloof en andere gevoelens steken de kop op en alles wordt voor mogelijk gehouden.
De gedachte aan 10 vissen komen boven drijven.
Maar dat ballonnetje wordt snel lek geprikt als er na nog een uurtje vissen geen graat meer te vinden is en het net gesmeerde brood om de vis op te doen leeg blijft.
Maar het was me het middagje wel, bruggen werden overgestoken en ik moest onder viaducten doorkruipen.
Bergen met hondenpoep werden ontweken in de bezochte woonwijken.
Nieuwsgierige toeschouwers zijn ontweken, maar de vis werd gevangen en ik werd niet uit mijn concentratie gebracht.

52 cm boven en 54 cm onder

En zo kan ik weer iets teleurgesteld, maar toch ook weer tevreden, huiswaarts op deze zondagmiddag.

Op naar de 100 stuks (hoop ik ).