Prive waterje in de polder!!! 20/02 2011

Zondag was het dan zover, eindelijk weer eens afgesproken met zwager Jos.
Na de avonturen die we samen hadden beleeft in Ierland, was er geen hengeltje samen meer uitgegooid.
Dus het moest er maar weer eens van komen, Jos zou rond 11.00 op het station aankomen en de NS reed dit keer zowaar eens op tijd.
Vlug nog even langs huis voor een bakkie troost en dan vlug op pad. Het was berekoud door de wind die er stond. De zon scheen zwakjes, dus goed gekleed gingen we er tegenaan.
De wetering waar we mogen vissen zien we als ons privé watertje en de snoeken kunnen er normaal gesproken bijna opgestapeld liggen, dus de verwachtingen zijn hoog voor ons beiden.
Na enkele worpen te hebben gedaan (dat is ongeveer 10 minuten vissen) schuift er een mooie snoek over mijn pikefighter heen en mist hem op een haar. Vlug doe ik op dezelfde plek nog enkele worpen.
Hierna klapt er een mooi snoekje op, maar vlak voor de kant moet de rakker er zo nodig weer vandoor gaan.
Stevig word er door ons doorgevist en de koude getrotseerd, want koud is het vandaag. De wind doet ons de das om (of af hoe je het wilt zien).
We gaan na ongeveer 45 minuten vissen maar even in de auto zitten met een peukje erbij, een broodje en lekkere soep!
Maar ik heb natuurlijk de bekers vergeten, dus moet er samen met een klein kommetje gedaan worden.
Hierna rijden we de auto een stukje verderop en gaan daar verder. Jos mist hier nog een snoek en verspeelt hierbij ook zijn aas (dit moet ik nog even in rekening brengen, zo'n rapala J13 kost minstens €40, voor hem dan.) Jammer voor hem, ik gun hem echt zijn snoeken.
Weer gaan we de auto in voor een rookpauze en om op te warmen. Daarna rijden we weer een stukje verder.
Hier worden ook verschillende worpen gedaan en eindelijk schuift er een mooie snoek over de pikefighter.
Maar na een paar worpen laat hij zich niet meer zien.
Ik vraag Jos hier ook nog wat worpen te doen, misschien lukt het hem de snoek te haken, maar het is zonder resultaat.
Ik loop een stukje verder, maar ook hier laat de groenjas zich niet zien.
Ik ga even terug waar ik de snoek gemist heb en doe een paar worpen en nu is het raak. Na een kort gevecht komt hij op de kant; lekker dik en 77 cm.

Jos maakt even een kiekje en moet nog even zijn middelvinger rechts in beeld brengen (pure afgunst natuurlijk). Dan vissen we nog een 15 minuten door en een snoek mist mijn aasje nog net.
En daar blijft het verder op deze middag bij. Verkleumd van de kou gaan we even een bakkie (en colaatje voor mij) doen bij schoonmama die vlak bij de wetering woont.
Op naar een volgend avontuur.