Paas snoek ter afsluiting van het roofvis seizoen!!

Eerste paasdag 2013.
Vandaag is het dan weer de laatste dag van het roofvis seizoen.
Er moet natuurlijk eerst nog wel een snoek gevangen worden, Mike the Pike had geen zin, dus dan maar alleen op stap.
Er moet natuurlijk een Paassnoek gevangen worden, dus de kou maar in.
Zo in de achtertuin uit de wind was het redelijk goed te doen, maar bij het water aangekomen was het behoorlijk fris.
Daar had ik mij een klein beetje op verkeken, Na 15 minuten vissen en de eerste goede snoek te hebben waargenomen die kolk na kolk achter zich liet en een paar keer net naast de Buster hapte, had ik al bijna drie bevroren vingers aan de rechterhand. Ik deed nog maar eens een worp op de plek waar deze snoek druk bezig was mijn Buster te grijpen. Het binnendraaien van de reel ging moeizaam. Ik zag weer een kolk achter de Buster, toen duikt de rakker eindelijk op het aas. Dit was een flinke. Maar bij het binnendraaien was de spanning alweer van de lijn; weg dikke rakker.
De Paassnoek laat nog even op zich wachten, onder het lopen moet ik steeds mijn rechter hand in de jaszak stoppen, zo koud voelt hij aan. Dan weer een paar worpen, en even het aasje laten zakken, zo kan ik elke keer even mijn hand een beetje warmen. Het is behoorlijk koud en ik heb geen Long John aan geen Thermo shirt. Dit was geen goede voorbereiding. Het is echt nog te koud om zonder goede onderkleding te gaan struinen. Regelmatig moet ik echt mijn handen warmen, wat geen prettige visuurtjes geeft. Ik loop even rondom de wijk en dan vind ik het welletjes. Bij de auto doe ik nog een enkele worp. en wonder boven wonder duikt er een Paassnoekje op mijn eigenbouw aasje die de plaats van de Buster al een tijdje heeft ingenomen. Het kleine rakkertje meet 35 cm en glibbert zo het water in zonder op de foto te willen. Hierna doe ik nog een enkele worp, en gooi ook nog een pruikje in de lijn Eén klein rotknoopje gooit roet in het eten, ik kan niet verder meer werpen dan een meter of tien.
Ik krijg het knoopje niet uit de lijn, in mijn vingers zit geen gevoel meer om dat knoopje eruit te halen. Ik hou het echt voor gezien, de spullen gaan de auto in en we gaan weer naar huis.
Onderweg naar huis kom ik nog langs het punt waar ik enkele weken geleden een bekeuring kreeg. Laat die Kees maar komen, ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik er mag vissen. En met een paassnoek van 35 cm kan ik ook niet thuis komen! Deze sloot is net breed genoeg, zodat ik ruim gebruik kan maken van die 10 meter lijn en de vingers zijn weer ondooid. Werpen maar. De eerste worp is niets, evenals worp twee. Dan een worp naar rechts en gelijk duikt er een rakkertje op het aas. Ik kijk even een beetje rond, voor hetzelfde geld staat Kees om een hoekje te gluren. Snel wordt de snoek onthaakt en gemeten; 48 cm kan in de pan. Toch nog een redelijk paassnoekje.

Dan besluit ik toch maar om naar de auto terug te gaan, ik heb geen zin om steeds om mij heen te kijken of er de één of andere Boa Kees te voorschijn kan komen.
Laten we eerst het bezwaar tegen de Strafbeschikking maar afwachten, deze strafbeschikking kwam toevallig gisteren via de brievenbus op de deurmat te liggen.

Gelijk bij binnenkomst heb ik de bezwaarbrief geschreven, zodat deze dinsdag gelijk op de post kan!
En dan maar afwachten of het voor moet komen. We zullen die Kees eens flink de oren wassen (hoop ik). Ik weet bijna zeker dat ik gelijk heb, maar je weet het nooit.
Het roofvisseizoen zit er weer op; leve het witvis seizoen. Maar ik ga toch nog proberen een wat kleinere rover te vangen: de baars. Je mag tegenwoordig weer met wormen vissen en dat is best wel een goede manier om baars te gaan vangen. Ook ben ik afgelopen week al weer wat vliegjes gaan binden om ruisvoorns te gaan vangen, dus er is geen sluitingstijd voor dit Blog.
Er komt nu ook een periode om weer eens wat aasjes te maken; lekker zagen, schuren en schilderen.
Al zullen de verhalen niet vaak verschijnen, het is afwachten tot er wat beter weer aankomt zodat er weer voldoende stof komt om over te schrijven.


Dus op naar een volgend avontuur!!!

Lenteuuuuuu!!!!!!!

Het is lente, dat zou je zeggen dat was het woensdag al!
Maar daar is nog steeds niets van te merken, wat was het vandaag toch weer koud.
Afgelopen vrijdag was het ook erg, maar toen zat het ijs niet aan de hengeltop en vroor de lijn niet vast, maar vandaag wel.
Er was nog een doodaas sessie gepland, dit werd gisterenavond nog even besloten. Mike was weer terug van weggeweest, terug uit het verre China (Hong Kong). Hij was daar voor drie weken op familiebezoek geweest en het was daar qua temperatuur beter als hier met ruim 25 graden. Dan duik je toch gauw weer 28 graden terug in de kou. Een jetlag had hij er ook nog aan overgehouden. Maar hij besloot toch mee te gaan vandaag. Na eerst nog even wat startproblemen met de auto te hebben wist ik hem toch nog rond 11.20 uur op te halen en waren we rond 11.45 uur startklaar aan de waterkant. De hengels lagen al snel netjes uitgestald en we zouden er voor zorgen dat er nog een flinke snoek uitgehaald kon worden, dat was tenminste de bedoeling, zoveel vertrouwen had ik vandaag wel. Na de afgelopen paar keer moest dit zeker wel tot de mogelijkheden behoren. Mike wilde dit seizoen ook een metersnoek op het lijstje hebben. Dus werden de eerste plaspauzes ingelast op de eerste visstekken! Naar aanleiding van afgelopen vrijdag moest dit zeker succes op gaan leveren. De eerst plaspauze leverde niets op en ook de tweede en derde pauze niet. Op een gegeven moment was het ook zo koud dat we eigenlijk geen plaspauze meer durfden te houden, dit om bevriezingsverschijnselen te voorkomen. Maar ook omdat het complete zoekacties werden onder de vele lagen kleding die we droegen naar het gevalletje waar de plas uit moest komen.

Je weet maar nooit, je zal maar thuis komen en je bent onderweg iets verloren dat eigenlijk in je broek hoort. Er werd dus stevig doorgevist, alleen als er van stek werd veranderd hielden we nog een enkele plaspauze. Maar er kwam geen snoek tijdens deze sessies op de kant, dus dit bijgeloof is ook de wereld uitgeholpen. Plaspauzes werken schijnbaar alleen maar als je alleen bent! Na wat gewisseld te hebben van de ene stek naar de andere kwamen we weer uit op de beginstek, dus ook weer vol in de wind en we hadden het gevoel dat het steeds kouder aan het worden was. Ik had er rond 14.00 uur nog steeds vertrouwen in dat we iets zouden vangen. Ondertussen kreeg Mike bezoek van twee nieuwsgierige zwanen die het duidelijk op zijn dobber hadden voorzien. Mike probeerde ze te verdrijven door een veelvuldig ''KSSSSSSSSSsssssssssssssssT, KSSSSSSSSSSSSssssssssssssssssssst'' over het water te laten galmen. Maar het enige wat de twee zwanen te melden hadden was"GRSSSSSSSSSSSSSSt, GRSSSsssssssssssst''terug te schreeuwen. Dus liet Mike het maar voor wat het was.

Die twee zwanen zullen wel gedacht hebben, wat staat dat ventje zijn handen warm te houden, of is hij ergens naar op zoek wat hij denkt te zijn verloren? Nadat we op dit stuk toch ook weer van een koude kermis thuis waren gekomen, gingen we weer naar de volgende. Misschien dat de snoeken nu wel trek hadden in een sardientje. Bij de eerste hengel die ik daar inwerp is gelijk een grote rug van een snoek te zien. Ik wijs nog naar de plek, maar Mike ziet niets en denkt dat  ik hem weer voor de gek houd. Even later gebeurt hetzelfde vlak bij zijn hengel en dit gaf ons weer moed om toch de kou te trotseren en door te gaan. Maar ook hier was na een goede 45 minuten niets. Het begon nu tegen de klok van vieren te lopen en het enige wat we tot nu toe hadden gezien was snoek die een beetje aan het plonzen waren om ons voor de gek te houden. Zo kon ik mijn belofte niet waarmaken dat we een snoek zouden vangen. Na een goed half uur deden we nog even een ander deel aan en besloten daar tot 17.00 uur te blijven zitten. Dit hielden we ook vol, maar wat was het op dit stuk koud! Ook al hield ik de handen in de zakken, ik kreeg ze niet meer warm. De kou kwam nu bijna door de kleren heen en dit terwijl ik toch betere kleding aan had dan afgelopen vrijdag. Even later hoor ik Mike rare en vreemde geluiden maken. "Ha tjikie hoie tjapietjou chuie" en ga zo maar door. Ik kijk naar hem maar zie verder niets. Het zal wel aan mij liggen of door de kou komen, dus concentreer ik mij maar weer op de dobbers! Dan gaat het weer: "Huee hu siue saie hoie ajtou cuhe niehou chkkie kou zakkie kou", enz, enz. "Rare Chinees", denk ik nog. Maar wat blijkt: Mike heeft heimwee naar Hong Kong en zit te chatten met een meisje uit Hong Kong. Eerst dacht ik nog heel even dat hij zijn IPhone aan het opeten was, maar hij was dus gewoon aan het chatten.

Mike en ik besloten maar naar huis te gaan; de kou had toegeslagen, de handen waren niet meer warm te krijgen en plassen konden we ook al niet meer, dus waar moet je dan de vis nog mee de kant op zien te krijgen? Dit was gewoon een kansloze actie en een kansloze dag.
Dus op naar huis en op de cv gaan liggen om weer warm te worden en een warme maaltijd te nuttigen.
Maar lente is het dus nog lang niet!


Op naar een volgend avontuur!!
En dan gewoon weer met de Jerkbait hengel en Buster!

Bellen en Plaspauze's !!!!!!!

Voor vandaag was weer een doodaas sessie gepland.
Dit keer samen met Jos, het werd weer eens tijd dat hij langs het water een frisse neus ging halen.
Dus donderdagavond werd er afgesproken dat hij vandaag rond 9.00 uur op het station Bilthoven zou zijn. Maar vanochtend rond een uur of 7 moest hij mij teleurstellen dat het niet door ging. De NS had weer een flinke vertraging tussen Leiden en Utrecht, zeker meer dan een uur, en dan zou onze doodaas sessie wel een hele korte sessie gaan worden. Dus jammer genoeg kon hij niet mee! Dan maar weer alleen naar de waterkant. Ik had alles al klaar staan, dus nog even de hond (Daantje) uitlaten en wegwezen!
Er waren weer genoeg trutten op de route, zelfs zo'n trut die het verkeer niet echt goed in de gaten hield. Dit begon al toen ik moest invoegen. Madam gaf maar gas bij om mij dit te verhinderen.
Maar ik heb een oude Mazda 323 die snel is, dus ook ik gaf er maar gas bij en zo kon dat invoegen gebeuren. Maar een volgende obstakel was  langzaam rijdend verkeer op mijn route. Dus vanuit het invoegen moest ik ook weer vol in de remmen, maar wel precies zo dat madam niet in mijn kofferbak zou kruipen, omdat zij niets in de gaten had. Zo kon ik maar net vermijden dat we er allebei een kortere auto aan over zouden houden. Zo stond ik met hooguit 20 euro cent ruimte stil op mijn voorganger. En madam met net 10 euro cent tussenruimte achter mij. Na dit oponthoud verliep de reis verder redelijk goed en was ik rond 8.40 uur aan het water. De eerste plaspauze was gelijk al nodig. Het zal wel door de kou zijn gekomen, er stond een flinke wind die goed koud aanvoelde. Zo koud had ik het nog niet gehad deze winter. De wind ging bijna door mijn motorbroek heen, mijn voeten waren ook aan de koude kant en dit heb ik de laatste winters nog niet gehad.
Maar als jongen van de Bontekoe ben ik niet voor een kleintje vervaard, dus er werd gewoon gevist en ik trok me niets aan van de wind. Maar deze wind gooide wel flink wat roet in het eten door hard tegen de dobbers aan te blazen, zo erg dat het bijna niet te zien was of je nu wel of niet beet had.
Dus moest er af en toe gewisseld worden van stek om toch een beetje de luwte op te zoeken.
Daarna kwam een plaaggeest in de vorm van een aalschover nog even huishouden door steeds op de plek van de dobbers kopje onder te gaan. Dus wegjagen dat kreng. Maar hoe hardnekkig ik ook ksssst ksssst riep, hij had er weinig zin in om zich uit de voeten te maken. Dus nog harder "ksssssssst, kssssssst, Duizend Bommen en Granaten, pokkebeest, ksssssst, ksssst. Daarna nam hij eindelijk toch maar de vleugels.
Toen volgde euvel nummer twee in de vorm van weer plaspauze. Maar waar doe je dat zo in de bebouwde kom? Eerst honderd keer om je heen kijken of dat wel kan. Voor je het weet heb je weer een bekeuring aan je broek door de één of andere lastige Boa die Kees heet en die toevallig op de loer ligt.
Het wordt eens tijd voor een beker cup a soup, maar waar is de beker die moet ik natuurlijk weer vergeten zijn! Dan maar de helft warm water uit de thermoskan en twee zakjes cup a soup daar in doen, even flink schudden en klaar. Dit even lekker laten wellen dan heb je echt een goed bakkie soep. Hierna lekker uit de thermoskan lurken. Maar dat valt vies tegen de gloeiend hete cup a soup vloeit mijn mond in uit spugen doe ik het niet maar laat het lekker door de mond gaan resultaat dat de vellen er in hangen ik voel de blaren gewoon op komen. Dus dat hebben we ook weer gehad en een goede les voor de volgende keer, niet vergeten de beker mee te nemen.
Dan weer verder vissen, maar nu kreeg ik last van euvel nummer drie: het is altijd moeilijk om met een tuinstoel aan de waterkant te zitten, vooral als de waterkant een beetje schuin afloopt. Elke keer schuif je dan van de zitting af, hier moet wat op gevonden gaan worden. De hele week heb ik al gebeld naar viswinkel zus en viswinkel zo. Maar geschikte stoeltjes zijn allemaal flink aan de prijs. En dat voor een rottige kleine karpervisstoel. Even later belt Jos op; zijn moeder is net overleden, dus weer een trieste dag voor hem. Het was achteraf dus een geluk bij een ongeluk dat hij is niet komen vissen. Maar wel was hij nog geïnteresseerd in mijn vangsten, die helaas nog niet gevangen waren. Dus mocht ik er één gaan vangen, dan draag ik de snoek aan hem op,  zeker op zo'n pechdag als vandaag. Hierna ga ik weer verder, vrouwlief komt ook nog even buurten, maar ik heb nog steeds geen vis in de pan. Ook die "kl@#$%^&^^&***(*($$#@ aalscholvenier komt weer langs. "Ksssssssssssssssssssssssssssst, Sodemieter op kreng," giert het over het water. Ik ben bijna zo ver dat ik de tuinstoel naar dat beest ga gooien. En weer een plaspauze!
Word ik incontinent of zo, want dit gebeurt terwijl ik niet eens mijn plaspil heb ingenomen vandaag!
Maar dat plassen schijnt zijn vruchten af te werpen, want terwijl ik er mee bezig ben zie ik mijn dobber er als een speer vandoor gaan. Dus half plassend het zaakje weer terug stoppen en de andere hengel maar aanslaan. En zo komt de eerste rakker in de pan: 97 cm, en snoek 149.

Plassen hoef ik nu even niet. Ik vis verder en ik besluit Traditional Hengelsport maar eens te bellen, misschien hebben die nog een redelijk goedkoop karpervisstoeltje in de aanbieding!  Dit blijkt zo te zijn: 35,00 eurie is een koopje! Tijdens deze belsessie, moet ik snel het mobieltje aan de kant gooien, want ik heb weer beet. Dus vlug aanslaan en hangen; weer een rakker in de pan en dit in goed 5 minuten tijd! Ruim 95 cm en lekker dik. Snoek 150, dus het target voor dit jaar is bereikt, maar ik ga verder.

Dus conclusie: plassen en bellen tijdens het doodaas vissen wekt aanbeten op!
Ik begin nu het plassen flink aan te wakkeren ik haal vlug even een flesje spa water uit de auto en een blikje cola, zo kan ik ook mijn territorium flink afbakenen!
Maar na bijna een uur constateer ik dat er geen spoor van vis te zien is geweest. Zou het door de urinegeur komen?? Ik ga naar een andere stek en kom hierdoor wel weer vol in de wind te zitten, maar dat neem ik voor lief. De hengels worden weer netjes uitgelegd en ik steek maar even een sigaret op en ga er eens lekker bij zitten. Ik pak blikje cola erbij nu en ga maar afwachten. Maar ik zit maar nauwelijks op de stoel en moet dan weer plassen, dus even kijken of de kust veilig is of het kan. Er moet natuurlijk weer de een of andere grapjas zijn hond uitlaten. Ik doe even net of ik  de waterkant bekijk en plassen maar weer. Tijdens deze plassessie  zie ik de dobber er weer als een speer vandoor gaan, dat plassen werkt dus echt! En zo komt snoek nummer 3 voor vandaag in de pan: 107 cm.

Hierna plas ik nog een keer of twee, maar er komt geen vis meer in de pan!
Hierna ga ik maar richting huis. Ik ben meer als tevreden en heb nog een snoek kunnen vangen voor Jos (ik schrijf hem natuurlijk wel bij op mijn lijstje.) Even nog de stoel ophalen, natuurlijk willen ze bij Traditional de vangsten van vandaag even bekijken, dus moet ik weer even richting de auto voor bewijs. Nog even met iemand lekker staan kletsen over Ierland en Lough Derg waar hij ook elk jaar weer naar toe gaat bij Herman Molenaar. Dus daar kwamen de praatjes al vlug over op gang.
Daarna was het echt tijd om naar huis te gaan.


Op naar een volgend avontuur!!!!

Niets gevangen is geen vis!!

Gisterenavond kwam ik weer op het idee, om vandaag nog maar even met doodaas aan het water te gaan zitten. gelijk uit het werk de auto in en naar de waterkant. De sardientjes had ik in de ochten goed in kranten en alu folie verpakt . Bij aankomst aan het water waren ze precies goed niet te hard niet te zacjht het ijs er nog een beetje op. Zo begonnen ze al lekker wat geur af te geven!
Vlug de hengels klaar maken sardien er aan en wachten maar. Zo werd om de 45 minuten de boel een beetje verzet. Na ongeveer anderhalf uur kwam vrouwlief nog even kijken, die is daar toch in de buurt, maar die hield het al snel voor gezien heel maar dan ook heel even zat er wat beweging op de dobber. Acheteraf zal het wel een lijn zwemmer geweest zijn. Daarna was het ongeveer 30 minuten weer helemaal stil. Dus werden de hengels weer verplaatst naar een stuk waar ik toch wat van beweging op het water zag. Dit had ik achteraf goed in de pijling want na goed 20 minuten gat de dobber er redelijk snel van door. Dan is het afwachten nu gaat het dobbertje onder en het aftellen kan beginnen. De tien seconden regel wordt ruim aangehouden. Dan is het strak draaien en aan slaan. Heel maar dan ook heel even voel ik voldoende spanning op de lijn, en denk kat in het bakkie of vis in de pan.
Maar die gedachte zakte als een kaartenhuis in één, de snoek lost weg snoek. Hier komt dan het gebruik van de juiste hengel om de hoek kijken. Nu heb ik dus twee hengels mee een karper hengel en een zware spinhengel. Op de karper hengel heb ik nog geen vis misgeslagen op de zware spinhengel is dit nu al drie keer gebeurd twee lossers vlak voor de kant en deze laatst vis. Met die spin hengel kun je dus net niet genoeg kracht zetten om de haak vast te slaan(zetten ) in de snoeken bek. Maar bij gebrek an beter moet je toch wat(nu zit ik alweer stil aan te denken aan een tweede karper hengel) . Hierna ga ik maar weer stug door ik ben nog niet van slag gebracht en blijf deze sessie uit zitten tot 18.45 uur. Maar dat hele uur vissen wat daar nog aan vooraf ging heb ik geen aanbeet meer gehad. Dus is het vandaag niets gevangen is geen vis. het begon me op het laatst toch ook wel te koud te worden. Dus snel naar huis, en vlug even een pizza halen als maaltijd.

Op naar een volgend avontuur!!!

Morgenstond geeft snoek in de pan!!!

Nu het nog net goed een week vissen geeft moet je deze week wel goed benutten.
Zo had ik voor vandaag nog een doodaas sessie gepland, en waarom ook niet.
Struinen was ook wel wat geweest. Maar doordat er een scheurtje in de meniscus van de linkerknie is gekomen, leek het mij beter eens wat rustiger aan te doen. Je moet de boel ook niet onnodig forceren.
En om erger te voorkomen dan maar weer eens een doodaas sessie.
Mijn doel is toch nog 150 snoeken dit seizoen in de pan te krijgen, maar dat wordt door dit euvel toch een beetje kante randje! Doodaas is misschien niet de snelste manier om dit te bereiken, maar met een beetje geluk moet dit aantal van de 150 stuks toch wel een optie zijn.
Dus het was voor vandaag vroeg uit de veren! Rond 6.30 uur ging de wekker en dan nog even 5 minuten wakker worden, vlug de kleren aan en spullen de auto in.
Zo kwam ik rond 7.30 uur bij de te bevissen stek aan. Tot mijn schrik stond er al iemand te vissen, maar er is ruimte genoeg aan het water, dus er werd gekozen voor de stek waar ik vorige week de 108 cm uit het water wist te halen. Deze stek werd gekozen omdat er nog wel een dikkerd of twee moeten liggen, en pak je die of de 108 cm dat is dan om het even. Liever de andere twee, maar dat heb je niet voor het kiezen. De hengels lagen al vlot uit en dan is het wachten dat de sardienen beginnen te ontdooien en hun geur beginnen af te geven. Nadat de hengels netjes uitgestald lagen ging ik maar eens poolshoogte nemen bij die andere visser, en eens kijken of hij al wat gevangen had.
Eerst dacht ik dat hij alleen aan het werpen was, maar later bleek hij ook een doodaas hengel te hebben uitliggen. De visser herkende mij en vroeg of ik Age was, dus elkaar maar eens voorstellen, de andere visser, ook bekend op het forum, blijkt Robbert-Jan de Lang te zijn.
Ik keerde weer even terug naar mijn hengels, je moet tenslotte ook de boel een beetje in de gaten houden, maar alles lag er nog perfect bij. Dus weer even terug naar Robbert-Jan, en vragen om samen verder te vissen voor een beetje gezelligheid aan het water. Robbert-Jan nam de spullen op en installeerde zijn hengel bij die van mij in de buurt. Na een goed half uur bleek deze stek niets op te leveren en werd er voor een ander stuk gekozen, om daar eens te kijken of het wat in de pan zou kunnen brengen. Na nog eens een 30 minuten heeft Robbert-Jan de eerste aanbeet. Helaas wordt deze niet verzilverd, en dit terwijl er genoeg leven in deze hoek van het water te beleven viel.
Na nog een goede 15 minuten zag ik tijdens het opdrinken van mijn beker Cup a Soup beweging op mijn dobber. Deze kwam wat dichter naar de kant. Hierna kwam er steeds meer beweging in en het aftellen kon weer beginnen.
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, en weer de boel strak draaien en flink aanslaan. En hangen die snoek. Dit mag niet mis gaan, en na een korte dril komt de tweede doodaas snoek van mijn visserscarrière binnen handbereik. Na even de kieuwgreep te hebben toegepast kon deze dikke dame in de pan.
Robbert Jan die een onthaakmat had maakte het onthaken wel wat gemakkelijker, dus kon de vis veilig gemeten worden en zo bleef het meetlint steken op 106 cm. Robbert-Jan stond klaar met de camera en het resultaat is een mooie foto. Zo kon de snoek weer veilig terug het water in.

Eindelijk doodaas snoek nummer twee, en dan is het "Morgenstond geeft snoek in de pan", en we gaan weer verder. Ik begon alweer te twijfelen of ik vandaag de goede keuze wel had gedaan.
Had ik toch moeten struinen, dat speelt dan voor deze vangst door je hoofd. Even later verplaatsen we de hengels weer een stukje, dan is het zeker wel weer 45 minuten verder dat ik aanbeet nummer twee krijg. Ook weer tijdens de Cup a Soup pauze! Vlug wordt de hengel opgepakt en ik begin weer te tellen, maar weer in de verkeerde volgorde, bij het aanslaan en de dril zie ik al dat er toch een dreg buiten de snoekenbek hangt. Dus voorzichtigheid is geboden, de snoek komt mooi langs de kant te liggen en ik kan de kieuwgreep toepassen. Hier begin ik toch wat mee te treuzelen, ik heb hem al een keer goed beet maar kan niet echt inschatten waar dreg twee zit, dus laat ik de snoek weer even los, en dat had ik nu net niet moeten doen. De snoek draait weer in het water en weet met een klein beetje schudden van de kop los te komen van de dreg. Hij drijft nog even met zijn buik naar boven en vlug probeer ik met de hand de staart te pakken wat ook lukt, maar de rakker is te glibberig en kan er als een speer weer vandoor gaan, helaas pindakaas en weg dikke snoek.
Het enige wat overblijft is een actiefoto, gemaakt door Robbert-Jan.

Hierna nog wel wat actie gehad in het heel zacht aantikken van het aas, maar niet echt om de dobber goed weg te laten schieten. Zo kwam er rond 11.30 uur weer een einde aan deze doodaas sessie.
Het was wel weer een vruchtbaar ochtendje. Ook qua gezelligheid zat het wel goed met Robbert-Jan, we zullen elkaar nog wel eens tegen komen langs de waterkant.

Op naar een volgend avontuur!!!
Nog twee snoeken te gaan!

Het zit er bijna weer op!!

Het roofvis seizoen zit er bijna weer op, en ik kan weer terugkijken op een toch wel redelijk jaartje snoeken. Er zijn over het algemeen niet veel grote snoeken gevangen, maar gelukkig wel weer twee meter snoeken. Niet veel, maar het zijn er toch weer twee. Maar dan blijft het ook leuk, het zal toch wat zijn dat je bij elke vissessie een meter snoek uit het water weet te hengelen. Dit gaat dan toch gauw vervelen, nu vangen we van alles wat en als je een meter vangt, dan ben je er dubbel zo blij mee. Ook zijn er weer een aantal leuke snoeken uitgehaald van over de 90 cm, en dan zit je toch ook weer vlak bij die ene metersnoek; dit waren er vier.

Niet echt veel dit seizoen, maar ze tellen weer mee. Het aantal snoeken van tussen de 80 en 90 cm was ook wel aardig. Zo heb je al een leuk seizoen met weer mooie snoeken in het snoekdagboek. Een top vakantieweek in Ierland. Jos met zijn metersnoek van 117 cm en dan toch samen thuiskomen met 19 snoeken is heel wat. We hebben het daar wel met minder moeten doen, we beginnen te leren hoe we daar de rakkers uit het water moeten krijgen.

Dit jaarlijkse uitje zit al weer op de rit, het huisje is al weer geboekt, en we kunnen daar nu weer naar uit gaan kijken. Hier ga ik nog wat aasjes voor maken om daar eens uit te proberen. Misschien dat er voor mij dit jaar daar eens een meter uit te halen is. Jos heeft er nu ten slotte daar al genoeg gevangen. Maar als we er nu eens ieder een meter uit halen zou dat toch helemaal geweldig zijn. Dan hoef ik niet elke keer met een snoektrauma naar huis te keren om weer een heel jaar aan te moeten horen dat ik geen meter heb gevangen en Jos wel. Nee, al met al was het een geslaagd seizoen, helaas zijn er voor mij dit keer geen snoekbaarzen en baars op de lijst gekomen, maar we hebben nog een week of twee te gaan en er kan nog van alles gebeuren. Ik wil toch zeker één keer samen met Jos doodaas vissen dit seizoen. Misschien eind volgende week als het weer het toe laat, en Jos daar ook fit genoeg voor is. Dan is er misschien nog wel een meter snoek op de kant te krijgen, ik zal maar niet zeggen in de pan. Want er zijn mensen die denken dat ik elke snoek in de pan doe en op eet pure. Onzin natuurlijk, ik eet geen snoek meer! Dat is al weer een jaar of 15 geleden dat ik dat heb gedaan en dan was het er ook nog maar 1 per seizoen. En dat valt toch eigenlijk in het niets als je ziet hoeveel vis er per jaar gevangen wordt over de hele wereld.

We krijgen het vliegvis seizoen weer dat voor de deur staat, een dikke ruisvoorn wil ik weer zien te vangen. Dat is mij het vorige vliegvis seizoen niet gelukt, het bleef bij klein spul. Ja die ene grote ruisvoorn daar lig ik wel wakker van! Daar moet je toch wel wat moeite voor doen. Nu ben ik niet echt een geweldige vliegvisser, dus het is niet makkelijk om er één uit het water te halen. Bij ruisvoorn telt voor mij wel de grootte van de vis, dat is de kunst. Een mooie grote van rond de 40 cm of meer, dat is het doel, dat wordt de missie. Dan ook nog weer kijken of ik een karper kan vangen, eens kijken of dat lukt. De laatste karper stamt nog ver terug in de tijd, dit is denk ik ergens in 1995 geweest en dat gebeurde op een avond dat ik nog op paling zat te vissen aan het Valleikanaal bij Woudenberg. Er valt weer genoeg te doen; mijn viskamer heb ik bijna in orde zodat het kunstaas weer netjes aan de muur kan worden gehangen. Binnenkort maar eens kijken of er weer een paar vliegjes gebonden kunnen worden. Maar eerst nog even twee weken snoeken voor de boeg. Volgende week vrijdag even een dagje plannen met Jos, eens kijken of we beide een mooie afsluiter van het roofvis seizoen kunnen vangen. Dit weekend ook nog heel even kijken of er iets te halen valt.

 

Paling!!!

Het is alweer jaren geleden dat ik ging vissen op paling, die glibberaal.
Zo zat je avonden lang aan het water en dit begon al aan het einde van april tot diep in september. Pieren moesten er gestoken worden. Daarom ging je met de greep ter hand de mooie grasvelden van de gemeente af. Daar vielen altijd wel dikke pieren te halen, moddervet waren deze. Ze hadden zich lekker dik kunnen vreten aan wat onder het gras in het zand aan lekkernijen te vinden was. Zo werden ze één voor één in een klein emmertje of bakje gedaan. Daarna bewaarde je ze in de koelkast.
Af en toe, als de nood aan de man was, gingen we ze halen bij een wormenkwekerij vlak in de buurt. Nu kwam het wel eens voor dat de eigenaar van die kwekerij niet thuis was, dan klommen we gewoon het hek over en graaiden we enkele handen vol uit de kweekbakken. We maakten dan gelijk dat we weg kwamen, om niet te worden gesnapt. Zo stak je toen toch gauw weer 5,00 gulden in je knip. Daarna hengeltjes mee en naar de Rijn bij de veerstoep Amerongen of in Elst. Dan konden we een mooie krib uitzoeken om daar vanaf een uur of 7 's avonds tot soms 3 uur in de nacht de alen te gaan vangen. Olielamp erbij,  wat te eten en te drinken en zo kon je die tijd goed uit zitten. Hengels werden klaar gemaakt om uit te werpen, een dikke pier ging aan een palinghaak, een zijlijntje eraan met lood en dan goed uitwerpen, vlak tegen de stroming van het water. Dan de hengel schuin neerzetten en een wakertje aan de lijn haken. Daarna wachten en wachten, op die aanbeet . Zo zag je dan ineens het wakertje omhoog schieten en dan had je beet. Snel het wakertje van de lijn halen, aanslaan en binnen halen. Vaak had je mooie dikke aal, en soms had je er toch al gauw een 10 tot 15 in die paar uur. Vangsten van ruim in de 20 stuks kwamen zo nu en dan ook nog wel eens voor!
Bij thuiskomst werden ze vlug in het zout gezet en schoongemaakt, dit was dan wel weer een vies en smerig klusje. Na de schoonmaak snel in de vriezer, en zo werd er goed bij gehouden hoeveel paling we elke week bij elkaar vergaarden. Na enkele weken kijken wat de opbrengst zo ongeveer was en dan konden de palingen gerookt worden. Dit gebeurde dan in een eenvoudig rooktonnetje, maar het werkte wel.
Zo stond je dan al gauw een kilo of wat paling te roken, en werd de paling daarna nog lekker warm met een stel visvrienden opgegeten.
Dat waren nog eens tijden toen, maar helaas, de paling(vis) wordt nu duur betaald want de paling is schaars, zonde. 60,00 Euro voor een kilo is geen uitzondering. Nu is de paling nooit echt goedkoop geweest! Maar dit waren wel leuke visavonturen, zittend aan de waterkant tot diep in de nacht, soms de barbeque erbij, speklapje en een paar worstjes op het vuur en dan kijken hoe de zon onder gaat, binnenvaartschepen die voorbij voeren. En zodra er dan weer een schip voorbij kwam zorgen dat je je hengel weer ging inwerpen richting dat schip. Op de één of andere manier lokte dit weer paling aan en zo haalde je er af en toe weer een paling uit.
Jammer, deze visserij mag niet meer. Maar laten we hopen dat die ooit nog weer eens terug komt.

Doodaas vissen of Bellyboaten!

Zo, vandaag weer eens naar het water. En dan de keus of ik met de Bellyboat ga doodazen.
of gewoon van de kant af doodazen. De gehele week speelde dit door mijn hoofd.
Het doodazen vanuit de Bellyboat stond eigenlijk boven aan mijn lijstje. Het zou toch wat zijn: met 1 hengel al werpend de boel afgooien en als bijhengel een doodaas hengel en deze lekker zijn gang laten gaan .
Dit bleef maar doormalen in mijn hoofd, zelfs tot vanochtend vroeg toe. Het weer was er wel naar.
Alleen bij het opstaan leek het wel of mijn ogen niet open te krijgen waren. Duf als een konijn stond ik naast mijn bed, niet voor rede vatbaar. Dus er werd maar afgezien om met de Bellyboat het water op te gaan en deze sessie maar voor later te bewaren. Je zal toch maar in slaap vallen tijdens het bellyboaten. De doodaas sessie missie werd het maar, de hengels lagen nog startklaar in de auto. Het enige wat ik nog moest doen was sardienen uit de vriezer halen. Daarna nog even een pakje sigaretten, en wat te drinken halen. Dat drinken was vandaag voor de verandering eens geen cola, maar karvan cé-vitam; lekker gezond! Onderweg naar het water werd het eerste blikje van de drie geopend. Het is wel koolzuur houdend, maar ik ging er verder vanuit dat het wel te drinken zou zijn, net zoals de verdun versie. Bij de eerste slok heb ik het echter alweer door en ternauwernood weet ik van schrik nog net de auto  naar de kant te sturen. Vlug wordt het raam open gedraaid en het goedje uitgespuugd: wat een bocht!!! Weer zo'n drankje waar die nepsuikers in gebruikt worden, het goedje begint gelijk naar mijn hoofd te stijgen. Het is net of ik een Joint heb gerookt en dan een hele verkeerde. De auto is inmiddels weer op het rechte spoor en de tocht naar het water wordt voortgezet. Vlak voor de eindbestemming die na allerlei getreuzel op de weg eindelijk wordt bereikt, ga ik nog vlug even bij het tankstation een flesje vruchtensap halen dat wel door de beugel kan. Hierna heb ik gelijk de auto geparkeerd, de eerste hengel uitgeworpen en de missie kan beginnen. De hengels liggen mooi ongeveer 5 meter uit elkaar; 1 hengel met de dobber ligt zwevend, de andere met het aas tegen de bodem geparkeerd. En zo gaan we van start. Dit laat ik ongeveer een 20 minuten zijn gang gaan. Jos belt ook nog even tijdens deze missie, maar ik heb dan nog niets gevangen. Tijdens dit gesprek leg ik de hengels alweer op een andere plek.
Ik ben nu eenmaal een ongeduldige visser en wissel graag van het ene punt naar het andere. Of dit goed is weet ik niet, maar ik heb pas een stuk gelezen in een roofvisblad waarin ook nogal snel van stek werd gewisseld, al was dat niet zo snel als wat ik nu doe. Maar dit is meer een missie van Catching The Impossible, en ik heb het gevoeld dat het vandaag moet gebeuren, zeker omdat alles in het begin wat tegen zat, zoals het verkeer en het blikje drinken. Jos heeft intussen het gesprek beëindigd  en de hengels liggen weer klaar. Koud na dit gesprek zie ik al beweging aan de dobber en flink ook.
Hij gaat nu aardig heen en weer en begint weg te lopen. Nu ga ik aftellen en goed, zoals ik het op school geleerd heb: 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 en dan nog enkele seconden erbij, zodat ik flink de tel kwijt raak. Dan doe draai ik net zoals in de film van Catching The Impossible eerst de lijn weer strak, zodat ik voel dat de snoek er aan zit. Ook de haak zet ik net als in die film. Nu is het gevoel goed, ik weet dat deze dikke groene rakker in de pan komt. Als een speer wil ze er vandoor gaan, maar hier is geen ontkomen meer aan. Deze rakker (dikke dame) komt mooi langs de kant en ik kan haar mooi met de kieuwgreep uit het water halen. Mijn eerste gedacht is dat ze net de meter haalt, maar na te hebben gemeten blijft het lint steken op 108 cm.

Moe van het gevecht met deze "BIG MAMA " bel ik gelijk Jos even op dat de missie is geslaagd.
Catching The Impossible is een feit. Nu is dit niet de grootste die ik ooit gevangen heb, maar wel mijn eerste doodaas snoek. Er zijn toch weer records gebroken dit seizoen: grote snoek op mijn eigenbouw aasje, een bekeuring gescoord en deze dame, wat wil je nog meer. Wat er ook nog gebeurde is dat er een tweede snoek onder mijn gehaakte snoek bleef hangen, terwijl ik mijn big fat mama naar de kant dirigeerde!  Na het telefoontje met Jos leg ik de hengels weer uit op een ander stuk, en dit herhaal ik nog enkele keren. Ik heb het gevoel dat ik naar de wc moet, misschien door dat rottige blikje wat ik toch nog heb opgedronken. Ik besluit toch verder te vissen. Maar ik startte om 9.30 uur, ving de snoek om 10.00 uur en nu is het intussen 12.00 uur. De wc drang is nu veranderd in hoge nood en vanaf de hoge-nood-plek tot aan de auto is het eerst hengels uit het water halen, aas eraf en dan nog 50 meter lopen. Ik ga er maar even bij zitten om de aandrang tegen te gaan. Dan besluit ik de spurt naar de auto te wagen, zodat ik snel naar het tank station kan om daar de behoefte te doen.
Maar dat is foute boel en stront aan de knikker; ik ga het niet redden en geef het ook op. De rest snappen jullie wel. Ik kan weer naar huis en de andere sessie moet worden onderbroken. Eerst moet er een bruin prakkie weg worden gewerkt. Na dit euvel besluit ik toch nog even de Bellyboat in de auto te doen en daar de rest van de dag middag mee het water op te gaan. Het weer is er goed voor met een temperatuur zo rond de 13 graden, het zonnetje schijnt en bij een watertemperatuur van 3,7 graden is dit allemaal prima te doen. En zo dobber ik ongeveer nog een uurtje of drie op het water, maar vangsten of een aanbeet blijven uit. Rond 16.30 uur vind ik het ook weer mooi geweest, tijd om naar huis te gaan!
Missie geslaagd: Catching The Impossible. Bekijk dit maar eens op You Tube, niet dat je mij daar ziet vissen, maar het is wel een geweldige filmtrailer over bijna elke soort van visserij.


Op naar een volgend avontuur!!

Blanken, ik dacht het niet!!!!

Zondag 03/03 /2013

Vandaag begon de dag maar eens met een doodaas sessie, wat niet echt de bedoeling was.
Ik had meer zin gehad om eens met de bellyboat het water op te gaan.
Maar omdat het zaterdag een latertje was geworden door het Moke gebeuren wilde ik toch echt wel tot 8.30 op bed blijven liggen. En dat is laat genoeg om dan op te staan, ik had zaterdag ook echt geen tijd over om de spullen klaar te zetten om vandaag de bellyboat te water te laten gaan.
De twee doodaas hengels lagen nog klaar. Het enige wat nog gedaan moest worden was de sardientjes uit de vriezer halen, de thermoskan met water en wat te drinken klaar zetten  en een paar bolletjes voor de lunch. Hierna kon ik de weg op en zo lagen de hengels al om 9.30 uur in het water. Enig teken van leven in de vorm van snoek was er niet, het water lag er zo glad als een spiegel bij. Het enige dat er aan leven op het water te vinden was, dat is de vissers grootste vijand, de aalscholver. Die zat zich tegoed te doen aan wat schooltjes speldaas en de voorntjes staken uit zijn grote muil. De futen waren ook aanwezig en druk, druk, druk. Dat heeft te maken met de paringsdrang, het nest wordt in alle vroegte klaargemaakt voor het komende legsel. Meerkoeten zijn er trouwens ook, druk doende met heen en weer roetsen over het water. Een mooi gezicht zo in de zondagochtendstilte. Als je aan het doodaas vissen bent heb je daar immers de tijd voor. Een sigaretje op je gemak opsteken hoort daar dan ook bij, en wat te drinken. Het is dan wachten en wachten. Je wordt er dan ook behoorlijk ongeduldig van, zeker omdat je weet dat er geen ijs meer is. Eigenlijk is het dan het beste om te struinen. Maar voor mij was het de bedoeling om nog een mooie dikke rakker in de pan te krijgen. En niet zo maar één, ik bedoel zo grote dikke van over een meter! Dan ook het liefst één die je bijna niet vast kan houden door zijn gewicht.
Ik weet dat ze op dit water aanwezig zijn, dus de dobbers worden goed in de gaten gehouden. Zo zit je ook weer weg te denken hoe dat vroeger is gegaan, die enkele keer dat ik mee ging met een jongen van de lagere school. Maar dat kan ik toch niet vergelijken met hoe het nu gaat. Toen viste je eerst op voorntjes en deed wat je gevangen had levend aan de haak, Ik ving niets, die jongen wel. Eigenlijk niet gek dat ik niets ving, want ik had ook geen dood of levendaas hengel. Zo heb je op een rustige zondagochtend met zo'n doodaas hengel heel wat om over na te denken of om  bij weg te dromen.
Na een 45 minuten heb je dat dromen ook wel weer gehad en worden de beide hengels maar eens een stukje verplaatst naar een volgend strategisch punt. De hengels worden geplaatst waar ineens een grote kolk te voorschijn kwam van die grote snoek waar ik op zit te wachten. Tientallen stuks speldaas schieten ineens alle kanten op. Dan weer een kolk en geplons in het water weer speldaas wat bijna tussen mijn bolletje met cranberrie paté terecht komt. Alles waar de snoek zin in heeft is speldaas, mijn lekkere sardientjes lust hij niet, zodat na nog eens 35 minuten de hengels nog maar weer eens worden  verplaatst. De dikke rakker kegelt bijna tot 4 keer toe mijn dobber omver, zo dichtbij zit hij. Maar trek in een sardientje ho maar. Daarna is het weer stil en die stilte kan lang duren. De ene sigaret na de andere gaat in rook op. De bolletjes zijn op, twee mokken Cup a Soup zijn er inmiddels al doorheen gejaagd.
Een aalscholver die ik tot dan toe al een keer heb verjaagd omdat hij voor mij te dicht in mijn territorium komt, blijft in de buurt zitten. Het zou je maar zo kunnen gebeuren dat dat zwarte gevogelte er met je sardientje en de rest van je hengelgerei vandoor gaat. Na ruim tweeënhalf uur houd ik het voor gezien, de doodaas hengels gaan de auto in, mijn geduld is op. De jerjbait hengel wordt te voorschijn getoverd en een eigenbouw aasje wordt aan de speld geknoopt. Het zal je maar gebeuren dat je niets vangt! Dan heb je om in visserstermen te spreken een blankdag en dat zou de eerste zijn in lange tijd. Nee dat moeten we niet hebben. Het stuk van de doodaassessie en de daaromheen liggende stukken water worden goed uit gepeuterd, tot twee keer toe zie ik een felle reactie van jagende snoek, maar echt duidelijk zin in een eigenbouw aasje van Kapitein de Sjaak hebben ze niet. Dan maar weer naar een andere stek kijken of daar wat te halen is, want zonder vis kan je niet thuis komen. Dat is wat Herman twee jaar geleden tegen Jos en mij zei. Maar als het zo doorgaat kan dat wel eens gebeuren, op die volgende stek heb ik na vier worpen de eerste losser, maar het is niet de grote dikke rakker waar ik vandaag aan dacht. Dan is het zeker weer een half uur niets, het loopt inmiddels alweer tegen een uurtje of drie. Dan doe ik eens een worp in een soort badkuip. Hier hebben Mike en ik al verschillende keren gegooid, maar nooit enig teken van leven gezien. Maar deze eerste worp geeft snoek in de pan en wel een van 63 cm schoon aan de haak en in de pan.

Eindelijk weer snoek, dit baasje gaat retour het water in en nog maar een worp, en ook nu is het weer raak. Snoek nummer twee, en dit in twee worpen. 58 cm kan in de pan.

We gaan weer door, ik doe een worp naar een andere hoek, en pats weer een snoek. Worp nummer drie is ook raak. Een man die zijn hond uitlaat kijkt verwonderd op en vraagt: "Zit hier snoek dan, dit had ik nooit verwacht!" Ik ook niet denk ik hardop. Ik had dit ook nooit verwacht: drie worpen drie snoeken, dit smaakt naar meer, maar eerst deze rakker van 69 cm op de foto en in de pan. De man met de hond maakt er even een mooi prentje van.

Alle drie de snoeken zijn mooi donker van kleur en mooi goudgroen van tekening.
Nu maar eens kijken of er nog wat zit, want dit smaakt naar meer. Worp 4, 5, 6 , 7 ,8, enz enz gaan het water in, maar het houdt nu toch op bij die drie snoeken. Dan maar weer een andere hoek in en eens kijken of daar nog wat is. Eigenlijk ben ik wel dik tevreden hoor, maar als je de smaak te pakken hebt moet je doorgaan. Ik doe nu even een rondje om een kleine plas, misschien pakken we toch die dikke grote rakker nog wel, zoveel vertrouwen heb ik vandaag! En vertrouwen moet je hebben, anders vang je geen snoek. Je kunt ze tenslotte niet zomaar uit je mouw schudden of uit een hoge hoed toveren.
Bij die kleine plas heb ik een veertigtal worpen nodig en dan komt ook snoek nummer vier in de pan; 56 cm.

 Hierna loop ik het gehele rondje rond de plas, het loopt nu inmmidels alweer richting de klok van vier! Het is weer tijd om naar huis te gaan. Vertrouwen hebben in je aas en het water dat levert vis op.
Maar die dikke grote rakkert die moet nog maar even wachten, die komt nog wel.
Dus blanken?? Ik dacht het niet!!!

Op naar een volgend avondtuur!!!

Moke!!

Zaterdag 02/03 2013.
Het is vrijdagmidag als ik een sms binnenkrijg van Jorg de Fietsende Roofvisser!
Jorg heeft zaterdag zin om weer een snoekvis sessie te plannen, maar de zaterdag is meestal het moment dat de weekendboodschappen moeten worden gedaan. Maar voor een snoeksessie moet je natuurlijk plaats vrij maken, zeker ook omdat het roofvisseizoen nog maar enkele weken open is. Dus deze weken moeten we volledig benutten om nog wat snoek in de pan te krijgen.
Dus een deel van de boodschappen werd op de vrijdagavond al gedaan. De verse spullen hebben we maar voor de zaterdagochtend bewaard. De afspraak met Jorg zou eerst rond 12.00 uur zijn,  maar doordat ik zaterdag vroeg uit de veren was waren de boodschapjes ook wat eerder in huis.
Rond 11.30 uur stond ik dan met de auto bij Jorg voor de deur. Hij had de hengelspullen zo goed als klaar, dus hij kon bijna gelijk instappen. Wat een verschil is dat tussen Mike en Jorg, meestal moet je Mike eerst 30 x sms'en en bellen voordat hij uit bed is en als je met de auto voor de deur staat is het ook meestal wel 15 minuten wachten. Maar ja, het zijn beide gezellige vismaatjes en gezelligheid kent geen tijd zullen we maar zeggen. Jorg had een voor mij nieuwe stek in de planning en deze lag redelijk in de buurt. Dus na een kort ritje waren we ter plaatse en konden de spullen de auto uit. Ik had voor deze dag weer een eigenbouw aasje meegenomen die ik nog niet eerder uit heb kunnen testen, dus moet dit vandaag maar gaan gebeuren. Normaal gesproken zou ik dit niet toen in dit deel van het seizoen! Maar omdat ik nu toch niet over de 200 snoeken ga komen, moet dit testen makkelijk kunnen. De druk is bij mij van de ketel om dat aantal nog te halen. De eerste worp op de nieuwe stek levert mij al een volger op, Jorg die een meter of 50 verderop staat, ziet een meter of 10 naast hem een snoek jagen en doet daar de nodige worpen. De volger die ik had laat zich nog twee keer zien.  Jorg en ik wisselen van plek en doen beiden ons best om de volger en jagende snoek nog in de pan te krijgen, maar zonder resultaat. Het water maakt een haakse bocht om een gebouw heen en we gaan nu om de bocht de nodige worpen doen. Omdat ik een snelle visser ben, loop ik voorop. Jorg werpt alles wat meer secuur uit dan ik. Nu is dat snelle vissen bij mij de laatste sessies wat veranderd in half zo snel. Ik heb de laatste tijd op bepaalde stekken gevist waar het water behoorlijk helder is, en die stekken hebben een mooie bodemstructuur; ondiep afgewiseld met wat diepere kuilen in het water. En nu blijkt dat je daar nu juist moet zorgen dat je het aas wat trager binnenvist zodra je die diepere stukken hebt. Dit levert vaak mooie aanbeten en volgers op. Heb je weer water met een gelijkmatigere bodemstructuur, dan vis je weer sneller binnen. Het blijkt te werken, dus pas ik deze tactiek van binnenvissen wat vaker toe op helder water. Ik loop nu ongeveer een meter of 20 voor op Jorg, maar ik heb verder nog geen vis mogen activeren. Jorg begint nu een stuk af te vissen waar ik al flink wat worpen heb gedaan, en pakt daar gelijk de eerste vis van de dag. Een felle rakker van 63 cm mag voor hem in de pan.

Even de kieuwgreep toepassen en het beestje is klaar voor een foto.

We gaan weer versder op dit stuk wat nog een goede 100 meter te bevissen heeft voordat het weer overgaat in een soort parkvijver, maar dit levert uiteindelijk niets meer op. Dan gaan we verder en komen weer in een soort kommetje. Jorg noemt dit soort stukken een badkuip. Hier lossen we beiden nog een snoekje van rond de 50 cm.
Het is tijd om terug te keren naar de auto, daar ligt nog een ander stuk water, ook weer en soort badkuip. Als dit soort water in verbinding staat met een ander stuk, dan zitten daar meestal wel leuke duikers, waar vaak een snoek op de loer kan liggen om een prooi te verslinden.
We beginnen weer wat te werpen. Ze hebben daar een soort wegen rijbaan afzettingspaal in het water geworpen en dat zijn ook weer van die obstakels waar een snoek zijn schuilplaats onder kan hebben. Dus doe ik er maar een worp of twee langs en dit levert voor mij een mooie aanbeet op, maar dat is het verder ook. Dan maar de stek van een ander oogpunt benaderen. Nu zie ik weer een winkelwagentje in het water liggen, ook dat is weer een eerste klas schuilplaats voor een groene rakker. Ik doe er een paar worpen langs, maar niets van snoek. Dan nog maar eens een lange worp langs de kant. En op een meter of 5 van het winkelwagentje duikt er toch een rakker van rond de 65 cm op mijn eigenbouw aasje.

We gaan na dit stuk nog even goed te hebben uitgepeuterd even naar een ander stuk, ook in deze wijk.
Daar aangekomen lopen er een paar pubers om Jorg zijn vergunning te vragen, dit als lolletje. Jorg besteedt er geen aandacht aan, maar de jongens accepteren dit niet en werpen vanachter een struik doodleuk even een hondendrol naar hem toe (we zullen het er maar niet over hebben wat voor jongens) en maken zich uit de voeten. Er achteraan gaan heeft geen nut. Dit stuk vissen we af, maar het levert geen enkele aanbeet op. We gaan naar de volgende stek, dit is een bekende voor ons beiden, hier zijn we vorige week geweest voor een doodaas sessie gebeuren. Hier aangekomen besluiten we toch maar te kiezen voor een ander stuk en misschien als er nog tijd is hier weer terug te keren. Het volgende stuk hebben we pas ook afgevist, maar na één vissessie weet je nog niet wat er verder kan zitten. Dus even kijken of er nog meer snoek in de pan is te krijgen.
We werpen hier de boel goed uit. Het laatste vak levert mij nog een snoek op van 74 cm op, helaas zonder foto. Ik denk dat hij niet is doorgemaild door Jorg, dus we moeten het er maar mee doen.
Jorg heeft ergens in het begin nog een aanbeet gehad. Deze Fietsende Roofvisser heeft vandaag de pech veel lossers en volgers te hebben We stappen weer in de auto en schuiven een kilometertje door.
Hier ligt weer een oude en afgesloten boerensloot aan de rand van de nieuwbouw die het poldergebied aan het opslokken is. Die sloten zijn deels gedempt en maken dan weer plaats voor nieuw water (kan soms een verbetering zijn van het water, maar niet van de omgeving. Wat er nu gebeurt bij het dempen van sloten is dat de snoek eigenlijk nog maar één kant op kan en zich meestal verzamelt in het stuk van de sloot dat niet is gedempt. En dan krijg je een klein stukje water van een meter of 100 met een aardig snoekbestand. Bij deze stukken moet je beginnen bij het begin; de duiker. Daar liggen de rakkers vaak. Jorg begint ergens halverwege de sloot en heeft daar weer een losser.
Ik pak dus de duiker, maar wat ik ook werp: geen snoek en dit terwijl ik de eigenbouw al van af de tweede snoek die ik in de pan kreeg heb vervangen door een Buster om wat meer leven in de brouwerij te maken. Dan maar een beetje richting Jorg die nog met zijn lossr bezig is. Hier zie ik net weer een mooie stronk in het water uitsteken, ook daar moet volgens de regels der roofvisser een rakkertje liggen. Na twee worpen is het dan ook raak. En een mooie dikke rakker van 70 cm kan op de kant en in de pan.

Jorg vraagt zich af waar ik ze vandaan tover! Maar ik ben echt geen goochelaar, ik tover ze dus niet uit de mouw maar uit het water. We aan weer verder. Ook aan het einde van dit stuk gaat dit water over in een haakse bocht naar rechts en loopt door in een smal en ondiep stukje. Maar ook in dit soort stukjes moet snoek zitten. Een mooie bramenstruik hangt over in het water, ook dit is een hotspot. Na twee worpen is het raak; een goede 70 cm snoek wordt gehaakt, maar lost. Nog maar een worp en snoek nummer twee dient zich aan, maar ook deze lost. De rakkers laten zich niet meer zien!
Dan maar weer terug naar de duiker, maar geen snoek. Ik weet zeker dat er echt wat moet zitten, maar na enkele worpen geef ik het op. De vertakking loopt over in een soort badkuip zoals Jorg dit noemt. Ook hier zie ik weer een overhangend boompje in het water, dus er moet snoek zitten. Maar niet vandaag en verschillende worpen bewijzen dit.
We pakken weer een ander stuk, ik bedoel ik. Jorg kan het er niet bij laten zitten en wil toch één van de lossers te pakken zien te krijgen. Het volgende stuk lever gelijk al na twee worpen snoek op en een gehavend rakkertje komt in de pan: 56 cm.

Vermoedelijk al eerder gevangen en ook nog eens te grazen genomen door een reiger of aalscholver!
We duiken nu weer wat verder de wijk in, één en al nieuwbouw. Maar wat een puinhoop maken ze er van. De huizen staan er maar net, maar het lijkt of ze er al jaren wonen; vol hondenpoep en overal zwerfafval dat we de hele dag al tegenkomen. We vangen nu al zeker twintig minuten niets meer.
Todat ik weer ineens vanuit het niets een aanbeet heb en verzilver. Een kleine dondersteen pakt de Buster en 43 cm mag in de pan. Even later heb ik weer een lossertje die nog kleiner is.

 De tijd begint te dringen. We lopen vlot de wijk door terug naar het startpunt. Ik weet echt zeker dat er één rakkertje bij deze duiker moet zitten. Ik doe een worp en rats, vlak voor de duiker schier er een snoek vol op de Buster en laat dan los. Dan besluit ik een soort achtjes te draaien in het water voor de duiker langs en weer schier er een overheen, en dan nog een keer vol op de Buster en weer los. Daarna is er niets meer te zien, maar ik had gelijk: er zat er één.
We gaan toch nog even naar de badkuip met die overhangende boom. Daar moet ik toch nog even een worp of wat doen. Na twee worpen is het daar ook weer raak, en ook hier krijg ik een rakkertje in de pan van 63 cm.

Jorg gelooft nu volledig in mijn toverkunsten, en de jerkbait henegl als toverstaf.
Ik denk dat hij vandaag gewoon vette pech had, zeker als ik kijk naar de lossers die hij heeft gehad.
Ik krijg nu een sms van moeders de vrouw of ik bij mijn moeder eet. Ik lees het voor aan Jorg, ik vertel hem dat die al jaren bij Petrus de ramen aan het lappen is, hij vindt het wel een sarcastische opmerking! Achteraf blijkt het een sms van mijzelf te zijn naar moeders de vrouw, maar ik kom hier later in de nacht pas achter. Wel heb ik een sms gehad waar ik blijf, het is ook echt tijd om naar huis te gaan.
Vlug de auto in en op naar het eten: Cannelonie uit de oven!
Jorg wordt weer veilig en wel thuis voor de deur afgezet, en ik kan op weg naar huis.
Thuis staat het eten al op me te wachten en ik krijg het bericht dat volgens Roderick (mijn grote zoon)
ome Jan mijn zwager of ome Johan mijn broer heeft gebeld. Het zal ome Johan wel zijn.
Of hij is opa geworden of hij heeft gebeld dat Moke (Nederlandse popgroep) binnenkort optreedt in Zeist.
Dus even poolshoogte nemen  Het blijkt dat hij opa is geworden, en Moke treedt deze avond op, en er is een kaartje over voor mij.
Dus snel onder de douche, en op naar Moke! Ook dat hoort erbij als je de gehele dag aan het vissen bent geweest.

De volgende missie is om nog even aan het einde van het concert een drumstokje te scoren, dit is traditie. Wie van de broers als enige een drumstokje weet te bemachtigen is de tovenaar!
Ik ben de tovenaar en heb er weer een drumstok bij van Moke!

Op naar een volgend avontuur!!