Prive waterje in de polder!!! 20/02 2011

Zondag was het dan zover, eindelijk weer eens afgesproken met zwager Jos.
Na de avonturen die we samen hadden beleeft in Ierland, was er geen hengeltje samen meer uitgegooid.
Dus het moest er maar weer eens van komen, Jos zou rond 11.00 op het station aankomen en de NS reed dit keer zowaar eens op tijd.
Vlug nog even langs huis voor een bakkie troost en dan vlug op pad. Het was berekoud door de wind die er stond. De zon scheen zwakjes, dus goed gekleed gingen we er tegenaan.
De wetering waar we mogen vissen zien we als ons privé watertje en de snoeken kunnen er normaal gesproken bijna opgestapeld liggen, dus de verwachtingen zijn hoog voor ons beiden.
Na enkele worpen te hebben gedaan (dat is ongeveer 10 minuten vissen) schuift er een mooie snoek over mijn pikefighter heen en mist hem op een haar. Vlug doe ik op dezelfde plek nog enkele worpen.
Hierna klapt er een mooi snoekje op, maar vlak voor de kant moet de rakker er zo nodig weer vandoor gaan.
Stevig word er door ons doorgevist en de koude getrotseerd, want koud is het vandaag. De wind doet ons de das om (of af hoe je het wilt zien).
We gaan na ongeveer 45 minuten vissen maar even in de auto zitten met een peukje erbij, een broodje en lekkere soep!
Maar ik heb natuurlijk de bekers vergeten, dus moet er samen met een klein kommetje gedaan worden.
Hierna rijden we de auto een stukje verderop en gaan daar verder. Jos mist hier nog een snoek en verspeelt hierbij ook zijn aas (dit moet ik nog even in rekening brengen, zo'n rapala J13 kost minstens €40, voor hem dan.) Jammer voor hem, ik gun hem echt zijn snoeken.
Weer gaan we de auto in voor een rookpauze en om op te warmen. Daarna rijden we weer een stukje verder.
Hier worden ook verschillende worpen gedaan en eindelijk schuift er een mooie snoek over de pikefighter.
Maar na een paar worpen laat hij zich niet meer zien.
Ik vraag Jos hier ook nog wat worpen te doen, misschien lukt het hem de snoek te haken, maar het is zonder resultaat.
Ik loop een stukje verder, maar ook hier laat de groenjas zich niet zien.
Ik ga even terug waar ik de snoek gemist heb en doe een paar worpen en nu is het raak. Na een kort gevecht komt hij op de kant; lekker dik en 77 cm.

Jos maakt even een kiekje en moet nog even zijn middelvinger rechts in beeld brengen (pure afgunst natuurlijk). Dan vissen we nog een 15 minuten door en een snoek mist mijn aasje nog net.
En daar blijft het verder op deze middag bij. Verkleumd van de kou gaan we even een bakkie (en colaatje voor mij) doen bij schoonmama die vlak bij de wetering woont.
Op naar een volgend avontuur.

Bultrug Snoek !!! En dat op woensdag gehaktdag . 16/02 2011

Het was weer een vrije dag deze woensdag en wat gaan we dan doen? Vissen natuurlijk.
Rond een uurtje of negen aan, maar oh, wat lag het er weer rustig bij.
Dan krijg je alweer twijfels of het wel weer de goede dag is om achter de groene rovers aan te gaan.
Maar de vooroordelen schoof ik gauw aan de kant en vol goede moed ging ik aan de slag.
De planning was om een stuk af te struinen dat ik de laatste tijd veel liet liggen. Dit deed ik omdat ik daar tot nu toe eigenlijk nog geen snoek heb kunnen vangen. Maar je weet maar nooit!
Het eerste stuk gaf weinig leven, alleen wat oponthoud van twee aan het water wonende bewoners, die dachten dat ik een Pool was en de snoeken weg kwam vissen.
Maar door op een oerhollandse manier goede morgen te zeggen, waren ze gelukkig gelijk gerustgesteld.
Ik heb toch nog even een klein half uurtje met ze staan praten en de conclusie was dat er al verscheidende snoeken waren meegenomen door Polen en dat ze min of meer op wacht stonden om deze visdieven weg te jagen.
Ik kreeg nog wat tips mee waar eventueel een snoek kon liggen en zo ging ik mijn weg voort.
Na een goede 40 meter verder het water te hebben afgeworpen, dook er een snoek over mijn Buster I.
En weer was daar het niet geconcentreerd vissen van mijn kant. Dus het was weer opletten geblazen.
Ik ging toch even een ander stuk bezoeken en zag daar veel aasvis weg springen en vlug knoopte ik een eigenbouw aasje aan de speld.
Ik wilde eens uittesten of ik daar wat op kon vangen.
Na verschillende worpen zag ik voornamelijk de snoek van de ene naar de andere kant schieten.
Dit kon wel weer eens moeilijk worden. Ik haalde het aasje eens vlak voor de kant langs en bang; eindelijk klapte hij vol op mijn eigenbouw.

En zo zie je maar; wat je zelf maakt, vangt ook.

Op de kant mat ik hem na en zag een snoek van 85 cm, maar wat schetste mijn verbazing!
Het was een soort bultrug snoek (kankergezwel). Dit had ik zelf nog nooit gevangen, dus leuk voor de verzameling.

Zo heb je altijd wel weer aparte vangsten.

Na deze vangst viste ik nog even een ander stuk af, maar hier liet geen snoek zich zien.
Wel kwam ik hier nog een roofvisforumganger tegen met de naam Jilt. Ook hier heb ik even een praatje mee gemaakt en daarna ging ik weer verder naar een volgende stek.

Na hier wat worpen te hebben gedaan klapte er weer een leuk snoekje op van 50 cm, en nu was het maar hopen dat de vangsten zich zouden doorzetten.
Na een poosje verliet ik deze stek en ging de woonwijk in voor een volgende stek. Kijken of daar nog wat rakkers liggen.
Hier werd het na toch wel een tijdje te hebben rond gestruind wel weer tijd voor een snoekje.
Die liet nu niet lang op zich wachten en dook onder een bruggetje op mijn rap j13.

Nummer drie was zo op de kant en bleek niet groot met 57 cm, maar vis is vis en ik ging verder.
Weer werd er van stek veranderd en na een tijdje mocht nummer vier op de kant, ook deze was niet al te groot met 53 cm.

Ik ging weer verder met de vissessie, maar nu duurde het wat langer om aan de vis te komen.
Zo struinde ik weer wat af en kilometers werden afgelegd.
Maar uiteindelijk kwam vis nummer vijf op de kant. Hij was met 45 cm aan de kleine kant en een foto werd er niet van gemaakt. De donder wist zich op de kant gekomen vlug het water in te werken, de kleine dondersteen!
Ik ging door, er begon schot in te komen.

Nummer zes diende zich met 50 cm aan. Het begon nu toch leuk te worden op deze taaie visdag. Maar ik was nu bijna 7.5 uur aan het vissen en de vermoeidheid sloeg toe!
Ik deed nog enkele worpen en nummer 7 kwam na een korte dril op de kant, hij was 67 cm.

Ik ging op de terugweg naar huis en kwam nog een leuke wetering tegen. Ok hier moest ik natuurlijk nog wat worpen doen, maar er zat nu niet al te veel fut meer in de beentjes.
Tot overmaat van ramp gooide ik ook nog even mijn BusterI in de boom en het chagrijn in mij sloeg toe door de vermoeidheid van het struinen.
Nieuw aas bond ik er maar niet meer aan en ging toch voldaan naar huis.
Op naar een volgend avontuur.

Ontdek je plekje, de achtertuin van Wibie de pianist !

Momenteel werk ik op een steenworp afstand van het landgoed waar de pianist Wibie zijn achtertuin heeft.
Vandaag was ik even een uurtje eerder vrij en die tijd benutte ik door vlug het hengeltje te pakken en te kijken of er nog een groene rakker te grazen kon worden genomen.
Links en rechts werden er in de sloot wat worpen gedaan, maar dat leverde niet veel op.

Dus ik ging vlug naar de andere kant van de weg, het rook hier gewoon naar snoek. Ik moest wel een beetje doorvissen, zoveel tijd heb ik nu ook weer niet. Daarom liep ik daar een tweehonderd meter de sloot af, maar ik ving geen groene rakkers. Helaas, mijn tijd zat er hier op!

Dit zijn toch snoekwaardige stekken!!!!!!!
Ik ging toch nog maar even een andere stek bezoeken, het kon nog net voor de schemering inviel.
Maar daar aangekomen was het ook weer helemaal niets,
totdat ik bij een brug aankwam waar het ook helemaal naar snoek rook.
Dit stuk bevatte zeker wel snoek, ooit heb ik hier wat lossers gehad met het streamer vissen. Maar nog nooit heb ik er een uit kunnen halen (op een kleintje van 30 cm na).
Blij als een kind was ik toen.
Na een paar worpen voor de brug zag ik toch wat beweging in het water. Zou het nu dan lukken?
Na nog wat worpen dook er een snoek op mijn aasje, maar na een kort getouwtrek loste de donder.
Moedeloos stond ik er weer bij te kijken, dit water is verdoemd, dat kan gewoon niet anders!
Ik liep nog enkele honderden meters verder, maar uiteindelijk won de natuur.
Ik ging naar huis, ik was het zat. Zwaar gedeprimeerd als ik was had ik absoluut geen zin om te koken, dus hadden ze thuis pech. Uit nijd maakte ik een lekkere koude salade met zalm klaar! Toch nog vis!!!

Zaterdag:; weekend en altijd regen!!

Het was weer een zo'n zaterdag; dan heb je vrij en dan regent het!
Eerst werden 's ochtends de weekendboodschappen gehaald en werd er nagedacht of er vandaag nog wel moest worden gevist.
Maar het zat mee, in de middag klaarde het wat o. De hengels lagen van de woensdag gehaktdag nog in de auto, dus vlug laarzen en jas aan en op pad.
Ik ging richting Vleuten, dat is niet al te ver rijden. Na een goed 20 minuten rijden was ik ter plekke en haalde het hengeltje uit de auto.
Na aankomst begon de wind iets aan te trekken en dat is gunstig. Na een drietal worpen had ik de eerste losser van rond de 70 cm.
Naar wat ik al eerder schreef in andere verslagen, moet je dan uitkijken, dan valt de rest meestal tegen (bijgeloof).
Ik ging verder met de jacht op de groene rovers ,de teiple pikefighter had al wat van zijn kunnen laten zien en daar viste ik dan ook mee verder.
Tien minuten later kreeg ik in een zijsloot waar ik nog nooit een vis had gevangen toch een flinke bonk op de hengel en de eerste vis van de dag mocht op de kant: 80 cm, wat een mooie snoek.

Dit kon wel eens een topmiddagje worden, het bijgeloof begon weg te vagen. Dat is meestal het geval als je vlot de tweede of derde snoek in de pot hebt.
Ik viste nog een stuk van de Wetering af, maar hier viel het tegen.
Daarna werden de waadies opgezocht (dit zijn een soort zijslootjes tussen de woonwijken die het overtollige regenwater in de wijken moeten afvoeren), want daar zit vaak redelijk wat snoek, niet groot maar toch de moeite waard).
Na de eerste worp loste ik weer een redelijk snoekje (ze zijn los vandaag!!).
Ik kreeg hier goede moed van en op weer een ander stuk kreeg ik weer een losser en een volger.
Je vindt hier bij de waadies allemaal bruggetjes en smalle slootjes en dat maakt het zo leuk hier. Ondanks dat je midden in een woonwijk vist, kan het hier barsten van de snoek.
Na nog een stukje verder te zijn gegaan volgde er weer een bonk en dit leverde een snoek van 75 cm op.

Ik schoof weer door, de gehaktdag van woensdag was alweer bijna vergeten en snoek nummer drie (57 cm) meldde zich. Hij draaide zich al spartelend helemaal in mijn lijn, maar dit kwam gelukkig al snel weer goed.

Ik ging verder en weer loste ik een snoek. Daarom controleerde ik (een beetje te laat) de dreggen van de pikefighter. Sommige stonden krom en een haak was helemaal afgebroken, geen wonder die lossers.
Ik boog de haken weer bij, ik had weinig keuze en moest doorvissen met deze pikefighter. Ik had er geen een meer in de viskoffer en "never change a winning team.
Zo ging ik verder, maar een half uurtje later volgde nog een losser.
Bij weer een brug aangekomen deed ik wat worpen. Een paar kinderen die boven op de brug stonden te kijken, zagen mijn kunstaas en riepen dat er een vis aan de hengel zat. Volgens mij komen ze weinig met de natuur in contact tegenwoordig, ze hebben nog nooit vis in het echt gezien denk ik.
Tijdens dit gejengel loste ik drie keer de zelfde snoek en dat was een flinke.
Toch volgden nog een paar worpen (hij moest toch al aardig wat keren de haak hebben gevoeld) en ja hoor, hij klapt er toch nog een keer vol boven op en nu was het hangen.
De drie peuters stonden verschrikt te kijken, dit hadden ze nog nooit meegemaakt.
Ik mat vlug de snoek en las 72 cm af. Toch was hij dikker dan die van 75 cm. Ik liet een van de peuters de foto maken en daar hadden ze gelukkig meer verstand van als van vis.

Ik liet ze nog even de snoek voelen, dan weten ze dat ook weer en hebben ze nog wat geleerd. Ook het kunstaas mochten ze even vasthouden (nu weten ze het verschil tussen echt en nep).
Ze volgden me nog een tijdje, maar hielden het daarna voor gezien (gelukkig, veel te veel herrie).
Hierna volgde nog een keer een losser en toen was het tijd om naar huis te gaan, het begon alweer te schemeren.
Volgende keer toch maar weer eens terug naar deze wijken (ander stukje dan).

Woensdag gehaktdag !!

Nou, het was weer eens zo ver. Mike ging weer mee achter de snoeken aan en IJsselstein werd dit keer bezocht.
Wat die jongen daar zoekt weet ik niet, maar laten we maar eens kijken of we wat rovers kunnen vangen.
Zo kwamen we daar rond 10.30 uur aan en al gauw had ik de eerste volger. Mike wil altijd te snel en bij de eerste paar worpen al vis in de pan hebben.
Maar vlotte vangsten geeft meestal weinig vis voor de rest van de dag.

Na een goed uurtje vissen mocht ik de eerste snoek an de kant brengen. Hij was 40 cm en ging al snel weer het water in.
Er heerst altijd een vorm van competitie tussen Mike en mij en dat zet het vissen onder druk op zo'n dag.
Er werd stevig doorgevist, ondanks het feit dat Mike veel met zijn telefoon liep te pingen.
Na nog weer een uurtje verder te hebben gevist, had Mike zijn eerste losser en ik nog een volger en ook een losser.
Mike begon er na een korte lunchpauze over te zeuren dat hij het bijna alweer had gezien, zijn vangsten vallen de laatste twee seizoenen tegen en dat begint hem op te breken, ook het aantal visdagen verwaarloost hij.
Nadat hij vorig jaar op de Visma in Rotterdam nog vol goede moed zat, is deze nu ver te zoeken. Hij had op de Visma nog voor een paar honderd euro uitgegeven aan nieuwe spullen zoals laarzen, jerkbait hengel, reel en aas. Het is jammer dat hij nog niet met de nieuwe jerkbait hengel en reel heeft gevist. Ik denk dat hij hem niet durft uit te proberen, maar mischien is dit straks een mooi setje voor mij.
We visten verder en ik probeerde hem wat moed in te praten (somber als hij is).
Na de pauze kwam snoek nummer twee. Deze was met 45 cm ook maar net aan de maat. Toch weet ik dat hier wel wat snoek rondhangt en dat we IJsselstein in het vervolg toch maar weer wat meer kans moeten geven.
Ik stelde Mike voor richting Nieuwegein te gaan en daar wat uit te proberen. Hij zat finaal in een dip en had bijna geen zin meer. Daarom speldde ik hem maar op de mouw dat daar nog wel een aantal rovers zaten .
Daar aangekomen vielen de vangsten tegen, alleen maar een losser en een volger. Maar ik zette door en liep nog een tweetal kilometer verder. Ook daar was het niet veel, maar ik weet dat ze hier zitten.
Mike slaat te veel stukken over (de goede). Te gehaast vissen heet dat en dat kost hem snoek.
Ik wees hem een stek aan en vroeg of hij daar al had geworpen, maar hij was echt helemaal van de kaart door de slechte visdag.
Dus deed ik maar een drietal worpen op die plek en ja hoor, snoek nummer drie kwam op de kant. Vlug even meten: 50 cm. Mike baalde als een stekker (eigen schuld, moet je maar doorvissen).

Ik ben hier op zo'n dag al tevreden mee, gewoon een lekker dagje vissen en het werk van je af zetten.
Daar gaat het om in deze drukke maatschappij van tegenwoordig.
Ik stelde nog voor om vlak bij Wiebie de (pianist) in de achtertuin te gaan vissen, maar Mike de Pike had geen fut meer in zijn ledematen om door te gaan.
Daarom gingen we maar weer huiswaarts, op naar een volgende keer.

En nu het weer! Veel wind!

En toen was er wind, heel veel wind!
Nadat de auto anderhalve week in de steigers had gestaan, zou en moest ik weer gaan vissen.
Dus ging ik er op uit, ondanks de harde wind (windkracht 5 tot 9).
Op de visstek aangekomen werd ik zowat het water in geblazen en mijn pet waaide tig keer bijna van mijn hoofd af, dit was eigenlijk geen doen.
Maar met dit weer jagen de rovers, dus er moest wat worden gevangen.
Na een kleine twee uurtjes zonder resultaat op deze stek te hebben geploeterd, heb ik maar een stek een (nieuwe trouwens ) in de luwte opgezocht (tevens een plasplek bij hoge nood, maar dan moeten er niet tientallen mensen hun hond ook ineens uit wille laten).
Na hier een goed kwartier te hebben gevist, voel ik een aanbeet. Deze loste, maar ik maar tikte hem nog twee keer aan. En toen was het raak, na een korte dril kon ik een vies en slijmerig ding uit het water halen. Brrrrrrrrrrrrrrrasem, daar kwam ik niet voor en met de tang in de hand werd hij vlug onthaakt en het water in geduwd.
Weg jij slijmerig dingdat brasem heet.

Dit klinkt een beetje minderwaardig tegenover dit schepsel Gods, maar eenmaal in je handen blijf je het slijm ruiken, en dat is een en al vis wat moeten ze thuis wel niet denken?
Na nog een stukje door te hebben gevist had ik het met de wind ook wel gehad. Dit was niet prettig meer, dat geploeter tegen dit natuurgeweld en ik heb de kachel thuis maar weer opgezocht.

Maar eerst werd onderweg de hengelsportzaak van Ton Temming bezocht, waar de vliegbind zesdaagse bezig was en daar heb ik nog even wat vliegbindmateriaal aangeschaft, plus een nieuwe Streamer voor het vissen op snoek (zie afbeelding hierboven).
Kunnen we binnenkort eens uittesten of hier mee nog wat mee gevangen kan worden.