Eerste keer 2011.

Vandaag, 09-01-2011, is de eerste vissessie van het nieuwe jaar met de bellyboat.

Het moest maar weer eens na bijna een maand geen hengel in de hand te hebben gehad. Met de bellyboat het water op.

Na een kort ritje naar mijn vaste plek tegen Utrecht aan haal ik de bellyboat uit de auto, pomp hem op, doe er hengelsteunen op, trek mijn flippers aan en ga te water.
Na een goede 20 minuten zie ik alweer zo'n karperhut aan de waterkant. Ervoor zijn drie van die karperhengels uitgegooid.
Gelijk springen er ook drie karpervissers van hun zetel, maar voordat ze konden gaan brullen, roep ik: "Waar liggen jullie lijnen?"
Na wat aanwijzingen vanaf de kant en een vriendelijk handgebaar, kan ik 40 meter om de
lijnen heen flipperen.
Dit is eigenlijk verspilde energie, vooral nu de temperatuur nog wat frisjes aandoet.
In het begin heb ik nog even wat koude handen door het water dat vanaf de reel steeds op mijn handen druppelt, maar na een uurtje flipperen heb ik nergens meer last van.
Na nog eens 20 minuten verder flipperen maak ik een bocht en vaar langs de weg en het fietspad dat langs het water loopt.
Verschillende verbaasde blikken moet ik daar weer aanschouwen, de meesten zullen wel denken""Wat een gek daar op het water in die kou".
Maar die kou valt best mee, ik heb me goed aangekleed met onder meer twee paar sokken en thermo ondergoed en zo is het goed te doen.
Het weer werkt mee, alleen de vissen niet. Ik gooi nog een keer uit en ben na een tijdje alweer drie uurtjes op het water. Ik vaar dit keer de lijn uit en het einde van de lijn komt in zicht.
Zo heb ik ongeveer 100 meter lijn af laten rollen en ga lekker binnen vissen. Maar aan dat lekker binnen vissen komt al gauw een eind.
Na twee meter binnendraaien blijk ik ergens vast te zitten en moet die honderd meter weer terug flipperen.
Na dat hele stuk te hebben geflipperd blijkt mijn aasje ergens op 20 meter diepte op de bodem geparkeerd, dus dat wordt de lijn doorbranden. Helaas voor het aas, maar daar moet ik maar mee leven.
Erger is het dat ik dat stuk weer terug moet flipperen. De vermoeidheid zit al aardig in de beentjes en het begint al te schemeren.
Nou vlug weer spulletjes de auto in en visloos naar huis, maar toch wel weer met een voldaan gevoel en wat foto's rijker.