Even testen!!

Het was vandaag een soort testdag.
Allereerst een testdag om te kijken of mijn pink mee wilde werken, deze had afgelopen donderdag behoorlijke schade opgelopen.
En dusdanig dat ik even dacht enkele weken even niet te kunnen vissen.

Het topje was behoorlijk beschadigd een stuk of twaalf hechtingen en een scheurtje in het bot.
En daar moet je het dan mee doen. Een flinke antibiotica kuur erbij om enge dingen te voorkomen.
Het was dus thuis naar de vijver staren en verder niets, Daantje de hond had zo ook haar plekje gevonden.
Ik had daar meer moeite mee, met het niets kunnen doen op dat moment.

Verschillende vis dvd's werden in de ze dagen bekeken, om weer wat ervaringen op te doen.
Maar ja daar raak je ook op uitgekeken, en dit maak de ergernis nog maar groter dat je niet kan vissen
Dus vandaag 17/06 2013 weer een bezoekje op afspraak bij het ziekenhuis, de wond zag er redelijk goed uit.
En ik zou dan a.s donderdag weer rustig aan kunnen beginnen, maar op het werk was het druk, druk, druk, dus morgen aan de slag. Ik moest dus vanmiddag even kijken of alles wel goed zat met de top van de pink.. Zo werd er toch even een rustig-aan-vissessie gepland, kijken of dit ook gaat.
Dan was er nog een test met het kunstaas, want er stond een behoorlijk groot stuk in het blad Snoekerijen , over het vissen zonder weerhaken aan de dreggen of met platgeknepen weerhaken.
Dit was voor mij vandaag het moment om dit ook maar eens uit te proberen. Dit zou opleveren het makkelijker verwijderen van de haken uit de ons zo geliefde rakker de snoek. En dat betekent minder schade aan onze rakker de snoek.
Misschien had ik dit eerder uit moeten proberen, maar het verspelen van snoek blijft toch meespelen.
Eerst werden de dreggen van de Buster onderhanden genomen en de weerhaken platgeknepen. Ik had geen auto ter beschikking vandaag, en zo belde ik Mike maar eens of hij vandaag zin had om ook even een paar worpen te doen.
Mike had wel zin, dus alles kwam goed, anders had ik gewoon dicht bij huis gebleven en was ik met de snorfiets op pad gegaan.
Er moest nu nog wel gekozen worden naar welke stek, en na de planning van de stek werd daar maar weer eens van afgeweken, en zo kwamen we uit op een stukje waar ik 1 tot 2 jaar geleden al eens was geweest, en ooit een snoek had gelost/gemist. De dag van de waarheid zal dit worden: zal er snoek zitten? Zal de vingertop het houden? Zal de snoek aan de dreggen zonder weerhaak blijven hangen?
Al snel had ik de eerste losser, Mike had weer eens niets in de gaten.
Ik moest dus weer eens alles op alles zetten om hem er van te overtuigen dat ik echt een losser had.
Het is tegenwoordig echt rustig aan binnenhalen van je kunstaas om een snoek uit zijn tent/nest te lokken.
Maar het lukte, zoals ik eerst altijd binnen draaide dat is er niet meer bij. Ik moet toch echt meer moeite doen om een snoek wakker te maken.
Na een minuut of 5 komen we bij een soort sluisje waar de sloot van breed naar zeer smal gaat.
Ik moet zeggen niet echt snoekwaardig, het stuk is ondiep; 20 tot 30 cm water en dan houd het op, dus echt snoek op laag water zoeken, en dan nog smal, zo smal dat werpen niet mogelijk is met een oppervlakte van 50 bij 50 cm. Het enige wat je dan kan doen, en dat is altijd het proberen waard, is je aasje gewoon in het water laten vallen, heen en weer halen was daar niet eens mogelijk. Maar je weet maar nooit, dus het aasje laat ik gewoon in het water zakken. Nou ja, aasje, de Buster is bijna net zo groot als het stuk water waar hij in valt. En wonder boven wonder klapt er bij het neerkomen gelijk een rakker van 64 cm vol op de Buster. Wild spartelend haal ik de donder uit het water. Mike die dit gebeuren gadeslaat, staat met ogen te kijken zo groot als schoteltjes. Hij kan er sputterend alleen nog uitbrengen: "Hu, hu, hij weer." Tja ik kan er ook niets aan doen, je hebt een neus voor snoek of je hebt hem niet. Ik probeer alles uit als ik het gevoel heb dat er snoek zou kunnen zitten! Met moeite wil Mike dan nog een foto maken, ik moet er zelfs bijna een week op wachten tot hij de foto ook werkelijk doormailt. Maar eindelijk, na enkele dagen, vandaag dus 21/06 2013 is de foto aangekomen en kan ik dit verhaal afbreien. en de rakker van 64 cm kan worden geplaatst.

Hierna ga ik weer vrolijk verder. Ik ben nog steeds onder de indruk van de plek en hoe ik de snoek heb gevangen. Even later heb ik weer een losser en nog een volger.
Mike komt er totaal niet aan te pas, en de test dat snoeken blijven hangen aan dreggen zonder weerhaken is geslaagd. Het is inderdaad zo dat je een snoek makkelijker kan bevrijden van de haken.
En ik heb niet het gevoel dat een snoek eerder los gaat van de haken. De  platgeknepen dreggen kon ik niet de schuld geven van de lossers die ik had. Op de terugweg pakken Mike en ik nog een stukje wat Mike al had uitgevist. Hij doet hier de opmerking van: "Je moet hier een verre worp doen." Ik vraag hem nog: "Heb jij dat niet gedaan dan, zo mooi strak langs het riet kantje af?" Terwijl ik deze verre worp doe: antwoordt hij : Nee." Tja, dan moet ik het maar doen en mooi langs het rietkantje en de plompebladen, wordt de Buster binnengedraaid. En dan net tegen het rietkantje zie ik gelijk een boeggolf ontstaan, en dan duikt er een kleine rakker op de Buster. Ja dit kan zo gebeuren, zeker als het dan weer ruikt naar snoek. Mike is weer in alle staten: "Ik zeg weer eens dat je een verre worp moet doen, je dit en me dat, en dan haal je er nog een snoek uit ook." Ja dat is nu snoeken, had je de boel maar eerst zelf goed af moeten vissen. De kleine rakker wordt op de kant gehaald, en 40 cm kan op de kant met.platgeknepen dreggen.

Na deze kleine rakker gaan we weer op zoek nar ander water, hier heb ik nog een volger en Mike een losser, en daar blijft het bij. We gaan weer op zoek naar oude stukken water waar vroeger niets zat, en bij aankomst en na het uitvissen er van blijkt er nu ook niets te zitten. Dus dan maar naar het grote water!
Daar heeft Mike al snel een losser van redelijk formaat, iets later blijft hij met zijn Buster achter een in het water gelegen boomtak hangen. En dan is het na lang touwtrekken afscheid nemen van zijn Buster. Kort hierna heb ik nog een losser van een dikke vette baars die helaas niet blijft hangen.
Dit ligt niet aan de platgeknepen dreggen, die zijn net een maatje te groot voor een baars.
Het loopt inmiddels weer tegen etenstijd en dat betekent dat we weer op huis gaan.
De pink heeft het redelijk doorstaan, maar het was ook lang genoeg.


Op naar een volgend avontuur