De deur staat op een kier!!

Het schiet al weer op we gaan maar weer eens de boel updaten.
De deur staat al weer op en kier, we zijn de boel weer volop aan het klaarmaken voor Ierland.

De titanium onderlijnen zijn klaargemaakt en uitsluitend het beste van het beste is aan materiaal gebruikt. Het kunstaas wordt ook langzaamaan geselecteerd. Of we nu ook weer zoveel meenemen als in 2011, dat moeten we nog even bekijken. Ik denk het niet, met de jaren worden we wijzer.

Vorig jaar was het al iets minder als  de twee jaar ervoor, nu gaan we weer decimeren, het is tenslotte alleen maar ballast wat je meeneemt.

Maar deze mag mee; de grote Striker met forelkleur, een aasje dat altijd wel zijn werk doet. Vorig jaar ging er helaas één te water en keerde nooit weer terug, een zeemansgraf was zijn deel (en dat is controle van je lijn, als dat niet gebeurt is het weg aas). En zo hebben we weer een speler die mee gaat; de Balzer Baars dit is een trolaasje. Hier werden vorig jaar tijdens het slepen snoeken op gemist, maar werken doet hij.

Je moet wel begrijpen dat dit geen Nederlands elftal selectie is, hier gaat een veel betere voorbereiding aan vooraf. Het zijn niet zomaar een paar dure voetballers die hun werk niet doen, nee, dit zijn de echte spelers. Ze kosten soms iets meer dan twee Whoppers bij de Burger King, maar dat is altijd nog wel een paar miljoen minder dan een Wesley Sneijder of een andere waardeloze voetballer die zijn werk niet doet. En deze spelers doen hun werk, ook al wissel je ze nog zo vaak. Ze houden hun mond en lopen niet onnozel te kakelen dat ze meer geld willen of niet worden opgesteld. Ze vreten ook je geld niet op als ze geblesseerd zijn door elk wissewasje, een muggenveeg langs de benen of zo iets. Ook het team dat deze spelers begeleidt doet zijn werk, zorgvuldig worden de spelers behandeld. Het team bestaat uit slechts twee coaches, namelijk Age en Jos. Deze kosten alleen maar de heen- en terugreis naar Ierland plus overnachtingen, en gewoon wat te eten, zoals Whoppers, Spicy Chicken Wings of iets van een Indaas soort Kebab gewikkeld in een pannenkoek (of een grote 16oz T-bone steak). Niets meer en niets minder. Geen dure overdreven hotels met whirlpool of zwembad om bij te komen, maar een normaal 6-persoons huisje dat van alle gemakken is voorzien. Kijk, het hoeft geen geld te kosten om topprestaties neer te zetten met een goed Team. En als vele vrouwen, kennissen en familieleden denken dat vissen in Ierland duur is: NEEN, NEEN, NEEN, voetbal is duur, dat is weggeooid geld, al die reisjes om achter een stel zwakke voetballers aan te reizen die niets maar dan ook niets presteren. Duizenden euro's worden zo over de balk gesmeten, en wat dacht je van al die reclames op tv, alles voor niets en wie gaat dat weer betalen? Wij!!
Huppakee, weer 3 cent op een blikje cola erbij, een Big Mac: huppakee, ook weeer duurder. Tja, die tv-commercials moeten toch ergens door betaald worden, en zo komen we maar dieper en dieper in de recessie, allemaal door dat voetbal. En dan zeggen ze nog dat het geld op gaat leveren! Nee, al die spulletjes en gadgets kunnen zo ongebruikt weer de prullenbak in. Zo zijn roofvissers; niet alles wordt gebruikt, of hij gebruikt wat er aan materiaal is, er zijn ook geen vlaggetjes of sjaaltjes nodig om ons aan te moedigen, wij doen gewoon ons werk. Uitzwaaien hoeft niet en binnenhalen ook niet, dat doen onze vrouwen wel! Nu ik dit schrijf zie ik ook weer dat ik een beetje afdwaal en kom zo weer tot de orde van de dag en ga maar weer verder met waar ik mee bezig was, namelijk de spelers een beetje presenteren.

De Bössel is een jerkbait die ik nieuw in de doos heb gekregen van Jos voor het verspelen van enkele kunstaasjes vorig jaar.

En hier nog en speler die het goed doet. Hier ving Jos in 2011 zijn eerste metersnoeken op en dit is ook het verspeelde aasje. Dit is nu eens een speler die zijn werk goed doet en hij kost amper €6,00 in de uitverkoop. Hier praat je niet over miljoenen voor iets goeds!

De 4 Play grote versie; nu maar hopen dat hij weer grote snoek in de boot brengt!
Dan hebben we nog de XL, ook een goede speler. Deze bracht voor mij ook een mooie snoek in de boot, het was geen metersnoek, maar toch, hij doet zijn werk.

                                                         Deze in het zwart !

 En in een mooie oranje-achtig kleurtje!
Dan hebben we nog de Big Bandit, de grotere broer van de Buster I. Deze is ook nieuw aangekocht,
ook weer voor een prikkie op de beurs.

 En ook deze gaat mee en ook nog één in een andere kleur. Dat gaat zeker werken, we hebben tenslotte 6 dagen om het waar te maken!

Zo, die zitten alvast in de box en er is nog ruimte over voor andere spelers die nog even nagekeken moeten worden om mee te gaan naar het grote water. Maar deze komen voorlopig niet uit de box, niet eerder dan 9 september. Het is nog een eindje te gaan, maar je zou ze maar vergeten, deze staan vast paraat. Er is nog een speler onderweg, deze wordt speciaal met de hand gemaakt en behoort bij een deal die ik gemaakt had en is binnen enkele weken klaar, ruim voordat we naar Ierland afreizen. Hoe die eruit ziet weet ik nog niet, ik laat me verrasssen.



Één van de stekken waar een paar mooie snoeken liggen te wachten is Holy Island. Hier haalde Jos zijn metersnoeken weg. Dat eiland is een stukje varen, bijna een uur als je er slepend naar toe vaart, maar dan heb je ook een topstek om te vissen en het uitzicht is adembenemend!
Ook een mooie plek om de lunchbox en een kopje noedelsoep te nuttigen; en hier worden altijd ideeën opgedaan.

Volgende update in een ander verslag!

Nog maar weer een Keer!

Dan nog maar een keer, ik was net even thuis aan het bijkomen van het flipperdeflapperen toen Roderick kwam vragen of ik nog zin had om met hem te gaan snoeken.
Na eerst even overleg te hebben gepleegd met moeders de vrouw die er totaal geen bezwaar tegen had, kon ik weer op pad. De vrouw had nog wat schilderklusjes liggen en kon daar alle rust goed bij gebruiken. Op naar het water, we gingen maar eens richting Westbroek en Tienhoven, in die regio aldaar. De eerste slootjes zaten vol met drijfplantjes en dergelijke daarna zagen we slootjes met hoge begroeiing aan de kanten, dan daar maar tussendoor, sluip-door-kruip-door, maar ook hier vond ik niet wat ik er van verwachtte en moeilijke worpen waren het resultaat. Dan maar weer een ander stukje opzoeken. Ook hier stond de begroeiing tot aan de oksels, maar het water was daar wat breder dus dat was iets makkelijker werpen.  Na zo'n 45 minuten tijgeren en survival  kon de eerste snoek van de middag op de kant. Even opgemeten en het beestje had de mooie lengte van 78 cm.

Hierna hebben we de rest van het water nog even onveilig gemaakt, maar er was niets meer te bekennen.
Toen maar weer een ander stukje met een paar worpjes hier, een paar worpjes daar en een paar onder een bruggetje. Na 3 worpen had ik een misser die fors over de Buster heen dook en die zich niet meer liet zien. Roderick was druk aan het waterplanten vissen, maar vermaakte zich verder prima. Ik had op het nieuwe stuk even later nog een losser en drie volgers, maar daar bleef het ook bij.

Rodrick mocht dit keer dan wel niets vangen, maar plaatjes schieten ging hem goed af en dat mag ook gezegd worden! En zo was het toch nog weer leuk; 3 uurtjes vissen met zijn tweeën.

Op naar een volgend avontuur!

Het Zwanenmeer !!!

Vanochtend ben ik maar weer eens vroeg uit de veren gekomen, rond een uurtje of zes kwam ik uit bed, natuurlijk met een paar blikjes cola paraat.
Om brood mee te nemen had ik geen tijd, wel even voor twee sigaretten, dit om de huishouding op gang te brengen zodat de zware boodschap niet langs het water hoefde te gebeuren.
Ik vertrok rond 6.30 uur en na geen enkel stoplicht onderweg tegen te zijn gekomen stond ik rond 6.45 uur aan de waterkant en konden de spullen uit de auto.
Dat was een snel ritje; geen stoplicht en amper een auto tegengekomen en die ik tegenkwam die moest nog even de linkerbaan onveilig maken. Een paar keer flink op de claxon drukken deed deze vrouwelijke bestuurder verschrikt opkijken dat er ook nog andere weggebruikers op de tweebaansweg waren.
Dit soort types denkt zo rustig op de middenlijn te kunnen rijden en dan nog met een gangetje van 75 km per uur daar waar je 100 km mag rijden. Dit soort personen hoort op het fietspad.
Dit was het enige gevaar dat ik onderweg tegenkwam. De Bellyboat werd opgepompt, de dieptemeter ging er op en de nieuwe accu kon het werk gaan doen waar hij voor bestemd was: mij de weg wijzen! En toch was ik niet de enige vandaag op het water. In de verte vaarde nog een bootje op dit stuk water dat in twee stukken is verdeeld. Ook zag ik her en der wat watervogels als eenden, meerkoetjes, zwanen en nijlganzen. Ook op de kant ontwaarde ik nog wat soorten vogels, namelijk plevieren, scholeksters en een paar kievieten. Zo was er op dit vroege tijdstip al genoeg leven en in de verte klonk nog wat geknal bij een fruithandel. Alles ging vlug te water en zo zat ik om klokslag 7.00 uur op het water en konden de eerste worpen gedaan worden. Ik ging al gauw onder de brug door naar de tweede plas. Deze ga ik het Zwanenmeer noemen, want elke keer zitten er een tiental en dan nog enkele paartjes met jong, Schiphol is er niets bij. Worp na worp vond plaats, de eerste 20 minuten gebeurde dit met de 4 play, maar toen begon ik te denken wat een ramp het zou wezen als ik deze kwijt zou raken. Hoe zou ik dan weer aan een nieuwe komen voor de prijs van een eurootje of 6, dat gaat niet goed komen. Als ik hem kwijt zou raken had ik er nog maar twee over voor onze trip naar Ierland. Dit kan niet en dit moet niet gaan gebeuren.
Dus vlug eraf dat aas en de Screaming Devil ging er op. Dit aasje in de roodzwarte versie  heb ik in tijden niet gebruikt, maar hij lag wel altijd trouw in de koffer. Weer vloog worp na worp het aasje te water, er moest toch onderhand eens iets gaan gebeuren, maar het bleek al snel een moeizame tocht te worden. Dit merkte ik eigenlijk al toen ik vanochtend tijdens de eerste sigaret de Koikarpers ging voeren, ze hadden weinig trek in een lekker hapje zondagvoer en dat zegt genoeg,  dan hoef je eigenlijk niet te gaan vissen. Maar het zonnetje scheen vandaag en een lekker ochtendje op het water kan geen kwaad toch! En je weet maar nooit, want ik zag weer een mooi hoekje, net zo'n stukje waar eigenlijk wel iets moet zitten, maar niets is zo veranderlijk als een snoek. Als ze geen honger hebben, dan gaat de bek ook niet open. De gedachte van een vangst in dit hoekje was snel weer weg. Ik bekeek de pleviertjes die op de kant druk bezig waren om  de kieviet te verjagen en toen kreeg ik ineens een paar flinke tikken op de hengel en ik was weer bij de les. Dit was vis, maar was het ook snoek? Bij deze aanbeet kreeg ik een beetje twijfels, het leek wel baars. Bij het binnendraaien krijg ik een glimp te zien en het was toch een snoek die aan de Screaming Devil was blijven hangen. Een klein rakkertje werd de boot in getild, maar hij deed nog even moeilijk en met een flits was deze weer uit mijn hand en de haken van de SD scheerden weer eens langs de Bellyboat af. Die kleine donders geven af en toe nog flink tegengas en dat is vaak uit kijken. Nu ging het toch weer goed en de rakker kon langs het meetlint worden gelegd: 54 cm. Hij ging op de foto, maar die bleek bij thuiskomst flink overbelicht te zijn. Zo'n vermoeden had ik al met de zon achter mij en dit had ik pas in de gaten toen de snoek het water al weer in was. Maar de eerste was binnen en ik kon weer mijn best gaan doen voor misschien nummer twee. Vandaag  wan ik aan de andere kant van de plas begonnen, de wind stond daar ook een beetje op, en worp na worp belandde in het ruime sop, maar snoek was er niet te vinden. Na twee uurtjes had ik nog twee flinke aanbeten van ruime 40+ baarzen . Even later kruiste ook de bootvisser mijn weg en de vangsten werden geëvalueerd; de boot visser had 3 stuks en ik 1. Hij vroeg of ik Age was. Natuurlijk moest ik dit bevestigen, wie kent mij nou niet! Toen vroeg ik of hij soms Hans was en dit klopte. Het was Hans van het roofvisforum, de enige persoon die weet op welk water ik vis met de Bellyboat. Na nog even een korte babbel en dat de vangsten niet best waren deze ochtend en het verhaaltje van mijn kant dat ik wel wist dat dit ging gebeuren door de Koikarpers, konden we beiden weer onze weg vervolgen. Na dit gesprek en inmiddels weer ruim  twee uur verder, had ik ook geen aanbeet meer gehad. Vreemd die natuur; het is het mooiste weer van de wereld, een mens zou aan een terrasje wat gaan drinken en een hapje eten, maar snoek niet! De spullen konden weer de auto in. Ik zag Hans nog even en de handen werden naar elkaar opgestoken en toen ging ik weer richting huis. De snoek mocht dan geen honger hebben vanochtend, maar ik wel ik krulde zowat om en een sigaret zou ook niet mis zijn. Die waren al vlot weg, ik had er ook maar twee bij me. Dus vlug even naar het tankstation voor een Twix en een pakje sigaretten, cola had ik nog in de auto en daar had ik ook wel zin in. Dat krijg je als je halverwege de tocht je blikje om stoot en zo leeg ziet lopen in je Bellyboat, dan krijg je ook nog dorst. Dus de volgende keer niet meer zonder voldoende proviand op avontuur!

Op naar een volgend avontuur!

Nieuwe Bellyboat!!

Na er lang te hebben over nagedacht en tientallen lekkages verder moest het er maar eens van komen: een nieuwe Bellyboat. Het is net als nieuwe haring met uitjes; het is gewoon lekker!!
Dit was echt nodig, het constant je Bellyboat niet kunnen vertrouwen geeft je een rotgevoel. Elke keer eerst je binnenbandjes controleren voordat je het water op gaat is niet fijn.
En het is ook niet fijn als  je elke keer moet voelen of er één niet leegloopt als je eenmaal op het water zit. Je wordt er een beetje moedeloos van als je spullen hebt die roet in het water (oud Zeisters spreekwoord) kunnen gooien.
Vandaar de noodzaak voor een nieuwe Bellyboat, maar ook een nieuwe accu moest er komen na een kleine 5 jaar.
Tijdens de laatste grote tocht hield de accu het na twee uur flipperen al voor gezien, en dan zit je daar op het grote nieuwe stuk water te vissen zonder dieptemeter. Dat is als zoeken naar vissen op laag water; je weet totaal niet waar je moet beginnen, er is geen touw aan vast te knopen en je kunt eigenlijk alleen maar werpen in het wilde weg.
Maar dit euvel is nu opgelost, maar het kostte wel uren bellen naar verschillende adressen voor een accu, bijna overal waren ze uitverkocht!
In ieder geval kunnen we weer vooruit, misschien al aanstaande zondag. De nieuwe Bellyboat is  nog wel in bestelling, maar we kunnen weer even vooruit, het accuprobleem is in ieder geval weggenomen.
Dit is hem geworden: de Outcast Fat Cat. Nu even afwachten wanneer hij binnenkomt. Ik hoop wel dat ik hem aanstaande donderdag al binnen heb, dan is het weer mijn vrije dag, dus dan kan ik hem lekker uittesten. Nu kan ik ook eens iemand (Jos?) meenemen in de oude (mag ook in de nieuwe) Bellyboat. Hij is weer geplakt (de Bellyboat, dus niet Jos), dus dat moet kunnen. Ik kan weer op avontuur, grote tochten kunnen er weer gemaakt worden. Misschien nog wel even iets aanpassen aan het bouwwerk dat ik een tijdje terug had gemaakt. Maar het moet nu wel gesmeerd gaan lopen. Ook kan er nu een goed avontuur gepland gaan worden op baars en snoekbaars en dat eens een keer op een grote rivier. Er zit weer zat in de pen, ook kan ik nu iets meer spullen meenemen op mijn tochten naar het onbekende. Er zitten twee beker- of blikjeshouders  op en dat is erg belangrijk, dat was bij de oude niet zo. Ik kan ze nu wat makkelijker neerzetten zonder te morsen. Een kopje soep kan nu ook mee, in de oude Bellyboat was dit niet mogelijk. Nu nog even een paar goede oplossingen bedenken om de onthaak- en kniptang wat beter op te bergen zodat die niet in de vakjes van de Bellyboat gaat liggen schuiven. Er is weer genoeg om over na te denken, eerst maar afwachten tot hij binnen is.
Binnenkort een wat betere foto als alles binnen is.

Op naar een volgend avontuur !!

Bellyboat avondje !!

Vandaag ben ik vanuit het werk even met de bellyboat het water op geweest.
Onderweg naar de beruchte plas van afgelopen donderdag moest ik nog eerst even langs de hengelsport leverancier voor een nieuwe accu voor de dieptemeter, de oude accu is nu toch finaal op.
Dus even kijken of er een vervanger te koop is. Net voordat ik de weg opdraai om naar die zaak toe te rijden kom ik Andy tegen.
Deze had zijn avond gepland met zijn vriendin Steffie om even de polderslootjes te bezoeken, en daarna misschien het twee kontjes hoge gras uit te proberen.
Ik vroeg hem of hij mee wilde gaan naar de grote beruchte plas en daar had hij wel oren naar, het is voor hem weer een bezoek aan een nieuw stukje water, dus ook nieuwe kansen voor hem.
Maar eerst even de accu halen. Bij binnenkomst bij de hengelsportleverancier had ik alweer het donkerbruin vermoeden dat ik daar voor niets en niemendal binnen stapte: lege schappen, weinig kunstaas. Slechte zaak zo aan het begin van het seizoen, en bij navraag voor de accu werd mijn donkerbruin vermoeden bevestigd: geen accu; Duizend Bommen en Granaten!
Hier word je toch niet goed van; geen accu en zonder dieptemeter  is het op zo'n grote plas bijna zoeken naar een speld in een hooiberg.
Deze plas heb ik nog net niet vaak genoeg bezocht om de taluds en dergelijke goed te onthouden.
Dan maar vlug weer op pad en onderweg dan maar richting water zonder accu, morgen maar eens kijken of ik hem via het werk kan bestellen, daar hebben we ook zo onze contacten. Maar de vraag is of het mag ivm met de financiële afwerking en de administratieve romplsomp er omheen.
Na dit nutteloze ritje vlug de bellyboat uit de auto en maar weer te water, Andy met Stef al werpend vanaf de kant en ik vanuit de bellyboat. Na 15 minuten had ik de eerste aanbeet en 10 minuten later weer één.
Andy mopperde aan de kant dat zijn aasje (Buster) steeds tegen de bodem vastliep en bij Stef was het verhaal niet anders, en ik maar roepen: "Doorzetten!". Ze konden namelijk net achter het talud komen met hun worpen en daar zit ook net de snoek. De derde aanbeet was een behoorlijke baars, toch zeker ruim over de 40 cm die mijn Buster toch maar graag te grazen wilde nemen, maar die net een maatje te groot was voor zijn bek. Daarna een tijdje weer niets en toen weer een forse aanbeet. Deze werd ook niet verzilverd.
Een heel stuk verderop bij een inham hoorde ik opeens een gebrul: "Ik heb een snoek Age, ik heb een snoek!!"
Stef, die niet meer wist waar Andy was, riep: "Andy waar ben je, Andy waar ben je?"
Als je dat dan vanuit je bellyboat bekijkt is dat toch wel weer geinig om te zien. Andy riep op een gegeven moment dat het niet om een grote snoek ging, maar om een karper.
Dat moest ik dan toch even van dichtbij bekijken.

Na een paar foto's kon de karper weer veilig terug het water in en we gingen weer retour, richting de auto. Ik wilde toch nog even kijken of ik nog één van de aanbeten die ik had gehad kon verzilveren.
Tien minuten later had ik weer een aanbeet,dus volgden er weer verschillende worpen over die plek en eindelijk bleef hij plakken, dit keer op de Bulldawg. Bij het onthaken floeperde de snoek nog even uit de hand, gaf nog een paar flinke klappen en hing even later met dreg en al in de
bellyboat, gelukkig net met de haken in één van de opbergvakken, dit was kantje randje.
Bijna had ik de doos met plakkertjes weer te voorschijn kunnen halen, maar een snelle reactie kon de boel redden en vlug werd de snoek onthaakt.

Na dit angstige moment heb ik nog wat door geflipperd en geworpen, maar kon verder niets maar dan ook niets meer aan de haak krijgen.

Op naar een volgend avontuur!!

Een avondje met Roderick!! 27/05 2012

Na op de zondag eerst een rustdag  te hebben gepland kon de avond even voor het snoeken worden gebruikt.
Roderick had wel zin om mee te gaan, dus gingen we er samen op uit in korte broek. De bedoeling voor mij was grote snoek.
Maar eigenlijk zijn de kansen niet groot met dit warme weer, dus ik hoopte er maar het beste van.
Roderick had niet veel interesse in snoek, hij vindt ze toch een beetje eng, bang dat zijn vingers er aan gaan denk ik en dan kan hij dan  minder in zijn neus peuteren.
Maar zoals gezegd gingen we op pad en goed gehumeurd naar het water.
Het lag er strak bij, bij mij ging de Buster aan de speld en bij Roderick de Meps spinner nr 6.
En daarmee wilde hij baars zien te vangen. Nu is dit een spinner bij uitstek voor baars, dus afwachten of het hem lukt zo'n kleine gestreepte rover te pakken.
Na 15 minuten was het raak voor hem, een leuke baars van rond de 20 cm mocht aan de kant komen.
Roderick is nog niet zo'n held wat betreft het vasthouden van vis, maar na even te hebben voorgedaan hoe hij hem vast moest houden kon hij eindelijk met de baars op de foto.

Hierna kon het baarsje weer retour en kon er verder gevist worden.
Korte broek en snoeken gaan eigenlijk niet samen, de brandnetels blijven nogal eens aan je benen hangen, maar dan staan er altijd wel weer plantjes naast die de brand van de netel weghalen als je daar de blaadjes van over je benen heen wrijft.
Na nog een goede twee uur te hebben doorgevist moesten we deze avond verder visloos afsluiten, met uitzondering van nog een enkele losser voor mij. En zo zie je; het is niet altijd vis in de pan en een keertje niets vangen hoort er ook bij.
Roderick was blij dat hij zijn vader had verslagen, maar ik was niet op baars aan het vissen, dus deze stand is toch echt 0 tegen 0, want baarzen tellen niet in een snoekuitje, dus helaas voor Roderick!

Op naar een volgend avontuur

Warme zomerdag met Mike The Pike !! 28/05 2012

Vandaag was het op deze warme zomerdag een dagje snoeken met Mike the Pike.
Ik had met Mike rond twee uur afgesproken en zo ging het gebeuren, en konden we weer eens op pad.
Dit was alweer de derde keer op rij om te vissen en nu maar hopen dat er vis op tafel komt.
Voordat ik Mike ging ophalen heb ik eerst thuis in de vijver even gekeken of de Koi karpers honger hadden, maar die hadden weinig trek toen ze het voer voor de neus geschoteld kregen, en dat voorspelde niet veel goeds.
Meestal als ze gretig het voer pakken, wordt het ook een goed dagje op snoek, maar ik besloot er maar het beste van te hopen.
Op naar de waterkant en een een nieuw stukje werd er opgezocht in de provincie Utrecht.
In deze stad hebben we al eens meer gevist, maar op het stuk waar we nu gingen vissen waren we nog nooit geweest.
Tussen de worpen door werd er weer eens bijgepraat, want het was al weer tijden geleden dat we elkaar gesproken hadden, op dit soort dagen kan dat mooi.
De slootjes die werden afgeworpen lagen er mooi bij en dat gaf ons moed: mooi helder water met al mooi opkomende waterplanten, dus dekking genoeg voor snoek.
Maar na een goede twee uur visen moesten we zonder snoek deze nieuwe stek alweer laten voor wat hij was en gingen we maar weer naar een voor ons bekender stuk, hier had ik eindelijk de eerste losser en volger.
Toen gingen we maar weer naar een ander stuk om te kijken of daar wat meer te halen was. Hier mocht ik de eerste van de dag op de kant halen: 58 cm. Op de foto wilde de rakkert helaas niet.
Het viel me nog mee dat Mike er nog steeds zin in had, meestal is hij na een goed twee uur vissen en geen vangst het al een beetje zat. We gingen dus vrolijk verder en er werd stevig doorgevist, todat we er achter kwamen dat we de auto hadden geparkeerd op het terein van een tuincentrum dat op deze dag open was, maar dat misschien wel een rond een uurtje of 5 kon gaan sluiten.
Er werd nog sneller gevist, maar het was al 17.00 uur en we hadden nog een lange weg te gaan. Zouden we nog op tijd komen voordat ze het hek gingen sluiten?
Maar ja, als je langs water loopt dan kun je er natuurlijk net zo goed in vissen, dus onder het teruglopen naar de auto deed ik ook maar wat worpjes en zo kwam voor mij nummertje  2  op de kant": 38 cm.

Vlug werden er nog wat worpjes gedaan en nummer drie volgde hierna al snel: 45 cm.

Mike begon nu toch al weer een beetje somber te worden, misschien kwam het ook een beetje door het weer.
Even later was Mike aan de beurtmet  een hels kabaal vanaf de rechterkant en Mike ving zijn snoek van rond de 60 cm. Hij loste net voor de kant en hij kon hem niet pakken vanwege het riet. Ik maakte het geintje van 'die tellen we niet'.
Snoek moet tenminste op de kant komen voor we hem tellen of we moeten hem in de hand hebben gehad. Mike kon op dat moment het grapje niet echt waarderen en begon te mopperen. Ik vraag nog hoe groot de snoek was en hij riep:"Rond de 60 cm". Ik riep: "Oké, dan tellen we hem mee. Was hij groter geweest dan niet."
Hij zag er nu eindelijk de lol wel weer van in. Na deze snoek gingen we vlug naar de auto en het hek was gelukkig nog open, de medewerkers van het tuin centrum gingen net naar huis.
Hierna nog even bij de Mac langs en "Eindelijk, Eindelijk", Mike de Pike trakteerde een keer. Ik maakte hem al bang door te zeggen dat ik een flinke honger had en eens een flink maal zou gaan bestellen. Verschrikt keek hij mij aan, maar jammer genoeg was het bijna etenstijd en ik moest thuis ook nog eten, dus ik hield het maar bij een broodje hamburger. Een zucht van verlichting ging door de auto. Mike zat met zweetdruppels op zijn voorhoofd naast me (was dat even schrikken)!
En na deze karige hap gingen we maar vlot weer naar huis.

Op naar een volgend avontuur!!