Gelukkig was het droog toen ik vertrok, want bij de waterkant aangekomen kwam ik erachter dat de regenbroek nog thuis in de kast lag. Dat krijg je als je te gehaast de deur uit gaat en zo dingen vergeet mee te nemen.
Maar mocht het gaan regenen, dan ga ik gewoon door, ik ben van de generatie die is opgevoed met de scheepsjongens van Bontekoe!
Die kunnen wel tegen een beetje wind en regen, storm en hagel en wat nog meer van dat slechte weer.
En daar komt bij dat dit het beste weer is om een snoekje te verschalken.
Zo rond een uurtje of 11 stond ik met beide benen in de natte polder, de slootjes overlopend door de waterpompen die aanstaan om het overtollige water weg te pompen.
Hier hield ik het een half uurtje vol, de wind gooide roet in het eten. Het werpen ging goed, maar er was geen controle bij het binnendraaien van het aas (de Buster natuurlijk).
Ook was het water weer modderkleurig, dus dan is het vertrouwen weg en het opgeven van de visdag stond alweer voor de deur.
Maar denkend aan de scheepsjongens van Bontekoe is opgeven geen optie, dus doorgaan.
Op zoek naar de volgende stek, en dat dan in een van de nabijgelegen polderdorpjes.
Daar aangekomen was er weer een hoop goed gekleurd water.
Daar was het eigenlijk ook binnen tien minuten dat de eerst vis op de kant kwam; klein maar fijn, 56 cm.
Dan de volgende, dit is twee worpen nadat ik de eerst terug heb gedaan in het water.
En dan de verhalen die je wel eens hoort dat dit weer geen betere vangsten oplevert, nou geloof mij maar: dit is superweer om te snoeken!
Ik heb dit wel vaker meegmaakt met windkracht acht, dan vliegen de snoeken je zowat om je oren.
Met dit weer moet ik er dan zeker op uit, nee laat ze maar kletsen, dit is echt snoekweer, weer voor kerels zoals de scheepsjongens van Bontekoe.
Ik krijg nu ook weer de kriebels, het nieuwe dagrecord komt er misschien wel aan. Dit gaat snel en ik denk al weer ruim vooruit qua vangsten, dit zal een mooi begin van 2012 kunnen zijn en een nieuw dagrecord.
Ik schuif enkele meters door, en er duikt weer een rakkertje op de Buster.
Een busje dat al eerder langs was gereden stopt en de bestuurder steekt twee vingers op en geeft zo het aantal twee door. Maar ik steek er vier op, hij schudt zijn hoofd en roept: "Dit kan niet!"
Op naar nummer 5 en dit is ook weer enkele meters verder, maar helaas deze lost.
We gaan weer een stukje verder en pats boem hangen: nummer 5!
Ik ga nu even de hoek om en kijken of daar nog wat te halen is .
Deze moet er uit, liggen laten zou zonde zijn!
Nog twee worpen volgen en hangen; deze heeft al eens in de bek van een grootmoeder gezeten, dat is te zien aan de flinke verse jaap aan de zijkant.
Ook deze is net als de voorgaande rond de 50 cm.
Dat zijn 7 snoeken in een uurtje vissen, zo heb ik het niet vaak meegemaakt.
Dit geeft hoop en veel zelfvertrouwen, misschien wel te veel zelfs, en dan word je overmoedig.
Deze stek laat ik verder met rust, want een andere snoekvisser heb ik ook bezig gezien en elkaar voor de voeten lopen doe ik niet, dus op naar de volgende stek.
Hier aangekomen denk ik al aan nummer 8 en 9, maar na twintig minuten verlaat ik deze plek, want de ene stek is de andere niet, hier is niets te vinden.
Ondertussen verstrijkt ook de tijd, die vliegt voorbij op zo'n middagje vissen.
Op de volgende stek moet het dan maar gebeuren. Druk vliegen de worpen de sloot in, er staat ook weer een kudde met kinderen te kijken en de eerste vraag galmt alweer het water over: "Bent u aan het vissen meneer?"
En kort antwoord terug met "Ja" gaat retour, ik zie de schimmen alweer in de ooghoeken, ik krijg weer gevolg achter mij aan.
Ik word alweer bang dat er zo weer stokken het water invliegen, maar dat valt achteraf wel mee.
Wel steeds antwoorden met: Mijn neefje dit en mijn neefje dat, die vist met levende voorntjes en niet met kunstaas, want daar vang je niets mee."
Het gekwebbel gaat het ene oor in en het andere oor weer uit, ik ben te geconcentreed bezig.
"Ik zal je eens wat laten zien", denk ik bij mijzelf en eigenlijk gelijk daarna is het hangen. Een mooie dikke wintersnoek komt op de kant, zo dat zal je leren wijsneus!
Mooi dik in het vel en vlug de pan (het water) in: 77 cm.
Dan weer een van de wijsneuzen: "Ik heb nooit een snoek gezien!" Eerst was het mijn neef dit en mijn neef dat, ik snap er niets meer van.
Dan drie meter verder weer hangen: nummer 9, en weer de wijsneuzen. "Zo zo, die meneer kan goed vissen."
En weer een mooi snoekje van 67 cm. Gelijk komt er een man aan lopen en die komt met vragen van: "Zo, ik wist niet dat hier snoek zat". Er zitten er genoeg", zeg ik gelijk, "alleen moet je ze er wel uit zien te krijgen."
"Ja, maar hier in die ondiepe sloot?"
Dan moet ik weer gaan uitleggen dat je ook snoeken op laag water kunt vangen (oud Zeisters spreekwoord).
Ik ga vlug verder, want het wordt me nu echt te druk hier, en dat kost vistijd. Maar een klein gesprekje kan nooit kwaad!
Ik vis nog enkele meters verder en dan zie ik weer een stuk liggen dat ik waarschijnlijk altijd over het hoofd heb gezien. Hoe kan dat nu weer?
Nou, dan dit stuk dan maar even uitproberen. Ik wilde eigenlijk een beter stuk opzoeken, maar nieuwe stukken kunnen toch nooit kwaad!
Bij de eerste worp zie ik al veel speldaas wegspurten, maar dat blijft zo bij de volgende worpen en ik schuif weer en paar meter door.
Hier vang ik ook niets, dus verder maar weer. En dan is het weer pats boem en hangen; nummer tien kan in de pan, lekker in boter gesmoord en uitjes er over heen: 76 cm.
Ik ga nu mijn dagrecord aan vellen gooien, ik heb nog zeker een uurtje de tijd en dat moet kunnen (overdaad schaadt).
Hier moet toch wat zitten, nog maar en worp en pats, er duikt er weer een op de Buster en nu hangen blijven; nummer 11!!! Maar nummer 11 denkt: "Dag Buster, ik zie je nog wel een keer."
Nog maar een worp, je weet maar nooit. Maar wat een pech, hij duikt er weer op en ook weer eraf, en dit gebeurt nog twee keer.
Atijd als je met je nieuwe dagrecord bezig bent gaat het mis, nummer 11 moet ik dan maar op een andere stek zoeken.
Maar bij de nieuwe stek aangekomen breekt de hel los; regen, regen en nog eens regen en niet zo'n klein beetje ook .
Maar ik ga door, worp na worp, mijn broek is al vlug zeik- en zeiknat, maar ik ga door. Mijn nieuwe jas doet zijn werk: eindelijk weer een waterdichte regenjas.
Zouden de scheepsjongens van Bontekoe vroeger ook zo'n goede regenjas hebben gehad?
Worp na worp gieren op deze stek van de reel af en de Buster doet volop zijn werk, daar is dit aasje voor gebouwd.
Maar de snoeken blijven weg en dit was vroeger nog wel mijn altijd-raak-stekje. Waar ze nu gebleven zijn is mij een raadsel.
Ik vind het mooi geweest, ik ga maar weer eens naar huis, het is in tussen ook al donker.
Vlak bij huis aangekomen ligt er toch nog een hoekje water vlak tegen een paar bejaardenwoningen aan, toch nog maar een paar worpen. Een jaar of 5 geleden heb ik daar ooit een mooie snoek gevangen, misschien zit hij er nog wel, je weet maar nooit denk ik (de wanhoop nabij) .
Na een worp of twintig, misschien wel meer, geef ik het toch maar op. Het nieuwe dagrecord moet nog maar even wachten, het is mooi geweest. Vlug nog even de Super in, vanavond eten we pizza, pizza, jaaaaaaaaaaa pizza!
Op naar een volgend avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten