Een druk dagje ! 23/03 2011

Vandaag weer een dag vrij en daarom maar weer vroeg aan de slag.
Bellyboaten staat op het menu, en dan moet er gewerkt worden. Op naar een stuk water waar toch wel aardig wat snoek hoort te zitten, flinke jongens zitten er, maar er moet flink voor gebuffeld worden om die te vinden.
Dus op pad, twee hengels, dieptemeter, broodjes mee, drinken, dus flink wat proviand en gaan.
Zelf dacht ik dat het water op deze stek zo rond de 1,5 meter diep zou zijn, daar zat ik toch wel iets naast.
De eerste stukken klopten wel, maar toen kwamen er stukken van 50 cm, oplopend naar 1,5 meter. Daarna weer stukken van 2.70 meter diepte, dus best wel wisselend.
Dus een goede locatie, de dieptemeter of fishfinder geeft ook wolken vis aan, en daar moet toch wel een snoek tussen bivakkeren
In het begin is het nog wat mistig, maar al gauw komt de zon lekker door en is het goed vertoeven op het water.
De watertemperatuur is ook goed, rond de 10 graden en die kan wel eens een graad op gaan lopen op zo'n dag, dus goed te doen en ik hoef niet bang te zijn voor koude voeten.
Enkele honderden meters worden afgelegd, broodje tussendoor en wat te drinken, maar geen snoek.
Daarna kom ik twee karpervissers tegen die vloekend en schelden naar me schreeuwen dat ik door hun lijn vaar. Maar dat klopt absoluut niet, want ik houd altijd rekening met karpervissers .
Maar bij dit tweetal gaan je haren recht overeind staan van woede, wat een asociaal stel is dit .
Die denken echt dat ze het alleenrecht hier hebben.
Wat een stel kl......................... karpervissers. Nou is dit vaak met karpervissers het geval, ze denken echt dat alles van hun is .
Maar ik trek me hier verder niets van aan en vaar lekker verder. Ik laat mijn dag niet verpesten door dit soort tuig van de richel.
Maar snoek kom ik niet tegen. De terugtocht wordt ingezet en ik begin te denken aan een snoekloos dagje, dit kan toch niet waar zijn hè.
Zo komen de honderd snoeken niet meer in zicht, ik begin er over na te denken om nu maar snel terug naar de auto te gaan en naar huis.

Onderweg kom ik nog een verbaasde zwaan tegen die waarschijnlijk denkt: "Ook een gek met flippers".

Dat nieuwsgierige beest volgt me een heel stuk. Ach ja, ze moeten toch wat te doen hebben, die beestjes.

Mooi water maar geen snoek te bekennen, de snoek was zoek vandaag.
Maar niet getreurd, gauw naar huis. Vier tot vijf uurtjes bellyboaten zonder vis moet toch kunnen?
Thuis aangekomen vlug de vliegenlat in de auto geladen en maar proberen wat riet en ruisvoorn proberen te vangen.
Er moet vis in de pan komen anders, is mijn dag niet goed.
Bij het water aangekomen vlug het hengeltje in elkaar gezet, de tippet aan de leader gebonden, en dan...... ik heb de vliegjes thuis laten liggen.
Die heb ik twee dagen geleden aan mijn zoon Roderick en zijn vriendin Liane laten zien, maar nooit meer terug in het vliegvisvest gestopt.
Dan moet je ook thuis nog horen dat je een dierenbeul bent omdat er hazenbont is gebruikt bij het binden van de vliegjes (maar wel vlees eten ondertussen).
Dus terug naar huis, vlug vliegjes halen en weer retour naar het water.
Nou kan er weer begonnen worden met werpen, al gaan de eerste paar worpen weer wat stroef. Het goudkopje zit aan het snoer, maar blijft na 6 worpen ergens in een boom hangen.
Een nieuw vliegje wordt aan de tippet gebonden, nu kies ik maar weer voor mijn made creatie, die deed het maandag ook voortreffelijk, misschien werkt hij vandaag ook goed.
Maar ook deze verdwijnt na enkele worpen. Hoe dat nu weer kan weet ik niet, misschien een slechte knoop gelegd?
Vlug weer een made aan het draad geknoopt en werpen maar weer. Met precisie worden de worpen in een zijslootje gedropt.
Na een paar goede worpen komt er vis op de kant, zo heb ik binnen een kwartier 5 stuks vis; riet- en ruisvoorn. Ze zijn klein, maar er is in ieder geval vis gevangen.
Dat maakt mijn dag weer top, en na anderhalf uur ga ik maar weer eens naar huis om de dag thuis nog eens door te lopen, en te overdenken wat er met het bellyboaten fout is gegaan .

Vliegvissen !!!!!!!!!!!!!

Het is bijna zover, het snoekseizoen loopt nu echt op zijn laatste benen.
Ik had vanmiddag nog net een goed uurtje over, voor snoeken eigenlijk te weinig tijd, en daarom werd er vandaag gekozen voor de vliegenhengel.
Vorig jaar had ik mijn oude vliegenhengel in drie stukken liggen, (gelukkig levenslange garantie), maar het duurde drie maanden voordat de nieuwe er was. IJsland en de vulkaan aldaar gooiden roet (rook) in het eten.
De hengel moest namelijk via Engeland worden ingevlogen.
Nu heb ik de afgelopen week niet stil gezeten, 's avonds werd er druk vliegjes, imitatie larve en maden gebonden.
Vanmiddag kon ik dus mooi alles even uittesten, vlakbij huis is net nog een randje polder makkelijk bereikbaar, dus werd voor die stek gekozen.
Het weer was optimaal, ietsje wind en een lekker zonnetje, mooier kan niet.
De hengel werd snel klaargemaakt en de made zorgvuldig aan de tippet gebonden.
Eerst volgden een aantal valse worpen, het is na ruim een jaar weer wat onwennig om met zo'n vliegenhengel te werpen.
Maar na een goed tiental worpen was alles weer onder controle.
De eerst vis was wat moeizaam, maar daarna volgden ze elkaar vlot op, in het begin wat aan de kleine kant, maar mooi hoor, die ruisvoorns.
Fijn om ze weer eens in de hand te hebben, de rooie rijders.

Eerst nog wat klein formaat!
Hierna steeds ietsje groter.

Maar aan de goede vangst kwam abrupt en einde door een drietal eenden die met veel kabaal voor mijn neus in het water plonsden.
Plons, klapper, plons, heftig gaan ze van bil (ik zal het netjes houden) pure porno in de polder, sm in eendenleer.
Veren en eendendons vliegen in het rond, daarom maar een ander stekje zoeken.
Hier is het toch wat moeilijk aan de schubben te komen, en na 15 minuten probeer ik het toch maar weer op de oude stek.
Na enkele minuten wordt mijn nieuw gebonden made vlot weggetrokken en behendig als ik ben is het strip strike en hebbes.
Dit voelt goed aan, 24 cm een mooie rooie rijder op de kant.

Nog een paar mooie worpen en hopen dat er meer in zit, eerst nog enkele kleine.
Maar dan schiet de lijn weer strak en ook deze keer voelt het goed aan. Moeizaam komt de rooie rijder aan de kant. Manoeuvrerend door de rietkragen kan ik 28 cm aan vis landen.
Wat een mooie goudkleurige vis, hier ga je dan voor op zo'n dag. De larve en made hebben hun werk gedaan.
En ik kan weer tevreden naar huis.

woensdag gehaktdag deel......... 16/3 2011

Het is weer woensdag de vaste tweewekelijkse vrije dag (tot nu toe, deze gaat naar de donderdag).
Er moest weer gesnoekt worden, Mike zou in eerste instantie mee gaan, maar had geen vervoer. Ik had aan het einde van de dag andere afspraken, dus ik kon hem niet ophalen.
Na een korte rit van 25 minuten was ik op de juiste plek aangekomen, maar na 15 minuten vissen moest ik deze sessie abrupt afbreken vanwege huishoudelijke problemen.
Snel werd er naar huis gereden (dat van die huishoudelijke aard vertel ik liever niet).
Ondertussen werd er nog gebeld over de afspraak die aan het einde van de middag stond gepland, maar die werd gecanceld, dus Mike werd gebeld of hij toch nog zin had om mee te gaan.
En na een kort belletje heen en weer werden vlug even de huishoudelijke problemen afgehandeld, en kon ik onderweg naar Mike.
Er werd besloten om dicht in de buurt te gaan snoeken. Mike zag de verderop gelegen stekken niet zo zitten.
Na op de stek te zijn aangekomen, duurde het toch wel een tijdje voordat de eerste snoek gehaakt werd. Mike mocht de eerst er uit tillen. Helaas ontbreekt een foto, maar er kwam 54 cm op de kant .
Daarna heb ik nog een volger en even later een losser en Mike haalt er nummer twee uit, ook rond de 50 cm.
Doordat ik niet bij de les was had het een double hook up kunnen zijn.
Er werd vrolijk gekletst, maar de vis was in geen velden of wegen te bekennen.
Na een goed uur mocht ik toch nog een klein snoekje er uit tillen, maar dit ging echt met pijn en moeite.
De rakker haalt net de 35 cm, vol dook hij op mijn Lepto die even later in de boom werd geparkeerd, en die ook nooit de boom meer uit wilde.

En dat is pech, dat zijn dure aasjes als je ze verspeelt.
Hierna maar weer huiswaarts en weer een snoek dichter bij de 100, maar of die eindstand gehaald gaat worden???????????

waterfiets !!!!! 13/03 2011

Het is zondag en wat doe je dan? Je hebt wat onrust in je lichaam, je moet er op uit, het weer is lekker zonnig, je hebt lentekriebels. Je kunt dan maar één ding doen, vissen natuurlijk.
Ik heb nog wat stukjes die dit jaar niet aan bod gekomen zijn, dus laat ik die vandaag maar eens bezoeken.
Dit is weer zo'n stukje water vlak bij de deur, dus net voor Utrecht, een oud landgoed.
Dan krijg je het spreekwoord onder de vissers 'snoeken is zoeken'. Waar zouden ze hier op dit water kunnen zitten. Je moet goed proberen het water te overzien en kijken naar de kanten, enz.
Hele stukken worden dan afgestruind, maar soms is er geen teken van ook maar een enkele snoek.
Dan maar wat foto's maken, de lente hangt in de lucht, dat zie je nu overal te voorschijn komen.
Futen die druk aan het heen en weer zwemmen zijn op zoek naar een plek om een nest te bouwen. Waterhoentjes die volop aan het paren zijn, druk heen en weer roetsend over het water.
Ja, ook dit hoort bij het vissen, een beetje genieten van de natuur. Ook al vang je soms weinig, dan is er vaak toch genoeg te zien en te genieten.

Ook plantjes die in bloei staan. De natuur geeft het aan, de lente is dichtbij, en zo kun je leuke plaatjes schieten.

Op de tweede foto van boven bij het bruggetje miste ik nog op een haar na een leuk snoekje.
We gaan nog maar weer eens aan de slag met de hengel, en meters worden weer afgelegd. Maar geen enkele snoek die er zin in heeft.
Ik ga verkassen en een nieuwe stek wordt bezocht, net als ik een tiental worpen heb gedaan krijg ik bezoek van twee onervaren vissers.
Ze hebben nogal wat vragen over het te gebruiken aas hier op het water en wat ze het beste kunnen inzetten op jacht naar de groene rovers.
Blinkers, plugjes, alles komt voorbij. Welke stekken zijn goed hier in de buurt? Dat zijn vragen die je het beste voor je kunt houden.
Enkele plekjes wil ik wel prijs geven, maar niet te veel, want anders lopen er straks hele kuddes met vissers en dat moeten we niet hebben.
Terwijl ik in gesprek ben met de jongens en ondertussen nog enkele worpen doe, roept een van de jongens: "Snoek!!!"
Door niet bij de les zijn klapt er dus weer een snoekje bij mij op het aas, maar ik ben net te laat om hem goed aan te slaan en weg is de rakker.
Ik ga nu toch verder met vissen, en of de duvel er mee speelt breekt de slinger van de molen, op zich een grappig gezicht zo tijdens het binnendraaien, als toeschouwer dan.
Vlug een nieuwe hengel uit de auto en we gaan weer door. De jongens lopen met me op en er wordt gezellig over en weer gepraat en weer schuift er net een snoek over mijn aas.
De jongens hebben intussen allebei al een snoek te pakken, maar moeten nog een hoop leren. Ze laten naar mijn mening de snoek te lang uitzwemmen en het duurt veel te lang met onthaken en foto's maken.
Die beesten raken te uitgeput.
Ik doe nog een paar worpen en krijg nog een leuke aanbeet, alleen krijg ik het geval niet op de kant en de lijn breekt. De kunstaas redder moet er aan te pas komen om mijn duure aasje van €30 te redden.
Maar met de kunstaas redder komt er een mooie vangst boven water.

Een mooie waterfiets, het was wel een hele klus om hem aan de kant te krijgen, maar het tussen de spaken geparkeerde aasje wilde ik wel terug hebben. Zonde om dat op de bodem te laten liggen.

11/03 2011 wat een lekker zonnig dagje !

Zo vanmiddag weer een paar uurtjes eerder vrij en dan gelijk naar de hengel grijpen, er is niets mooiers dan dat.
Vlug de auto in en naar de stek rijden, het water ligt er mooi bij op deze zonnige vrijdagmiddag. Een klein briesje en nu nog vis, dan is de middag weer compleet.
Hengeltje klaargemaakt en een nieuw aasje er aan. Een low budget aasje noem ik dit. Aan €6,95 kun je je normaal gesproken geen buil vallen.
Maar na enkele worpen heb ik het al snel gezien. Wat een pruuuuuuuuuuut aas, dat ding draait alle kanten op, behalve de goede.
Snel er af, prut en nog eens prut. In ieder geval zitten er genoeg aasjes in de box, dus even snel wisselen. De j13 forelkleur er maar eens op.
Ik zal thuis eens kijken of er nog wat aan dat prutaasje veranderd kan worden, want slecht ziet het er niet uit en hij moet toch werken zou je zeggen.

Ik denk dat er voor op het bevestigingsoogje misschien nog een splitring moet (hoop ik).
Maar we gaan verder vissen en meer woorden maak ik niet vuil aan dit aasje.
Zo'n 100 meter werp ik af, maar niets heeft enige interesse in mijn J13, dus steek ik de straat over naar het volgende stuk.
Enkele worpen doe ik daar, hier verwacht ik toch wel iets. Twee tot drie weken geleden miste ik hier een mooi snoekje. Ik hoop dat hij nu met net zoveel overtuiging op mijn aas duikt als de vorige keer.
Twee worpen volgen nog en dan, bammmm, de wildebras duikt er vol op en bijna exact op dezelfde plek.
Ik heb geluk, want een man die aan het water woont stormt naar buiten en biedt mij aan een foto te maken.
Ik dacht eerst dat hij woest was dat ik de snoek ving, dit kan tegenwoordig zo maar gebeuren.

74 cm en mooi dik in het velletje.
Nu stopt er ook nog een auto, hier komt een toeschouwer uit kruipen, een man van dik in de 70.
Ook een dame op de fiets stopt en komt kijken en die vraag: "Oh, zit hier zulke grote vis?" Altijd grappig zo'n reactie, beter als andersom.
De man van de auto blijft nog even als de dame en mijn fotograaf vertrokken zijn.
Van de man krijg ik nu de vraag wat voor een vis dit is. Ik ben een beetje verbaasd, hij heeft vroeger zeker nooit gevist. Meestal verwacht je van zulke oudjes toch wel enige kennis van vis, of ze komen met de grootste verhalen uit een ver verleden.
Maar nu niet. Dan krijg ik nog de vraag of het lekkere vis is. Kijk, dat zijn nog eens vragen. Ik antwoord de man dat ik ze ooit wel eens gegeten heb en dat je toch beter een lekkerbekje bij de visboer kan kopen.
Intussen heb ik de vis gemeten en terug het water ingezet. De man had denk ik zin in de snoek, de oude snoeperd.
"Leeft hij nog?" vraagt hij bij het te water laten. Natuurlijk meneer, alles wordt netjes en ongedeerd teruggezet.
Nog even blijft de man kijken. Ik doe een worp en het aasje komt achter mij neer, op de auto natuurlijk. Dit gebeurt echt niet expres, de man vlucht de auto in en gaat er vandoor. Zo dat is ook weer opgelost.
De volgende keer weet ik wat ik moet doen!
Ik ga weer even een ander stuk water bezoeken en dit probeer ik dan maar af te vissen tot een uurtje of half vijf. En ik ga verder, ergens in mijn achterhoofd verwacht ik wat meer op deze stek, maar het duurt toch wel even voordat er zich weer een snoek aanmeldt die zin heeft in de J13.
Eindelijk klapt er na 1,5 uur toch weer een mooi snoekje op de J13 en nog een extra kolk erbij. De vis draait wat, mijn vermoeden is dat de rakker wordt aangevallen door zijn vader, moeder, of misschien wel zijn opa. Wie zal het weten.
Als de snoek op de kant is gekomen zijn er duidelijk wat beschadigingen op de staart van de vis te zien, ze hebben hem duidelijk in de billen gebeten.
Ik laat hem maar weer te water en zichtbaar geschrokken smeert hij hem.

65 cm en bijtplekken op de staart.

Ik vis nog hele stukken af, maar tegen 16.30 uur loop ik maar terug naar de auto. Ik houd het voor gezien.
De 100 stuks komen weer een stapje dichterbij, traag maar gestaag.
Dit moet gaan lukken!!!!

Wat een stressdag vandaag !!!!!!!!!

Wat een stressdag vandaag, druk druk druk op het werk, en dan ook nog vroeg begonnen. Het leek wel dramamaandag vandaag. Oh het is ook maandag, zal het daar door gekomen zijn?
Dus om 14.30 vlug naar een watertje dicht in de buurt om de stress uit het koppie te gooien.
De hoop op grote vis zit er niet in, vooral op dit watertje, maar als het wat oplevert is het al goed.
Dan ben ik 20 minuten aan het werpen zonder een teken van leven.








Nu kom ik in een hoek met een mooie kom, en dan verwacht ik toch wel iets van leven.










Twee worpen en dan voel ik iets van weerstand. Nee hè, vuil of zo. Er komt beweging in een vuilniszak of een tak.












Opeens toch een glimp van een snoek, hij komt dichterbij: 70+. Nog dichterbij: 90+. Mooie vangst.














Dan komt de rakker eindelijk op de kant zonder veel weerstand, 5 minuutjes duurt dit maar.
















Boven op de kant gekomen ga je de rakker langs je hengel leggen, een fotootje maken en thuis opmeten.


















Dan ga je tellen: 1 meter, 110 cm, 115 cm. Wouw, 120 cm schoon aan de haak. Blij als een kind word je hiervan.

Dromen worden ineens werkelijkheid, wat een geluk. De stress is helemaal uit de kop.


Hier plaats ik zomaar een nieuw PR dat stond op 118 cm en waarvan je dacht: Hoe ga ik dat ooit, maar dan ook ooit verbeteren?"




Nu dus. Ik dacht dat het misschien ooit eens zou gebeuren, in Ierland of een Zweden of gewoon groot water in Nederland.
Maar hier zo vlak voor de deur in zo'n stukje water, nee nooit verwacht.

Dit was weer eens lekker ontspannen 25 minuten vissen rondom Utrecht, in een van de singels aldaar.

En nu op naar een volgend avontuuuuuuuuuur!!!!!!!!!!!!

De jacht op nummer 80 van het seizoen 2010/2011 !

Vandaag moest het gebeuren om snoek nummer 80 aan de haak te krijgen, nadat het de laatste tijd toch weer wat moeite kostte om een visje op de kant te krijgen.
Zo begon ik vandaag op het 'altijd-raak-stekje'. Dat is de laatste 2 jaar niet meer zo, maar die stek blijft zijn naam behouden.
En in je achterhoofd denk je dan dat je daar de meeste kans hebt.
Verschillende worpen worden gedaan op deze stek, alle hoekjes en overhangende takjes worden afgeworpen om aan snoek te komen, maar geen rover te bekennen.
Vlug de straat oversteken en naar een andere stek lopen om daar snoek te vinden.
En na een goed kwartier duikt eindelijk nummer 80 vol op de J13 baars kleur. Maar ook deze snoek moet er natuurlijk weer afschieten. Dat is toch niet te geloven; zoveel moeite voor een snoek!!
Dan denk je hem eindelijk te hebben en weer kiest hij het ruime sop.
Dan maar weer een stuk aflopen en hopen dat er nog wat zit, want vet is het nog niet na een uurtje en het kan wel weer eens een moeilijk middagje worden.
Na een goede 70 meter te zijn doorgeschoven komt dan eindelijk de verlossende snoek op de kant. 63 cm Is niet groot, maar toch heb ik bereikt wat ik wilde bereiken in dit zware seizoen: NUMMER 80!!!.

De kop is er weer af, nu kan ik mij deze laatste paar weken van maart concentreren om naar de 100 vissen te gaan.
Zo leg ik de lat wat hoger om aan de vissen te komen. Normaal moet dit geen probleem zijn, maar dit seizoen!!!!!!!!!
Hele kilometers worden weer afgelegd voor een volgende vis. Stukken die ik dit seizoen nog niet heb afgevist worden nu bezocht in de hoop op nog een snoek, maar het duurt toch een klein uurtje voor een volgende.

Dan volgt een snoek van 45 cm, de J13 doet het werk weer waar hij voor is gebouwd. Ik ben tevreden, ook al is het een klein formaat.
Hierna gaat het snel; nummer 3 en 4 volgen in een snel tempo. Nog geen kwartier gevist en dan al 3 stuks, dat is snel.
En dan krijg ik weer hoogmoed in de kop en verwacht weer te veel. Bijgeloof en andere gevoelens steken de kop op en alles wordt voor mogelijk gehouden.
De gedachte aan 10 vissen komen boven drijven.
Maar dat ballonnetje wordt snel lek geprikt als er na nog een uurtje vissen geen graat meer te vinden is en het net gesmeerde brood om de vis op te doen leeg blijft.
Maar het was me het middagje wel, bruggen werden overgestoken en ik moest onder viaducten doorkruipen.
Bergen met hondenpoep werden ontweken in de bezochte woonwijken.
Nieuwsgierige toeschouwers zijn ontweken, maar de vis werd gevangen en ik werd niet uit mijn concentratie gebracht.

52 cm boven en 54 cm onder

En zo kan ik weer iets teleurgesteld, maar toch ook weer tevreden, huiswaarts op deze zondagmiddag.

Op naar de 100 stuks (hoop ik ).