Zware tijden!!

Het was gisteren weer druk, druk, druk op het werk en dan komt er nog bij dat ik eigenlijk gewoon een vaste vrije maandagmiddag heb. Maar natuurlijk was er weer een werkoverleg precies op de middag en dat tot 14.00 uur.
Dat zijn weer van die momenten dat het daarna haasten wordt om de waterkant te bereiken.
Mike The Pike moest ook nog worden opgehaald, en daarna als een speer naar het water. Half-half zit je dan nog met de kop bij het werk. Dan moet je de knop om zien te draaien, maar dat gaat met moeite. We hadden niet echt een stek gepland, maar Mike wist er nog wel één en wat voor één.
Een stek die ik al kende, maar die ik altijd van de andere zijde benaderde, Eigenlijk bijna gelijk bij de eerste worp duikt er al een kleine rakkert over de Buster en tikt daarbij net de dreggen aan. Die zien we niet meer terug. Op het moment zijn ze niet erg fel, de zomerperiode is altijd wat zwak. Na nog wat worpen duikt snoek nummer twee op de Buster en lost. Weer een stuk verderop los ik nog een rakker van een goede 60 cm. Ik moet toegeven dat dit mijn eigen schuld is, dan moet ik maar niet gaan vissen met kunstaas dat een paar haken mist, hierbij vraag je om lossers.
Mike heeft het niet beter deze middag, een enkele aanbeet en daar blijft het bij op de maandagmiddag. Zware tijden zijn dit voor mij, het is de tweede echte blankdag, ik verkeer in een zware depressie als ik thuis kom.
Ik wilde de blankdagen tot een minimum beperken, en dit is alweer blankdag nummer twee.
Hier moet wat aan gedaan worden en ik kan vanmiddag deel twee van de vrije maandagmiddag opnemen, tenminste dat doe ik gewoon, wanneer moet ik dat anders doen? En er komt bij dat het vanmiddag redelijk visweer was, dus Mike maar even gebeld en hij had wel zin om nog een middagje mee te gaan.
Nu kon ik vandaag ook nog wat langer doorvissen, tot donker eventueel.
De stekken werden nu wel een beetje gepland, dit is een soort natuurreservaat waar gelukkig wel gevist mag worden. En waarom ook niet, goed opgevoede vissers doen echt geen kwaad, als ze hun rommel maar opruimen.
Hier moest het gaan gebeuren. Mike had er veel zin in, hij had in gedachten zijn rugzak al vol snoek.
Natuurlijk moesten ze nog wel gevangen worden, maar de instelling was positief.
Ik ben zelf al blij als ik er 1 vang en dus geen blankdag voor de kiezen krijg.
Oer-Hollandse natuur, dat is het hier. Op dat moment zie ik mijzelf meer met de vliegenhengel rondlopen, dikke riet- en ruisvoorns kunnen hier zeker zitten. Maar daar komen we niet voor, we komen voor dikke snoek al is het er maar één!

Het blijkt trouwens en broedplaats te zijn voor de zwarte stern, veelvuldig moeten Mike en ik de pet vasthouden, want ze scheren vlak over onze hoofden heen.

Nadat we hier behoorlijk de boel hebben afgestruind is het resultaat nihil, voor mij zijn de aanbeten en volgers nul, nul. Mike vangt een rakkertje van 45 cm waar ze bij de Téfal pannenfabriek geen pan voor hebben. Ik zou er op dat moment niet eens mee op de foto durven, maar Mike zit er niet mee, dus ik maak maar een foto.

Ik  blijf hier dus op de nul steken. Mike is blij en ziet de winst alweer voor zich.
Na een goed uurtje verlaten we deze stek maar en gaan naar de volgende stek.
We verlaten dus dit mooie natuur gebied waar echt wel meer dan alleen deze kleine rakker zit.

Maar voordat we naar de volgende stek gaan, moet ik even wat te drinken halen en een pakje stinkstokjes.
Daarna komen we aan op een plek waarvan ik weet dat er snoek zit, maar ik vermijd deze stek de laatste tijden, een druk bevist stukje is dit.
Maar er zit leuke snoek en dan 1 tot 2 keer per seizoen pak ik het toch maar mee.
Verschillende worpen rollen weer het water, dan weer worpen onder een klein bruggetje.
Hier gaat het na een paar worpen fout, want ik blijf hangen achter iets wat niet echt meegeeft en dan is het pats... en weg is de kostbare en favoriete  Buster. Een nieuwe wordt aan de hengel gebonden, en dan loopt MIke als een verwend kind in de verte te roepen dat hij weer een snoek heeft. Nu kan ik weer als loopjongen naar hem toe om zo'n rottige foto van zijn snoek te maken.
En weer zo'n lullig snoekje; één van 78 cm, ook daar zou je toch niet mee op de foto willen, Mike dus wel. Wat heb ik er de smoor in. Het wordt een blankdag, het wordt een blankdag speelt er in mijn hoofd.

Staat ie daar weer met die rottige grijns, ik hoop dat hij met de volgende worp zijn favoriete Buster verspeelt.
Ik ga gauw weer terug naar het bruggetje. Ik denk dat als Mike een redelijk formaat snoek vangt, dat ik ze dan groter vang, en dat is een waarheid als een koe.
Weer schieten de worpen onder het bruggetje, maar plotseling blijft de Buster steken en dan is het hangen. En wat voor een vangst; iets dat zich niet laat verplaatsen, ik heb de gehele brug aan de haak en weer is het pats, weg Buster nummer 2!!
Dit zijn zware tijden!  Weer een nieuwe Buster of laten we zeggen nieuwe oude.
Ik ga stug door met zwaar de smoor er in, weer gaan de worpen over het water, en dan weer pats. Maar dit keer geen draadbreuk, maar een rakkertje die wild spartelend in de pan komt: 61 cm en de blankdag gaat gelukkig niet door.

Nadat ik van deze stek toch een beetje mijn buik vol heb, bel ik Mike maar eens even hoe het er voor staat. Die heeft geen snoek meer gezien. Ik verzin even een sterk verhaal dat ik nog drie mooie snoeken heb gelost en nog een dikke 90'er heb verspeeld.
Mike is als een speer weer in de buurt, zo kunnen we tenminste wat sneller naar de volgende stek; dit soort trucjes werkt altijd.
Vlug gaan we volgens planning naar de volgende stek, de stek van de Dikke Dame.
Kijken of deze weer een centimeter of twee in omvang en lengte is gegroeid.
Worpen bij bosjes vliegen vanaf beide hengels over het water, maar geen Dikke Dame, dus op naar de volgende stek. Het is een beetje Hotspot vissen, dit moet wel, want hier mag eigenlijk pas in september op roofvis worden gevist. Wij als illegale vissers doen dit gewoon, Kees komt hier toch lekker niet. Mike neemt de beste positie in en ik gun hem dit wel, want hij vangt daar toch nooit iets. En dat blijkt, want hij geeft het al vlot op. Ik weet dat hij daar toch geen verre worpen durft te doen.
Ik wacht het nog even af en neem even een ander stukje mee zodat ik op de weg terug daar nog een worp kan doen, met in mijn achterhoofd: dat ik vandaag toch de grootste vang.
En dat is de waarheid als een koe. Ik mis nog een snoek en gelijktijdig hoor ik weer gespetter en geplons op de plek waar Mike bezig is. Die werkt nog een snoekje van 64 cm op de kant,  maar weet deze tijdens zijn onthaaksessie weer in het water te werken.
MIke komt weer terug en ik geef aan dat waar ik op dat moment sta nog een leuk snoekje kan liggen. Dit is zo en dat is de waarheid als een koe. Mike trapt er mooi in, zo kan ik de stek nog even pakken waar ik wél een verre worp durf te doen. Ik doe een gooi mooi tussen een overhangende boom en waterlelies in. Het schijnt te werken, eerst nog denk ik toch een tak te hebben gehaakt, maar dan snijdt de lijn als een speer door het water. Dit moet een mooie rakker zijn, wat een actie!! Mooi krom gaat de hengel en dit voor een poldersnoek. Dit is actie, eindelijk weer wat spanning op de lijn!
Na een mooie dril komt er een mooie dikke rakker op de kant en in de pan,  hier is gewoon geen Téfalpan voor te krijgen en met zo'n vis wil je natuurlijk wel op de foto; 84 cm, en ik heb lekker de grootste en dat is de waarheid als een koe!

Hierna pakken we nog weer een ander stukje, daar is het weer pats, en weer weg Buster, want ik blijf weer achter een tak hangen.
Eigenlijk ben ik een stommeling, een knurft, een Jan Onbenul, een Gierige Hansworst. Ik moest zo nodig mijn nieuwe onderlijn en Buster vastknopen aan een gerafeld stuk lijn, hoe dom kun je zijn.
Zware tijden zijn dit; 3 Busters verspelen op een middag vissen!
Weer knoop ik een andere Buster aan de lijn, deze lijn gaan we zeker vervangen voordat we naar Ierland vertrekken.
We vissen nog wat stukjes af. Drie missers heb ik nog en daar blijft het op deze stek bij.
Dan nog even een ander stuk meenemen op de terugweg en daar heeft Mike nog een losser.
Dan bemerkt hij dat de reel niet fijn meer binnendraait, want er zijn wat onderdelen van zijn reel verdwenen.
We moeten de visserij staken, hij wil nog dat ik verder vis, maar dit doe ik niet, want samen uit is samen thuis.
We gaan naar huis, het is ook weer mooi geweest.

Op naar een volgend avontuur!!