5 jarig Jubileum!!!

In september gaan we nu al voor de vijfde keer naar Ierland, dat is een jubileum.
En dat geeft me weer de nodige druk, de druk dat alles al een beetje bij elkaar wordt gezocht.
Misschien  is het nog wat vroeg om er aan te denken, maar er moesten twee nieuwe hengels aangekocht worden. Alleen dat al kostte veel moeite, want ik ben er enkele maanden mee zoet geweest om die te vinden.
De eerste kreeg ik een maand geleden, deze is inmiddels uitgetest en goed bevonden.
Nummer twee heb ik nu net een dag binnen, die ga ik maandag 3 juni even uittesten en nu maar hopen dat het wat is. Nieuwe lijn moet er besteld worden, dit deed ik vorig jaar pas begin augustus en wat een drama was dat: geen lijn te vinden die ik moest hebben, totdat ik op vakantie gebeld werd toen ik al in Ierland zat dat de bestelde lijn binnen was gekomen. Dit doen we niet meer; deze wordt aankomende week al voor de zekerheid besteld, dan heb ik nog drie maanden voor een alternatief als deze niet is te krijgen.
Ik heb nu in plaats van 3 boxen met kunstaas 2 boxen en dit moet echt voldoende zijn zoals de ervaring leert.
Mocht dit niet het geval zijn kunnen we in Ierland nog bij kopen, maar ik ga er vanuit dat het niet nodig is. We gaan eens op gewicht besparen in de koffer, kleding daar neem ik ook minder van mee, we hebben daar tenslotte een wasmachine. De hengelkoker heb ik nu ingekort van 210 cm naar 130 cm, want ik heb nu toch twee keer een tweedelige hengel aangeschaft, dus dat scheelt weer in het vervoer.
De tickets zijn gereserveerd, het huisje is gereserveerd en de vakantieverzekeringen zijn vastgezet.
Onderlijnen moet nog wel gemaakt worden, dit worden titanium onderlijnen en jerkbait stangen.
Het schiet zo weer aardig op, al die dingen die alvast in orde zijn. Afgelopen zaterdag zijn Jos en ik maar eens wezen proefdraaien, alleen was er weinig binnen te draaien. Het was eens een dagje doodaas snoeken, dit had Jos nog niet mee gemaakt en ik wilde hem wel eens laten proeven van deze tak van visserij. We hebben zo'n kleine 4 uur aan het water doorgebracht, Jos had één keer een aanbeet op de lat, maar verder helemaal niets. Maar we hebben genoeg bij kunnen praten over Ierland, of we nog een keer Ferdinand zouden inhuren als visgids, of dat we eens een ander meer zouden proberen.
Hier moet ik nog even de nodige informatie over inwinnen voordat we daar een besluit over kunnen nemen. Maar weer genoeg over Ierland, vandaag had ik de middag weer vrijaf. Eerst nog even Mike gebeld of hij zin had om mee te gaan, maar deze nam de telefoon weer eens niet op, en lag zeker nog op één oor! Dus dan maar beginnen in de omgeving van Zeist, daar had ik na een minuut of tien een volger van een cm of 45, daarna niets meer. Ik belde Mike nog maar een keer, weer nam de langslaper de telefoon  niet op.
Na 5 minuten belde hij zelf en had wel zin om mee te gaan. Na een 30 minuten gingen we samen op pad en de eerste stek was na een half uur bereikt en we konden beginnen. De eerste stukken leverden totaal niets op. We kwamen samen bij een kleine pas aan, maar Mike vond het waarschijnlijk de moeite niet en ging de andere kant op. Ik had op dit kleine stukje water al na 3 worpen de eerst aanbeet. Ik riep Mike nog, maar die gaf geen reactie. Toen weer een worp en de rakkert dook over de Buster. Weer een worp en weer haak ik de kleine rakker, maar hij loste weer. Toen besloot ik de rakker van de andere kant te benaderen en deed op die manier een worp. De kleine donder volgde het aasje wel, maar hapte niet toe. Ik haalde het aasje heen en weer, maar hij wilde hem niet pakken. Toen versnelde ik de boel even en toen dook de rakker er vol op. Zo, de eerste was binnen en de blankdag is omgezet naar een vangstdag.
En zo kon de eerste rakker in de pan: 67 cm.

Mike was in geen velden of wegen meer te bekennen, ik pakte nog een paar andere stukken mee, maar dat leverde niets op. Mike belde na een half uurtje dat hij ook een snoekje had gevangen van 60 cm.
Eindelijk ook vis in de pan voor Mike.

Ik kwam bij een dubbele duiker aan en begon naar hartenlust te werpen, maar zonder resultaat.
Totdat ik bij het binnendraaien ineens een staartvin zag verschijnen, maar wat een rare staartvin.
Zeker niet van een snoek. "WHat The F@$#", dat is een staartvin van een steur!!
Nu gebeurt het wel vaker dat je meldingen ziet dat er een steur gezien of gevangen is. Maar ik had het zelf nog niet mee gemaakt, dus dit was voor mij de eerste keer. Een poging om de vis te vangen heb ik maar niet ondernomen. Ik belde Mike maar even over dit voorval. Die was redelijk in de buurt. Tijdens dit bel moment kwam de steur nog een keer op zijn dooie gemak voorbij. Na een minuut of tien kwam Mike. Deze liet ik de locatie zien, deed wat worpen en weer kwam de steur voorbij gezwommen., toch een steur van een cm of 60.

Toch weer apart zo iets en zo maak je elke keer weer wat mee.
Hierna besloten we om een andere stek aan te doen, daar had Mike na een minuut of tien een volger en ook niet meer dan dat. We pakten een slootje verderop en daar kreeg ik snoek nummer twee in de pan: 72 cm.

Voor zijn lengte was hij wel wat mager, maar twee snoeken is altijd beter dan 1 en we gingen verder. Mike besloot naar de overkant van de weg te gaan na de vraag van hem of daar ook water was.
Ik antwoorde dat ik daar ooit een worp had gedaan, maar het daar niet interessant genoeg vond om verder af te vissen.
Mike claimde gelijk maar weer eens dat dit zijn nieuw ontdekte stek was. Maar welke stek ontdekt hij eigenlijk waar ik niet bij ben. Wie bestuurt de auto die op al deze stekken komt!
Ik besluit toch ook daar maar enkele worpen te doen. De eerste paar worpen deden bij mij weer het gevoel opkomen dat dit water is waar ik weinig vertrouwen in heb, ik weet zeker dat Mike ook met dit gevoel worstelt maar we zien licht in de duisternis. Iets verderop zien we een brug over het water en het lijkt er op dat het er daar iets interessanter uit ziet. We besluiten daar naar toe te lopen. Vanaf de brug is het goed te zien dat er een soort van talud in het water is, mooi van diep naar ondiep lopend. Ik zeg nog tegen Mike: "Daar hou ik van."  Mike heeft zo iets van daar heb je hem weer.
Na een worp of twee zeg ik hangen en voel dat het om een redelijke snoek gaat, Vlak bij de kant schat ik hem toch tegen de 80 cm. Mike begint al weer te zeuren: "Ik Laat Hem Weer een Stek Zien." Dat kun je zo hebben denk ik. Ik moet er behoorlijk om lachen! Maar het is een feit en rakker nummer 3 kan in de pan" 78 cm.

Mike roept bij de fotosessie nog van haal die grijns van je gezicht maar probeer dat maar eens!
Na deze vangst krijg ik toch weer genoeg vertrouwen. Mike zit intussen aan de overkant wat aan zijn hengel te prutsen. Ik doe een worp richting de vlonder waar hij op zit en roep voor de grap: "Ja." Dat doe ik vaker als ik beet heb, maar nu voor de lol. Mike kijkt verschrikt op hij denkt nee hé niet nog eens.
Maar nog geen tel later bij het binnendraaien van die worp is het echt "Ja"  en hangen die vis.
en zo komt snoek nummer 4 in de pan: 63 cm.

Het gaat weer lekker zo. In het begin dacht ik nog dat de stand op één snoek zou blijven, maar het begint er weer een beetje op te lijken. Twee snoeken vrij kort achter elkaar. Mike heeft er weer duidelijk de smoor in, maar dat zou ik ook hebben! Nog geen vijf minuten later mis ik nog een rakker van een cm of 60, en die doet na nog wat pogingen ook geen actie meer om de Buster te pakken. We komen steeds meer leuke stukjes water tegen, en Mike maar zeuren dat we er zo vaak langs zijn gereden en hij er wilde vissen en ik niet. Maar mijn antwoord hierop is: "Wat in het vat zit verzuurt niet" en dat dit weer van die stekken zijn voor dit nieuwe seizoen. Nieuwe stekken is goed en geven goede moed! We komen nu echt wat van die kleine smalle stukjes tegen die er zo mooi uitzien dat je er wel zou kunnen dagdromen van grote snoek of dikke en grote ruisvoorn aan de vlieg of binnenkort eens met de vliegenlat. Wat een prachtige stukjes water zitten hier. We zien nog een haas wegrennen. Mike vertelt mij nog dat hij een soort kip zag maar dan met zo'n lange staart. Hoe heet zo'n kip? Ik antwoordde: "Fazant." Ik zag naderhand nog een paar aparte eenden die je hier niet vaak ziet, maar kan echt niet meer op de naam komen. Naderhand zagen we nog een paar kuifeenden.
We gingen met volle concentratie verder vissen, op zulke stukjes kan zomaar een leuke rakker op je Buster duiken.

Tijdens deze actie haakte ik nog een leuke rakker van goed in de 70 cm, maar helaas lost deze.
Je kunt tenslotte niet alles vangen, je moet toch weer een doel hebben om de volgende keer weer eens terug te komen. En dat gaan we zeker doen, weer een nieuwe veelbelovende stek erbij. En zo weet ik er nog wel een paar waar ik mijn oog op heb laten vallen, maar die ik tot nu toe links heb laten liggen, dus dat belooft weer genoeg vlees in de kuip. Maar daar moet ik dan eerst zelf maar eens heen zonder Mike, anders claimt hij die stekken ook nog. Ontdekking doen van een stek kun je het best zelf doen, en er dan ook nog een vlaggetje bij zetten met je naam als bewijs.
Het was weer tijd om naar huis te gaan, Mike was duidelijk weer wat aangeslagen, maar wist zich er snel overheen te zetten, het zal wel door het weer komen.


Op naar een volgend avontuur!!!