Weer een dagje snoeken met Mike de Pike, de laatste tijd heeft hij er weer volop zin in.
Gisteren maar even een sms het luchtruim ingestuurd of hij zin en tijd had om vandaag weer eens langs de waterkant te wandelen. Kort na het sms-je kreeg ik alweer sms terug dat hij wel zin had, en zo werd dan ook gelijk een tijd gepland dat ik hem op zou halen.
Zo werd afgesproken dat ik hem om 10.00 uur zou afhalen, de te bevissen stekken zouden we de volgende dag wel bespreken. Ze geven droog weer op dus dat komt mooi uit, de laatste paar keer was het één en al nattigheid en een keer een droog dagje vissen is dan wel weer fijn.Na een goede nach rust ging mijn Barend de Beer wekker om 6.10 uur af.
Dus even kijken wat er nog in de koelkast te vinden is. Laten we er vandaag maar een feestelijk tintje aan geven en twee lekkere uitsmijters met ham maken. Zo kunnen we de dag wel weer door komen. Twee blikjes Fanta mee, zo heb je weer je natje en je droogje voor onderweg.
Zo kon ik dan een paar uutjes later Mike the Pike ophalen, en dan daarna nog even samen bij de plaatselijke hengelsport leverancier langs voor een dagvergunning. De dagvergunning had ik nodig omdat de nieuwe vispas nog niet binnen was gekomen, en zonder vispas kan er niet gevist worden.
Je zou maar net een soort Bromsnor tegenkomen die je dan net een bekeuring geeft, omdat je de nodige papieren niet bij je hebt. Daarna nog weer even naar een volgende hengelsportzaak voor een paar nieuwe aasjes voor Mike. En eindelijk was het dan zo ver dat we naar de eerste stek konden. De eerste worpen gingen vlot het water over. Zoals gewoonlijk klopte er weer geen ene hout van de weervoorspellingen De Helgas van Zuur en die andere gast met die snor die hadden het weer met de natte vinger voorspeld. De motregen zal de rest van de dag het weerbeeld weer eens bepalen. Dus dan maar weer een zaterdag vissen in de regen, het lijkt wel of er geen eind aan komt. Zal dit toch een voorteken zijn van het einde der tijden zoals de Maya's hebben voorspeld, maar dan alleen op een later tijdstip?
Het enige wat je daar tegen kan doen is doorvissen en net doen of er niets aan de hand is, werpen dan maar weer. Mike stond behoorlijk te popelen om zijn eerste snoekje te vangen. Op een gegeven moment komen we samen bij een stuk aan waar door een kleine duiker een stuk water wordt verbonden met een ander stuk. Daar moet ik weer zo nodig voor de lol roepen dat duikers altijd wel een snoek opleveren. En net dat ik dit roep en een worp voor de duiker langs doe, duikt er gelijktijdig een klein rakkertje vol op de Buster, dit rakkertje van 50 cm kan in de pan.
Ik schrok er zelf van, misschien moet ik dit soort dingen vaker voor de grap doen! Mike sputtert van de lach, hij roep nog van: "Ja hoor, dat heb jij ook altijd." Eigenlijk heb ik dit soort verrassingen wel vaker en dat maakt vissen nou zo leuk; het onverwachte. Deze stek wordt na een klein half uur verlaten. Het water is te troebel, en dan is het niet echt aantrekkelijk om door te vissen. Dus op naar de volgende stek. Mike vindt de volgende stek niet echt geweldig, ik moet hem echt overtuigen dat er echt wel wat zit. Ik doe hem de belofte dat als we niets vangen ik zijn lek gegooide rapala Xrap plak als we niets vangen. Zo beginnen we hier met de eerste worpen, niet lang heb ik hier nodig om snoek nummer twee op de kant te krijgen het zullen misschien 5 worpen zijn geweest en een snoekje van 57 cm kan in de pan.
Nu hoef ik ook zijn aasje niet te plakken, we vissen op deze stek ook nog een goed half uur door, maar moeten deze verlaten zonder verder nog een snoek te hebben gezien. Op naar stek nummer drie, hier is het water weer van chocomelkwaliteit. We doen er toch de nodige worpen, maar gaan dan weer naar een nieuwe stek.
Daar aangekomen zijn al er enkele vissers bezig, op het stuk waar wij gaan werpen zijn ze al geweest. Dit konden we wel zien aan het schuim dat op het troebele water stond. Ze zouden daar al wel wat gevangen hebben. Dus deze stek gaat ons ook niets op leveren en verkassen maar weer, de tijd begint weer te dringen. Twee snoeken en Mike heeft nog niets, aan zijn gezicht valt al weer voldoende af te lezen. Ik moet zien dat hij een snoek gaat vangen voordat hij een mentale optater krijgt en straks misschien nooit meer een hengel zal aanraken. Dus nu maar eens een goede stek voor hem opzoeken, en daar worden de nodige worpen geplaatst. Hier weet ik zeker dat er en dikke snoek ligt, maar nu de rakkert er nog uit zien te krijgen. We zijn hier zeker 20 minuten bezig en al die tijd worden we lastig gevallen door een rode kater, die constant onze aasjes wil pakken zodra deze ook maar net uit het water zijn. Na nog een aantal worpen en dit steeds op het zelfde stuk, en met de mededeling dat dit de laatste worpen zijn, krijgt Mike dan toch eindelijk zijn eerste snoek in de pan, 63 cm en goed in zijn wintervelletje.
Ik heb aan twee aangrenzende zijslootjes nog twee lossers, en daar blijft het op deze stek bij. Mike heeft er na deze vangst gelijk weer zin in. We gaan op weg naar nog een redelijk goed stuk, kijken of daar nog wat uit te halen is. Ik doe hier de eerste worp en gelijk duikt er al een mooie dikke wintersnoek op, maar net niet voldoende om de haken van de Buster goed te zetten. Mike komt naast me staan en doet een worp aan de linkerkant, net iets onder een spoorbrug en ook daar duikt er een vol over zijn aas. Zo vallen we van weinig actie ineens in volle actie. Druk gaan de worpen over het water. De geleide-ogen van de hengel worden er rood gloeiend van. Na nog een paar worpen duikt er bij mij weer een mooie snoek vol op de Buster. Even haper ik met binnendraaien en de lijn valt hierdoor slap. Bij het weer aanzetten blijft de lijn ook slap, weg snoek! Hoe is dit nu weer mogelijk? De lijn geeft totaal geen weerstand meer; toch geen draadbreuk? Bij het verder binnendraaien is inderdaad de Buster met snoek en al verdwenen, het blijkt achteraf dat de speld open gebogen is. Dit zijn momenten die niet echt fijn zijn: het verspelen van een snoek met het aas nog in zijn bek, dit zijn de zwarte bladzijden van een snoekvisser. Een Buster kwijt raken daar zit ik niet mee, maar dat een snoek hem nog in zijn bek heeft is niet best, dan is de rakkert ten dode opgeschreven, wat een drama. Dit blijft me nog wel een tijdje dwars zitten. Zonde van deze snoek, het liefst zou ik dan nog het water in gaan om hem te pakken zien te krijgen, maar dat heeft weinig tot geen zin. Dus we gaan maar weer verder, het hoort er zo af en toe bij en het kan de beste overkomen. Mike is al weer een heel eind verder gelopen en slaat natuurlijk de goede stukken weer over of vist ze niet goed uit, en daar profiteer ik dan maar weer van en pak weer een rakkertje van 62 cm .
Dan gaan mijn spullen de auto in, het is bijna tijd om op te stappen. Onder het rijden pik ik Mike nog even op en gaan we naar de laatste stek. Daar ligt nog een snoek die ons steeds te slim af is. Vorig jaar heb ik die één keer op de kant gekregen en dit kostte mij zowat mijn hengel die toen in het water verdween. Een tijd terug heb ik geprobeerd of Mike hem nog eens kon vangen, maar ik verspeelde deze snoek toen ook zelf nog. Nu moet Mike nog maar eens een poging wagen. Werpen kun je er bijna niet, hooguit wat korte worpen, het is de plek van horen, zien en zwijgen, een paar verhalen terug. Mike doet hier enkele worpen, maar gaat dan verder aan de andere kant van de brug. Dan doe ik nog een poging of wat, ook weer niets. Dan wisselen we van plek, ik zie in mijn ogen weer een paar vissers. Ik denk aan de kledij te zien dat het om een paar vistoeristen gaat. Ik roep zacht naar Mike: "Er zijn weer een paar Polen bezig." Mike hoort niets,hij schijn net "Die snoek" te missen en wel met de door mij ontwikkelde methode die Mike nu een naam heeft gegeven: de "HARK" methode. Dit houdt in dat je je aasje snel heen en weer door het water haalt zonder te gooien. Het heeft mij al zo vaak een snoek opgeleverd, maar nu was het bijna Mike zijn beurt. Mike doet nog maar een poging. Druk sleept hij het aasje heen en weer langs de doorgang van de brug. Terwijl ik tegen Mike zeg van geef het nu maar op, duikt de rakkert toch nog op zijn aasje.
En dan is het na lange tijd weer eens raak voor Mike the Pike, en een snoek van 62 cm kan voor hem in de pan.
Dan wijs ik hem toch nog even op de vissers aan de andere kant die ons nu al een tijdje staan te volgen. Grote tassen hebben ze bij zich en een schepnet. Zeker en vast zijn het Polen, zeg ik tegen Mike. We gaan naar de auto, doen de spullen er in en op weg naar huis zeg ik nog tegen Mike: "Let maar op het kenteken van de auto, of het zijn Polen of Duitsers, die hebben altijd grote tassen bij zich om de snoek in te doen. Als ik ook maar zie dat ze een snoek vangen en in die tas doen worden er koppen gehakt, zeg ik nog tegen Mike. Langs de auto rijdend blijkt er toch een Nederlands kenteken op de auto te zitten.
Zie je nou wel zeg ik tegen Mike, het zijn "'Nep Polen"! Nederlanders die zich als Polen voordoen.
Mike wordt thuis afgeleverd en zo komt er weer een eind aan een vis avontuur!
Recept van vandaag: Tortila de patatas met kippen kluifjes en gemengde sla met honingdressing.
Schil ongeveer 2 kilo aardappels en snijd deze in schijfjes van ongeveer 4 mm.
Was ze even goed en breng ze aan de kook. Laat ze daarna 5 minuten doorkoken op laag vuur.
Tijdens het aan de kook brengen van de aardappels 2 tot 3 uien snipperen .
Als dat is gebeurd twee grote koekenpannen op het vuur, de één met 250ml zonnebloem olie.
De andere met wat boter en in deze koekepan de kippenkluifjes braden.
Zodra de pan met olie goed warm is (testen door er een aardappelschijfje in te doen, als deze bruist is de olie warm genoeg) kun je de aardappelschijfjes er in doen. Eerst een laag schijfjes, dan een laag uitjes. Doe dit om en om.
Dan laten bakken op een middelmatig vuur. Tijdens dit proces doe je 6 tot 8 eieren in een kom en deze kluts je met een vork los. Doe daar nog wat zout en peper door.
Dit mengsel doe je later door het aardappel-uien mengsel. Na ongeveer 20 minuten, al naar gelang er een beetje kleur op de aardappels komt, zijn ze gaar gebakken.
Als dat zo ver is de aardappels met uien in een vergiet doen, zodat de olie er af gaat.
Dan het mengsel weer terug in de koekenpan, een beetje luchtig verdelen, dan de geklutste eieren erover heen gieten en nog een goede 5 minuten laten garen.
Daarna een groot plat bord over de aardappels leggen het liefst één die het geheel bedekt.
Dan de koekenpan omdraaien met bord en al (doe dit zo dat je de vingers niet verbrandt!)
Dan schuif je voorzichtig de half gebakken tortila weer in de pan, zodat de andere helft gebakken wordt. Dit duurt ook weer ongeveer 5 minuten.
Dan is het klaar. Weer een bord over de koek heen, omdraaien en klaar is Kees. Nu zijn ook de kippen- kluifjes klaar.
De sla heb je tussentijds al bereid. Smakelijk eten!!
En op naar een volgend avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten