Schiet mij maar lek!!

Vandaag eigenlijk een werkdag zoals al die andere, maar door bepaalde omstandigheden moest ik naar huis. Dus werd er een half dagje vrij geregeld en nadat alles weer was opgelost kon ik mooi gaan vissen.
Zo stond ik rond 14.00 uur met beide benen in de polder. Eerst even naar een hotspot gereden, maar de hotspot was de hotspot niet, dus moest er een andere stek geregeld worden. Zo kwam ik uiteindelijk weer op een nieuwe stek terecht. Nieuwe stekken zijn altijd mooi, je weet nooit wat je te wachten staat, het kan helemaal niets zijn, maar het kan ook wat opleveren. Het laatste is hier het geval, het levert weer eens wat op. Na een worp of zes klapt er vlak voor de kant een wildebras van een rakker op mijn Buster. Met een enkele haak nam deze rakker een flinke run en ik moest alle zeilen bijzetten om de wildebras op de kant te krijgen. Na een kort maar heftig gevecht kwam de rakker op de kant.

73 cm schoon in de pan.
Enkele meters verder en tien worpen later had ik een losser van rond de 65 cm. Daarna was het weer gebeurd op deze stek en werd er weer een andere stek bezocht. Hier moesten behoorlijk wat stukken goed uitgevist worden om een teken van leven te vinden, en het enige teken van leven was in de vorm van wegschietende voorns. De mooiste hoekjes, duikers en bruggetjes worden zo afgeworpen maar geen snoek te bekennen.

Deze stekken ruiken gewoon naar snoek en zeker te weten dat ze er moeten zitten.
Tientallen van deze hoekjes worden door mij bezocht, maar zonder resultaat.

Op een gegeven moment loop je hier hoofdschuddend rond, hoe is het mogelijk, elke worp levert niets op, schiet mij maar lek!! Het plan wordt gewijzigd, ik ga van de polder naar de rand van een dichtbij gelegen dorp, een stek waar ik vrijdag nog een snoek heb gelost. Deze rakker moet toch een keer in de pan komen, deze snoek heb ik al vaker gelost en nog nooit op de kant gehad.
Drie worpen en dan duikt deze schurk in volle vaart over de Buster heen. Nog maar een worp, maar het beestje laat zich niet meer zien! Dan naar de overkant van de weg, verschillende worpen worden in het verlengde van de sloot gedaan, maar weer geen snoek. Dan wil ik nog een mooie verre worp doen, en dan ineens: "GODVER#$@#%^&*++@ Klootzak dit Klootzak dat!!!" Ik schrik me de pet van de kop, het weinige haar dat ik nog heb staat recht overeind en de haren die nog een klein beetje vast zaten schieten als een raket de lucht in. Een soort Lance Armstrong figuur gaat slingerend de weg over, volgens mij vol doping als je zo rond slingert (of zou het zijn dat ik hem bijna een Buster in zijn neus vleugels stuurde?). Ik roep hem nog even keihard na of hij in het vervolg even kan bellen. Hierop krijg ik nog van allerlei verwensingen naar mijn hoofd geslingerd. Ik snap ook eigenlijk niet dat ze een fietspad vlak langs een mooie sloot aan kunnen leggen. Schiet mij maar lek!! Nadat ik van de schrik ben bekomen ga ik hier maar weg voordat de volgende fietser misschien echt gehaakt wordt. Nieuwe stek is altijd nieuwe kansen, en zo gebeurde het ook. Na een vijftal worpen schuift er weer een mooie dikke rakker over de Buster, ik schat het beestje toch gauw goed in de 80 cm. Na nog een paar worpen laat de dikkerd zich niet meer zien. Een stukje verder had ik weer een volger die de Buster vlak voor de kant toch niet zag zitten en rustig weg zwom. Geen enkele worp die bij deze rakker ook nog maar enige interesse kon opwekken. Hierna maar weer retour naar huis, het eten moet weer op tafel. Lekkere rode bietjes met aardappels en een speklapje!

Op naar een volgend avontuur!!