De laatste uit de sloot!!

Vanmiddag maar weer even vlakbij huis gaan vissen, gewoon een paar uurtjes er op uit.
Even kijken of er in de ondiepe slootjes nog wat te halen is, stekken waar je normaal niet al te vaak komt. Meestal bezoek je bepaalde stekken één keer per jaar of zelfs om de twee jaar. De reden is dat je er nog niet veel hebt gevangen, of dat je denkt dat er niets te vangen is, of omdat er te veel gevist wordt en dat je daarom niets vangt, of omdat de Polen, Duitsers, Hongaren, Bulgaren en Halvegaren er alles wegvangen.
Nu begon ik op een plek  waar de Polen, Duitsers, Bulgaren en Halvegaren alles hadden weggevangen (zo dacht ik ten minste), het is de plek die bij iedere Nederlander wel bekend is en ook bij Polen, Duitsers, Bulgaren, Hongaren en Halvegaren, tenminste als die in auto's handelen of hebben gehandeld of wel eens op die plek een auto hebben gekocht. Maar zeker is deze plek bekend bij heel hengelend Nederland. Het is de plek waar iedere visser wel eens wat hengelspulletjes heeft gekocht, of tweedehands rommel: "'De Veemarkthallen van Utrecht''. Hier liggen nogal wat slootjes omheen. Dit zijn ook weer van die slootjes van 'terug in de tijd', slootjes waar je vroeger ook nog wel eens ging vissen.

Zo af en toe kun je er wel eens een rakkertje of rakker vangen, alleen werd dat de laatste jaren wel minder. Ze verdwenen nog wel een op de barbecue, en dan vooral bij de genoemde oosterburen en dat meestal van de maandag- op dinsdagavond en nacht. Maar vandaag zal ik daar mijn slag eens gaan slaan, gewapend met Jerkbaithengel en Buster en vol goede moed zal ik ze daar wel gaan vangen. Nadat ik de auto op een mooi plekje had geparkeerd kon ik aan de slag. Een paar mooie duiketjes werden onder vuur genomen door verschillende goed geplaatste worpen met de Buster. Na nog geen tien minuten kwam het eerste rakkertje op de kant.

Voor zijn grootte zat hij redelijk in het velletje: 56 cm. Dit rakkertje gaf me veel vertrouwen, het geeft aan dat er nog wel wat in de buurt moet zitten. Maar bij het teruggooien van de snoek komt er gelijk een man op mij aflopen: "'Je Hebt Wel De Laatste Weggevangen."' Ik kijk gelijk verschrikt op van mag ik hier niet vissen of zo?? Ik vraag de man: "Hoezo de laatste? Is de rest weggevangen door Polen, Duitsers, Hongaren, Bulgaren en Halvegaren?" De man antwoordde dat de sloten gedempt gaan worden. De toevoerstukken  van de sloten waren al gedempt en de vissen zijn er uit gehaald en herplaatst over andere delen van Utrecht. In totaal zijn er in de slootjes 120 snoeken gevangen en die jij nu hebt is zeker de laatste. De sloten gaan dicht voor de geplande nieuwbouw op de plek waar de Veemarkthallen hebben gestaan. Daar gaan we weer, weer zo'n stuk nostalgie door de plee gespoeld, weer een stuk dat verdwijnt door de nieuwbouw. Misschien gloort er nog hoop aan de horizon dat er nieuwe stukken water voor terugkomen, maar dat weten we pas als er weer gebouwd gaat worden.
In ieder geval heb ik de laatste gevangen en weer terug mogen zetten in dit slootje. Geen wonder dat hij de Buster zo gretig pakte, hij zal wel honger hebben gehad. Ik ben hierna maar gelijk naar een andere stek gegaan kijken of daar misschien de snoeken uitgezet zijn van de sloten die gedempt gaan worden. Je weet maar nooit, 120 snoeken is een behoorlijk aantal en als ze dan net in die sloot zitten kun je er een hoop vangen op een dag! Op de andere stek duurt het wel even voordat de volgende rakker zich aandient. Dit is ook weer een stek van je vangt ze er wel of je vangt ze er niet. Dus eigenlijk vandaag niet, op één na dan die 54 cm lang was.

Het zal hier toch ook niet de laatste zijn op deze stek? Want nadat het hele stuk was uit geplozen bleef het bij deze rakker! Dan maar weer een andere stek bezoeken, al deze stukken sluiten eigenlijk aan op de afgesloten stukken van de Veemarkt. Op de deze volgende stek wordt ook weer alles goed afgeworpen en eindelijk, op de laatste paar meters daarvan mag er weer en klein rakkertje op de kant van 53 cm schoon aan de haak. Zal dit ook weer de laatste zijn op deze stek, want voor de rest was het niets!

Op naar de laatste stek van deze middag, kijken of er hier ook nog één te halen valt.
Weer vliegt de Buster over het water, misschien wordt het tijd om eens een ander aasje te gaan gebruiken. Misschien ligt het aan de Buster dat er niet veel gevangen wordt, of is alle snoek weggevangen? Op deze stek is het nog niet echt wild. Het is hier tot ook weer op het laatst dat er een snoek op de Buster duikt. Deze is met een lengte van 50 cm de kleinste van de middag.

Ik doe nog een paar worpen op de weg terug, misschien dat er nog een snoekje ergens dicht tegen de kant aan ligt. Nog een worp nu op een stukje met wat meer begroeiing en waar ook een stuk gaas over het water hangt en dat soort worpen moet je precies plaatsen. Niet net  zoals ik doe precies op het gaas, want dan ben je gelijk je dure Buster en dure titanium onderlijn kwijt. Hier is geen kunstaas redder tegen opgewassen. De afstand is te groot omlopen om de Buster op te halen en dan is de enige oplossing om de draad door te snijden. Zo komt er weer een einde aan de middag, we gaan weer naar huis .
Onderweg naar huis maar eens goed nadenken waar we aankomende vrijdag heen gaan en welk aas of welke hengel met aas we gaan gebruiken. Misschien moet de spinhengel maar weer eens mee.
Maar eigenlijk wil ik eens een seizoen vol uitvissen met alleen de Jerkbait hengel met als aas alleen de Buster en eens kijken hoeveel snoek met alleen dat aasje uit het water is te hengelen.
We zullen zien hoe of wat het zal worden. Waar ik ga vissen zal ik nog wel zien. Daar kan ik nog bijna een week over nadenken, er zijn nog genoeg stekken te bezoeken.

Op naar een volgend avontuur!!

Terug in de tijd of komt die tijd weer terug!!!

We gaan maar eens terug in de tijd, toen de varkens nog Knorretje en Knorretje heetten, en onder de modder zaten en nog echt stonken naar varken. Miss Piggy was toen nog niet eens geboren.
Toen de auto's nog niet in de aantallen aanwezig waren zoals nu, en de auto's ook nog echte auto's waren.
We praten hier nu ook nog over polders en dorpen, waar de kromme Rijn door heen stroomde en niet opgeslokt  werd door de nieuwbouw die er nu aanwezig is, ook het vallei kanaal wat toen nog rustig stroomde en zijn weg kon vinden. Jos weet hier alles van, zittend aan de waterkant met zijn bamboe hengeltje vissend op voorntjes en kleine baars bij het Gat van Van Dam (of dit zo is weet ik niet, maar je moet toch wat verzinnen). Ik weet het van mijzelf nog wel, struinend langs de Kromme Rijn waar mijn eerste snoek werd gevangen met een goedkoop blinkertje en een glashengeltje van de Hema. De eerste paling heb ik daar nog zwemmend gevangen, gewoon met de hand. Dit was een wedstrijd wie de eerste zou vangen, de winnaar kreeg een gulden. Daarna ging dat met de oude bamboe hengel van mijn opa die veel hengelpulletjes had en zijn eigen dobbertjes maakte van stekels van een stekelvarken en ander recycle materiaal van dieren. Toen werd er niets weggegooid, snoek ook niet. Die ging echt niet retour het water, maar moest mee ten eerste al om thuis te laten zien en daarna naar oma die hem dan lekker in de pan gooide en ging bakken. Ook baars en grote voorn ging mee de pan in.
Eigenlijk waren we toen niet anders dan de Polen, Duitsers en de Belgen (er zijn ook goede Belgen hoor) van nu, die moeten nog worden opgevoed met de opvoeding die wij jaren geleden al hebben gehad, dit dat ze de vis weer terug moeten zetten. Paling ging ook mee naar huis en werd dan schoongemaakt en in stukjes gesneden en dan lekker in roomboter gebakken. Na de glasvezel hengel van de Hema kwam er een nieuwe tijd; weer een glasvezel hengel, maar dan een dure, één van 125,00 gulden met een Garcia Mitchell 908 molentje die toen ook nog rond de 50,00 gulden was. Dit was veel geld voor die tijd.

De molen heb ik nog, de spinhengel helaas niet meer. Deze was wel van Engelse makelij en goede kwaliteit. Van wie ik de eerst plugjes heb gehad weet ik niet meer.

En enkele spinnertjes van opa.

Dat waren nog eens tijden al hoewel ik nu toch echt meer snoek vang dan toen. Misschien dat ik nu vaker ga dan toen en niet zo gauw naar huis ga als ik een uurtje niets vang, (dat zal het echt wel zijn)

Ik riep toen ook nog niet "'DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN'' als er iets fout ging. Je gooide toen ook geen fietsers van hun fiets af met een stuk kunstaas en als je richtng het water gooide zat je ook niet vast aan een raam van een appartement of aan een paar tuinstoelen (Jos weet hier alles van). Nee, die dingen zag je toen niet zo gauw aan de andere kant van het water! Trouwens, mijn eerst karper heb ik ook nog 40 jaar geleden gevangen, dit bij het Fort Rhijnauwen, en dat aan een vaste hengel. Ik zat toen eigenlijk op paling te vissen.

Toen ik  de karper op de kant moest halen moest ik nog zelf het water in om hem op de kant te krijgen, want voor een schepnet was geen geld. Deeg maakte ik toen van brood custard en suiker en dat ving best goed.

Pieren kwamen uit de mestpluis en maden werden gehaald bij de slager, die had altijd wel een rottend stuk vlees buiten om de hoek van de deur liggen en dat kostte helemaal niet. Je kon ze gratis en voor niets zelf tussen het vlees wegpulken! Zo kan ik nog wel uren doorgaan, maar eigenlijk heeft dat geen zin, die tijd komt echt niet terug, of misschien toch wel nu met deze recessie. Er zijn zat vissers die geen werk meer hebben en nu zelf hun pieren weer moeten steken en zelf deegjes moeten maken of een dobbertje in elkaar gaan frutselen. Ja, je kunt er nog lang over mijmeren, lopend langs het tuinpad van je vader of op de step, op de step naar Purmerend. Al kan ik mij niet herinneren dat ik ooit een step heb gehad. Of toch wel? O ja, een houten met één wieltje voor en twee achter, zo'n gammel ding!
We houden er maar weer over op en gaan misschien gewoon van het weekend weer vissen op snoek met toch wel betere pluggen of Jerkbaits. En als we een snoek vangen gaat die gewoon weer terug het water in.
Laten we die maar sparen, misschien komt er wel een tijd dat we ze alsnog weer moeten vangen en mee nemen naar huis om op te eten.

Op naar een volgend avontuur!!!

Schiet mij maar lek!!

Vandaag eigenlijk een werkdag zoals al die andere, maar door bepaalde omstandigheden moest ik naar huis. Dus werd er een half dagje vrij geregeld en nadat alles weer was opgelost kon ik mooi gaan vissen.
Zo stond ik rond 14.00 uur met beide benen in de polder. Eerst even naar een hotspot gereden, maar de hotspot was de hotspot niet, dus moest er een andere stek geregeld worden. Zo kwam ik uiteindelijk weer op een nieuwe stek terecht. Nieuwe stekken zijn altijd mooi, je weet nooit wat je te wachten staat, het kan helemaal niets zijn, maar het kan ook wat opleveren. Het laatste is hier het geval, het levert weer eens wat op. Na een worp of zes klapt er vlak voor de kant een wildebras van een rakker op mijn Buster. Met een enkele haak nam deze rakker een flinke run en ik moest alle zeilen bijzetten om de wildebras op de kant te krijgen. Na een kort maar heftig gevecht kwam de rakker op de kant.

73 cm schoon in de pan.
Enkele meters verder en tien worpen later had ik een losser van rond de 65 cm. Daarna was het weer gebeurd op deze stek en werd er weer een andere stek bezocht. Hier moesten behoorlijk wat stukken goed uitgevist worden om een teken van leven te vinden, en het enige teken van leven was in de vorm van wegschietende voorns. De mooiste hoekjes, duikers en bruggetjes worden zo afgeworpen maar geen snoek te bekennen.

Deze stekken ruiken gewoon naar snoek en zeker te weten dat ze er moeten zitten.
Tientallen van deze hoekjes worden door mij bezocht, maar zonder resultaat.

Op een gegeven moment loop je hier hoofdschuddend rond, hoe is het mogelijk, elke worp levert niets op, schiet mij maar lek!! Het plan wordt gewijzigd, ik ga van de polder naar de rand van een dichtbij gelegen dorp, een stek waar ik vrijdag nog een snoek heb gelost. Deze rakker moet toch een keer in de pan komen, deze snoek heb ik al vaker gelost en nog nooit op de kant gehad.
Drie worpen en dan duikt deze schurk in volle vaart over de Buster heen. Nog maar een worp, maar het beestje laat zich niet meer zien! Dan naar de overkant van de weg, verschillende worpen worden in het verlengde van de sloot gedaan, maar weer geen snoek. Dan wil ik nog een mooie verre worp doen, en dan ineens: "GODVER#$@#%^&*++@ Klootzak dit Klootzak dat!!!" Ik schrik me de pet van de kop, het weinige haar dat ik nog heb staat recht overeind en de haren die nog een klein beetje vast zaten schieten als een raket de lucht in. Een soort Lance Armstrong figuur gaat slingerend de weg over, volgens mij vol doping als je zo rond slingert (of zou het zijn dat ik hem bijna een Buster in zijn neus vleugels stuurde?). Ik roep hem nog even keihard na of hij in het vervolg even kan bellen. Hierop krijg ik nog van allerlei verwensingen naar mijn hoofd geslingerd. Ik snap ook eigenlijk niet dat ze een fietspad vlak langs een mooie sloot aan kunnen leggen. Schiet mij maar lek!! Nadat ik van de schrik ben bekomen ga ik hier maar weg voordat de volgende fietser misschien echt gehaakt wordt. Nieuwe stek is altijd nieuwe kansen, en zo gebeurde het ook. Na een vijftal worpen schuift er weer een mooie dikke rakker over de Buster, ik schat het beestje toch gauw goed in de 80 cm. Na nog een paar worpen laat de dikkerd zich niet meer zien. Een stukje verder had ik weer een volger die de Buster vlak voor de kant toch niet zag zitten en rustig weg zwom. Geen enkele worp die bij deze rakker ook nog maar enige interesse kon opwekken. Hierna maar weer retour naar huis, het eten moet weer op tafel. Lekkere rode bietjes met aardappels en een speklapje!

Op naar een volgend avontuur!!

Een keer het bos in!!!

De zelfde boom één week later.

 

Duveltje uit een doosje !!!

Alles is weer een beetje op orde, donderdagmiddag dacht ik nog dit gaat niet goed komen.
Ik dacht na een korte werkdag de auto maar eens te starten en te kijken of alles nog goed zou lopen.
Maar het was een drama; bij het omdraaien van de sleutel was de auto niet in beweging te krijgen.
En dan moet je de volgende dag vrij hebben en willen gaan vissen, dan lijkt alles weer in duigen te vallen.
Na nog verschillende pogingen te hebben gedaan om de auto toch te starten besluit ik de jongens maar even te roepen, die kunnen de auto misschien even een stukje duwen. Laat ze maar eens werken die jeugd van tegenwoordig, maar ook deze wanhoopspoging leverde niet het gewenste resultaat op. Dan de Bougies er maar eens uit draaien en nakijken. De eerste zag er niet al te best uit en ook de volgende drie niet, dus deze heb ik even een kleine schoonmaakbeurt gegeven en ze daarna weer teruggeplaatst. Dan maar weer eens proberen te starten en met pijn en moeite lukte dit, dus dit was het euvel!! Dan vlug nog even naar de Mazda dealer voor een setje bougies en kijken of dit het goede resultaat geeft. De nieuwe zijn gehaald, dus kunnen we de oude vervangen voor de nieuwe, en starten maar weer, en starten is gelijk lopen; hé,hé. Gelukkig, zo kan ik vrijdag alsnog gaan vissen. Nu was ik sowieso vrijdag wel gegaan, maar dan had ik op de snorfiets moeten gaan, maar de auto is altijd makkelijker.
En zo na een goede en welverdiende nachtrust is de vrijdag aangebroken en kan ik op pad richting de buitenwijken van Utrecht. Hier wil ik een paar stekken eens goed uitwerpen.
Ik heb nog geen twintigtal worpen gedaan of ik zie een schim mijn kant opkomen, een schim met een bruin leren jasje aan en een groen petje. Dit komt mij bekend voor deze schim, het zal toch niet waar zijn hé, zo vroeg op de ochtend. ik heb het oorsmeer nog maar net uit mijn oren gewassen!! Ik had het er beter nog even in kunnen laten zitten: het is ANDY  die er aan komt lopen. Wat nu, ik heb geen oordopjes bij me, heb het oorsmeer uit de oren gewassen hoe stop ik nu het geluid dat ANDY  heet??
Nou, laten we er het beste maar van hopen, maar hoe als een Duvel uit een doosje staat hij hier op deze stek? Als de Geest uit de fles komt hij ineens te voorschijn, of heeft hij me staan opwachten bij het wegrijden naar deze stek toe? Het is gedaan met de rust. Gisteren zat ik nog te denken: dit had een leuk dagje geweest om met Jos (maar ja, Jos is op vakantie) te gaan vissen en nu zit ik met Andy opgescheept. Maar ja, alleen is ook maar alleen en laten we het beste er maar van hopen. De stukken die ik had afgeworpen had Andy ook gehad, maar ik ging toch nog even terug om te kijken of er alsnog een snoekje was te vinden, maar na verschillende worpen was er toch geen teken van leven te vinden. Dan maar weer richting auto en Andy gaat mee. Die heeft wel de auto ergens anders staan, dus moet weer een stuk terug. Hij besluit de gehele dag mee te gaan. Terwijl dat hij zijn auto haalt kan ik mooi een sneetje brood eten. Dat kun je het beste maar doen als hij er niet bij is, want hij kletst zoveel dat je anders je brood nooit op krijgt!
Nadat ik twee lekker boterhammen met bacon en ei met smaak en in alle rust naar binnen heb gewerkt komt Andy aanrijden en kunnen we naar een nieuwe stek. Op deze nieuwe stek was Andy nog niet geweest, dit is in een dorp waar Jos een paar goede kennissen heeft wonen, zo weet hij ook een beetje waar ik deze vrijdag ben geweest. Hier worden verschillende stukjes afgestruind maar er is geen snoek te vinden , alleen  Andy heeft geluk, want hij krijgt nog een mooie broeksnoek aan de haak .

Andy ziet bij het foto maken de bui al hangen, dat dit weer in het blog wordt opgenomen, en hij heeft nog gelijk ook!! Na deze tweede visloze stek maar weer naar de volgende. Op deze volgende stek waar ik al verschillende keren ben langs gereden maar nooit een worp heb gedaan besluit ik toch maar eens kijken of er wat zit, groot kan het haast niet zijn wat er huist, maar je weet het maar nooit.
Vandaag zou ik al blij zijn met een kleine snoek. Het weer is te mooi, en die kleintes mogen er ook zijn, altijd grappig de kleine rakkers! Na verschillende worpen krijg ik eindelijk een glimp van snoek, snel schiet er een schim langs de Buster. Het is niet groot, maar de eerste vis is gezien. Dan een stukje verder krijg ik de eerste losser en deze lost tot drie keer toe. Hierna laat deze het afweten. Weer een stukje verder eindelijk de verlosser: een snoekje van nog geen 45 cm kan op de kant, wat ik al eerder zei: ik zou deze dag al blij zijn met een kleine rakkerd!

Dan gaan we weer verder. Na een goede 45 minuten mag Andy ook de eerste op de kant halen.
Ook deze van hetzelfde formaat als hierboven.

Dan gaan we maar weer eens richting een nieuwe stek. Ik los nog twee keer een snoek, dit heb ik altijd in deze maanden; veel lossers. Zo zie je dat ze nog niet echt heel actief zijn (let er wel op: dit is mijn ervaring) de goede tijd moet nog beginnen als storm en regen het weerbeeld gaan beheersen.
Met het echt ruige weer komen ze los, nu is het allemaal nog wat te laf, het wordt tijd voor een beetje weer met pit! Echt mannenweer, weer voor stoere visser! Op de nieuwe stek weet Andy net voor mijn neus een leuke snoek weg te kapen. Waar ik sta staat Andy namelijk ook, ik krijg af en toe de kans niet om te werpen. Andy denkt natuurlijk: als ik maar dicht bij hem blijf en een beetje dezelfde plekken afvis, dan moet het mij wel lukken om een snoek te vangen. En zo gebeurt het ook en zo mag hij een mooie rakkerd van 73 cm op de kant halen.

Hierna (ik kan het niet laten) bezoeken we nog twee stekken, maar hier is geen graat meer te vangen en dan is het ook al weer hoog tijd om naar huis te gaan en een hapje eten te koken.
Andy die aan het begin van de dag nog zei dat zijn aasje te groot was, heb ik verder niet meer horen klagen, maar dat was pas na de vangst van de laatste snoek!!
Zo komt er weer een einde aan een lange dag vissen!
Eigenlijk een dagje zonder gekke dingen, op de Geest uit de fles of het Duveltje uit het doosje na dan!
Jos belt na het eten nog even, hij blijkt achteraf al een dag of twee terug te zijn van een paar dagen vakantie, dus hadden we samen mooi een dagje rondom Noordwijk kunnen vissen, iets wat al een tijdje in de pen zit.

Zo gaan we weer op naar een nieuw avontuur!

Het kan weer een keer!

Nou eindelijk weer eens een middagje struinen, het was wel weer nodig.
De laatste tijd was het één en al pech; de laatste keer dat ik ben geweest was nog met Mike The Pike.
En toen kreeg ik materiaalpech aan de reel. Deze ging ik vorige week vrijdag wegbrengen, en de bedoeling was om er nog een visdagje aan te plakken.
Op weg naar de hengelsportleverancier deed de auto wat moeilijk en dat zat me niet erg lekker, maar ik besloot gewoon door te rijden, je hebt immers niet voor niets een vrijaf dagje en dan is het kost wat het kost snoeken. Nadat de reel was afgeleverd ging ik weer vol goede moed verder, maar na een klein kilometertje rijden stond de meter in het rood en mooie rookpluimen kropen tussen de kieren van de motorkap naar buiten. Dit zag er niet al te best uit. Maar ja, waar parkeer ik de auto? De snelweg was geen optie, dan toch maar rustig doorrijden naar een visplek en daar wat werpen en de auto af laten koelen en daarna maar eens poolshoogte nemen om te kijken wat het probleem is.
Maar tijdens deze vissessie zat dat me allemaal niet lekker, dus na een uurtje deed ik de motorkap maar eens open en weg visdag; de radiatorslang was gescheurd, en het waterpeil was minimaal.
Gelukkig was er om de hoek een tankstation en ik kon daar wat koelvloeistof halen. De boel werd bijgevuld en ik ging maar richting huis. Nu maar afwachten wat de verdere schade kan zijn, toen nog even nieuwe slangen besteld, en deze heb ik er afgelopen vrijdag opgezet.
Toch reed de auto niet best, alles ging een beetje met horten en stoten. Ik denk doordat het water een beetje richting de ontsteking is gespoten. Maar vandaag moest ik er echt op uit en vanmiddag ging ik daarom maar richting de polder. Bij het wegrijden ging dat weer een beetje met horten en stoten, maar dat was na een paar honderd meter weer weg, en de rit verliep verder zonder problemen.
Eindelijk werd de polder bereikt en ik kon gaan vissen. Wat was dat weer lekker zo aan de waterkant.
Een eerste snoek werd gemist na ongeveer 30 minuten vissen. Daarna duurde het zeker weer een 30 minuten voor de volgende aanbeet en die werd verzilverd: 65 cm, eindelijk weer snoek in de pan.

Op naar nummer twee, hier ging zeker weer een 30 minuten overheen en deze werd ook weer gelost .

De volgende zeker weer 30 minuten verder, deze werd dan eindelijk verzilverd:  67 cm.
Deze werd gevangen op een stuk waar ik een paar weken geleden nog een dikkerd heb gelost en in het begin dacht ik dat het dezelfde was als een paar weken geleden, maar deze rakkerd mocht er ook wezen. Op naar de volgende; dit duurde wat langer, zeker een uur, maar ook deze werd verzilverd en kon ook in de pan: 57 cm.

Hierna weer een losser, en toen was het wel weer mooi geweest en werd er weer naar de auto terug gelopen. Dit was toch zeker weer een stevige wandeling van 35 minuten.
Onderweg naar huis kwam ik toch nog weer een stukje water tegen waar ik een paar worpen deed.
En op het laatst wist ik nog een snoekje van 54 cm uit het water te pulken.

Na dit snoekje deed ik nog een paar worpen, maar de tijd tikte verder en dat ging snel, ik moest weer naar huis, want er moest weer eten op tafel komen.
Ik ging maar eens een lekkere pan met Chili Concarne maken, een lekkere stevige maaltijd na zo'n middag vissen! Aankomende vrijdag heb ik weer vrij en dan ga ik misschien weer richting de polder.

Op naar een volgend avontuur!

Stinkende Bunzing!!

Wat zal het worden, een dagje het water op met de Bellyboat, of zal ik eens kijken of Mike The Pike
weer eens een keer zin heeft om mee te gaan struinen in de polder? Er werd gekozen om Mike maar eens te sms'en, en te kijken of hij zin had de polder weer eens onveilig te maken. Maar Mike is en blijft een treuzelaar; altijd dubben en overwegen of hij wel mee gaat. Zonde. Zaterdagmiddag heb ik hem maar eens een sms gestuurd of hij zijn hengels nog had, of dat hij ze al verkocht had en of hij nog wel eens vist. Na nog geen vijf minuten kreeg ik bericht terug. Hij had de hengels nog en de laatste keer dat hij de hengel uit had gegooid was met mij en dit dateert terug naar de laatste zaterdag of zondag van mei van dit jaar.
Daarna volgden verschillende sms'jes, maar daar kwam geen echte afspraak uit voort. Uiteindelijk besloot hij om zondag rond een uur of twaalf te gaan vissen. Goede vissers beginnen uit te sterven; een echte visser hoef je maar één keer te bellen of een sms-je te sturen en ze gaan mee. Wat bezielt zo'n jongen nou? Hij koopt twee jaar geleden compleet nieuw spul en het heeft nog nooit de waterkant gezien, alles zit nog in het plastic. Dit is zonde van je geld! Zondag haal ik hem op en wat neemt hij mee? Zijn oude hengelspulletjes!!! Ik moet wel zeggen dat hij er vreselijk veel zin in had. Zijn eerste reactie was: "We gaan toch niet te ver lopen hé?" Kijk, dat zijn nu de vissers van tegenwoordig; hele stukken lopen hebben ze er voor over en dan willen ze nog snoek vangen ook. We gingen dus maar eens op stap en de polder werd uitgezocht! Mike alweer met een goede reactie: "Dat is toch een heel eind lopen." Hij had wel een reden, want hij had 's ochtends nog gesport en dan ben je moe! Was het niet zo dat wij kerels vroeger avond na avond in de kroeg of disco zaten, van 's ochtends vroeg tot 's ochtend vroeg of was het van vroeg in de avond tot 's ochtends vroeg? Maakt niet uit; wij waren die kerels die daarna weer vroeg op het voetbalveld stonden, met de kater in de kop en daarna nog een paar uur gingen vissen zonder problemen. Dat waren nog eens tijden. We waren nog geen 15 minuten bezig en Mike wilde al zijn snoekje vangen. Ik zeg nog: "Mike een snoek binnen een paar minuten levert je voor de rest van de middag niets meer op." Kort hierna vang ik de eerste van de middag; 69 cm in de pan, mooi van tekening en vlot weer het water in ermee.

Dit zijn altijd leuke vangsten op een zondagmiddag!
Mike die alles uit de kast moet halen om er een snoekje uit te halen zit al weer te mopperen; het gaat hem nooit snel genoeg. Het weer is er vandaag eigenlijk wel goed voor; lekker veel wind en ook nog vanaf de goede kant, wat wil je nog meer. We struinen zo een mooie lange wetering af en kijken of we nog wat extra kunnen vangen. Onder dit struinen hoor ik Mike roepen: "Er ligt hier een beestje langs de weg." Mike die vrijwel niets van beestjes weet wijst mij de plek waar het beestje ligt.
Het schijnt om een dode bunzing te gaan!

Altijd weer zonde om zulke mooie roofdieren dood te vinden.

Dat heb je met dat hard rijdende verkeer hier dwars door de natuur, het enige wat ze zien is de kilometerteller!
Na ruim twee uur snoeken en nog een losser voor mij is Mike eindelijk aan de beurt en pakt nog een leuke snoek en is tevreden, hij begon eigenlijk alweer een beetje de moed te verliezen.

Ook deze is 69 cm en zit mooi in zijn vel.
Een stuk terug vang ik nog een mooie snoek van 64 cm.

Naderhand op een mooie stek, en na flink veel worpen pak ik nog een mooie dikke rakkerd, maar die moet net als ik de kieuwgreep doe van de haak glijden, dus ik laat hier toch en kleine kreet gaan van "Duizend Bommen en Granaten"'. Ik plaats nog de opmerking vuile stinkende bunzing ik kom je nog wel een keer halen en dit doet Mike bijna in zijn broek plassen van het lachen.
Een paar worpen doen we nog en ik wil nog enkele worpen doen op een stuk waar ik eerder nog een snoek heb gelost, maar dan begeeft tot overmaat van ramp de reel het en dit terwijl deze net een paar maanden oud is. Waarom nu alweer materiaal pech? Dus is het uit met de pret en kunnen we naar huis.

Op naar een volgend avontuur!!