Eerst maar weer eens bedenken waar, er zijn stekken in de polder waar eigenlijk pas in september op snoek mag worden gevist, maar je kunt de wet natuurlijk makkelijk omzeilen door als er gecontroleerd wordt te zeggen dat je op baars vis in plaats van op snoek. Maar dat is natuurlijk moeilijk te bewijzen als je met de Buster I en een Jerkbait hengel staat te harken. Je moet toch wat, dus er werd gekozen voor het harken in de polder met de jerkbait hengel. Dus dat plan stond vast, de zondagochten werd gebruikt om de kunstaas boxjes te vullen en ook nog een hengeltje klaar te maken voor Jos. Nadat dit was gebeurd nog even een sigaretje paffen op de stoep en zo liep het al weer tegen 11.20 uur en konden Jos en Annemieke worden afgehaald van het station. Zo konden thuis de vrouwen even bijkleppen en Jos en ik samen een hengeltje uitwerpen in de polder. Na een bakkie koffie met een stuk chocoladetaart uit eigen oven gingen we maar richting de polder en kon de generale repetitie beginnen voor ons uitje naar Ierland. Ik weet dat het pas in september is, maar de kans dat Jos voor die tijd nog een keer langs de waterkant kan struinen is klein, dus deze kans moeten we niet laten lopen, al zal er hopelijk nog wel een dagje te prikken zijn voor die tijd. Na een vlot ritje stonden we dan met vier benen weer in de polder. Bij het uitstappen zagen we alweer een mede sportvisser die ook illegaal op deze stek aan het snoeken was. De eerst vraag die ik Jos stelde was: "Wat doet hij op onze stek en dan nog illegaal ook. Zou hij nou net even de snoeken voor onze neus weg gaan vangen?" Vlug werden de hengels werpklaar gemaakt, kunstaas werd er aan gebonden en zo konden we aan onze struintocht beginnen.
De eerste worpen werden vlot ingezet, maar bij het binnen halen konden eigenlijk alleen grote plukken met waterplanten worden binnengehaald. Terwijl er hier vorig jaar weinig begroeiing op de bodem was, was het nu één grote warboel van waterplanten geworden, elke worp was het raak.
Vorig jaar had ik hier totaal of bijna geen last van, maar nu was het droevig. Misschien omdat ik toen later in het seizoen pas begon en dat toen bij het opschonen van de kanten de meeste waterplanten weg waren gehaald? Maar nu was het in ieder geval niet fijn vissen, dus vertrokken we maar naar een vlakbij gelegen dorp.
Daar waren vorig seizoen ook leuke snoekjes aan de haak te slaan. Eerst moest ik nog even een verkeerde afslag nemen, maar dat had ik al gauw in de smiezen, dus dat werd via een kleine omweg weer goed gemaakt. En zo konden we weer van start. Na een worp op 6 was het raak voor mij, Jos stond er van te kijken dat het zo vlot al gebeurde. Een klein rakkertje van een centimeter of 40 kon worden binnengehaald. Ik dacht ik doe hem maar niet op de foto, ik wacht op wat groters, er zullen er nog wel een paar volgen! Nou dat hebben we geweten. Eerst begon het nog eens flink te regen (geen regenjas bij ons natuurlijk), dus gingen we maar weer retour auto. Daarna maar weer de auto uit toen het weer droog was en we gingen verder. Maar waar afgelopen seizoen de snoeken nog opgestapeld lagen, was er nu geen een meer te vinden. Er was trouwen geen enkel teken van leven in het water te vinden, zelfs niet het kleinste visje. En dan moet je gaan zoeken, want snoeken is tenslotte zoeken! Waar konden de rakkertjes gebleven zijn? Er lag een naastgelegen vijver die vorig jaar totaal visloos leek, hier werden de nodig worpen in gedaan. Dikke plakkaten met waterplanten schenen door in het wateroppervlak, maar deze lagen gelukkig op een goede diepte, dus hadden we er niet al te veel last van. Maar worp na worp bleef zonder aanbeet, dus toch een snoekloze stek. Naast die parkvijver ligt er nog een nietszeggend slootje waar vorig seizoen ook niets te vinden was wat op graat leek. Toch besloot ik er maar een paar worpjes te doen. Jos stond nog steeds in de vijver te harken en ook hij was nog visloos. Toen nog even een stukje verder een paar worpen en de Buster suisde over het water. Een paar korte tikken en toen was het ineens weer eens Bammes en hangen die snoek. Vreselijk wild spartelend probeerde hij door het water te ontkomen, maar waar moest hij heen in zo'n smal slootje> En als je dan ook nog eens aan een Buster hangt is er eigenlijk geen ontkomen meer aan. Vlug werd Jos er bij geroepen. Eigenlijk stonden we allebei een beetje verwonderd te kijken dat hier nog een snoek op de loer lag. Vlug werd de snoek door middel van de kieuwgreep uit het water gehaald. De rakker moest natuurlijk nog even een paar flinke klappen geven en daardoor ben ik weer een paar flinke schaafwonden rijker, maar that's all in the game.
Zo ben ik uit eindelijk toch nog weer een mooie rakker rijker en 85 cm kan weer in het boekje worden bijgeschreven.
Hierna gingen we nog even retour naar de parkvijver daar had Jos vanaf een brug nog een aanbeet die het aas twee keer flink aan tikte, maar daarna bleef het stil voor ons. Moeten we dit als generale repetitie voor Ierland zien? Als dit zo is, zijn we er niet geweldig vanaf gekomen. Als voorbode van deze dag hadden de Koi karpers mij eigenlijk al genoeg gezegd: weinig trek!! Maar we doen dit toch nog maar een keer over, dat moet kunnen voor september.
Op naar een volgend avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten