DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN !!!!

Eindelijk weer een dagje vrij, het werd ook tijd ook. Na twee dagen werken heb je het wel weer gehad en moet je natuurlijk een beetje energie opdoen.
En hoe kan dat beter dan een dagje snoeken vanuit de bellyboat. Zondag had ik hem al even opgepompt, maar er moest natuurlijk weer ergens een minuscuul gaatje zitten, Dit heb ik eerst even geplakt en ging er van uit dat het wel goed zat.
Gisteren deed ik de bladder (binnenband ) weer op zijn plaats, maar deze liep weer vlotjes leeg.
Vlug dat ding er maar weer uit en het lek opsporen. Dit keer was het weer een ander gaatje en natuurlijk precies op een naad.
Vlug de lijm opgezocht, maar die had ik weer zo goed verstopt dat ik de tube niet meer kon vinden. DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN!
Toen maar vlug nog even naar de hengelsportzaak en dit was krap tijd. Het is gauw 20 minuten rijden op dit tijdstip en dan spitsuur in Utrecht,  maar het kon net.
Eindelijk, na een stressvol ritje kwam ik nog net op tijd aan, maar kreeg daar de mededeling dat de lijm op was. DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN!!
Onder het ritje heen hoorde ik ook nog een grammel onder de auto, dus even controleren.
Het eindstuk van de uitlaat zat los op de uitlaatklem, daar moest Roderick thuis maar naar kijken.
Ik zag mijn visuitje alweer in het water vallen. Thuis aangekomen liet ik Roderick de boel maar vastdraaien, maar die kwam met de mededeling dat de klem was afgebrokken, OOK DAT NOG DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN. Ik schoot toen lichtelijk op tilt, maar Til kwam thuis en vond gelukkig wel de lijm. Dus de bladder van de bellyBoat kon worden geplakt. Maar zonder uitlaatklem nog geen visuitje. Dus er moest nog een uitlaatklem geregeld worden. Gelukkig wist ik nog een bedrijfje dat na 19.00 nog open is, dus probeerde ik daar de klem maar te scoren en dat lukte. Roderick zette hem er op en toen maar hopen dat alles verder op rolletjes zou gaan.
Eindelijk was het dan zover; er kon gevist worden, de bladder was geplakt, de lijm was droog, dus vlug de boel op zijn plaats en hopen dat het goed zou gaan, want tijd om te testen had ik niet. Ik zou op het water wel gauw genoeg zien of ik ging zinken!
Na een snel ritje stond ik aan de waterkant. Niets vergeten, alles had ik bij me; brood en cola, wat wil je nog meer. Snel werd de bellyboat opgepompt. De boel ging te water en varen maar.
Dit ging allemaal voorspoedig, ik stuurde de bellyboat behendig onder een bruggetje door naar een nieuw stuk water. Dit stukje had ik vorig seizoen al even uitgetest en ik wist toen ook een snoek op dit stuk te vangen.
De vooruitzichten waren goed, het water had een mooi kabbeltje, thuis had ik even gekeken of de Koi karpers goed op het voer zaten en die hadden goed honger. Dat is voor mij een teken dat de snoek ook wil bijten. Vraag me niet hoe het precies in elkaar zit, maar het werkt meestal. Hoge of lage drukgebieden, ik weet het niet maar waar is het wel. De eerste twintig minuten was het nog niets, en ik kwam er achter dat ik natuurlijk toch weer wat was vergeten "SIGARETTEN", die lagen nog in de auto. Shit!
Dan maar een paar uur zonder.
Terug gaan en flippers weer uit doen was geen optie, dat is verloren vistijd en daar komt niets van in.
Ik flipperde mijn weg verder door het water. Ik had voor het eerst tijdens de Bellyboattocht de Buster aan de speld, eens kijken hoe het zou gaan. Ik naderde een hoek en deed daar een paar worpen en bammes... de eerste snoek. Vlak voor de bellyboat loste hij maar het plezier was er niet minder om.
Ik deed nog maar eens een worp op die plek en gelijk weer bammes. Ook deze kwam tot kort voor de bellyboot en loste ook weer. "DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN", moest mij dit weer overkomen. Nog maar een worp en weer klapte er iets op. "DIT IS DE HEL VAN HET NOORDEN DIE TOESLAAT"' Deze halve Fries slaat toe, maar het bleef verder bij een flinke bonk. Ik veranderde van plan; deze halve Fries laat zich niet foppen door een paar flinke snoeken. Dan moeten ze wel heel flink zijn willen ze dit voor elkaar krijgen.  De Bulldawg werd aan de speld gehangen en de Buster ging tijdelijk in de box. Toen maar weer een paar worpen in die hoek en weer was het bammes. Nu bleef er eindelijk één hangen. De Bulldawg is net iets trager met binnenvissen en daar zit nu net de kneep.
Een mooi snoekje van 62 cm kon in de pan.

Dit is niet de 62 cm snoek, maar de vangst er na.


Op naar de volgende. Ik deed weer een paar worpen en weer bammes en 74 cm mocht in de pan.

En ik ging door; wat ik al zei, ik mag dan een halve Fries zijn, maar ik vis voor een hele. En nog geen twee worpen verder mocht er weer een snoek van 72 cm in de pan, terwijl ik bij lange na nog niet was uitgevist.
Ik zat denk ik midden in een nest met snoeken, ook al hebben ze geen nest, want kort daarop was het weer bammes en 82 cm ging in de pan. Wat een dag! Even later volgde er nog weer een flinke losser, dat waren er al drie, maar ik was half in mijn nopjes. Het enige dat ik mis was een sigaret! Je moet op zulke momenten een beetje stoom kunnen afblazen toch! Weer gingen er enkele worpen het water in en met de Bulldawg  aan de speld ving ik een 82 cm metende snoek.
Even later was het weer knal boembammes..... weer een snoek, nu 86 cm. Wat een dag, dit alles gebeurde nog in geen uur tijd vanaf de afvaart.

Ik vis er nog een klein stukje door, maar ging toch maar retour naar een andere plas. De wind begon stevig aan te trekken en de bewolking werd dikker en dikker. Ik beslooteen stukje op te zoeken dat meer uit de wind lag en dichter bij de auto.
Op dit stuk kom ik nog wel een keer terug, zeker en vast en vast en zeker. Ik had intussen kramp in mijn bovenbeen dit zijn weer de begin-van-het-seizoen-krampjes en daar moet je rustig mee omgaan.
Na een stroef flippertochtje kwam ik eindelijk in iets rustiger vaarwater en ik kon weer werpen. Bijna 45 minuten later kwam er weer een snoek. Hij was redelijk van formaat, ik denk tegen de 65 cm, maar hij loste helaas.
Weer een 30 minuten verder kreeg ik weer een bonk op de hengel, dit was ongeveer 70m die vlak bij de bellyboat loste. "DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN", Ach wat maakte ik me ook druk, het was toch een mooi dagje. Af en toe kwamen er een tiental zwanen aanvliegen, het leek wel Schiphol. Zonde dat ik op die momenten te druk was met de lossers, dit had mooie plaatjes op kunnen leveren.
Naderhand zag ik nog een meerkoetkuiken zielig en alleen tussen een paar plukjes gras in het water. Ik liet het maar met rust, misschien dat mamakoet in de buurt zat en dan zou ik de rust verstoren en anders doet de natuur zijn werk maar, meer kun je er zelf niet aan doen.
Het was mooi geweest, de wind werd heftiger en de regen zette ook een beetje door. Het was tijd om naar huis te gaan. Ook mijn topoog had het begeven en die kon ik op weg naar huis nog even laten vervangen. Maar al met al hebben we deze dag ook weer geluk gehad de bladder bleef heel, en nu maar weer kijken hoe lang deze het vol houd.
Gebeurd het weer dat er lekjes ontstaan dan maar hard gaan denken over de aanschaf van een nieuwe Bellyboat.

Op naar een volgende avontuur!!!!

Het begin van seizoen 2012 is begonnen !!!

En het is zover, we gaan er weer tegenaan, het nieuwe seizoen is dus vandaag begonnen.
De bedoeling was dat Mike The Pike mee zou gaan, maar hij liet het afweten, ik denk vanwege de drank nog in de kop. Maar deze dag schuift hij door naar de maandag, dus dat komt wel weer goed. Nu maar eens beginnen met vandaag.
Nu had Andy ook zin en Roderick en ook Andy's vriendin Stef wilde mee, maar achteraf moest die vrijwilligerswerk doen, dus ze haakte af. Ook geen probleem, alles kan en mag.
Dus begon de dag met Andy, Roderick en ik. We gingen maar eens de polders in op deze mooie zonnige dag.
Andy had de Magnum Toad met anti-wierhaak, Roderick een kleine 4 play en ik natuurlijk de Broomstick.
De aasjes plonsden als vertrouwd het water in. Kris kras gingen de worpen.
The Broomstick was toch niet The Broomstick die ik in gedachten had, maar als je Busters gewend bent dan valt de rest altijd een beetje tegen, dus ik viste stug door. Roderick mocht de eerste snoek van de dag en van het seizoen op de kant werken: 62 cm.

Onder luid protest wilde hij hem dan ook nog vasthouden en er mee op de foto (zo moeilijk is dat toch niet.) Maar we gaan verder dat Roderick deze snoek heeft gevangen op stukjes die ik al had uitgevist. Dat zegt helemaal niets en dan ook niets. Ik laat mij hierdoor niet overdonderen, één snoek is nog niet iets wat een wereld van verschil maakt. Andy heeft na een half uur de eerste misser die dan ook nog eens tal van keren mis wordt geslagen. Ik had hem al verteld dat hij een stinger moet gebruiken bij dit soort aas want er zit een lang stuk rubber achter de haak die de toad juist zo interresant maakt en het venijn zit hem nu net in de staart en daar zit geen haak of dreg.
Na 45 minuten haal ik de bezem door de Broomstick, de kwastbezem gaat er af en de stick blijft over. Kijken wat het nu gaat worden. Hij doet nu iets beter zijn best, maar nog ben ik er niet van onder de indruk.
Maar 10 minuten later is het raak: The Broomstick doet zijn werk en een snoekje van ruim 45 cm komt op de kant. Het is gelijk feest, de vlaggetjes worden door de aan het water wonende mensen uitgehangen.

Ik vind het altijd fijn als mensen zo meeleven en er gewoon een feest van maken, en het is dubbel feest, want de eerste van het seizoen 2012 is binnen.
We gaan nog even door op deze stek, maar dan is het mooi geweest. We gaan nog even bij de plaatselijke hengelsportwinkel langs, maar dit is en ritje voor niets; bijna lege schappen doen mij mopperend de zaak verlaten. Het hoort nu gewoon vol te hangen met Busters of ander soort kunstaas waar ik zin in heb. Dan maar  de auto bij de vlakbij gelegen groenteboer parkeren en vanuit daar verder vissen. Na 15 minuten gaat de Broomstick er af en je raad het nooit, De Buster gaat er op.
Op dat moment heeft Andy zijn tweede losser, en drie worpen later heb ik mijn tweede snoek:  goed 60 cm.
Roderick hoor je helemaal niet meer, die is het al bijna weer beu.

Koud is deze snoek retour en de volgende duikt er op, maar lost. Ik schat het rakkertje op 25 cm.
Eén worp later volgt losser nummer 2, deze is rond de 50 cm.
We doen nog een paar stappen vooruit en weer een losser, deze is zeker 70 cm.
Andy lost er ook nog weer een, dit is eindelijk actie. Bustertje doet zijn werk goed, maar vist toch ook een stuk gemakkelijker als The Broomstick.
Ik ga lekker verder met nog weer een losser. Zo ook Andy die er flink de smoor in heeft dat hij ze er niet uit krijgt. Ik ken dit soort dagen, maar ik ben tevreden met deze twee snoeken en het goede aantal lossers, het is fijn met dit soort actie bij het water.

Twee paar ganzen met pullen komen nog even voorbij gepeddeld!
Hierna volgen nog twee lossers en een snoek die helmaal geen zin heeft om achter het aas aan te gaan.
Zo blijven we deze dag steken op: Age met twee snoeken en 7 lossers, Roderick met 1 snoek en 0 lossers en Andy mer 5 lossers en 0 snoeken eruit.
Ik ben zeer tevereden met deze eerste keer snoeken, het had slechter kunnen zijn.

Op naar een volgend avontuur!!!

Hé hé !!!

En "JA HOOR" het is eindelijk weer zover, we kunnen weer"HÉ HÉ" eindelijk, eindelijk. Het roofvis seiszoen is weer open.
We gaan er weer voor, morgen moet het weer gebeuren, lekker een middagje op snoek.
En dan gaan we lekker dit aasje uitproberen, we geven hem de kans, de"The Broomstick" mag te water.

Het wordt tijd, de lak is net opgedroogd en we gaan hem eens lekker testen, de Buster mag nog even rusten.
Ik geef de Broomstick een uur of anderhalf de kans om zijn kunnen te tonen en om te kijken of er achteraf nog aanpassingen gedaan moeten worden.
Het weer ziet er goed uit, dus de snoeken liggen te wachten en zeker op deze Broomstick.
Ja, de stilte aan de waterkant wordt nu luidruchtig onderbroken door dit aasje.
Lekker die mensen even treiteren die aan de waterkant van het zonnetje proberen te genieten.
Hoogstwaarschijnlijk dat Mike de Pike ook weer meegaat, dit soort dagen moet je niet alleen doen.
Even bijkletsen en de ins en outs van het vorige seizoen nog eens de revue laen passeren.
En kijken of we dit soort rakkers er weer uit kunnen halen.

Zoiets mag ook, maar we zien wel wat het gaat worden. We hebben er in ieder geval wel weer zin in.
De komende dagen is het alleen maar perfect weer: zonnetje, beetje wolken en een beetje wind uit de goede heok.
Ik weet dat ze er zin in hebben en dat scheelt, want dat heb ik ook.
De bellyboat kan weer uit het vet, evenals jerkbait hengel en de reel. De kunstaasjes kunnenweer in de box .
Want dat heb ik nog niet gedaan, ik heb in alle rust zitten wachten op dit moment. Van het witvis seizoen is niets of weinig terecht gekomen: karper 0,  winde 0, mooie dikke ruisvoorn 0.
Het kan zo gaan in de visserij, maar ook daar komen nog wel dagen voor. Het is nog niet over en uit daarmee.
We kunnen weer dagen gaan plannen, dit is met witvis nooit echt te doen. Vliegvissen met die wind van de laaste tijd vind ik niets en zitten wachten in de regen met die rare temperaturen da's niet te doen.
Maar met snoek ligt dat totaal anders, snoek daar moet je alle weertypes voor kunnen trotseren; wind, regen, sneeuw, hagel, het maakt niet uit, daar zit spanning in. Actie dat is wat we willen.
Geen weer is een goede snoekvisser te gek, koude tenen heb je er voor over.
We gaan zien wat het morgen wordt en het verslag zal zeker volgen!!!

Op naar een nieuw seizoen en avontuur: "seizoen 2012/2013" gaat beginnen!!!

                                                                          

We blikken terug in de tijd het verhaal achter de eerste keer Ierland !!

Het schiet al weer op, nog enkele maanden te gaan en dan is het weer zover!
De aasjes worden alweer uit het vet gehaald en Jos is zijn neopreen laarzen alweer aan het poetsen.
De uit het vet gehaalde aasjes moeten nog even getest worden en dit gaat gebeuren op de eerste zaterdag van juni, zodat ze 9 september 2012 weer in het Ierse water aan de slag kunnen en we niet voor de verrassing komen te staan dat ze niet werken.
Zo heeft Jos nog een nieuwe 4 play van 19 cm kunnen bemachtigen, omdat hij de mijne dit jaar niet meer mag gebruiken. "IK BEN TOCH NIET GEK'', ik ga hem toch niet weer het aasje uitlenen waar hij vorig jaar twee ruime meters mee het water uit wist te halen!
Nee ik heb er nu lekker drie tot mijn beschikking en hij maar één, dus de kansen liggen goed.

                                                             De 4 Play goed voor een meter snoek .

De rest van de voorbereidingt komen straks nog wel in een ander verhaal aan bod. Om nu al zo ver vooruit te lopen met de rest is onzin, en zenuwachtig zijn we nog lang niet, Hoewel de koffer al bijna weer gepakt boven op de slaapkamer klaar staat, de onderbroeken zitten er al in, ik heb er nog één uitgelaten voor dagelijks gebruik.
Maar ik wilde eigenlijk eens terugblikken in de tijd hoe de Ierland-snoekavoturen van Jos en mij eigenlijk begonnen, en hoe het eerste verhaal dat Jos schreef in het reis magazine "So British & Irish" mij de voorzet gaf voor het beginnen van dit Blog.
Dus hier het verhaal van Jos waar het allemaal mee begon!

                        Snoeken in Ierland

Proloog

Mijn zwager Age verheugde zich enorm op een paar dagen snoeken in Ierland met een gollega en was erg teleurgesteld toen deze achteraf toch niet mee kon. Ik weet eigenlijk niet precies waarom, maar bood in een opwelling aan om dan maar met hem mee te gaan, hoewel het wel dertig jaar geleden kan zijn dat ik voor het laatst gevist heb. En dan ook nog gelijk op snoek gaan jagen met een werphengel, terwijl ik vroeger gewoon met een bamboe hengeltje en een snee brood aan de waterkant zat en af en toe een voorntje omhoog haalde. Dus eerste les; ik moest leren om met de werphengel om te gaan. Zou het me wel lukken om het kunstaas op de gewenste plek in het water te laten belanden? Die dag viel me niet tegen en al snel had ik de werptechniek onder de knie. Tot mijn schrik had ik al snel een forse snoek aan de lijn, maar enigszins tot mijn opluchting vloog hij er af toen hij eigenlijk al op het land lag. Later volgden nog twee aanbeten, maar echt vangen deed ik die dag niet. Al met al gaf deze proefdag me genoeg zelfvertrouwen om naar Ierland te vertrekken.

                                              Op naar Ierland

We reden 's ochtends zeer vroeg naar vliegveld Weeze, vlak over de grens bij Nijmegen, en vlogen met Ryanair naar Shannon Airport in het zuidwesten van Ierland.
Aangezien het horloge een uur terug moest worden gezet, landden we ook erg vroeg op het vliegveld,waar een taxi klaarstond om ons gezelschap van zes Nederlandse vissers naar het logeeradres in Killaloe te brengen.
Ferdinand, de Nederlandse visgids, had Bed and Breakfast voor iedereen geregeld, maar aangezien alles vol zat, kregen Age en ik een volledig huis tot onze beschikking met ondermeer twee woonkamers, drie slaapkamers en drie badkamers met alle drie een toilet en douche.
Voorzien van verdere gemakken als wasmachine, wasdroger en een volledig ingerichte keuken, hadden we al gauw door dat we deze dagen in grote luxe konden doorbrengen.

Na de koffers te hebben uitgepakt, gingen we naar het ernaast gelegen Bed and Breakfast waar het Ierse ontbijt werd opgediend, bestaande uit worstjes, eieren, een plakje bloedworst en natuurlijk plakken heerlijke bacon, toast en brood . De meeste collega vissers hadden op de eerste dag een bootje gehuurd, maar wij zouden pas op de zondag met het vissen beginnen. We besloten op ons gemak het plaatsje Killaloe te verkennnen.

Eerst de omgeving verkennen: Killaloe

Al snel bereikten we een kerk waar een informatiebord ons vertelde dat op die plek het kasteel stond
van de High King Brian Boru. Hiermee was Killaloe van 1002 tot 1014 de hoofdstad van Ierland.
Van dit kasteel is helaas niets meer terug te vinden. Op het kerkhof restte nog een ruïne van een kerkje rond het jaar 1100. Door de aanleg van een stuwdam bijna honderd jaar geleden, dreigde dit historische
kerkje van de heilige St Lua voor altijd onder water te verdwijnen en er werd besloten om het af te
breken en steen voor steen weer op een veilige plek op te bouwen. Dit gebeurde op het kerkhof van de katholieke kerk en het bijna duizend jaar oude kerkje is nu gelukkig nog te bewonderen.
Aan de rivier de Shannon werd tussen 1185 en 1225 de St. Flannan's Cathedral gebouwd, maar deze werd in de 14e eeuw verwoest. Alleen de prachtig bewerkte deurpartij is nog bewaard gebleven. Bij het binnenkomen van de herbouwde Kathedraal valt meteeen op dat deze door een houten afscheidingshek in tweeën is gedeeld. Het achterse deel is vrijwel geheel leeg, maar bevatte voor mij, buiten de indrukwekkende deurpartij, wel de interessantste onderdelen.
Er stond een zeer groot Keltisch kruis uit de 12e eeuw dat in stukken terug is gevonden en zeer kundig weer in elkaar gezet is. Het meest bijzondere vond ik echter een ruw stuk steen van ongeveer een meter hoog, waarin schijnbaar willekeurig een aantal horizontale lijnen waren gebeiteld.
Het betrof hier een voorbeeld van het zeer oude Keltische 'Ogham handschrift'.
Er zijn maar weinig voorbeelden van gevonden en deze bevinden zich allemaal in Ierland, Schotland, Devon, Cornwall en het zuiden van Wales. Het tweede deel van de kathedraal was naar mijn mening minder interessant, maar het leek mij wel aardig om de omgeving eens vanaf de toren te bekijken.
Een aardige vrouw die bezig was om de bloemstukken op het altaar te verzorgen, was helaas niet bevoegd om ons naar boven te laten gaan. Daarop besloten we de rivier over te steken om in het buurtplaatsje Ballina een pub te bezoeken. Langs het water stond de oude met riet gedekte pub Goosers, waar we eerst het mooie interieur bewonderden en daarna besloten om buiten in het heerlijk schijnende zonnetje onze glazen Iers bier te nuttigen. Even later kwam een oudere heer naar ons toe en vroeg of wij die Hollanders waren die graag de toren wilden beklimmen. Hij had dit van de vrouw in de kerk gehoord en gokte het er op dat wij die buitenlanders wel eens konden zijn.
Hij bleek als oud-organist en vrijwilliger aan de kathedraal te zijn verbonden en besloot ons later die middag een privé rondleiding te geven. Al gauw stonden we bovenop de toren van het uitzicht te genieten en we kregen zelfs een concert op de kerkklokken voorgeschoteld. Dit bereikte de oud-organist door razendsnel aan zes strakgespannen touwtjes te trekken.
De bevolking zal wel hebben opgekeken van een concert op zo'n ongebruikelijk uur. Na de gids hartelijk te hebben bedankt, gingen we in de plaatselijke supermarkt en dorpswinkeltjes nog wat inkopen doen voor de komende dagen en haalden we een maaltijd bij de plaatselijke 'fish and chips' zaak. Omdat we 's ochtends al om drie uur waren opgestaan, besloten we om vroeg te gaan slapen om zodoende fit aan onze eerste visdag te kunnen beginnen .

Snoeken........ En 'Four Seasons In One Day'.

Om zes uur stonden we op, om zeven uur zaten we aan het ontbijt en om acht uur stonden we bij het dammetje waar gastheer Ferdinand ons het een een ander uitlegde over het gebruik van ondermeer de boot, de motor, de 'landkaart' van het meer en de driftzak. Eindelijk was het zover; Age startte de motor
en we voeren de rivier af naar het noorden.
Na een tijdje verbreedde de Shannon zich en ging het ongemerkt over in het zeer grote Lough Derg, een meer dat maar liefst 43 kilometer lang en 11 kilometer breed is.
Het viel nog niet mee om de juiste posities te bepalen waar zich volgens de kaart veel snoek zou bevinden, maar het varen, de rust en mooie omgeving zorgden er voor dat we ondanks het gebrek aan vangst aan het einde van de middag erg tevreden huiswaarts keerden.
Tegelijkertijd werd op dit meer ook de Eurpean Pike Challenge gehouden. De ruim 80 deelnemers vingen die dag gemiddeld nog geen twee snoeken, dus we voelden ons geen totale mislukkelingen.
De dag daarna verliep het beter. We hadden al snel allebei een snoek aan de haak en enkele malen een aanbeet, maar verder kwamen we niet. We hadden moeite met de golven die op dit meer erg hoog kunnen worden en die er voor zorgen dat menig bootje alweer snel de veilige haven opzocht, of in ieder geval de enigszins beschut liggende strook water langs de oever. Wij besloten echter om stug door te vissen, maar waren acheraf blij dat we niet zeeziek waren geworden en de verplichte zwemvesten niet hoefden uit te testen. Uiteindelijk waren we na vier dagen niet onder de indruk van onze vangsten, maar konden wel terugzien op een geweldige ervaring in een zeer mooie omgeving. Het weer werkte ook mee, want het heeft nauwelijks geregend, de zon scheen geregeld, maar soms kwamen er zulke lage wolken over de heuvels aanrollen, dat je binnen een paar minuten de oevers van het meer niet meer kon zien. Dit veranderlijke weer wordt door de Ieren aangeduid als 'Four seasons in one day'. We komen hier vast nog eens terug en dan weten we héél zeker dat de grote jongens gevangen gaan worden!

Ferdinand Heijerman en vissen.

Onze gastheer, de Nederlander Ferdinand Heijerman, verhuisde op vijfjarige leeftijd van de grote stad naar Mijderecht en in de slootjes rondom zijn huis leerde hij van zijn oom vissen. Al snel werd vooral het vissen op snoek zijn favoriete bezigheid en hij ondekte in 1988 dat dit in Ierland mogelijk
is in een prachtig landschap. Al met al heeft hij daar wel 50 wateren bevist, maar Lough Derg was al snel zijn favoriete stek.
Op een gegeven moment vroeg hij zich samen met z'n vriendin af waarom ze steeds terug gingen naar Nederland om te sparen voor de volgende trip naar Ierland. In 1995 bsloten ze om te onderzoeken of het economisch haalbaar was om zich definitief in Ierland te vestigen.

De eerste tijd kwam het hoognodige geld nog binnen via een baantje bij de supermarkt, maar sinds
1999 heeft hij zich volledig toegelegd op het organiseren van visvakanties. Hij verhuurt boten en hengels, zorgt voor onderdak en ontbijt en een lunchpakket voor tussen de middag. Hij is ook te boeken als visgids die je naar de beste plekjes brengt en die vertelt hoe je de meeste kans hebt om de Ierse snoeken aan je lijn te krijgen. Ruim 90% van zijn klanten bestaat uit Nederlanders.
Hij heeft al veel soorten vissers zien komen, variïerend van Ieren die met de bus uit Dublin kwamen en zich een week lang moesten behelpen met eten in de plaatselijke snackbar, tot een gezelschap Nederlanders dat met een privé vliegtuig kwam overvliegen om een paar snoeken te kunnen vangen.
De periodes april t/m juni en september t/m november zijn de favoriete vismaanden, maar ook in de iets rustigere winterperiode kan er goed gevangen worden.
Als ik hem vraag waarom hij Ierland verkiest boven Nederland, hoeft hij niet lang na te denken: ''De mensen laten elkaar hier meer in hun waarde en zijn minder bemoeizuchtig.
Het leven is hier relaxt en bijna iedereen is beleefd en vriendelijk. En natuurlijk geniet ik nog altijd van de ruimte, de natuur en van het vissen op de snoek."

Killaloe, door middel van een brug verbonden met Ballina, is een rustig dorp met opvallend veel eet- en drinkgelegenheden. Ook voor de dagelijkse boodschappen kun je hier goed terecht. Als je een dagje wilt doorbrengen zonder te vissen, kun je genieten van de wandeltochten die in de omgeving zijn uitgezet.

Dit was dus het verhaal dat ons steeds doet terugkeren naar Ierland en dan vooral naar Lough Derg. Hoewel we misschien ooit eens een ander deel van de Ierse meren zullen bezoeken, zijn we hier nog niet geheel uitgevist. Ik heb hier ook nog een grote appel te schillen met Jos en dat is het vangen van een meter snoek, dat mij daar nog niet gelukt.
Het verdere verloop van de aankomende vistrip laat ik nog wel lezen.

The Broomstick

Vandaag is het Hemelvaartsdag, en het is een keer mooi weer. Vissen is een optie, misschien dat ik dat vandaag nog even ga doen.
Maar gisterenavond kreeg ik het idee om een kunstaasje te maken, en dan gewoon van een bezemsteel.
En dit eigenlijk geinspireerd door de Ierse bezemdans die we vorig jaar hadden gezien in een pub in het Ierse plaatsje Killaloe.
De eerste optie was een tweedelig plug, maar waarom zou ik het extra moeilijk maken, dus ik besloot het eerst maar eens te proberen met een ééndelig geval.
Nu is een bezemsteel geen bijzonder geval, ze bestaan al langer dan vandaag.
Dus die uitvinding was er al, maar nu de recessie er in begint te hakken moet ik toch aan de centen gaan denken, en dan wordt zelf aasjes maken om de kosten te drukken een optie, dat is mooi meegenomen in deze barre tijden.
Ik had nog een vooroorlogse bezemsteel staan, zo'n bezemsteel van beukenhout, en meer dan genoeg gebruikte aasjes die hun werk niet meer doen door beschadigingen, dus materieel genoeg om wat in elkaar te frutselen.
Dus ga ik maar een poging doen om gewoon een eenvoudig plugje te maken.
Niets bijzonders en ik ga hem 'The  Broomstick' noemen.

                                Het begin van de Broomstick.
 
Gewoon een stuk afgezaagd van een door wind en weer gebruikte oude bezemsteel.
San even een inkeping schuin inzagen en goed op maat maken om een duiklipje te bevestigen dat ik nog ergens over heb.

         
                                     Meer niet, niets bijzonders, gewoon proberen.

Dan de schuin gezaagde inkeping klaar maken voor de duiklip, gewoon van een oud stuk kunstaas .

                                                 Even pas maken zodat het duiklipje er strak in gaat.

Dit duiklipje moet er strak in en daarna met secondelijm vastzetten, anders komt de boel weer los, dus wel een watervaste lijm gebruiken.

                                                  De Broomstick krijgt al snel zijn vorm.

Even een beetje opschuren en de uiteindelijke ronde vorm schuren met een bandschuurmachine.
Nog even ogen er aan maken en haken met splitring bevestigen en een paar plakoogjes.

                                        The Broomstick is born!
                                                  Zo lijkt het al iets op een kunstaasje .

De Broomstick is geboren, nu even uittesten. Ik doe dit ongelakt, mocht het niet werken dan kan hij zo de prullenbak in.
Aflakken kan altijd nog als het aasje weer gedroogd is.
Eerst maar even zien of het een beetje werkt, en dan later de kleur geven en een lakbeurtje.
Dir alles duurde anderhalf uur, hierna even getest en goed bevonden. Nu nog een snoek eraan en we zijn tevreden. Hij heeft zijn zwemsessie goed doorstaan, het verdere verloop zien jullie wel in het aankomende nieuwe snoekseizoen.
En vang ik er wat mee, dan moet er een mega Broomstick gebouwd worden voor gebruik op Lough Derg in Ierland.
Terzijnertijd gaan er nog foto's geplaatst worden met eventueel een snoek er aan of zonder en dan is het project mislukt, maar ik ga uit van het positieve, dus hij gaat gewoon werken zoals het hoort.
Eerst The Broomstick maar even in het zonnetje laten drogen en dan de boel een kleurtje geven.
Toch heb ik er achteraf nog even iets aan veranderd om zijn naam eer aan te doen, er komt nog een extra dreg achter.

                                
                                                 Aan een een steel hoort tenslotte toch ook een bezem!!

                                              Klaar niets meer en niets minder The Broomstick !!