Revanche!!!! 29/10 2011

Vandaag wordt het een visdagje met vismaat Jos, het is weer de eerste keer na ons Ierland avontuur dat we samen een dagje vissen.
Nog steeds nat achter de oren van de nederlaag die ik heb opgelopen in Ierland moest ik hem vandaag maar weer eens een lesje geven in kantvissen.
Vanuit de boot kan iedereen wel vissen, dat hebben we kunnen zien, maar van de kant dat is iets van een andere orde.
Jos kwam langs voor een lang weekend, dit omdat we zaterdagavond een Ierse avond hadden in een klein plaatsje met de naam Cabauw.
En zo kon er vooraf ook een visdagje aan geplakt worden. De vrouwen kregen een zak vol geld mee om dit te spenderen in Utrecht ( je moet ze zo nu en dan ook eens die vrijheid gunnen en met geld leren omgaan).
En zo konden wij zonder probleem de hengel eens uitwerpen en dit moest gaan gebeuren in de polder.
Deze plek werd ook uitgekozen omdat ik daar afgelopen donderdag toch aardig wat visjes aan de haak had geslagen.
Geen een dag is het zelfde, alleen leek deze zaterdag wel op de donderdag qua weer type.
Maar Jos kwam weer als Piet Pelleboer (Piet Paulusma ) te voorschijn en zei dat het te mooi weer was voor de snoek.
Jos was door een collega op ons adres afgeleverd en die collega kreeg nog een kopje koffie voor zijn vertrek, dus Jos liet overduidelijk merken dat hij wel verstand van snoeken heeft. Ook werd me de 108 cm snoek nog even in de nog net niet geheelde wonden gewreven.
Na het vertrek van de collega nog gauw even wat broodjes en een thermosfles soep klaar gemaakt.
En toen konden we op pad. Onderweg moest er nog even een dagvergunning voor Jos worden geregeld in een plaatselijk dorpshuis.
Maar bij de aanvraag hiervoor bleek dat er daar geen dagkaarten meer werden verstrekt en dat daar op de andere adressen weinig kans op was.
Dus werd er eerst nog even een koffie besteld en cola.
Hierna werd er naar de eerste stek gewandeld, maar na een paar worpen hadden Jos en ik het hier wel gezien. Modderwater en dat vist niet fijn. Ik heb er altijd een slecht gevoel bij.
Dus op naar de volgende stek en dit werd er een waar ik donderdag een vis gevangen had en verspeeld, zodat er zeker wel een visje gevangen kon gaan worden, zeker wanneer je als visgids moet optreden.
Bij de derde worp was het voor mij al gelijk raak en Jos stond met een mond vol tanden te kijken hoe dat nou mogelijk was.

Dit soort dingen is niet te verklaren, drie worpen en dan al vis, maar het is altijd weer uitkijken, want hier rust die vloek op die weer kan toeslaan.
Het kan zo gebeuren dat het de gehele dag niets wordt, maar dan is het altijd weer leuk dat je niet alleen loopt te vissen en met zijn tweeën die vloek kan dragen en trotseren!
Nadat we op deze stek flink de boel hadden uitgekamd konden we naar de volgende stek.
Hier werd ook goed de boel uitgekamd en flink doorgevist, totdat Jos er achter kwam dat zijn slip van de molen niet goed werkte.
En dit terwijl ik die molen pas met dit euvel ter reparatie had weggebracht!! Een reservemolen hadden we niet bij ons, dus doorvissen maar en hopen dat we hier de vis wel mee aan de kant zouden kunnen krijgen.
Nadat we op deze stek geen vis konden vangen werd er maar naar een broodje gegrepen en een kom met soep. Die was helaas lang niet meer niet zo heet als hij 's ochtends in de thermosfles was gedaan.
Tijdens deze pauze schrokken we ons nog lam van een zware ontploffing, we dachten eerst nog aan een aanslag van AL Qaida.
We sprongen samen al bijna voor dekking in de sloot, maar konden ons nog net herpakken en gingen kijken wat het werkelijk was.

Het bleek dat een vrachtwagen een klapband had gekregen, het was zo'n wagen die met twee trailers met allebei drie verdiepingen volgeladen met schapen naar de slachterij gaat.
Om van de schrik te bekomen namen we een sigaretje en gingen daarna op naar een volgende stek.
Dit stuk water loopt voor verschillende boerderijen langs en bevat doorgaans redelijk wat snoek.
Hier werden heel wat worpen geplaatst en telkens zagen we hier snoeken jagen, maar er was er helaas geen een geïnteresseerd in ons aas.
Jos moest ook hier nog even zijn aasje parkeren in een aantal grote hortensia's achter op het erf van een boer, maar deze was zo vriendelijk dat hij het goed vond dat Jos hem van zijn erf mocht komen halen.
Ook deze stek gaan we maar verlaten en tijdens de terugtocht naar de auto zien we nog een vliegvisser en gaan maar even kijken waar hij op vist.
Hij is op snoek aan het vissen met streamers , ik geef hem nog een hint om de stukken te gaan proberen waar wij net vandaan kwamen, maar hij heeft hier totaal geen interesse in en loopt zeer ongeïnteresseerd bij ons weg.
Het blijkt dat er onder vliegvisser, net zoals bij karpervissers, ook al van die rare personen rondlopen!
Maar we laten dit maar voor wat het is en gaan naar de volgende stek.
En hier komt toch weer de vloek naar boven en die vloek bestaat echt (vang je snel een eerste vis, dan is het op snoek de rest van de dag helemaal mis !!) Ook dit is weer een oud Zeisters spreekwoord.
Het is naar mijn weten zo'n tweehonderd jaar oud (Ik geloof dat ik het op Wikipedia heb gelezen.)
Als je de hele middag met twee personen aan het snoeken bent, dan mag je verwachten toch minstens twee snoeken te vangen.
Op de volgende stek aangekomen worden hier ook kriskras de nodige worpen gedaan en voordat ik op een smalle dwarssloot een worp doe, zien Jos en ik een grote kolk en visjes schieten weg.
Ik weet dat hier ook een redelijk monster huist, maar na een worp of twintig geef ik het op en ga naar de overkant van de weg in de wetering mijn geluk maar eens beproeven.

Jos is daar al druk bezig en na een worp of tien is het bij mij eindelijk weer raak en snoek nummer twee wordt met open armen ontvangen; 78 cm.

We vissen op deze stek nog een goed half uurtje door en overleggen nog over hoe en wat voor onze volgende vakantietrip naar Ierland.
Welke vlucht en welke bus we nemen, ook dit gebeurt onder het vissen. Ook heb ik Jos nog een beetje kennis laten maken met de Jerkbait hengel.
En dat ging hem redelijk goed af, ondanks het feit dat hij linkshandig is en met een rechtshandige reel stond te vissen.
Hierna toch maar weer de hengeltjes gewisseld en op het laatst parkeert Jos nog even mijn rapala J13 in een boom (weer 100 euro verspeeld!!).
Ik dacht deze dag mijn revanche te halen, maar dat liep anders. Ondanks het feit dat ik twee mooie vissen heb gevangen, passen deze bij lange niet in die 108 Ierse centimeters van Jos.
Maar ik heb hem toch een klein beetje de oren gewassen.
Bootvissen kan hij wel, maar kantvissen, tja, daar moet hij toch nog iets beter zijn best voor doen.
En het weer daar denkt ie nu ook al verstand van te hebben. Voorspelt hij het voor een dag eens een keertje goed, dan denkt hij gelijk dat ie Jos Pelleboer is.
En nu vlug naar huis, want de hachee met aardappelpuree en rodekool wacht op ons en daarna de Ierse avond.
Op naar een volgend avontuur!!!!!