Lenteuuuuuu!!!!!!!

Het is lente, dat zou je zeggen dat was het woensdag al!
Maar daar is nog steeds niets van te merken, wat was het vandaag toch weer koud.
Afgelopen vrijdag was het ook erg, maar toen zat het ijs niet aan de hengeltop en vroor de lijn niet vast, maar vandaag wel.
Er was nog een doodaas sessie gepland, dit werd gisterenavond nog even besloten. Mike was weer terug van weggeweest, terug uit het verre China (Hong Kong). Hij was daar voor drie weken op familiebezoek geweest en het was daar qua temperatuur beter als hier met ruim 25 graden. Dan duik je toch gauw weer 28 graden terug in de kou. Een jetlag had hij er ook nog aan overgehouden. Maar hij besloot toch mee te gaan vandaag. Na eerst nog even wat startproblemen met de auto te hebben wist ik hem toch nog rond 11.20 uur op te halen en waren we rond 11.45 uur startklaar aan de waterkant. De hengels lagen al snel netjes uitgestald en we zouden er voor zorgen dat er nog een flinke snoek uitgehaald kon worden, dat was tenminste de bedoeling, zoveel vertrouwen had ik vandaag wel. Na de afgelopen paar keer moest dit zeker wel tot de mogelijkheden behoren. Mike wilde dit seizoen ook een metersnoek op het lijstje hebben. Dus werden de eerste plaspauzes ingelast op de eerste visstekken! Naar aanleiding van afgelopen vrijdag moest dit zeker succes op gaan leveren. De eerst plaspauze leverde niets op en ook de tweede en derde pauze niet. Op een gegeven moment was het ook zo koud dat we eigenlijk geen plaspauze meer durfden te houden, dit om bevriezingsverschijnselen te voorkomen. Maar ook omdat het complete zoekacties werden onder de vele lagen kleding die we droegen naar het gevalletje waar de plas uit moest komen.

Je weet maar nooit, je zal maar thuis komen en je bent onderweg iets verloren dat eigenlijk in je broek hoort. Er werd dus stevig doorgevist, alleen als er van stek werd veranderd hielden we nog een enkele plaspauze. Maar er kwam geen snoek tijdens deze sessies op de kant, dus dit bijgeloof is ook de wereld uitgeholpen. Plaspauzes werken schijnbaar alleen maar als je alleen bent! Na wat gewisseld te hebben van de ene stek naar de andere kwamen we weer uit op de beginstek, dus ook weer vol in de wind en we hadden het gevoel dat het steeds kouder aan het worden was. Ik had er rond 14.00 uur nog steeds vertrouwen in dat we iets zouden vangen. Ondertussen kreeg Mike bezoek van twee nieuwsgierige zwanen die het duidelijk op zijn dobber hadden voorzien. Mike probeerde ze te verdrijven door een veelvuldig ''KSSSSSSSSSsssssssssssssssT, KSSSSSSSSSSSSssssssssssssssssssst'' over het water te laten galmen. Maar het enige wat de twee zwanen te melden hadden was"GRSSSSSSSSSSSSSSt, GRSSSsssssssssssst''terug te schreeuwen. Dus liet Mike het maar voor wat het was.

Die twee zwanen zullen wel gedacht hebben, wat staat dat ventje zijn handen warm te houden, of is hij ergens naar op zoek wat hij denkt te zijn verloren? Nadat we op dit stuk toch ook weer van een koude kermis thuis waren gekomen, gingen we weer naar de volgende. Misschien dat de snoeken nu wel trek hadden in een sardientje. Bij de eerste hengel die ik daar inwerp is gelijk een grote rug van een snoek te zien. Ik wijs nog naar de plek, maar Mike ziet niets en denkt dat  ik hem weer voor de gek houd. Even later gebeurt hetzelfde vlak bij zijn hengel en dit gaf ons weer moed om toch de kou te trotseren en door te gaan. Maar ook hier was na een goede 45 minuten niets. Het begon nu tegen de klok van vieren te lopen en het enige wat we tot nu toe hadden gezien was snoek die een beetje aan het plonzen waren om ons voor de gek te houden. Zo kon ik mijn belofte niet waarmaken dat we een snoek zouden vangen. Na een goed half uur deden we nog even een ander deel aan en besloten daar tot 17.00 uur te blijven zitten. Dit hielden we ook vol, maar wat was het op dit stuk koud! Ook al hield ik de handen in de zakken, ik kreeg ze niet meer warm. De kou kwam nu bijna door de kleren heen en dit terwijl ik toch betere kleding aan had dan afgelopen vrijdag. Even later hoor ik Mike rare en vreemde geluiden maken. "Ha tjikie hoie tjapietjou chuie" en ga zo maar door. Ik kijk naar hem maar zie verder niets. Het zal wel aan mij liggen of door de kou komen, dus concentreer ik mij maar weer op de dobbers! Dan gaat het weer: "Huee hu siue saie hoie ajtou cuhe niehou chkkie kou zakkie kou", enz, enz. "Rare Chinees", denk ik nog. Maar wat blijkt: Mike heeft heimwee naar Hong Kong en zit te chatten met een meisje uit Hong Kong. Eerst dacht ik nog heel even dat hij zijn IPhone aan het opeten was, maar hij was dus gewoon aan het chatten.

Mike en ik besloten maar naar huis te gaan; de kou had toegeslagen, de handen waren niet meer warm te krijgen en plassen konden we ook al niet meer, dus waar moet je dan de vis nog mee de kant op zien te krijgen? Dit was gewoon een kansloze actie en een kansloze dag.
Dus op naar huis en op de cv gaan liggen om weer warm te worden en een warme maaltijd te nuttigen.
Maar lente is het dus nog lang niet!


Op naar een volgend avontuur!!
En dan gewoon weer met de Jerkbait hengel en Buster!