Goede Vrijaf Dag!!

Het was vandaag Goede Vrijaf Dag een dag dat een hoop mensen vrij hebben of vrij hebben genomen, om niet te hoeven werken.
En dan zijn er altijd weer mensen die aan of op het water willen zijn!
Jos en ik zijn van die mensen die op zo'n Goede Vrijaf Dag aan of op het water moeten zijn, er moet weer vis in de pan komen.
De vriezer moet thuis weer worden gevuld, de vooraad vis is bijna op ook het in de zon gedroogde vooraadje vis is op .
Er moet weer verse vis komen, en dan het liefst mooie ruisvoorns of rietvoorns, er moet wat afwisseling zijn, elke dag snoek is ook niet lekker.
Er was dus voor vandaag op de Goede Vrijdag afgesproken. Waar, dat moest nog even bekeken worden. Ik had wel een leuke stek in gedachten, maar daar zit je niet echt veilig door voorbijrazende auto's. Ze zullen maar net over je binnengehaalde hengel heen rijden!!
Dan maar richting Utrecht, Breukelen, Westbroek, Tienhoven, of in welke volgorde het ook het snelste is.
Dus kwamen we uiteindelijk als eerste door Westbroek, en daar zag Jos een paar bootjes liggen en hij had het idee dat deze misschien wel in de verhuur waren.
Maar dichterbij de opgeslagen roeiboten gekomen bleek dit niet het geval te zijn, maar het idee was geboren: we gaan een bootje huren.
Ik wist nog wel een adresje waar dat kan, dus we gingen verder richting Breukelen Scheendijk, en dan naar De Eerste Aanleg zo, heet het botenverhuurbedrijfje.
Niet dat ik nog wist dat het De Eerste Aanleg heette, maar wel dat het in de richting van Breukelen was.
En zo werd er via allerlei plaatsjes naar Scheendijk gereden, zelfs Loosdrecht hebben we aangedaan.
Na een behoorlijk ritje kwamen we eindelijk via een omleiding aan in Scheendijk bij De Eerste Aanleg!

De hengels en het andere materiaal zoals broodjes, soep en spicy chickenwings gingen in een emmer. De maden en een kilo bijvoer gingen apart in een zak mee. Maar eerst werden er nog een kop koffie en een glas cola genuttigd.
Een bootje werd gehuurd en we konden gaan varen. Het was eerst nog wel even een gestuntel om de boot in de goede richting te krijgen, maar toen het zover was gingen we als een speer het water over, op naar de eerste visstek.
Het nodige bijvoer werd in het water gedumpt, Jos was druk bezig met het optuigen van de hengel en de dobbers konden te water.

De keuze die ik de dag ervoor aan dobbers had gemaakt scheen niet echt geweldig; de dobbers bleven een beetje plat op het water liggen en dat was een teken dat er nog wat lood bijgezet moest worden.
Maar ja, als je geen lood hebt meegenomen, dan wordt dat moeilijk, dus dan maar vissen met minder lood, een aanbeet zie je tenslotte vlug genoeg.
Maar dan moet er wel aangebeten worden en na ruim een half uur hadden we die nog niet gehad, dus werd er gekozen voor een andere stek.
Nu is mijn kennis van het water hier zo ontwikkeld in de loop der jaren dat ik nog wel een stekje wist!
Jos stond er zelfs van te kijken dat dit behoorlijk klopte en zo werd er na een 15 minuten roeien op het begin van de Loosdrechtse Plassen een mooi stekje tegen het riet gevonden.
Dit moest een wereldstek zijn en anders werd dit het wel, want weer ging er een pond bijvoer het water in, dus de vissen moesten hier wel op af gaan komen.
Gelukkig had ik extra dobbers meegenomen, deze zagen er ook beter uitgelood uit. De maden gingen aan de haak en vissen maar weer.
Vrij kort erop kwam de eerst grote vis voor mij in de boot en de Bilthoven-Noordwijk competitie was begonnen.
Ik zou Jos de witvisser wel even een poepje van eigen deeg geven, want het debacle Ierland zit me nog steeds een beetje dwars. Hier kon ik hem mooi eens laten zien wat vissen is. Jos is een geboren witvisser, maar weet lang niet wat ik allemaal in mijn mars heb.

Even later kwam nummer twee de boot in, een baars, ook weer een vis voor mij. Maar koud had ik mijn vis van de haak of Jos pikte mijn stek in.

Hierna was Jos aan de beurt en zo werd het vlug 2 tegen 1.

Jos moest nog duidelijk wennen aan het formaat vis (dit krijg je als je grote snoeken bent gewend).
Even later weer een vis voor mij, het formaat begon nu te groeien, dat kun je ook duidelijk zien op de foto's.

Hierna weer een vis voor Jos die een beetje in het zelfde formaat vis bleef steken.

Dit waren wereld formaten. Ed Stoop en Marco Kraal van Vis-tv doen ons dit niet na, nog nooit heb ik zulke vangsten bij hun op tv gezien!
Hierna was ik weer aan de beurt, dus ik begon aan een geweldige uitlooppoging. Toen weer en vis voor mij, een brasem, dat waren niet echt de vissen waar ik op zat te wachten.

Het was echt wel een vis die moeilijk te temmen was. Met veel bombarie kreeg ik hem weer het water in.

Hierna was Jos weer aan de beurt. Het stond intussen 7 voor mij en 4 of 5 voor Jos. We raakten ook de tel een beetje kwijt.

En eigenlijk raakte ik ook liever de tel kwijt.
Er werd even een broodje en kip gegeten, een blikje cola werd genuttigd met een sigaretje erbij.
Nu kon ik weer eens kijken of ik de vangsten weer kon overzien. Jos ving weer een voorn tijdens het shaggie draaien. Na het ophalen van de vis was de haak volledig ergens naar binnen verdwenen.
Tijdens het onthaken door Jos maakte deze vis een paar rare geluiden: uch uch uch, het leken wel een soort verstikkingsgeluiden.
Ik nam de vis over van Jos, misschien dat ik hem nog kon redden en na een grote operatie lukte dat. De haak kwam bijn al aan de achterkant (de poeperd van de vis) weer uit, maar hij kon even later weer vrolijk verder zwemmen.
We vingen ieder nog wat visjes, alleen Jos ving er toch wel een aantal meer, zodat hij aan het einde van de middag toch wel een goede voorsprong had opgebouwd. Ik denk dat dit een beetje komt doordat hij toch steeds de boot een beetje richting de beste stek wist te draaien!
Want aan het vissen zelf kon het eigenlijk niet liggen, dezelfde dobber, dezelfde hengel, misschien had hij betere maden, dat zou ook nog een mogelijkheid geweest kunnen zijn.
En hij had alle botjes van de afgekloven kip misschien wel op mijn stek gegooid!!
Maar we zullen dit seizoen nog wel eens zien. Ierland zit al in de pen en dan moet het gaan gebeuren. We hebben nu ook daar dezelfde aasjes ter beschikking.
Aan  deze prachtige zonnige 6 April Goede Vrijaf Dag kwam ook een einde en er wachtte ook nog een barre terugtocht, omdat het weer een beetje was omgeslagen en een felle tegenwind ons bijna de das om deed.

Na deze barre tocht kwamen we dan eindelijk weer bij De Eerste Aanleg, stijf als een paar oude kerels
konden we eindelijk de boot verlaten. We hadden allebei een kont zo hard als een rotsblok. We waren blij dat we weer op de stoelen van de auto konden kruipen en vlug de kachel hoog konden zetten. Op naar huis!


OP naar een volgend avontuur.!!!

Geen verhaal gewoon een vangst !!!!!!!!!

Dit word geen verhaal maar gewoon een pas gevangen Rooie Rijer ( Ruisvoorn )

Hier zullen de komende tijd aanvullingen van vangsten en een enkel verhaal worden geplaast.
Dit voor diegenen die denken  dat het rustig is aan de waterkant!

Maar even de natuur in!

Vanavond heb ik eens wat anders gedaan dan anders en dit gebeurde in een opwelling!
En dan kun je nog wel eens voor verrassingen komen te staan, al hoewel een verrassing??
Eigenlijk is dit ervaring uit de eerste hand. Vanavond pakte ik de auto en reed gewoon even richting bos. Roderick was ook mee en het doel was reeën fotograferen. Roderick vertelde tijdens deze korte rit naar het bos dat hij ze wel eens gezien had, maar de laatste tijd weer niet.
Dus ik zou hem laten zien waar ze dan wel zaten.
En ze zaten er, we hebben er 21 gespot. Misschien neem ik volgende keer een statief mee, want het vergt uiterste concentratie om ze haarscherp op de foto te krijgen.
Maar een paar foto's zijn goed gelukt, ik waande me weer in de tijd dat Rien Poortvliet nog leefde. Oude herinneringen komen dan weer terug. Elk hoekje waar ik maar dacht dat ze hoorden te zitten, daar waren ze ook. Roderick had er nog nooit zoveel bij elkaar gezien.

Een volgende keer een statief mee is zeer zeker gewenst, evenals een juiste belichting en nog dichterbij proberen te komen!
En zo ging Ko de Boswachter weer naar huis. Dit was even een klein uurtje foto's maken!

Op naar een volgend avontuur!

De eerste vliegvis vissen van 2012 zijn binnen!!!

Ik moest het vandaag even proberen, kijken of ik nog een lijntje kon werpen!
En ondanks een beetje wind ging het echt lekker. Ik had wel verwacht verschillende knopen te gooien, maar die bleven gelukkig uit en ik had de slag al weer vlug te pakken.
De eerst vlieg die aan het lijntje werd geknoopt was een redtag, maar ondanks dat er zat leven op het water zat wilden ze deze nou net niet hebben. Toen maar eens een zelfgebouwde larve geprobeerd, maar ook die zagen ze niet zitten.
Toen maar weer de redtag, droge vliegen liet ik vandaag maar voor wat het was.
Na een goede 45 minuten kwam de eerst ruisvoorn van het jaar naar boven, maar hij wel vals gehaakt, net achter zijn kieuw. Wel een minimum maatje, maar het was de eerste en daar moet ik trots op zijn.

Op deze stek ben ik nog even blijven werpen na deze supergrote vangst, maar nadat er te veel fietsers en auto's steeds langs kwamen ging ik toch maar naar een andere stek.
Op de nieuwe stek was er weinig leven, maar dat wil dan niet meteen zeggen dat er niets zit en ik deed toch nog maar wat worpen.
Ook hier duurde het wel een 30 minuten voor ik de eerste vis had, maar her resultaat mocht er zijn: een mooie dikke blankvoorn (of rietvooorn) van 26 cm!

Ik moet wel weer even wennen om zulke monstervissen vast te houden. Als je de snoeken gewend bent is dit formaat toch heel wat anders.
Hierna werd het weer wisselen; van vlieglarve en duikerwants tot fazanttail. Daarna toch nog met een droge vlieg, maar  er was niets bij waar de voorns zin in hadden.
Toen de redtag er maar weer aan, en eindelijk kon nummer drie er uit. Ook deze was met 18 cm  redelijk van formaat en het was een leuk begin van dit seizoen.

Hierna deed ik nog verschillende worpjes, maar verder bleef het stil, dus de spullen werden maar weer bij erlkaar geraapt en ik ging maar weer op weg naar huis!
Eens kijken waar we de voorns de volgende keer weg gaan halen. Eerst hier maar eens flink op oefenen en dan de winde maar proberen.

Op naar een volgend avontuur!!!

En nu de lotto getallen, 200 en het reserve getal 1 !!!!

Nou dit moet de dag van de waarheid worden, zal ik de 200ste snoek vangen of niet?
Zoals gepland liep de wekker af om half zeven, alles was klaargezet, dus geen problemen met spullen op het laatste moment bij elkaar rapen.
En zo kon ik rond 7.10 uur in de auto stappen, en ook gelijk weer uitstappen; het brood lag natuurlijk nog in de koelkast!
Zo, en toen nu eindelijk vertrekken,. De planning was om het laatste snoek bellyboat tripje van het roofvis seizoen te maken.
Het verkeer werkte weer lekker mee en om 7.35 uur lag de Bellyboat in het water. Hiervoor had ik nog een goed gesprek met een karpervisser die net zijn spullen uit het water had.
Wat mij de laatste tijd opvalt is dat die karpervisser allervriendelijkst zijn. Ik heb dit seizoen eigenlijk nog weinig problemen ondervonden. Karpervissers GA ZO DOOR!
De eerste 45 minuten liepen stroef met geen enkele activiteit. Toen ging ik maar naar een nieuwe aangrenzende plas die dit jaar voor het eerst bevist mag worden. Via een bruggetje onder de weg door kon ik daar vlot naar toe flipperen en op zich zag het er goed uit, dus proberen maar.
Na hier een half uur geflipperd te hebben ging ik maar weer retour naar het oude gedeelte, dat nieuwe stuk kan ik beter bewaren voor het nieuwe seizoen .
Op dat nieuwe stuk moet ik erst  maar een paar verkenningstochten plannen.
Tijdens deze terugtocht deed ik nog een paar zeer lange worpen en toen was het ineens bammes op een meter of 7 diep water.
Komt er dan eindelijk weer vis in de boat??
En ja hoor, na een mooie straffe dril had ik een mooie snoek van precies 80 cm, het enigste wat ik nog moet doen is de camera bij de bellyboat tochten beter instellen.

Maar het resultaat telde en ik kon weer verder terug bij de oude plas. Hier heb ik ook nog even rond geflipperd,  maar er was geen graat te vinden, en zo gingen de spullen weer de auto in, op naar de woonwijken!
Hier liepen op een gegeven moment tientallen kinderen langs het water met leerkrachten die nog nooit een bellyboat hadden gezien, en dat moest natuurlijk uitgebreid bekeken worden, maar ik trok me er niets van aan en viste stug door!
Maar ook hier was het niks en na een paar uur ging de bellyboat het water uit en stak ik de weg over. Maar ook hier duurde het en duurde het.
Het begon nu tegen twee uur te lopen, dus etenstijd. Het moest nu toch eens gaan beginnen met de snoek, of waren ze soms allemaal verdwenen naar de paaigronden?
En toen eindelijk, om klokslag 14.00 uur had ik snoek nummer 200. Hij was wel klein van formaat, maar 54 cm  was binnen.

Het werd tijd ik ook, ik begon er al een hard hoofd in te krijgen. Ik had al in gedachten dat dit wel eens de langste bellyboattocht ooit van mij zou kunnen  worden, ik had bij 1888 al een nummer opgevraagd van de pizzaboer, zodat  ze vanavond een pizza konden bezorgen.
Eindelijk, eindelijk kon ik weer aan de terugtocht beginnen. Nu zat de vermoeidheid er toch aardig in. Maar koud was deze snoek weer het water in of de volgende diende zich aan, maar die loste weer onmiddellijk. Maar wat maakt het uit, het doel was bereikt.
Tien minuten later was het weer raak, maar ook deze snoek loste. Vijf minuten verder dook er weer een mooie 80er op. Bij het vastpakken van de onderlijn schoot deze er helaas af. Dit vond ik toch wel weer jammer, het was echt een mooie volle snoek zoals je ze graag wilt hebben!
Na 15 minuten kwam nummer 201. Deze was 63 cm, maar er is helaas geen foto, want tijdens het installeren van de camera floeperde hij van mijn vinger af.
Hierna had nog een aanbeet, maar daar bleef het bij. Eindelijk had ik mijn doel bereikt, dit was net de lotto. Zouden de getallen gaan vallen of niet? En het werd  nummer 200 en het resevegetal nummer 1 !
Nu kunnen we ons gaan voorbereiden op het vliegvisseizoen. Dit staat al voor de deur, op naar de ruisvoorns en misschien de winde.
Maar eerst zondag even met Jos naar de Visma. Hier moeten nog de nodige aasjes en onderlijnmateriaal gekocht worden voor ons jaarlijkse tripje naar Ierland en dit schiet ook al weer op.
Hiervoor zijn de voorbereidingen al volop aan de gang. De vliegtickets zijn al betaald, het huisje is besteld en het bootje is gereserveerd!

Op naar een volgend avontuur!!!

De 200'ste is in zicht!!!

De laatse dagen van het seizoen zijn in zicht, moeizaam wordt er gzocht naar de laatste paar snoeken.
Er worden bronnen aangedaan waar ik nog weinig tot geen snoek gevangen heb, en dit kan problemen opleveren voor die laatste 9 snoeken die op het menu moeten komen te staan!
Het is nu niet echt makkelijk meer om aan snoek te komen. Stukken waar je eerst bijna 100% zekerheid had dat er wat kon liggen worden nu teniet gedaan door de paaitijd. Ze gaan naar stukken toe waar je vaak niet kunt komen, zoals de ondiepe zijslootjes.
Het is dan zoeken naar een speld in een hooiberg, maar je kunt ook weer voor verrassingen komen te staan en rare vangsten tegenkomen. Waar eerst klein spul lag kun je dan ook weer zo een flinke rakker tegenkomen.
De standplaatsen van snoek zijn zeer onduidelijk, en dat is eigenlijk ook weer het mooie ervan. Uiterste concentratie is geboden.
Vandaag  ging ik dus maar eens met Mike de Pike op stap. Hij had er weer eens zin in en zeker omdat de gesloten tijd voor de deur staat wilde hij nog een snoekje meepakken.
Dus op naar de woonwijken van een polderdorp, en zien wat er te vangen valt.
Ik had zelf de hoop op wat grotere snoek, de laatste weken valt de maat een beetje tegen, dus een keer een grote rakker zou niet weg zijn.
En zo kwamen we vandaag rond 11.30 uur op de plaats van bestemming. Mike mocht bepalen welke kant en de vooraf genoemde stek werd door hem uitgekozen. Alleen kwam hij er achter dat hij niets maar dan ook niets van legitimatie bij zich had (ik noemde hem vandaag maar de illegale Chinees, Mike kan wel tegen een grapje!)
Ik moest hem constant geruststellen dat er op zondag niet gecontroleerd wordt (wat natuurlijk onzin is), op zondag blijft toch iedereen op bed liggen!
Mike moest wel even bedenktijd hebben welk aas hij zou gebruiken en hierna werd de screaming devil baarskleur aan de speld gehangen.
Ik had geen bedenktijd nodig, bij mij zat zoals gewoonlijk de Buster 1 aan de speld.
En die werd dan ook vlug te water gelaten en kon zijn werk doen.
De Buster die ik de laaste tijd gebruik begint behoorlijke tekenen van misbruik te vertonen; de verflaag is bijna verdwenen, hij mist een oog en heeft lekkage problemen, maar hij wordt pas vervangen met ingang van het volgende seizoen.
Dus nog een paar dagen en dan krijgt hij zijn welverdiende rust en mag in het rijtje helden van de kunstaasplank.
Toen vlug aan de slag, er werden stukken afgevist waar we in een ver verleden behoorlijke visjes aan de haak hadden geslagen en worp na worp vlogen de aasje het water in. Secuur werd alles weer afgestruind op zoek naar een paar rakkertjes.
Het duurde een half uur voordat de eerste gevangen werd. Ik zag een mooi hoekje en had gelijk een misser. Nog een paar worpen er overheen deden de snoek niet  verleiden om de Buster te pakken.
In het volgende hoekje verwachtte ik wel wat, en het was dan ook bij de eerste worp raak; een kleine dikkerd van 60 cm was het resultaat.

Op naar de volgende, dit duurde een kleine 20 minuten en hij mat 58 cm. Tijdens de meetsessie had hij verder geen zin meer om op de foto te gaan en hij ging er als een speer vandoor.
Even later was het Mike die een snoekje pakte, ook 60 cm en goed in het vel.

Hierna had ik nog weer een misser van redelijk formaat, eigenlijk het formaat waar ik een beetje hoop op had.
Ze lagen vandaag ook weer niet echt dik opgestapeld en het was echt zoeken. Mike had naderhand nog een snoekje van rond de 45 cm.
We sloegen een andere weg in en namen een stuk wat we nog niet eerder hadden gehad. Het zag er veelbelovend uit, nu nog kijken of we er wat uit konden krijgen.
Hier duurde het 20 minuten voor de volgende zich aandiende. Het was een dun snoekje dat qua maat verkeerd werd geschat en achteraf toch nog 57 cm bleek te zijn, maar graatmager.

En we gingen door, we komen toen op een soort bouwkavel en hier heb ik in het verleden een mooie losser gehad, misschien dat hij er nog rond huist, je weet maar nooit. Druk werd er met beide hengels geworpen, af en toe kruisten de aasjes elkaar, maar dat mocht. Maar snoek was er niet te vinden.
Toen zag ik nog een mooi hoekje op de bouwkavel. Bij de eerste worp zag ik net bij het uit het water komen van de Buster dat er een dikke rug onderdoor schoof.
Nog maar een worp en nog een en toen dook die dikke rakker er net weer bij het uit het water komen van de Buster bovenop. Hij haakte zich vast en liet weer los. Dit was dus een dikke 80'er; helaas pindakaas. Jammer is het wel, hier zat ik nou net op te wachten!
Toen namen we nog weer een ander stuk en terwijl Mike net zei dat er echt niets zat, dook er net een panharing bij mij op de Buster, bijna net zo groot als de Buster zelf: 35 cm.

Af en toe snap je niet hoe ze het voor elkaar krijgen, volgens mij is dit ook mijn kleinste snoek van het seizoen.
Er werden nog wat andere stukjes bezocht. Ik had daar nog een volger en Mike ook, daar bleef het verder ook bij. De vermoeidheid zat er een beetje in en ook de honger begon toe te slaan.
We gingen een stek dichter bij huis opzoeken, het begint al tegen 17.00 uur te lopen.
Op de volgende stek was het een beetje puinhoop; allerlij drijfvuil, er was bijna niet te vissen. Maar we gingen gewoon door met werpen en probeerden wat te pakken, Elke worp hing er wel een tak of wortel of blad aan de dreggen.
Na 15 minuten had ik weer een volger. Voor mij was het al met al vandaag toch nog redelijk wat snoekjes zo bij elkaar opgeteld. Bijna gaven we het op, maar we besloten toch de drukke Utrechtseweg nog even over te steken met gevaar voor ons eigen leven.
Je moet er wat voor over hebben om aan de vis te komen. Een mooie duiker die de weg onder ging, werd door de Buster bestookt. Ik bleef volhoudend zeggen tegen Mike dat hier zeker een snoek moest liggen. Het kon gewoon niet anders en gelijk dook er een rakkertje vol op de Buster en wild sprintend schoot hij door het water. Maar er was geen ontkomen meer aan en vlug werd hij aan de kant gehaald. Even meten en een fotootje. Even later ging 65 cm weer retour het water in.

Er kon weer gelachen worden, ondanks de vermoeidheid. Het was een lange, zware dag geworden. Met hoge concentratie werd er gevist. We deden nog enkele worpen en toen was het weer raak!
Ook deze snoek werd snel even gemeten en ook deze 65 cm ging snel weer het water in.

Mike snapte er helemaal niets meer van. Hij vroeg mij of dit nu door de Buster kwam. Mijn antwoord was duidelijk: "Mike, ik heb je nu al zo vaak gewaarschuwd om je Jerkbait hengel eens te gaan gebruiken en je Busters er aan te knopen.'' Al zo vaak heb ik hem dit aanbevolen, twee jaar geleden heeft hij een Jerkbait setje gekocht gelijk aan die van mij, maar niet gebruiken dit ding!! Een 20-tal Busters heeft hij in zijn bezit en ook die gebruikt hij niet. Het plastic zit nog om het kurk van de jerkbait hengel en heeft nog nooit het water gezien, en dat is echt zo zonde, zonde, zonde!
Ook aan concentratie  ontbrak het een beetje bij hem, ik moet hem vaak duidelijk maken dat hij alert moet blijven; niet steeds tijdens het vissen pingen of twitteren of Facebooken . Tja, die jongeren van tegenwoordig; zo mis je de vis, zo mis je de snoek!
Toen maar weer met gevaar voor eigen leven de Utrechtseweg over en retour auto. Mike had intussen zijn aasje vervoersklaar aan de hengel vastgemaakt, maar ik kon het niet laten en deed nog gauw een worp. En toen was het gelijk weer raak. Na een paar worpen kwam 57 cm snoek op de kant.

En dat bedoel ik: "Geeft niet op tot op den laatsten worp" (oud Zeisters spreekwoord; je kunt zien dat dit oud Zeisters is, let maar op het woordje Den!)
Mike zat er helemaal door en had honger, maar datzelfde gold ook voor mij. Moe maar voldaan keerden we  huiswaarts. De honger sloeg toe en ik had zin een rokertje!
Zo kom ik na vandaag wel heel dicht bij de 200 snoeken, nog 2 stuks te gaan. Dit moet echt wel goed komen, maar nu wil ik dat toch proberen af te sluiten met nog twee redelijke vissen qua formaat!

Op naar een volgend avontuur!!!

Gaat het er nog van komen!!!!!!!

Afgelopen donderdag had ik nog een paar uurtjes staan en kon ik nog even naar de waterkant.
Met nog 11 snoeken te gaan om voor mij de magische grens van 200 snoeken te bereiken, wordt dit denk ik een moeilijke opgave. Afgelopen zondag ging het ook maar mondjesmaat.
Zou dit door de paaitijd komen? Je hoort veel verhalen dat ze tijdens de paai niet zoveel meer vangen.
Ik heb het ooit wel eens meegemaakt dat ze juist dan opgestapeld in de ondiepe slootjes lagen en toen makkelijker te vangen waren, ook de dikke dames.
Maar ik zit nu denk ik in een lastiger pakket, want ze hebben tot nu toe geen zin.
Donderdag heb ik echt een kilometer of drie moeten struinen voor één enkele snoek van 72 cm. Dit werd nummer 190 op de lijst. Bij thuiskomst moest ik natuurlijk op de delete knop van mijn camera drukken bij het upladen naar de computer: weg snoek!

Dit is één van de weinige plaatjes die ik toen maar heb gemaakt: een paartje nijlganzen met jong.
Maar vandaag, zaterdag, kon ik er nog eens een halve dag op uit, en ik had goede moed met nu nog 10 snoeken te gaan.
En zo ging ik aan de slag, 4 snoeken moesten er toch zeker wel te pakken zijn op een middag.
En zo ging worp na worp het ruime sop in en er werd gevist tot ik sterren voor mijn ogen zag.
Dat is niet best; ik had mijzelf nog zo voorgenomen om het na het behalen van het nieuwe seizoensrecord rustiger aan te doen.
Maar tja, dan krijg je hoogmoed en dan moet er natuurlijk naar de grens van de 200 stuks gevist worden.
En dat zal ik weten ook, nadat ik dik een uur had gevist, had ik zeggen en schrijven maar één volger gezien, het kan zelfs ook nog wel een dikke baars zijn geweest!
Daarna maar naar een ander stuk, en ook hier ben ik weer een dik uur aan het harken gegaan, zonder ook maar een enkele vin te hebben gezien.
De moed begon al aardig te zakken. Moest ik dit wel doen, mij zo druk maken voor die paar snoekjes te gaan nog.
Moest ik mij hier zo voor afbeulen, je weet natuurlijk nooit zeker of je nog ooit zo dicht bij die 200 snoeken komt.
Het volgende stuk werd bezocht, maar ook hier was het op sterven na dood, weinig beweging op het water, laat staan paaiende snoek. Waar zaten die krengen?
Er werden nog heel wat worpen gedaan en toen kreeg ikde eerste misser die fel tegen de Buster aantikte en dit tot tweemaal toe.
Deze rakker hield het verder voor gezien, en ik ging verder. Na 20 minuten had ik een losser. Net bij het binnenhalen en het vastpakken van de onderlijn schudde de rakker flink aan de Buster en was weg.
Zo heel erg vond ik het nu ook weer niet, ik denk dat de dondersteen net 35 cm was, en eigenlijk was ik wel weer eens toe aan een iets groter formaat!
Nog weer een uurtje verder had ik eindelijk de verlosser voor vandaag. Hij was 50 cm tijdens het bij de kieuwgreep vasthouden en een foto maken moest deze ook nog even van mijn vingers afglijden, dus geen foto.
Maar het is er weer één op de lijst.
Voor de rest was er niets meer te beleven, ik heb zelfs nog een illegaal stukje water aangedaan, maar ook hier niets.


Dus dan wordt het weer op naar een volgend avontuur!!