Zware tijden!!

Het was gisteren weer druk, druk, druk op het werk en dan komt er nog bij dat ik eigenlijk gewoon een vaste vrije maandagmiddag heb. Maar natuurlijk was er weer een werkoverleg precies op de middag en dat tot 14.00 uur.
Dat zijn weer van die momenten dat het daarna haasten wordt om de waterkant te bereiken.
Mike The Pike moest ook nog worden opgehaald, en daarna als een speer naar het water. Half-half zit je dan nog met de kop bij het werk. Dan moet je de knop om zien te draaien, maar dat gaat met moeite. We hadden niet echt een stek gepland, maar Mike wist er nog wel één en wat voor één.
Een stek die ik al kende, maar die ik altijd van de andere zijde benaderde, Eigenlijk bijna gelijk bij de eerste worp duikt er al een kleine rakkert over de Buster en tikt daarbij net de dreggen aan. Die zien we niet meer terug. Op het moment zijn ze niet erg fel, de zomerperiode is altijd wat zwak. Na nog wat worpen duikt snoek nummer twee op de Buster en lost. Weer een stuk verderop los ik nog een rakker van een goede 60 cm. Ik moet toegeven dat dit mijn eigen schuld is, dan moet ik maar niet gaan vissen met kunstaas dat een paar haken mist, hierbij vraag je om lossers.
Mike heeft het niet beter deze middag, een enkele aanbeet en daar blijft het bij op de maandagmiddag. Zware tijden zijn dit voor mij, het is de tweede echte blankdag, ik verkeer in een zware depressie als ik thuis kom.
Ik wilde de blankdagen tot een minimum beperken, en dit is alweer blankdag nummer twee.
Hier moet wat aan gedaan worden en ik kan vanmiddag deel twee van de vrije maandagmiddag opnemen, tenminste dat doe ik gewoon, wanneer moet ik dat anders doen? En er komt bij dat het vanmiddag redelijk visweer was, dus Mike maar even gebeld en hij had wel zin om nog een middagje mee te gaan.
Nu kon ik vandaag ook nog wat langer doorvissen, tot donker eventueel.
De stekken werden nu wel een beetje gepland, dit is een soort natuurreservaat waar gelukkig wel gevist mag worden. En waarom ook niet, goed opgevoede vissers doen echt geen kwaad, als ze hun rommel maar opruimen.
Hier moest het gaan gebeuren. Mike had er veel zin in, hij had in gedachten zijn rugzak al vol snoek.
Natuurlijk moesten ze nog wel gevangen worden, maar de instelling was positief.
Ik ben zelf al blij als ik er 1 vang en dus geen blankdag voor de kiezen krijg.
Oer-Hollandse natuur, dat is het hier. Op dat moment zie ik mijzelf meer met de vliegenhengel rondlopen, dikke riet- en ruisvoorns kunnen hier zeker zitten. Maar daar komen we niet voor, we komen voor dikke snoek al is het er maar één!

Het blijkt trouwens en broedplaats te zijn voor de zwarte stern, veelvuldig moeten Mike en ik de pet vasthouden, want ze scheren vlak over onze hoofden heen.

Nadat we hier behoorlijk de boel hebben afgestruind is het resultaat nihil, voor mij zijn de aanbeten en volgers nul, nul. Mike vangt een rakkertje van 45 cm waar ze bij de Téfal pannenfabriek geen pan voor hebben. Ik zou er op dat moment niet eens mee op de foto durven, maar Mike zit er niet mee, dus ik maak maar een foto.

Ik  blijf hier dus op de nul steken. Mike is blij en ziet de winst alweer voor zich.
Na een goed uurtje verlaten we deze stek maar en gaan naar de volgende stek.
We verlaten dus dit mooie natuur gebied waar echt wel meer dan alleen deze kleine rakker zit.

Maar voordat we naar de volgende stek gaan, moet ik even wat te drinken halen en een pakje stinkstokjes.
Daarna komen we aan op een plek waarvan ik weet dat er snoek zit, maar ik vermijd deze stek de laatste tijden, een druk bevist stukje is dit.
Maar er zit leuke snoek en dan 1 tot 2 keer per seizoen pak ik het toch maar mee.
Verschillende worpen rollen weer het water, dan weer worpen onder een klein bruggetje.
Hier gaat het na een paar worpen fout, want ik blijf hangen achter iets wat niet echt meegeeft en dan is het pats... en weg is de kostbare en favoriete  Buster. Een nieuwe wordt aan de hengel gebonden, en dan loopt MIke als een verwend kind in de verte te roepen dat hij weer een snoek heeft. Nu kan ik weer als loopjongen naar hem toe om zo'n rottige foto van zijn snoek te maken.
En weer zo'n lullig snoekje; één van 78 cm, ook daar zou je toch niet mee op de foto willen, Mike dus wel. Wat heb ik er de smoor in. Het wordt een blankdag, het wordt een blankdag speelt er in mijn hoofd.

Staat ie daar weer met die rottige grijns, ik hoop dat hij met de volgende worp zijn favoriete Buster verspeelt.
Ik ga gauw weer terug naar het bruggetje. Ik denk dat als Mike een redelijk formaat snoek vangt, dat ik ze dan groter vang, en dat is een waarheid als een koe.
Weer schieten de worpen onder het bruggetje, maar plotseling blijft de Buster steken en dan is het hangen. En wat voor een vangst; iets dat zich niet laat verplaatsen, ik heb de gehele brug aan de haak en weer is het pats, weg Buster nummer 2!!
Dit zijn zware tijden!  Weer een nieuwe Buster of laten we zeggen nieuwe oude.
Ik ga stug door met zwaar de smoor er in, weer gaan de worpen over het water, en dan weer pats. Maar dit keer geen draadbreuk, maar een rakkertje die wild spartelend in de pan komt: 61 cm en de blankdag gaat gelukkig niet door.

Nadat ik van deze stek toch een beetje mijn buik vol heb, bel ik Mike maar eens even hoe het er voor staat. Die heeft geen snoek meer gezien. Ik verzin even een sterk verhaal dat ik nog drie mooie snoeken heb gelost en nog een dikke 90'er heb verspeeld.
Mike is als een speer weer in de buurt, zo kunnen we tenminste wat sneller naar de volgende stek; dit soort trucjes werkt altijd.
Vlug gaan we volgens planning naar de volgende stek, de stek van de Dikke Dame.
Kijken of deze weer een centimeter of twee in omvang en lengte is gegroeid.
Worpen bij bosjes vliegen vanaf beide hengels over het water, maar geen Dikke Dame, dus op naar de volgende stek. Het is een beetje Hotspot vissen, dit moet wel, want hier mag eigenlijk pas in september op roofvis worden gevist. Wij als illegale vissers doen dit gewoon, Kees komt hier toch lekker niet. Mike neemt de beste positie in en ik gun hem dit wel, want hij vangt daar toch nooit iets. En dat blijkt, want hij geeft het al vlot op. Ik weet dat hij daar toch geen verre worpen durft te doen.
Ik wacht het nog even af en neem even een ander stukje mee zodat ik op de weg terug daar nog een worp kan doen, met in mijn achterhoofd: dat ik vandaag toch de grootste vang.
En dat is de waarheid als een koe. Ik mis nog een snoek en gelijktijdig hoor ik weer gespetter en geplons op de plek waar Mike bezig is. Die werkt nog een snoekje van 64 cm op de kant,  maar weet deze tijdens zijn onthaaksessie weer in het water te werken.
MIke komt weer terug en ik geef aan dat waar ik op dat moment sta nog een leuk snoekje kan liggen. Dit is zo en dat is de waarheid als een koe. Mike trapt er mooi in, zo kan ik de stek nog even pakken waar ik wél een verre worp durf te doen. Ik doe een gooi mooi tussen een overhangende boom en waterlelies in. Het schijnt te werken, eerst nog denk ik toch een tak te hebben gehaakt, maar dan snijdt de lijn als een speer door het water. Dit moet een mooie rakker zijn, wat een actie!! Mooi krom gaat de hengel en dit voor een poldersnoek. Dit is actie, eindelijk weer wat spanning op de lijn!
Na een mooie dril komt er een mooie dikke rakker op de kant en in de pan,  hier is gewoon geen Téfalpan voor te krijgen en met zo'n vis wil je natuurlijk wel op de foto; 84 cm, en ik heb lekker de grootste en dat is de waarheid als een koe!

Hierna pakken we nog weer een ander stukje, daar is het weer pats, en weer weg Buster, want ik blijf weer achter een tak hangen.
Eigenlijk ben ik een stommeling, een knurft, een Jan Onbenul, een Gierige Hansworst. Ik moest zo nodig mijn nieuwe onderlijn en Buster vastknopen aan een gerafeld stuk lijn, hoe dom kun je zijn.
Zware tijden zijn dit; 3 Busters verspelen op een middag vissen!
Weer knoop ik een andere Buster aan de lijn, deze lijn gaan we zeker vervangen voordat we naar Ierland vertrekken.
We vissen nog wat stukjes af. Drie missers heb ik nog en daar blijft het op deze stek bij.
Dan nog even een ander stuk meenemen op de terugweg en daar heeft Mike nog een losser.
Dan bemerkt hij dat de reel niet fijn meer binnendraait, want er zijn wat onderdelen van zijn reel verdwenen.
We moeten de visserij staken, hij wil nog dat ik verder vis, maar dit doe ik niet, want samen uit is samen thuis.
We gaan naar huis, het is ook weer mooi geweest.

Op naar een volgend avontuur!!

Als een dweil!!

Regen en nog eens regen, en dan maar hopen op een droge dag.
Ze weten nu inmiddels toe te geven dat ze het weer niet meer echt kunnen voorspellen.
Maar dit wisten we natuurlijk al langer als vandaag, en vandaag regende het en flink ook.
Dit weerhield mij er in ieder geval niet van om toch even het water op te zoeken en weer een stukje vlak in de buurt.
Door er een paar keer wat energie in te hebben gestopt, weet ik dat dit stuk water toch leuke snoeken herbergt. En door het af te struinen zou je misschien wat vaker dezelfde rakkers tegen het lijf kunnen lopen, maar misschien ook weer niet.
Dus er op uit en zien wat er uitkomt!
Toen ik  de auto instapte was het droog, en met dat ik de auto startte begon het al weer iets te spetteren.
Bij aankomst op de stek was het droog en zo ging ik van start. Maar na 10 minuten begon het weer te regenen, ik was hier op voorbereid en had ook mijn minst waterdichte regenjack aangetrokken.
Het enige voordeel van dit jack is dat het lekker winddicht is en makkelijk zit, maar waterdicht is hij dus al een jaar of wat niet meer. Maar met deze Hollandse buien moet hij het wel vol kunnen houden.
Na een kleine 20 minuten heb ik de eerste aanbeet gemist, een leuke rakker die net een enkele haak door de bek voelt gaan, dit is voldoende om zich bij nog meer worpen niet meer te laten zien.
Ik schat het beestje toch tegen de 70 cm. Net weer zo'n rakker die ik graag in de pan had gehad!
Goed 5 minuten verder heb ik een losser van ook weer in de 70 cm, dit keer redelijk gehaakt. Ik begin nu te twijfelen of ik de Buster met platgeknepen weerhaken niet had moeten vervangen voor een met nog goede weerhaken. Weer een minuut of 5 verder weer een aanbeet en dit keer vol op de Buster. Ik leg de rakker even goed neer om te meten en het lint blijft steken op 71 cm. Tijdens de meetsessie en het klaarmaken van de camera weet de rakkert te ontsnappen, dus geen foto.
Dan weer een paar worpen onder een brug, daar waar ik zeker weet dat er snoek onder ligt. Tientallen worpen verdwijnen er onder. Dan een flinke stofwolk onder water, er zit er dus zeker één!
Nog maar weer een aantal worpen, dan duikt er hij over de Buster en laat zich niet meer zien.
Een meter of tien verder is het raak, de Buster wordt vol in de muil genomen. Snel de rakker op de kant werken, meteen een foto maken en deze kan ook in de pan: 73 cm.

Dit zijn toch aardig wat snoeken en allemaal van redelijk formaat, dus het valt niet tegen op deze afgelegde afstand. Er zit hier voldoende snoek, het moet hier alleen wel mee zitten. Er zijn in het verleden dagen zat geweest dat er 1 enkele snoek te zien was. Intussen is het kleine beetje regen overgegaan in het leeg gooien van hele emmers water en dit precies boven mijn stek. Het regenjack begint vele slechte plekken te tonen. Maar ik ga door, want dit soort weer, daar hou ik nou van; regen, wind, het is net herfst. En een redelijke temperatuur, dus goed visweer! Na nog eens een kleine 50 meter te hebben afgelegd, kom ik weer bij een mooi stukje. Weer doen verschillende worpen de Buster in het water verdwijnen, en mijn gevoel zegt dat er wat moet zitten, maar nul reactie. Dan nog maar wat lange worpen, dit blijkt te helpen. Een rakker van formaat schuift over het aas, nog een worp en weer reactie. De Buster wordt gepakt en weer uitgespuugd en dan is het weg snoek. Even de Buster controleren, er blijkt een haak te zijn verdwenen. Dit is natuurlijk de reden dat ik wat snoeken heb gelost.
Ik laat deze Buster gewoon zitten en ga stug door. Het regent dat het giet, ik ben doorweekt en nat als een dweil. Inmiddels zijn de nodige uurtjes weer verstreken en ik ga maar richting huis.
Er is nog een rommelmarkt in de buurt, eens kijken of er wat te halen valt.
Na even droge kleding te hebben aangetrokken, ga ik naar de rommelmarkt.
Na verschillende kraampjes te hebben bezocht zie ik twee oude molentjes, de eerste is defect, de ander te groot voor wat ik kan gebruiken. Jammer.
Dan valt mijn oog op een theepot, ik ben onlangs gestart met het verzamelen van theepotten, dit kan nummer twee worden als de prijs goed is.
Dan kun je denken: wat moet je nu met theepotten, maar elke goede visser drinkt thee! Kan ook Cola zijn.

Dit is een koopje; 3,00 euro. Waar vind je nu zo iets, als ik straks thuis kom eerst eens een kopje thee drinken.
Meer was er niet te halen op een paar koperen nep pannen na die ik bijna had gekocht.
Vanochtend bij het opstaan had ik de hele dag al zo'n Ierland gevoel, zal wel door het weer komen.
Het schiet alweer op, nog een goede twee maanden en dan is het weer zo ver. Nadat ik vorige week weer een goede deal had heb ik weer een mooie reel weten te bemachtigen.
Ook weer 4 stuks Busters heb ik voor een goede prijs op de kop weten te tikken. En ik heb een nieuwe Max aangekocht, rechtstreeks van de bouwer zelf. Nu heb ik al twee keer een Max, maar deze ziet er beter uit en is geheel in een nieuw jasje gestoken.

 Ik moet nu weer gaan uitkijken dat ik het nog wel in twee dozen kwijt kan, al dat aas.
Gisteren heb ik ook nog een nieuwe zware spinner gekocht; een double Dutch. Spinners kunnen we daar goed gebruiken om mooi boven de waterplanten naar binnen te vissen.

Nu binnenkort er nog 1 bij en twee Grinders (ook een soort spinners) en dan is het voldoende.
Zo  hebben we straks weer voldoende om mee te nemen en blijft het waarschijnlijk bij twee dozen kunstaas. Nu nog steeds even een bulkspoel met lijn kopen, maar dat komt nog wel, en wat jerkbait stangen en titanium onderlijnen maken.
Ik zit alweer aan het einde van de middag, maar het Ierland gevoel zit er nog, ik begin alweer nerveus te worden. Gisteren wilde ik de hengels alweer in de hengelkoker doen, maar dat is toch echt veel te vroeg.

Op naar een volgend avontuur!!!

Even testen!!

Het was vandaag een soort testdag.
Allereerst een testdag om te kijken of mijn pink mee wilde werken, deze had afgelopen donderdag behoorlijke schade opgelopen.
En dusdanig dat ik even dacht enkele weken even niet te kunnen vissen.

Het topje was behoorlijk beschadigd een stuk of twaalf hechtingen en een scheurtje in het bot.
En daar moet je het dan mee doen. Een flinke antibiotica kuur erbij om enge dingen te voorkomen.
Het was dus thuis naar de vijver staren en verder niets, Daantje de hond had zo ook haar plekje gevonden.
Ik had daar meer moeite mee, met het niets kunnen doen op dat moment.

Verschillende vis dvd's werden in de ze dagen bekeken, om weer wat ervaringen op te doen.
Maar ja daar raak je ook op uitgekeken, en dit maak de ergernis nog maar groter dat je niet kan vissen
Dus vandaag 17/06 2013 weer een bezoekje op afspraak bij het ziekenhuis, de wond zag er redelijk goed uit.
En ik zou dan a.s donderdag weer rustig aan kunnen beginnen, maar op het werk was het druk, druk, druk, dus morgen aan de slag. Ik moest dus vanmiddag even kijken of alles wel goed zat met de top van de pink.. Zo werd er toch even een rustig-aan-vissessie gepland, kijken of dit ook gaat.
Dan was er nog een test met het kunstaas, want er stond een behoorlijk groot stuk in het blad Snoekerijen , over het vissen zonder weerhaken aan de dreggen of met platgeknepen weerhaken.
Dit was voor mij vandaag het moment om dit ook maar eens uit te proberen. Dit zou opleveren het makkelijker verwijderen van de haken uit de ons zo geliefde rakker de snoek. En dat betekent minder schade aan onze rakker de snoek.
Misschien had ik dit eerder uit moeten proberen, maar het verspelen van snoek blijft toch meespelen.
Eerst werden de dreggen van de Buster onderhanden genomen en de weerhaken platgeknepen. Ik had geen auto ter beschikking vandaag, en zo belde ik Mike maar eens of hij vandaag zin had om ook even een paar worpen te doen.
Mike had wel zin, dus alles kwam goed, anders had ik gewoon dicht bij huis gebleven en was ik met de snorfiets op pad gegaan.
Er moest nu nog wel gekozen worden naar welke stek, en na de planning van de stek werd daar maar weer eens van afgeweken, en zo kwamen we uit op een stukje waar ik 1 tot 2 jaar geleden al eens was geweest, en ooit een snoek had gelost/gemist. De dag van de waarheid zal dit worden: zal er snoek zitten? Zal de vingertop het houden? Zal de snoek aan de dreggen zonder weerhaak blijven hangen?
Al snel had ik de eerste losser, Mike had weer eens niets in de gaten.
Ik moest dus weer eens alles op alles zetten om hem er van te overtuigen dat ik echt een losser had.
Het is tegenwoordig echt rustig aan binnenhalen van je kunstaas om een snoek uit zijn tent/nest te lokken.
Maar het lukte, zoals ik eerst altijd binnen draaide dat is er niet meer bij. Ik moet toch echt meer moeite doen om een snoek wakker te maken.
Na een minuut of 5 komen we bij een soort sluisje waar de sloot van breed naar zeer smal gaat.
Ik moet zeggen niet echt snoekwaardig, het stuk is ondiep; 20 tot 30 cm water en dan houd het op, dus echt snoek op laag water zoeken, en dan nog smal, zo smal dat werpen niet mogelijk is met een oppervlakte van 50 bij 50 cm. Het enige wat je dan kan doen, en dat is altijd het proberen waard, is je aasje gewoon in het water laten vallen, heen en weer halen was daar niet eens mogelijk. Maar je weet maar nooit, dus het aasje laat ik gewoon in het water zakken. Nou ja, aasje, de Buster is bijna net zo groot als het stuk water waar hij in valt. En wonder boven wonder klapt er bij het neerkomen gelijk een rakker van 64 cm vol op de Buster. Wild spartelend haal ik de donder uit het water. Mike die dit gebeuren gadeslaat, staat met ogen te kijken zo groot als schoteltjes. Hij kan er sputterend alleen nog uitbrengen: "Hu, hu, hij weer." Tja ik kan er ook niets aan doen, je hebt een neus voor snoek of je hebt hem niet. Ik probeer alles uit als ik het gevoel heb dat er snoek zou kunnen zitten! Met moeite wil Mike dan nog een foto maken, ik moet er zelfs bijna een week op wachten tot hij de foto ook werkelijk doormailt. Maar eindelijk, na enkele dagen, vandaag dus 21/06 2013 is de foto aangekomen en kan ik dit verhaal afbreien. en de rakker van 64 cm kan worden geplaatst.

Hierna ga ik weer vrolijk verder. Ik ben nog steeds onder de indruk van de plek en hoe ik de snoek heb gevangen. Even later heb ik weer een losser en nog een volger.
Mike komt er totaal niet aan te pas, en de test dat snoeken blijven hangen aan dreggen zonder weerhaken is geslaagd. Het is inderdaad zo dat je een snoek makkelijker kan bevrijden van de haken.
En ik heb niet het gevoel dat een snoek eerder los gaat van de haken. De  platgeknepen dreggen kon ik niet de schuld geven van de lossers die ik had. Op de terugweg pakken Mike en ik nog een stukje wat Mike al had uitgevist. Hij doet hier de opmerking van: "Je moet hier een verre worp doen." Ik vraag hem nog: "Heb jij dat niet gedaan dan, zo mooi strak langs het riet kantje af?" Terwijl ik deze verre worp doe: antwoordt hij : Nee." Tja, dan moet ik het maar doen en mooi langs het rietkantje en de plompebladen, wordt de Buster binnengedraaid. En dan net tegen het rietkantje zie ik gelijk een boeggolf ontstaan, en dan duikt er een kleine rakker op de Buster. Ja dit kan zo gebeuren, zeker als het dan weer ruikt naar snoek. Mike is weer in alle staten: "Ik zeg weer eens dat je een verre worp moet doen, je dit en me dat, en dan haal je er nog een snoek uit ook." Ja dat is nu snoeken, had je de boel maar eerst zelf goed af moeten vissen. De kleine rakker wordt op de kant gehaald, en 40 cm kan op de kant met.platgeknepen dreggen.

Na deze kleine rakker gaan we weer op zoek nar ander water, hier heb ik nog een volger en Mike een losser, en daar blijft het bij. We gaan weer op zoek naar oude stukken water waar vroeger niets zat, en bij aankomst en na het uitvissen er van blijkt er nu ook niets te zitten. Dus dan maar naar het grote water!
Daar heeft Mike al snel een losser van redelijk formaat, iets later blijft hij met zijn Buster achter een in het water gelegen boomtak hangen. En dan is het na lang touwtrekken afscheid nemen van zijn Buster. Kort hierna heb ik nog een losser van een dikke vette baars die helaas niet blijft hangen.
Dit ligt niet aan de platgeknepen dreggen, die zijn net een maatje te groot voor een baars.
Het loopt inmiddels weer tegen etenstijd en dat betekent dat we weer op huis gaan.
De pink heeft het redelijk doorstaan, maar het was ook lang genoeg.


Op naar een volgend avontuur

Langs het tuinpad van Ome Kees!!

Druk, druk, druk was het weer op het werk, dus vlug maar naar huis om even uit te blazen!
Onderweg kom ik steevast langs een stukje water, dat is het water van Ome Kees de Boa.
Ik ben niet bang voor de tandarts, ik ben niet bang voor de tandarts, gonst het ineens door mijn hoofd.
Weer de één of andere reclameboodschap uit het verleden van een tandpastamerk. Hoe kom je erop zal je zeggen. Maar ik ben niet bang voor de tandarts, en zeker niet voor Ome Kees de Boa.
Vlug even naar huis wat drinken en ik ga even langs het tuinpad (water van Ome Kees).
Ik kan nog net even voor het eten misschien een snoekje verschalken, zoals een oude vos in schaapskleren (wolf). Vlug haal ik het hengeltje uit de auto en begin lekker te werpen. Er valt weinig te beleven, hoewel ik in 20 minuten tijd drie keer politie voorbij heb zien rijden, maar angstig ben ik helemaal niet.
Ergens weet ik dat ik gelijk heb, en dat dit niet bij het tuinpad van Ome Kees hoort.
En afwachten over uitsluitsel van het bezwaarschrift daar heb ik de zin niet in en de tijd niet voor. Dus lekker werpen en kom maar op als je durft Kees, maar Kees laat zich niet meer zien.
Na 25 werpen is het raak en vol schuift er een flinke rakkert op mijn Busterje, ja hij hangt weer aan de spelt. En Bustertje, Busterje doe zijn werk weer. Als een razend reporter snijdt deze rakker door het water, even uit laten razen en dan vlug op de kant en een foto maken, en dit met de goede kant van de camera, even meten en 80 cm rond kan in de pan.

Tijdens deze struintocht blijf ik maar denken: "Ik heb mijn pet niet op, ik heb mijn pet niet op."
Dat wordt niets en brengt geen vis in de pan. Allemaal bijgeloof, daar moet je je eigen toch geen zier van aantrekken, net zoals van Kees.
Rakkertje gaat terug het water in dan even op dezelfde plek een worp naar rechts en er duikt weer een rakker van goed formaat over de Buster, nog wat worpen, maar daar blijft het bij.
Ik vis het stukje nog even uit tot aan het eind en ga dan weer terug naar huis, want het eten moet in de pan.

Nieuwe rubriek observaties  tijdens struin en Bellyboat tochten:
Vandaag 1 ringslang .
2 Politie auto's
1 Motor agent.
Kees de hele tijd niet gezien.


Op naar een volgend avontuur!!

Het Ontdekken van een vergeten Stek!!!

Ik ben toch nog weer even naar de waterkant geweest vanmiddag.
Het zat al in de pen om vandaag te gaan, vanochtend had ik het in mijn hoofd om weer met de \BellyBoat te gaan. Dit dacht ik zelfs totdat ik naar huis reed omstreeks 14.10 uur.
Toen begon ik te twijfelen; zou ik toch maar thuis blijven?
En die gedachte heb ik zeker tot 16,00 uur gehad.
Toen heb ik toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken en de BellyBoat werd uit de auto gehaald en de struintas ging de auto in. Toch maar struinen, het weer was eigenlijk te goed om deze dag voorbij te laten gaan. Op weg dan maar, maar waarnaartoe? Er moest iets nieuws gezocht worden.
Iets nieuws, maar dan oud. Dit oud in de zin van een stek die vroeger een altijd-raak-stek was, maar dan aan de achterkant daarvan. Daar ligt water waar ik jaren geleden wel eens een poging heb gedaan om een rakker achter de vodden te zitten, maar die waren daar toen nog niet in overvloed.
Dus vandaag na zeker 4 jaar dan toch maar weer eens kijken op deze nieuwe oude stek.
Her ontdekking van stekken kan soms wel eens wat opleveren, zoal de laatste tijd wel eens is gebeurd.
En dan ook maar eens goed uitpeuteren zo'n stek.
Ik ga ook eens een nieuw aasje gebruiken; een Kikker met anti-wierhaak.
Het water waar gevist wordt is niet zo erg diep en er moet nu toch wel rekening gehouden worden met veel waterplanten.
Na weer een kort ritje door verkeersopstoppingen te vermijden,  konden de spullen de auto uit en vissen maar weer. Het was maar goed ook dat ik het besluit had genomen niet met de BB te gaan, want ik had toch wel wat last van spierpijn in de linkervoet door het flipperen van de vorige keer.
De omgeving is prachtig met mooie polderslootjes en dit tussen twee dorps kernen in.
Natuurterreinen aanleggen doen ze hier goed, vooral, als je beseft hoe het hier eerst was.
Het moet hier wel wat worden vandaag, er zijn mooie hoekjes waar echt wel een rakkertje kan zitten.
En dat blijkt ook, na 10 minuten al klapt er een redelijke rakkert op de kikker.
Maar deze schiet weer los en ik heb gelijk door hoe dit kan, dat komt door die anti-wierhaak. Bij dit product moet de snoek flink toehappen wil de haak zijn werk gaan doen.
Ik  probeer nog wat worpen, maar ik denk dat de rakkert toch de haken heeft gevoeld.
Ik struin maar weer verder; op sommige stukken is het echt ploeteren door hoog gras, distels en brandnetels. Van alle vegetatie is voldoende aanwezig en het staat zo hoog dat het tot aan je kin komt.
Spinnen en ander ongedierte is er ook voldoende, dan hoor je weer fazanten.
Hier en daar vliegt een buizerd, dan weer springen er kikkers het water in, de natuur doet het hier goed. En bij het zien van dit alles is het struinen een goede ontspanning.
Ik ben ongeveer 25 minuten bezig en dan duikt er een snoek op de kikker en weer lost deze.
Die kikker geef ik nog één kans en dan gaat ie eraf. Dit zijn kostbare snoeken die ik los.
Ook deze rakkert laat niets meer van zich zien, dus ik ga weer verder de wildernis in.
Nu doe ik wat worpen onder een brug: niets. Dan maar vanaf de brug en strak langs wat overhangende takken van een wilg af, en weer duikt er een snoek op de kikker, maar ook deze moet weer loslaten natuurlijk. Dit zijn toch drie lossers in 40 tot 50 minuten vissen. Eraf met dat onding, nu gaat er een Spro  Swimbait aan de spelt, deze is wel langzaam zinkend, maar dat moet kunnen met een beetje hoog binnen vissen.
Ik doe nog wat worpen langs die overhangende takken en de rakkert slaat weer toe: bammes en hangen. De felle donder heeft er zin in. Vol in de muil en 64 cm kan in de pan.

 Zo zie ik het graag; een wilde poldersnoek, wild spartelen en niet opgeven. Ze hebben trek vanmiddag. Dit kunnen nog een leuk paar uurtjes vissen worden als het zo doorgaat, maar dan zonder lossers graag. Toch maar weer goed dat ik de stap heb genomen om nog een paar uurtjes te gaan, en dan deze stek te nemen. In het verlengde van deze sloot zie ik een leuk bruggetje liggen, daar kan wel weer wat liggen, zeker het proberen waard. Enkele worpen vliegen langs de brug af en worden behendig naar binnen gehaald. Geen reactie op mijn actie, dan maar wat worpen onder de brug. Maar voorzichtigheid is geboden; onder een brug werpen houdt risico in, het risico van je aasje aan stukken gooien. Drie worpen en dan bammes en hangen die snoek. Weer zo'n wildebras, het lijkt wel of ze tijden niets gegeten hebben, en dan is een Swimbait natuurlijk een lekker hapje. Na flinke actie komt deze in de pan: 74 cm.

Let niet op het bloed, dat is meer van mij als van deze rakkert die mijn vingers flink heeft open gehaald.
Na even het bloeden iets een halt te hebben toegeroepen ga ik weer verder.
Ik neem de andere zijde van de brug, wat verre worpen kunnen nooit kwaad.
Bij worp twee duikt er een flinke rakkert vol op de swimbait. Aanslaan die handel, maar dat pakt niet goed uit. Los "DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN NOG AAN TOE" weer los, dat is niet best.
Nog maar een paar worpen, maar weer geen reactie op deze actie. Verder maar weer, dat is losser nummer drie geloof ik, zo raak ik  de tel eerder kwijt van de lossers als van de rakkers die ik vang.
Zo loop ik nu vanaf de natuur een nieuwbouw gedeelte in, als je veel geld hebt mag je overal bouwen is het devies. Maar er lopen leuke slootje om heen, dus afvissen die stukken. Ik heb weer een volger en die volgt een paar keer, maar heeft dan geen interesse meer. Om de wijk heen bespeur ik geen actie meer, maar toch zitten er leuke stukken bij. Ik ga weer met een omweg terug naar die brug van die dikke losser. Hij moet in de pan die rakker, zoiets moet je niet laten liggen, zeker vandaag niet nu ze trek hebben. Ik doe nu echt verschillende worpen in de lengterichting, dan weer strak langs de kant af.
Niets helpt, dan maar weer strak langs de kant af en ineens voel ik een tik op de lat en er blijft een flinke kolk over. Nu is het denk ik wel weer gebeurd hier, maar ik spendeer er toch nog wat energie aan. Nu wat worpen schuin naar de overkant vanaf de zijkant van de brug. Niets! Dan nog maar een paar, maar weer niets. Dan weer strak langs de kant en dan plotseling toch vlak voor mijn voeten weer een kolk.
Dan wat korte worpen voor de brug langs en dan: "Bammes", hangen. Met veel kabaal komt ook deze rakkert of dikke dame op de kant en in de pan. Het geeft zoveel kabaal dat er gelijk drie peuters bij komen kijken.
Zo heb ik gelijk een slachtoffer voor het maken van een foto, eerst nog even meten: 83 cm.

Mooi, deze is er toch maar weer uit. Even flink doorzetten, zo moet je altijd een losser even laten rusten en later weer ophalen. Het werkt, maar dit keer wel met veel moeite!
Ik ga nu weer richting de startplek, maar dat is nog wel een uurtje struinen.
Ik heb ondertussen weer een volger, deze laat zich niet meer zien. Dan 5 minuten na de losser weer een snoek in de pan van 63 cm. Even op de foto en weer verder!!

Foto 1

Foto 2

 Foto 3.
Raar; ik maak 3 foto's met de zelfontspanner, maar ik sta er zelf niet op en elke keer hetzelfde beeld, dit komt zeker door het geklungel met die snoek.
Of de camera is vastgelopen.
Dan maar snel deze rakker het water in, want dit gaat anders te lang duren, en dat wil ik niet.
Bij nadere inspectie blijkt dat ik de verkeerde cameramodus heb ingeschakeld, ik kan het mobieltje aan twee kanten gebruiken om foto's te maken. Domoor dat ik er rondloop, maar al doende leert men zullen we maar zeggen. Ik ga weer verder en na een meter of 20 duikt er weer een rakker over het aas maar laat zich hierna niet meer zien. Dan ga ik maar richting de eerste losser.
Maar deze benader ik nu vanaf de andere kant, maar eerst nog een worp tussen de waterplanten!
Daar ontstaat gelijk bij het neerkomen van het aas een explosie van water. Of dit nu een karper of snoek is geweest weet ik niet, maar er dook iets op, gelijk erna zie ik wel een karper liggen.
Maar of dit de dader is geweest weet ik niet. Ik doe nog maar wat worpen op die plek, maar geen actie meer. Dan ga ik toch maar de eerst geloste rakker benaderen en dit weer vanaf de beginfase.
Verschillende worpen plaats ik mooi onder de overhangende wilg, maar geen reactie op de actie. Dan weer een verre worp naar de beruchte waterplanten. Dan volgt ineens weer een explosie van water en dit keer is het hangen, dus toch een snoek!  Als een speer komt deze rakker mijn kant op. Ik moet hem wat sturen om hem een halt toe te roepen, anders schuift hij nog de kant op. En dit is mij al eens eerder overkomen. Deze actie pakt goed uit. Ik laat deze rakker een beetje moe zwemmen, er zit zoveel pit in het beestje. Dan wordt het tijd om de kieuwgreep toe te passen, maar als ik met de vingers de snoek aanraak geeft deze ineens weer een klap en weg is de rakker van dik 75 cm. Ik kan wel zeggen duizend bommen en granaten, maar dat doe ik maar niet. "Shit" dat is het enige wat ik uit kan brengen.
Weer een snoek verspeeld, dat is nummer 5 geloof ik. Ik pak nog een paar laatste stukjes mee en krijg weer een volger tot drie keer toe, maar aasje pakken ho maar.
Dan nog een verre worp en dan is het weg, de dure Swimbait is hoog in de boom geparkeerd. Offers moet je brengen op zo'n visdag!!
Het is intussen alweer 20.30 uur, lang genoeg geweest. Ik ga naar huis, het is tijd om wat te drinken, want ik heb weer genoeg vocht verloren.
Thuis heb ik flinke jeuk aan mijn rechter elleboog, ik ben ergens flink door gestoken een flinke rode bult zit er.
De rest van de week maar eens niet meer snoeken, het is wel weer genoeg geweest. Misschien nog een keer in het weekend.

Op naar een volgend avontuur!!!!

De weer Goden werken mee!!

Het was vandaag erop of er onder.
Zou ik nog wel kunnen vissen of niet, weer eens werkoverleg.
En dan is het net hoe lang dit duurt en of er dan net tijd genoeg over is op je eigenlijke vrije middag .
Het zat dus mee, de spullen lagen nog allemaal in de auto, dus ik kon nog even met een collega een blikje drinken en dan snel naar het water.
Maar welk water? Deze snelle actie moest ook omgezet worden naar een snelle beslissing waar ik nu naar toe zou gaan.
Vanochtend was het zo dat de wind nog aardig aanwezig was, en dan is het op het water van gisteren weer beulen tegen de elementen.
Maar eenmaal op weg had ik al snel in de gaten dat de wind behoorlijk was gaan liggen en dat was gunstig. De Weer- en andere goden zaten me dus redelijk mee vandaag.
Het besluit stond vast: ik ga de plas van gisteren maar bezoeken. De wind bestond uit een lekker briesje met lekker wat zon en een beetje bewolking.
Beter kun je het niet hebben!
Het enige wat nu nog tegen kon zitten was dat het Nomadendorp er nog stond, maar dit leek mij onwaarschijnlijk met die harde wind van gisteren.
Bij aankomst zat het mee; of ze waren gisteren zelf vertrokken, of compleet weggeblazen.
Het zat nog meer mee, want normaal gesproken moet ik via een omweg bij plas twee komen.
Nu is dit niet zo ver flipperen, maar als het makkelijk kan, waarom zou je dan moeilijk doen?
Ik kan nu rechtstreeks de BellyBoat op de tweede plas leggen, want ze hebben flink gemaaid en ik kan nu goed zien waar ik loop en hoe diep het aan de kant is wat eerst bijna onmogelijk was.
Dus vlug lucht in de BB en de diepte meter en hengelsteun er op en te water maar weer.
Wat een heerlijk weer en dan maakt het niet uit of je wel of niet wat vangt. Het is dan helemaal goed.
Ik kon vanmiddag eindelijk eens goed de bodemstructuur gaan volgen op de dieptemeter.
Normaal is het alle flippers bijzetten om redelijk op koers te blijven.
Nu ben ik nooit een voorstander geweest van een bijhengel op de BB, maar dit moet ik na de vangst van gisteren helemaal bijstellen. Dus vandaag ging ook weer de bijhengel mee.
Gisteren heb ik de dreggen van de rode SD moeten doorknippen, om de snoek veilig terug te zetten.
Dus ging vanmiddag de roze SD aan de speld.
Lekker dobberen en het was na een kleine 20 minuten al raak op de bijhengel en de roze SD.
Wat een verschil zijn de aanbeten van snoek op het grote water, met veel geweld duikt de snoek op het aas. Bonk, bonk, snel werd de hengel uit de hengel steun gehaald, nog even iets aanslaan en hangen.
Als een speer begint deze rakker er vandoor te gaan, fel duikt deze tot onder de BellyBoat.
En dat geeft mooie sport en door het heldere water kun je de snoek goed volgen. Na enkele minuten is het mooi geweest en kan de rakker uit het water getild worden. Even meten en 64 cm vis kan in de pan.

Hierna nog even een ander deel van de plas onveilig gemaakt, maar dat bleef bij een forse aanbeet.
Na nog flink wat worpen was er geen activiteit van snoek meer te registreren.
Dan maar weer retour auto en goed de bodemstructuur volgen, dit stuk water moet ik nog aardig verkennen, want er zitten leuke stukken bij.
Nu vlug de spullen weer in de auto en naar huis om het eten klaar te maken.
Volgende keer eens mijn nieuwe houder voor mijn mobieltje uittesten die ik dan op het statief kan schroeven.

Ik had er al één gemaakt, die wel voldeed om bij het struinen te gebruiken, maar die niet geschikt is voor de BB.
DE houder had vorige week al binnen moeten zijn, maar door een fout van mijn kant (door het verkeerde huisnummer te vermelden) zijn we deze vanmiddag pas tien huizen verderop het spoor gekomen . Maar gelukkig is hij terecht en misschien kan ik hem morgen even uittesten.


Op naar een volgend avontuur!!!

Foutje Bedankt!!

Volgens planning wilde ik met de Bellyboat het water op.
De wekker had ik niet gezet, want ik word toch altijd wel een paar keer vroeg wakker, dus een wekker zetten vond ik onzin.
Rond een uur of vijf begonnen de eerste vogels al te fluiten, maar deze ronde liet ik nog even voorbij gaan. Inmiddels was het zes uur en ik moest weer eens naar de wc, en dat is dan weer precies de goede tijd om er uit te gaan.
Vlug in de kleren geschoten, alles lag al klaar in de auto, maar voor het wegrijden snel even een sigaretje opsteken.
Eigenlijk had ik wel liever nog wat uitgeslapen, maar belofte maakt schuld, dus vlot naar het water gereden.
Daar aangekomen was het weer drama eerste klas, er stonden aan beide zijden van de plas waar ik nu net het water op wilde gaan twee Nomaden kampen in de vorm van karpertenten, zo gauw geteld 5 stuks.
Dan zinkt de moed je in de flippers, en heb je eigenlijk al het gevoel weer naar huis te gaan.
Zou ik die plas wel nemen? Is het goed om 75 meter te flipperen om tussen die Nomaden dorpen heen te varen voordat ik ook maar één keer een worp kan doen?
De andere plas vind ik de laatste tijd wat tegenvallen, maar ja, als ik nu zou schrijven dat ik weer terug naar huis ben gegaan dan denken ze ook wat een prutvisser is dat.
Dus niet zeuren, spullen de auto uit en de Bellyboat te water op de andere plas.
En dat is van dit seizoen dan de eerste keer. Maar de gedachte begon al behoorlijk in mijn hoofd rond te spoken dat dit wel weer eens een blank dag zou kunnen worden, zoveel vertrouwen had ik er in.
Gisteren was het ook al niet best, toen ben ik nog een goede twee uur wezen struinen, en dat gaf geen vis in de pan. Dit is een zware tegenvaller, want ik had zo gehoopt geen blank dagen te maken.
Het enige wat ik nog ben tegen gekomen was een nest met jonge fazantenkuikens die wild uiteen sprong toen ik voorbij kwam stampen. Ik moest eerst even goed kijken wat het eigenlijk waren.
Maar altijd leuk om te zien zulk klein spul.

 Wat over bleef was de fazanten hen in het midden van de foto.
's Avonds was er weer iets leuks; de hond zit al dagen achter padden en dergelijke aan, en ook achter de enige kikker die we in de vijver hebben.
Dus na een inspectie dat ze de kikker niet te pakken zou kunnen krijgen kon ik deze weer mooi op de foto zetten.

Maar over tot de orde van de dag: het vertrouwen was weg, maar toch ging ik het water op en dat op de plas die niet best is. Nu zal hij echt wel best zijn, maar meestal niet als ik er ben.
Wat ook een beetje roet in het eten gooide was de wind, er stond echt een stevige bries. Nu kon ik het eerste deel aardig in de luwte blijven, maar zodra het open water zou worden kon het toch nog wel eens moeilijk gaan worden. Bewapend met twee hengels ging ik aan de slag. De eerste hengel dient als bijhengel en mag lekker bungelen met als aas een rode zinkende SD van 80 gram op een diepte van een meter of 3, 4 De ander heeft als aasje een grote Shad  met een lood kop van een gram of 30 die ik gisterenmiddag nog snel even heb gekocht. Ik wilde eerst nog de dropshot hengel mee nemen, omdat hier nogal wat dikke baars kan zitten. Maar door die wind wilde ik dit nog maar niet doen.
Maar het was echt een welles nietes spelletje. Na ongeveer een goed halfuurtje flipperen begon de hengeltop van de bijhengel behoorlijk  richting het water te tikken, ik voel bij het stuntelig aanslaan nog behoorlijke weerstand, maar die is plotseling weer weg. Voor mijn gevoel was het baars.
Even later een goede tik op de handhengel.
Verkeerde keuze van de hengel wie zal het zeggen!!
Ik flipperde weer verder en een goed uur was inmiddels verstreken, toen dook er ineens weer een dikke vette baars op de bijhengel, deze bleef even hangen, maar wist zich na flinke tegenwerking te bevrijden van de dreggen die voor baars toch eigenlijk te groot zijn. Toen weer een goede klapper op de handhengel.
Het was even druk, en in de tussentijd ben ik ook door de wind weer een eind terug geblazen richting startpunt. Dit vrat de nodige energie, maar ik zette door; wind of geen wind.
Daarna was het echt zeker anderhalf uur helemaal niets, en toen weer eens op de bijhengel een paar flinke tikken; baars!!! Weer een stuk verder zag ik tot mijn schrik weer een paar hengels richting het water wijzen, maar dit bleek achteraf een doodaas visser op snoek te zijn die het geen probleem vond dat  ik over zijn stek dreef, want kwaad doet het niet. Toen ging ik weer richting startplaats, ook al was dat nog wel goed 45 minuten flipperen. Hier loste ik snoek nummer 1 van de dag, een rakker van rond de 65 cm wist zich van de Shad te ontdoen, het enige wat ik uit te brengen had was "SH%T'".
Weg is pech, maar dit was fijn geweest!
Ik ging weer verder, maar tot aan het startpunt was het niets meer. Toen ging ik onder de brug door de tweede plas op. De Nomaden zaten er nog, daar moest ik  tussendoor flipperen en dat is een breed stuk van beide Nomaden kampen af is dit zeker 200 meter, maar je weet nooit hoever ze hun hengels hebben uitliggen.
De wind heb ik mee, dat scheelt.
Het water wordt alsmaar dieper, de dieptemeter geeft veel vis weer, en de diepte loopt op: 10 meter, 15 meter, dan geen vis meer dat is op zich niet vreemd, 20, 25, 30 het gaat snel 40, 45. Ik ga richting de kant, ook al is dit goed 100 meter verwijderd en zit dan op 43,9 meter.

Ik was het Nomadendorp links van mij gepasseerd, en kon nu een ondieper stuk bezoeken. En dat ging snel; met een poep en een scheet bereikte ik de kant. De hengel met de Shad had ik al weer op een meter of twee laten afzinken om zo weer op te kunnen pakken als ik de hengel met de SD klaar ging leggen. Maar zo ver kwam ik niet. Gelijk dook er al een snoek op de Shad, een rakker van goed in de 60 cm, maar hij liet "DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN "weer los .
Ik had nu ruim 4 uur geflipperd, en nog geen vin in de pan!!
De wind zwelde hier behoorlijk aan, ik had bijna geen kans om van de kant weg te komen, de beentjes hadden er bijna de kracht niet voor om van de kant af te blijven. Ik liet het dus maar even gaan, zodat ik een plaspauze kon inlassen en weer even rechtop kon gaan staan.
Hierna probeerde ik weer van de kant weg te komen, maar wat een problemen gaf dit.
Weer een paar flinke bonzen op de hengel met de SD die er eigenlijk allen maar bij bungelde.
Verkeerde keuze dus vandaag; had ik maar de dropshot hengel meegenomen of een paar kleine plugjes of shadjes. Dan waren die baarzen waarschijnlijk wel in de pan gekomen.
Het zijn zeker allemaal baarzen van 40 +, ik had het kunnen weten "Foutje" .
Ik ging nog iets verder, maar verder als dit ging het echt niet, steeds werd ik terug geblazen.
Dan maar retour, dit was vechten tegen de bierkaai, en dat ging ik niet redden, want ik lust geen bier!!
Retour was helemaal moeilijk vol tegen de wind; elke keer dat ik dacht ik zit weer op de goede diepte, zat ik net zo snel weer ondiep.
Daarna had ik moeite om niet richting het Nomaden dorp te drijven, ternauwernood redde ik het om daar voorbij te komen. Ik zag alweer iemand snel uit zijn Nomadentent springen, om polshoogte te nemen. En dit terwijl ik er toch goed 75 meter vandaan was. Rare gasten die Nomaden!
Nu dreef ik de goede hoek in, daar waar ik zijn wilde, en gelijk was het bons, bons op de bij hengel.
Eindelijk vis en een mooie rakker van 65 cm kwam in de pan. Helaas is er geen foto, ik had geen tijd, want ik moest de dreggen doorknippen. De rakker had de SD vol gepakt en te lang uit het water is niet goed. Dus snel dreggen door knippen en het beestje zwom weer fit weg.
Daarna nog een keer een paar tikken op de Shad en ik ging langzaam tegen de harde wind in weer naar de auto en verder aanbeten bleven uit. In ieder geval Foutje dat ik de dropshot hengel niet heb meegenomen en Bedankt Nomaden dat jullie je kampement weer hadden opgesteld.
Gebroken kon ik de auto bereiken, ik had moeit om de flippers los te maken, en uit de Bellyboat stappen ging ook niet zo best. De knieën zijn weer eens getest en goed bevonden, alleen vermoeid door het flipperen. De spullen snel of wat je snel noemt weer in de auto, en dan even wat te drinken halen bij de Shell en even een saucijzenbroodje.
Maar wat een ellendige afzetterij; een flesje chocomel waar ik maandag € 2,80 voor betaalde is bij deze Shell € 2,90. De saucijzenbroodjes of andere dingen voor de lunch zijn niet aangevuld. Dan de chocomel maar weer de koeling in en naar een andere Shell op de route. Daar was het helemaal te gek; daar kostte het flesje chocomel ineens € 3,10. We worden flink belazerd!! Dan alleen maar een saucijzenbroodje en een flesje cola, dan wil je eens wat anders drinken en dan word je bijna een oor aangenaaid. In de supermarkt heb je er bijna 3 liter voor.
Genoeg hierover. Gelukkig had ik wel weer vis in de pan en daar gaat het toch allemaal om!!


Op naar een volgend avontuur!!

Het weekend staat weer voor de deur!!!

Zoals de titel al zegt: het weekend staat weer voor de deur.
Zou er wel tijd zijn om een paar worpen te doen?
De hele week heb ik zin om toch in de avond even een paar worpen te doen, maar ik kan het ook overdrijven. Het weer zit wel mee; ook al zou je niets vangen, dan ben je toch lekker aan het water geweest. En dit weer is nu eenmaal weer waarop de vangsten wel eens tegen kunnen vallen.
En zo kun je niet alles hebben. Zodra ik uit het werk kom heb ik plannen zat, maar na de avondmaaltijd en het daarna even zitten op de bank plof ik als een plumpudding in elkaar. De ogen vallen dicht en ik waan mij dan in mijn dromen op de mooiste visstekken. Dikke metersnoeken worden daar gevangen en de mooiste meren vis ik af. Jos is daar ook nog wel eens bij. En daar is het leukst aan dat hij geen meters vang en ik wel (je moet toch wat doen om een meter snoek te vangen).  Zo zou je wel drie keer per jaar op vakantie willen gaan, maar ja wij jongens en afstammelingen van Jan met de Pet zullen hier wel nooit de kans voor krijgen. Zelfs met je pensioen niet, tegen die tijd heeft de regering alles wel in beslag genomen. Maar de dromen worden weer verstoord door de televisie, dan tijdens het weer een beetje wakker worden, maar dan heb je de puf niet meer om de hengel te pakken. De buik dik van het eten werkt dan ook niet echt meer mee. Dus moeten we maar gaan afwachten of we aankomend weekend er nog een paar uurtjes op uit kunnen. Dan moet het weer ook  meezitten. Maar ik geloof dat dit wel goed zit; misschien eens een moment om de Belly Boat  weer te water te laten. Dit moet toch onderhand ook wel  eens gebeuren. Weer vallen de ogen dicht, nu zie ik mijzelf  met de Belly Boat op Logh Derg.  Ik vang  de grootste snoeken en zelfs Jos zit in een Belly Boat. Op dat moment haakt hij net een flinke snoek, maar weet niet wat en hoe hij deze nu moet onthaken. Meters wordt hij nu voorruit gesleurd door deze dikke rakker. Ik juich dit voorval toe, ik weet nu zeker dat ik de komende tijd de rest van de metersnoeken voor mijzelf heb. Met veel geweld word ik wakker door de één of andere por die ik tegen mijn arm krijg. Ik schijn te snurken, maar moet eerlijk zeggen dat dit waarschijnlijk het geluid is geweest van het meesleuren van Jos in de Belly Boat achter de snoek aan. Ik benj weer wakker en ga maar eens de planten water geven. De hosta's worden  flink aangevreten door slakken. Tijdens de tuin sproeien begin ik er toch hard aan te denken om zondag maar eens vroeg uit de veren te gaan en de Belly Boat maar eens te gaan gebruiken. Ik beloof niets, maar het plan ligt er in ieder geval, voor het zelfde geld ben ik mijn bed een keer niet uit te krijgen.

We zullen wel zien wat het wordt!!

5 jarig Jubileum!!!

In september gaan we nu al voor de vijfde keer naar Ierland, dat is een jubileum.
En dat geeft me weer de nodige druk, de druk dat alles al een beetje bij elkaar wordt gezocht.
Misschien  is het nog wat vroeg om er aan te denken, maar er moesten twee nieuwe hengels aangekocht worden. Alleen dat al kostte veel moeite, want ik ben er enkele maanden mee zoet geweest om die te vinden.
De eerste kreeg ik een maand geleden, deze is inmiddels uitgetest en goed bevonden.
Nummer twee heb ik nu net een dag binnen, die ga ik maandag 3 juni even uittesten en nu maar hopen dat het wat is. Nieuwe lijn moet er besteld worden, dit deed ik vorig jaar pas begin augustus en wat een drama was dat: geen lijn te vinden die ik moest hebben, totdat ik op vakantie gebeld werd toen ik al in Ierland zat dat de bestelde lijn binnen was gekomen. Dit doen we niet meer; deze wordt aankomende week al voor de zekerheid besteld, dan heb ik nog drie maanden voor een alternatief als deze niet is te krijgen.
Ik heb nu in plaats van 3 boxen met kunstaas 2 boxen en dit moet echt voldoende zijn zoals de ervaring leert.
Mocht dit niet het geval zijn kunnen we in Ierland nog bij kopen, maar ik ga er vanuit dat het niet nodig is. We gaan eens op gewicht besparen in de koffer, kleding daar neem ik ook minder van mee, we hebben daar tenslotte een wasmachine. De hengelkoker heb ik nu ingekort van 210 cm naar 130 cm, want ik heb nu toch twee keer een tweedelige hengel aangeschaft, dus dat scheelt weer in het vervoer.
De tickets zijn gereserveerd, het huisje is gereserveerd en de vakantieverzekeringen zijn vastgezet.
Onderlijnen moet nog wel gemaakt worden, dit worden titanium onderlijnen en jerkbait stangen.
Het schiet zo weer aardig op, al die dingen die alvast in orde zijn. Afgelopen zaterdag zijn Jos en ik maar eens wezen proefdraaien, alleen was er weinig binnen te draaien. Het was eens een dagje doodaas snoeken, dit had Jos nog niet mee gemaakt en ik wilde hem wel eens laten proeven van deze tak van visserij. We hebben zo'n kleine 4 uur aan het water doorgebracht, Jos had één keer een aanbeet op de lat, maar verder helemaal niets. Maar we hebben genoeg bij kunnen praten over Ierland, of we nog een keer Ferdinand zouden inhuren als visgids, of dat we eens een ander meer zouden proberen.
Hier moet ik nog even de nodige informatie over inwinnen voordat we daar een besluit over kunnen nemen. Maar weer genoeg over Ierland, vandaag had ik de middag weer vrijaf. Eerst nog even Mike gebeld of hij zin had om mee te gaan, maar deze nam de telefoon weer eens niet op, en lag zeker nog op één oor! Dus dan maar beginnen in de omgeving van Zeist, daar had ik na een minuut of tien een volger van een cm of 45, daarna niets meer. Ik belde Mike nog maar een keer, weer nam de langslaper de telefoon  niet op.
Na 5 minuten belde hij zelf en had wel zin om mee te gaan. Na een 30 minuten gingen we samen op pad en de eerste stek was na een half uur bereikt en we konden beginnen. De eerste stukken leverden totaal niets op. We kwamen samen bij een kleine pas aan, maar Mike vond het waarschijnlijk de moeite niet en ging de andere kant op. Ik had op dit kleine stukje water al na 3 worpen de eerst aanbeet. Ik riep Mike nog, maar die gaf geen reactie. Toen weer een worp en de rakkert dook over de Buster. Weer een worp en weer haak ik de kleine rakker, maar hij loste weer. Toen besloot ik de rakker van de andere kant te benaderen en deed op die manier een worp. De kleine donder volgde het aasje wel, maar hapte niet toe. Ik haalde het aasje heen en weer, maar hij wilde hem niet pakken. Toen versnelde ik de boel even en toen dook de rakker er vol op. Zo, de eerste was binnen en de blankdag is omgezet naar een vangstdag.
En zo kon de eerste rakker in de pan: 67 cm.

Mike was in geen velden of wegen meer te bekennen, ik pakte nog een paar andere stukken mee, maar dat leverde niets op. Mike belde na een half uurtje dat hij ook een snoekje had gevangen van 60 cm.
Eindelijk ook vis in de pan voor Mike.

Ik kwam bij een dubbele duiker aan en begon naar hartenlust te werpen, maar zonder resultaat.
Totdat ik bij het binnendraaien ineens een staartvin zag verschijnen, maar wat een rare staartvin.
Zeker niet van een snoek. "WHat The F@$#", dat is een staartvin van een steur!!
Nu gebeurt het wel vaker dat je meldingen ziet dat er een steur gezien of gevangen is. Maar ik had het zelf nog niet mee gemaakt, dus dit was voor mij de eerste keer. Een poging om de vis te vangen heb ik maar niet ondernomen. Ik belde Mike maar even over dit voorval. Die was redelijk in de buurt. Tijdens dit bel moment kwam de steur nog een keer op zijn dooie gemak voorbij. Na een minuut of tien kwam Mike. Deze liet ik de locatie zien, deed wat worpen en weer kwam de steur voorbij gezwommen., toch een steur van een cm of 60.

Toch weer apart zo iets en zo maak je elke keer weer wat mee.
Hierna besloten we om een andere stek aan te doen, daar had Mike na een minuut of tien een volger en ook niet meer dan dat. We pakten een slootje verderop en daar kreeg ik snoek nummer twee in de pan: 72 cm.

Voor zijn lengte was hij wel wat mager, maar twee snoeken is altijd beter dan 1 en we gingen verder. Mike besloot naar de overkant van de weg te gaan na de vraag van hem of daar ook water was.
Ik antwoorde dat ik daar ooit een worp had gedaan, maar het daar niet interessant genoeg vond om verder af te vissen.
Mike claimde gelijk maar weer eens dat dit zijn nieuw ontdekte stek was. Maar welke stek ontdekt hij eigenlijk waar ik niet bij ben. Wie bestuurt de auto die op al deze stekken komt!
Ik besluit toch ook daar maar enkele worpen te doen. De eerste paar worpen deden bij mij weer het gevoel opkomen dat dit water is waar ik weinig vertrouwen in heb, ik weet zeker dat Mike ook met dit gevoel worstelt maar we zien licht in de duisternis. Iets verderop zien we een brug over het water en het lijkt er op dat het er daar iets interessanter uit ziet. We besluiten daar naar toe te lopen. Vanaf de brug is het goed te zien dat er een soort van talud in het water is, mooi van diep naar ondiep lopend. Ik zeg nog tegen Mike: "Daar hou ik van."  Mike heeft zo iets van daar heb je hem weer.
Na een worp of twee zeg ik hangen en voel dat het om een redelijke snoek gaat, Vlak bij de kant schat ik hem toch tegen de 80 cm. Mike begint al weer te zeuren: "Ik Laat Hem Weer een Stek Zien." Dat kun je zo hebben denk ik. Ik moet er behoorlijk om lachen! Maar het is een feit en rakker nummer 3 kan in de pan" 78 cm.

Mike roept bij de fotosessie nog van haal die grijns van je gezicht maar probeer dat maar eens!
Na deze vangst krijg ik toch weer genoeg vertrouwen. Mike zit intussen aan de overkant wat aan zijn hengel te prutsen. Ik doe een worp richting de vlonder waar hij op zit en roep voor de grap: "Ja." Dat doe ik vaker als ik beet heb, maar nu voor de lol. Mike kijkt verschrikt op hij denkt nee hé niet nog eens.
Maar nog geen tel later bij het binnendraaien van die worp is het echt "Ja"  en hangen die vis.
en zo komt snoek nummer 4 in de pan: 63 cm.

Het gaat weer lekker zo. In het begin dacht ik nog dat de stand op één snoek zou blijven, maar het begint er weer een beetje op te lijken. Twee snoeken vrij kort achter elkaar. Mike heeft er weer duidelijk de smoor in, maar dat zou ik ook hebben! Nog geen vijf minuten later mis ik nog een rakker van een cm of 60, en die doet na nog wat pogingen ook geen actie meer om de Buster te pakken. We komen steeds meer leuke stukjes water tegen, en Mike maar zeuren dat we er zo vaak langs zijn gereden en hij er wilde vissen en ik niet. Maar mijn antwoord hierop is: "Wat in het vat zit verzuurt niet" en dat dit weer van die stekken zijn voor dit nieuwe seizoen. Nieuwe stekken is goed en geven goede moed! We komen nu echt wat van die kleine smalle stukjes tegen die er zo mooi uitzien dat je er wel zou kunnen dagdromen van grote snoek of dikke en grote ruisvoorn aan de vlieg of binnenkort eens met de vliegenlat. Wat een prachtige stukjes water zitten hier. We zien nog een haas wegrennen. Mike vertelt mij nog dat hij een soort kip zag maar dan met zo'n lange staart. Hoe heet zo'n kip? Ik antwoordde: "Fazant." Ik zag naderhand nog een paar aparte eenden die je hier niet vaak ziet, maar kan echt niet meer op de naam komen. Naderhand zagen we nog een paar kuifeenden.
We gingen met volle concentratie verder vissen, op zulke stukjes kan zomaar een leuke rakker op je Buster duiken.

Tijdens deze actie haakte ik nog een leuke rakker van goed in de 70 cm, maar helaas lost deze.
Je kunt tenslotte niet alles vangen, je moet toch weer een doel hebben om de volgende keer weer eens terug te komen. En dat gaan we zeker doen, weer een nieuwe veelbelovende stek erbij. En zo weet ik er nog wel een paar waar ik mijn oog op heb laten vallen, maar die ik tot nu toe links heb laten liggen, dus dat belooft weer genoeg vlees in de kuip. Maar daar moet ik dan eerst zelf maar eens heen zonder Mike, anders claimt hij die stekken ook nog. Ontdekking doen van een stek kun je het best zelf doen, en er dan ook nog een vlaggetje bij zetten met je naam als bewijs.
Het was weer tijd om naar huis te gaan, Mike was duidelijk weer wat aangeslagen, maar wist zich er snel overheen te zetten, het zal wel door het weer komen.


Op naar een volgend avontuur!!!