Damn, Damn, Damn!!!!

Hier dan weer een Bellyboat avontuur, en weer of geen weer, we gaan er gewoon op uit.
Ze gaven voor vandaag nogal ruig weer op en dan moet je als roofvisser natuurlijk te water of langs het water, in mijn geval op het water!
Het waadpak was weer geplakt en zo kon ik met goede moed op weg. Ik had besloten om de plas te bezoeken waar ik vorig jaar zoveel problemen had met de karpervissers en Picaso de controleur (lees een eerder verhaal).

Ik zou het erop aan laten komen als ik weer de Picaso als controleur zou krijgen, ik had mijn plannen al gesmeed en ik zou hem eens goed met verf en blokwitter bewerken als hij mij van het water durfde te halen. Bij aankomst keek ik eens goed de plas over om te lokaliseren waar de karpervissers zich hadden verstopt, en ja hoor,  aan de overkant zat de eerst al en dat precies op de plek waar BIG MAMA (de grote snoek die ik daar vorig jaar had gelost) haar thuisbasis had. Dus die plek kon ik al op mijn buik schrijven. Het is nu niet dat ik expres de karpervissers dwars ga zitten, lastig vallen doe ik ze niet en ik ga er altijd met een grote boog omheen. En  mocht ik nu controle krijgen en zou ik het water af moeten omdat ik met de Bellyboat op het water zat, dan konden ze  komen met die bekeuring. Daar zou ik eens bezwaar op aan laten tekenen en zonodig de boel eens voor laten komen om mijn gelijk te krijgen, zodat ik daar in de toekomst mag bellyboaten.
Ik denk dat ik grote kans maak om dat te winnen. Lukt het niet, dan heb ik in ieder geval een poging gedaan. Vlug werd de Bellyboat met lucht gevuld en kon ik het water op om te kijken of er wat te halen viel. Mooie leliebedden werden belaagd met een stel worpen, daarna de rietkantjes en na tien minuten had ik de eerste aanbeet. Vlug zette ik de camera aan, maar dat had ik nu net weer niet moeten doen. Tijdens deze handeling loste er een mooie dikke baars. De Buster was net een te groot hapje voor deze rover die precies voor in de bek gehaakt was. Maar ik gaf niet op en nog geen vijf minuten daarna had ik weer een losser. Vlug nog een paar worpen in de richting van de losser, nog een keer dook de rakker er op, maar weer loste hij. Hierna deed ik nog een paar worpen over dezelfde plek, maar dit leverde niets meer op en ik ging weer verder. Ongeveer 15 minuten verder had ik eindelijk de eerste snoek. Hij had een mooie maat van 78 cm. Hij was wel wat aan de magere kant, maar hij was binnen.

 Zo, nu de eerste eenmaal binnen was kwam ik tot rust en kon ik kijken of er nog iets van mijn gading te vinden was. Hoewel ze raar weer op hadden gegeven, viel het mij reuze mee, ook de wind, maar dat kon komen doordat deze plas omringd is met hoge bomen en hoge bomen vangen nog steeds veel wind!
Dit was ook de reden dat ik hier op deze plas was, op de plas van vorige week wil je nu niet zijn, dat wordt buffelen tegen de natuur. Goed 10 minuten verder had ik weer een losser. Er moest toch meer in zitten vandaag, het weer was er goed voor de, de eerste regendruppels vielen naar beneden.
Ruim 30 minuten na de losser volgde er weer een bonk op de hengel en een snoek van 30 cm mocht  in de boot. De karpervisser die ik in het begin zag zitten was er intussen tussen uit geknepen, dus toen kon ik mooi richting de BIG MAMA stek. Tijdens het richting deze stek flipperen doemde zich alweer een andere karpervisser op. Deze stond al op de uitkijk om te zien wat ik aan het doen was. Je kon van verre zien dat de onrust er in zat. Maar ik zat op koers en ging richting de eerder genoemde stek. Verschillende worpen deed ik er langs met de Buster, maar zonder resultaat. Daarom deed ik de Spro swimbait er maar eens op, deze gaat net een stuk dieper, eens kijken of deze zijn werk zou gaan doen. De eerste worp ermee was ook gelijk raak, een rakkertje van 54 cm was het resultaat. Daarna ging ik nog even een stukje richting de karpervisser, die op een gegeven moment alweer in zijn tentje zat, maar er toen toch weer ineens uit kwam en dat terwijl ik er toch zeker 80 meter van was verwijderd. Wat zijn het toch een onrustige types. Ik boog af en stak de plas maar over en ging richting de laatste losser om te kijken of ik deze nog te grazen zou kunnen nemen. Ik viste deze strook maar eens goed af, ondertussen begon het weer nat in het waadpak te worden. Nu niet in de rechter laars van het pak, maar in de linker. Damn , Damn, Damn waadpak van D.A.M, wat een schijtmerk. Ik moet er nu toch maar hard over gaan denken om maar weer een nieuwe te kopen, één laars lek gaat nog, maar twee wordt toch echt te gek! Tijdens deze lekkage en op de plek van de losser dook er eindelijk weer een snoek op het aas. Ditmaal was dit de Bulldawg, maar het lossertje van eerst loste ook nu weer en liet zich na nog een aantal worpen niet meer verleiden. Nogmaals werd het beginstuk eens goed afgeworpen, dit keer wat verder uit de kant en op iets dieper water met de Bulldawg. Maar deze verwoede poging om nog een snoek zo gek te krijgen mislukte. Ik flipperde maar weer richting instapplek. De regen begon nu door te zetten en van een klein buitje veranderde dit in een wolkbreuk. Kans om een regenjack aan te doen had ik niet eens. Vlug werd de kant bereikt en de spullen gingen het water uit en doorweekt de auto in. Het ergste van dit verhaal was dat mijn pakje sigaretten drijfnatwais geworden. Onder het autorijden werden de sigaretten vanuit het pakje op het dashboard leeggeschud om te drogen. Even later had ik het idee om ze in de ventilatieroosters van de verwarming te stoppen (hoe verslaafd kun je zijn).
Toen pakte ik er een paar en prop ze uit het raam, wat als resultaat had dat ze aan de buitenkant van het raam bleven plakken en heen en weer begonnen te rollen. Naderhand kwam er weer een terug door de kier waarop ik het raam had laten staan. Wat een ellende dat roken!
Vlug naar huis maar weer, er waren in ieder geval weer een paar snoeken gevangen.

Op naar een volgend avontuur!!

Donders en bliksems (zoals mijn vader altijd zei)!!!

Vandaag ben ik er ondanks de regen toch maar een paar uurtjes op uit gegaan. Eerst was het debedoeling om vroeg in de ochtend te gaan,maar na een onrustig nachtje slapen, werd ik pas rond 7.45 uur wakker en de slaap zat er nog volop in. Vrouwlief kwam laat thuis van een verjaardag, dus daar werd ik wakker door gemaakt, en dat was al rond 1.30 in de nacht.Naderhand rond 3.45 kwam zoonlief(lat lief maar achterwege)nog eens samen met vriendin pas thuis en de stomkop die ik ben had tegen de vrouw gezegd dat hij niet thuis zou slapen, dus de deur was op slot en op de haak, dus ik werd uit bed gebeld. Ja en dan is de nachtrust goed verstoord, zeg maar gerust overhoop gegooid; DONDERS EN BLIKSUMS!! Weg nachtrust, maar toch stond ik rond 9.00 uur naast mijn bed en begon maar wat huishoudelijke taken te verichten, en het Bellyboat tochtje dat in de planning zat werd uitgesteld naar vroeg in de middag (laat in de ochtend). De spullen lagen al in de auto, dus dat was al verzorgd en daar hoefde ik me geen zorgen meer over te maken. Vlug heb ik nog twee bolletjes met vissticks naar binnen gewerkt, dit doe ik altijd een beetje ter camouflage, zodat de snoek mijn menselijke geur niet herkent (ze ruiken toch niet zo goed heb ik pas weer gelezen).
De Koi karpers zaten goed op het voer (niet dus) en dat gaf weer goede moed enmisschien  konden de vangsten alvast geteld gaan worden. Ik rekende mezelf al rijk, een mooi meter snoekje zag ik wel zitten en dat moest mogelijk zijn op zondag. Het weer zat ook lekker mee, het had al vanaf gisterenavond flink geregend en dan houdt niets je tegen voor een Bellyboat tochtje. Regenjas over de kleding aan en dan ben je goed beschermd tegen weer en wind! Dus zoals gezegd, na de huishoudelijke taken kon ik dan weer op avontuur. De vrouw moest nog even zeggen dat er onweer op komst was (DONDERS en BLIKSEMS) komt dat even goed uit, daar houd ik nu net van, dan kunnen er misschien nog een paar mooie plaatjes worden geschoten. En zo ging ik rond 11.30 uur richting het water. De regen hield niet op, maar dat deerde me niet, het waadpak was al aangetrokken voordat ik wegging.
Er was gelukkig weinig verkeer op de weg dus het was een snel ritje naar de waterkant, de spullen gingen de auto uit en vissen maar weer. Tijdens het te water gaan zag ik dat er vlakbij nog een karpervisser zat, dus moest ik daar eerst maar met een flinke boog omheen en dat ging verder zonder problemen.
Daarna konden de eerste worpen te water. Dit keer werd er niet begonnen met de Buster, maar met een Swimbait fastsinking van Spro, deze had ik pas geruild voor een ander aasje dat ik niet of nauwelijks gebruik, dus was dit weer een welkome aanvulling op de kunstaas box.
Na een meter of dertig zag ik aan de kant een auto staan, dus ik keek al goed of er niet nog een karpervisser bezig was, maar kon niets ontdekken wat daar op leek, dus doorflipperen en werpen.
Todat na nog eens twintig meter verder een heftig gebrul over het water galmde: WEG, WEG!!!, DONDERS EN BLIKSEMS, wat nu weer. Stond er toch weer zo'n karper pyramide tussen het hoge gras verscholen, en ik zat toch ruim 60 meter uit de kant. Wat een druktemaker, drie hengels heeft hij uitgeworpen. Het is en blijft een beetje naar volk, hoe moet ik zo'n Rambo nou ontdekken als hij met z'n camo tentje zo tussen het gras zit verscholen. Vlug flipper ik maar weer verder, ik maak me hier verder niet meer druk om.
Nog geen twintig meter verder  heeft de Rambo nog een hengel uitstaan. Hebben ze nou de gehele plas nodig om een karper te vangen? Ik ga binnenkort ook maar eens met vier hengels tegelijk snoeken, misschien vang ik dan ook nog eens wat. Maar ik ging verder en de worpen met de swimbait schoten van de reel. Het eerste deel van de plas had ik nu wel afgeflipperd, flinke regenbuien moest ik trotseren, maar van snoek was geen vin te bekennen. Ik had pas mijn waadpak voor de tweede keer geplakt onder bij de hak, maar weer sijpelde er water de laars binnen. Wat maakt het uit, ondanks de regen is het lekker ronddobberen, het enigste dat ontbreekt is snoek (en toch verwacht ik er een paar). Ook kom ik het zwanenpaar weer tegen, de jongen die ze hebben beginnen al aardig te groeien. Pa zwaan begon zich al weer een beetje op te winden en kwam weer mijn richting uit. Ik deed maar eens een paar worpen zijn kant op en het werkte, hij draaide zich weer om en liet mij verder met rust. Ik wasn nu ruim over de helft van de plas en het stopte wonderwel met regenen, zelfs de zon brak door. Ik deed nog maar eens een worp en tijdens deze handeling pakte ik ook even een sigaret en net toen ik de hengel had neergelegd en mijn sigaret wilde opsteken, zag ik mijn hengel wegschuiven van mijn benen. Vlug moest ik hem grijpen en aanslaan. Hoe is het toch mogelijk dat je op dit soort momenten een snoek aan je aas krijgt.

Atijd als je even wilt relaxen krijg je een aanbeet. Vlug pakte ik de snoek, maar hij glipte weer tussen de vingers uit en vertrok in de diepte. Ik schatte hem toch op 63 cm. Helaas pindakaas, maar ik ging door. Dit stuk van de plas stond vol met waterplanten, dus misschien zit er meer in. Zo'n honderd meter flipperde ik verder en had toen weer een aanbeet. Dit keer bleef de rakker hangen (rakkertje, net 40 cm schat ik hem).

Nog een paar worpen, DONDERS EN BLIKSEM, ik zat op een hotspot. Ik had nog een volgertje, en toen bammes weer een snoek, Deze was rond de 48 cm ook deze kwam in de boot. Daarna nog een volger, dus eindelijk weer een beetje actie. Daarna was het niets meer. Het begon weer lekker te regenen en zo kon ik weer aan de terugtocht beginnen .

Verdere vangsten bleven op de terugweg uit, ondanks de verwoede pogingen om nog een snoekje te verschalken. De spullen konden de auto weer in en ik ging weer naar.Al met al toch weer bijna  4 uurtjes op het water geweest.
Op naar een volgend avontuur!!!!

De Generale repetitie voor Ierland !!!

Afgelopen week werd er eindelijk eens een afspraak geregeld met Jos om op zondag (gisteren dus)  maar weer eens samen een aasje uit te gaan werpen.
Eerst maar weer eens bedenken waar, er zijn stekken in de polder waar eigenlijk pas in september op snoek mag worden gevist, maar je kunt de wet natuurlijk makkelijk omzeilen door als er gecontroleerd wordt te zeggen dat je op baars vis in plaats van op snoek. Maar dat is natuurlijk moeilijk te bewijzen als je met de Buster I en een Jerkbait hengel staat te harken. Je moet toch wat, dus er werd gekozen voor het harken in de polder met de jerkbait hengel. Dus dat plan stond vast, de zondagochten werd gebruikt om de kunstaas boxjes te vullen en ook nog een hengeltje klaar te maken voor Jos. Nadat dit was gebeurd nog even een sigaretje paffen op de stoep en zo liep het al weer tegen 11.20 uur en konden Jos en Annemieke worden afgehaald van het station. Zo konden thuis de vrouwen even bijkleppen en Jos en ik samen een hengeltje uitwerpen in de polder. Na een bakkie koffie met een stuk chocoladetaart uit eigen oven gingen we maar richting de polder en kon de generale repetitie beginnen voor ons uitje naar Ierland. Ik weet dat het pas in september is, maar de kans dat Jos voor die tijd nog een keer langs de waterkant kan struinen is klein, dus deze kans moeten we niet laten lopen, al zal er hopelijk nog wel een dagje te prikken zijn voor die tijd. Na een vlot ritje stonden we dan met vier benen weer in de polder. Bij het uitstappen zagen we alweer een mede sportvisser die ook illegaal op deze stek aan het snoeken was. De eerst vraag die ik Jos stelde was: "Wat doet hij op onze stek en dan nog illegaal ook. Zou hij nou net even de snoeken voor onze neus weg gaan vangen?" Vlug werden de hengels werpklaar gemaakt, kunstaas werd er aan gebonden en zo konden we aan onze struintocht beginnen.
De eerste worpen werden vlot ingezet, maar bij het binnen halen konden eigenlijk alleen grote plukken met waterplanten  worden  binnengehaald. Terwijl er hier vorig jaar weinig begroeiing op de bodem was, was het nu één grote warboel van waterplanten geworden, elke worp was het raak.
Vorig jaar had ik hier totaal of bijna  geen last van, maar nu was het droevig. Misschien omdat ik toen later in het seizoen pas begon en dat toen bij het opschonen van de kanten de meeste waterplanten weg waren gehaald? Maar nu was het in ieder geval niet fijn vissen, dus vertrokken we maar naar een vlakbij gelegen dorp.
Daar waren vorig seizoen ook leuke snoekjes aan de haak te slaan. Eerst moest ik nog even een verkeerde afslag nemen, maar dat had ik al gauw in de smiezen, dus dat werd via een kleine omweg weer goed gemaakt. En zo konden we weer van start. Na een worp op 6 was het raak voor mij, Jos stond er van te kijken dat het zo vlot al gebeurde. Een klein rakkertje van een centimeter of 40 kon worden binnengehaald. Ik dacht ik doe hem maar niet op de foto, ik wacht op wat groters, er zullen er nog wel een paar volgen! Nou dat hebben we geweten. Eerst begon het nog eens flink te regen (geen regenjas bij ons natuurlijk), dus gingen we maar weer retour auto. Daarna maar weer de auto uit toen het weer droog was en we gingen verder. Maar waar afgelopen seizoen de snoeken nog opgestapeld lagen, was er nu  geen een meer te vinden. Er was trouwen geen enkel teken van leven in het water te vinden, zelfs niet het kleinste visje. En dan moet je gaan zoeken, want snoeken is tenslotte zoeken! Waar konden de rakkertjes gebleven zijn? Er lag een naastgelegen vijver die vorig jaar totaal visloos leek, hier werden de nodig worpen in gedaan. Dikke plakkaten met waterplanten schenen door in het wateroppervlak, maar deze lagen gelukkig op een goede diepte, dus hadden we er niet al te veel last van. Maar worp na worp bleef zonder aanbeet, dus toch een snoekloze stek. Naast die parkvijver ligt er nog een nietszeggend slootje waar vorig seizoen ook niets te vinden was wat op graat leek. Toch besloot ik er maar een paar worpjes te doen. Jos stond nog steeds in de vijver te harken en ook hij was nog visloos. Toen nog even een stukje verder een paar worpen en de Buster suisde over het water. Een paar korte tikken en toen was het ineens weer eens Bammes en hangen die snoek. Vreselijk wild spartelend probeerde hij door het water te ontkomen, maar waar moest hij heen in zo'n smal slootje> En als je dan ook nog eens aan een Buster hangt is er eigenlijk geen ontkomen meer aan. Vlug werd Jos er bij geroepen. Eigenlijk stonden we allebei een beetje verwonderd te kijken dat hier nog een snoek op de loer lag. Vlug werd de snoek door middel van de kieuwgreep uit het water gehaald. De rakker moest natuurlijk nog even een paar flinke klappen geven en daardoor ben ik weer een paar flinke schaafwonden rijker, maar that's all in the game.
Zo ben ik uit eindelijk toch nog weer een mooie rakker rijker en 85 cm kan weer in het boekje worden bijgeschreven.

                   

Na deze vangst deden we  her en der nog een paar worpen, maar verdere vangsten bleven uit.
Hierna gingen we nog even retour naar de parkvijver daar had Jos vanaf een brug nog een aanbeet die het aas twee keer flink aan tikte, maar daarna bleef het stil voor ons. Moeten we dit als generale repetitie voor Ierland zien? Als dit zo is, zijn we er niet geweldig vanaf gekomen. Als voorbode van deze dag hadden de Koi karpers mij eigenlijk al genoeg gezegd: weinig trek!! Maar we doen dit toch nog maar een keer over, dat moet kunnen voor september.

Op naar een volgend avontuur!