Tegen beter weten in!

Vandaag toch nog even er op uit, eigenlijk tegen beter weten in. Door de vele regenval van de laatste tijd valt het meestal niet mee om een snoekje te vangen.
De maand juli is sowieso al al niet zo'n topmaand voor snoek, waar dat in zit is mij een raadsel, misschien moet ik de visboeken eens goed nalezen voor de oplossing.
Maar hoe dan ook, ik ging maar weer eens aan de slag in een watertje vlak achter me dat aan de beurt was en na ongeveer 10 minuten rijden kwam ik op de bedoelde plek aan.
Een roze toad ( soort kikkertje van rubber) werd aan de speld gebonden, niet echt mijn aasje, maar omdat ik op deze stek maar korte worpen kan doen en er erg veel overhangende takken en dergelijke zijn, wordt er zo goedkoop mogelijk gevist. Zo wordt het risico vermeden om duur kunstaas te verspelen.
Een flink recht stuk waar echt altijd wel een snoekje te haken valt word goed uitgevist, maar niets en echt helemaal niets, geen aanbeet, minimaal 1 had ik er wel verwacht.
Nu een stuk de bocht om en dan is het weer een kilometer of 3 lopen, lopen en lopen. Hier mis ik in het begin een snoekje, ik kom hier langs de bekende veemarkt van Utrecht, oftewel de beruchte automarkt.
Hier is het al jaren zeer slecht en ik heb hier ook zelden een snoekje gevangen, maar toch probeer ik het elk jaar weer.
Maar de verklaring van de slechte vangst daar is eigenlijk simpel: Oostblokkers, elke dinsdag zijn er hele hordes en dan gaan echt de hengeltjes het water in. Hongaren, Bulgaren, Polen, het maakt niet uit.
Ze zitten er al op de maandagavond .
En vissen doen ze en ze eten alles wat los en vast zit.
Stom dat ik hier eigenlijk nog een hengel uitgooi, maar de veemarkt gaat sluiten. Wanneer is nog niet echt bekend, maar misschien dat het daarna ooit nog wat wordt daar.
De veemarkt zijn we al lang voorbij, en ik ben alweer op de terugtocht en dan komt de verlossende aanbeet: een snoekje van 46 cm mag op de kant.

De terugtocht levert halverwege toch nog weer een losser op en dat geeft toch nog een klein beetje hoop.
Want taai is het wel, deze paar uurtjes vissen, ook omdat het een beetje broeierig is.
Ik kom weer op het het beginstuk en eigenlijk heb ik er niet zoveel trek meer in, de vermoeidheid zit in de beentjes.
Hier en daar, waar ik denk dat nog een snoekje zit, doe ik nog maar een worp, en even later los ik weer een snoekje, maar groot zijn ze niet zoals verwacht.
Dat zijn toch drie lossers.
Ik kom nu bijna weer op het stuk waar de eerst worpjes van de dag plaatsvonden en dat stuk ziet er altijd goed uit, meestal zit er wat.
Ik doe toch nog wat worpen onder de takken, en ja hoor, een kleine rakker duikt vol op de toad en 39 cm mag op de kant.

De gulzigaard had zijn buikje al volgevreten, want een klein voorntje kwam er uit.

Nog geen twee stappen verder doe ik nog wat worpen onder de overhangende takken, en ook hier duikt er weer vol een op de toad.
Ruim 52 cm mag op de kant, en zo wordt een taai middagje toch nog productief .

Erg onder de indruk van deze middag ben ik niet, maar ja; alles beter dan niets.
Misschien moeten we morgen maar weer eens een stuk nemen waar de snoek niet dik bezaaid ligt.
Stukken die al tijden niet afgevist zijn, misschien levert het intussen weer eens wat op.

Warme maandag !!!

Gisterenavond was er een dagje vissen gepland voor de maandagmorgen, met Roderick en zijn vriend Andy.
Nu is Andy een jongen die echt alles weet, het maakt niet uit wat, alles weet hij beter en hij duldt geen tegenspraak, pas op, da's niet best!
Gaat het over vissen, nou dan kan hij je nog wel eens een poepje laten ruiken en een lesje leren, en da's heel wat. Vooral als je 22 jaar bent en vol levenservaring , ik durfde al bijna niets meer over vissen te vertellen.
Op meerval vissen, nou dat gaat ie nog wel een keer doen, en als hij snoekbaars vangt gaat die gelijk op de barbecue.
Dit is een topvisser, eigenlijk durf ik niet met hem te gaan vissen, ik kan niet zo goed tegen mijn verlies (hihihi) en als je dan al weet dat hij de beste visser van Nederland is, tja dan zakt bij mij de moed al in de schoenen en het aas durft niet uit de kunstaasdoos te komen.
Maar aan de andere kant; je bent nooit te oud om te leren en een oude sok zoals ik neemt van iedereen nog wel wat aan, zo ook van zo'n jong broekie.
En dan het spreekwoord "De beste visser is diegene die de snoek uit de broek kan toveren". Het schijnt een oud Zeisters spreekwoord te zijn, ik kende hem nog niet, maar dat is niet erg, want je bent tenslotte nooit te oud om te leren.
Er werd afgesproken om vandaag om strak 8.00 uur bij mij klaar te staan en om 7.50 uur dacht ik nog even iets van huishoudelijke aard te kunnen doen alvorens de hengels in de auto te doen. Maar Andy was er toen al (petje af, hoewel ik hem nog niet op had) en er was gelijk de vraag of de oude visser nog lag te slapen, wat een arrogantie!!
Ik, die bijna altijd al voor dag en dauw uit de veren is zo te beledigen, dat gaat hem niet worden hoor.
Na even de spullen bij elkaar te hebben geraapt en met de hengels in de hand volgt gelijk alweer de opmerking of we soms twee weken op pad gingen. Ik moest hem uitleggen dat het toch wel handig is dat Roderick een eigen rugzak heeft en dat we ieder een verschillende hengel hebben, ik de jerkbait en Roderick de spinhengel, dus ieder moet ook apart kunstaas hebben.
Dan gaat hij even de onderlijnen controleren. "Waarom Fluorcarbon en zo dik?" Oh, oh, oh, wat gaat dat worden?
Na een korte rit, maar met een hoop gepraat over meerval in mijn geplaagde oren, was ik blij bij het water te zijn aangekomen, het oorsmeer vloog al tegen de voorruit van de auto en dan heb je echt slecht zicht. Het voordeel is dat de oren weer open zijn.
Vlug werden de hengeltjes klaargemaakt en aasjes aangebonden. Ik knoop de buster er aan en de volgende opmerking was er al weer: "Ga je olifanten vangen en hoe zwaar weegt die wel niet?"
Na uitleg dat hier grote snoek zit, antwoordt hij dat je met klein aas ook grote snoek kan vangen. Tuurlijk kan dat!
"Wat heb je een zware hengel". Ik zeg: "Zware hengel en groot kunstaas is grote snoek".
"Ik vang met klein aas grote snoek", was het antwoord.
Ik vlucht gauw even een andere hoek in, rust, rust, rust, gaat het in mijn hoofd!
Ik doe drie worpen en bammes; de eerst 47 cm aan de buster. "Hé Andy, ik heb er één!!"
Nu al??? En Andy en Roderick komen aangespurt.
Gelijk maar even de trend gezet en kijken of het gesputter minder wordt. Roderick staat achter Andy te gniffelen.

Kleintje, maar snoek is snoek.

Andy maakt gelijk de opmerking: "Het is wel een kleintje." Maar ik vind: "Snoek is snoek."
Na wat worpen te hebben bekeken van Andy, die constant pruiken in zijn lijn gooit, antwoordt hij: "Jaja, mijn aas is niet zo goed en ik gooide tegen de waterplanten" en zo had hij nog heel wat smoesjes.
Ik ga gauw weer verder, anders krijgen we weer langdurige sterke verhalen over meerval en andere nieuwe vissoorten, zoals Hollandse nieuwe. Die eet ik vanavond thuis wel met uitjes, dan smaakt ie beter dan hier.
Nu hoor ik in de verte alleen nog geratel over aasjes die niet geschikt zijn, dat mijn aas zo hard op het water bonst en kletst, en dat dat de vis verontrust. Ik wil wat terug zeggen, maar hou mijn mond maar.
We schuiven een stuk door, wonderwel is Roderick lekker aan het genieten van zijn visserij en alles gaat goed.
Een stukje verder ruik ik vis. Ik denk, hier ligt snoek, dit is vis, maar de lucht is zo sterk als de lucht van tien, dus dat klopt niet. Ik kijk eens goed over het water en zie een monster van een karper op zijn zij liggen, lekker opgezwollen (ZEKER VERMOORD DOOR EEN ONERVAREN KARPERVISSER!!!). Ik besluit maar een stukje door te schuiven.
Andy, die op dat stuk de boel al goed heeft uitgevist, schuift door en vindt het maar niets op deze plek.
Ik doe toch nog even een worp op de door hem verlaten plek en jaar hoor, bammes!!
"Hé Andy, ik heb er weer een!" Maar zijn reactie is wat matjes.
Ik ze: "Nou, die kan wel eens tegen de meter lopen". Andy denkt eerder aan 75 centimeter, nou dat zal je tegen vallen manneke.
We gaan hem meten en hij is 96 cm schoon aan de haak. Andy begint gelijk weer te piepen over zijn aas en draad wat niet goed schijnt te zijn.

De snoek gaat weer het water in en even later roept Roderick: "Hee Andy, ik heb er ook één, pappie pappie, helpie helpie!"
Ik moet hem er natuurlijk afhalen en Andy reageert helemaal niet, hoewel hij het even later heeft over beginnersgeluk!!
Tja dat kan zijn, maar is dat het dat ook? Of is het zoals het spreekwoord luidt (Zeisters natuurlijk) "De beste vissers vallen door de mazen van het net". Hoe kom ik er toch op hè, die spreekwoorden.
Andy zit nu echt helemaal in zak en as. Ik belde de Stichting Correlatie en 112. Aan mond-op-mond beademing waag ik me niet, dat doen de deskundigen maar.
Even later komt Andy weer een beetje bij en kan ik alles weer afbellen. Tjonge tjonge, wat een gedoe.
De snoek van Roderick meet 82 cm en is wat magertjes en zwaar gehavend door bijtwonden van een andere snoek. Ik ga met de snoek op de foto, want Roderick durft hem niet vast te houden.

Tja, dat je zo'n oude sok nog van alles moet leren!

We gaan weer verder en komen op een stuk waar veel riet zit. Andy zijn draad zit weer in de knoop en hij zeurt dat zijn hengel hier niet geschikt voor is, enz, enz. We drinken even wat, maar Andy heeft geen trek.
Dan nog even een peukje, totdat Roderick tegen Andy zegt dat hij beter even een stapje terug kan doen. Dus ik ga even kijken. "Hoezo", vraagt Andy. Ik weer kijken: "Nou, omdat je in een mierenhoop staat". WHAAAAHAA gaat het over het water en een twintigtal mieren kruipt vrolijk via zijn broekspijpen omhoog.
Ik loop nog even naar een moeilijk te bewerpen stuk om even te kijken hoe Andy zijn werpkunsten nou werkelijk zijn.
Ik zeg hem dat hier altijd wel een mooi snoekje ligt (en dat is daar ook echt zo).
"Tja, eh, eheh, allemaal riet en distels enne dit enne dat". Maar hij loopt er toch overheen, en ik zeg hem: "Zo, nu hoef ik de distels en brandnetels niet plat te trappen en kan er beter bij".
Andy doet zijn eerste worp en het aas belandt gelijk al in de wilgen. Meteen volgt zijn reactie in de trant van: "Je kan hier niet gooien, enneme dit enneme dat".
Ik besluit hem eens een poepie te laten ruiken en de ene na de andere worp wordt strak op het water geplaast.
Zelfs Roderick weet zijn worpen goed te plaatsen, als een ervaren visser.
Voor Andy zijn lijn is op dit moment geen goed woord meer over, dus die gaan we straks vernieuwen bij de plaatselijke hengelsportzaak, maar eerst nog even naar een andere stek.
Hier doen we een tiental worpen, maar Andy heeft dit gauw gezien (niet het juiste aas voor dit water) en heeft in dit stuk ook geen vertrouwen, dus op naar de hengelsportleverancier.
Daar aangekomen vraagt ie nog aan mij welke lijn hij moet hebben. Ik denk, jij bent toch die specialist, de beste visser van Nederland, de alleskunner? Maar eigenlijk weet hij er natuurlijk nietsl van.
Roderick heeft de smaak van het vissen te pakken en koopt alles op wat los en vast zit en kan nu als volwaardig visser mee op pad.
Andy heeft zijn nieuwe lijn en ik alleen maar een paar nieuwe jigkopjes en onderlijntjes met dreg.
Nou komt de vraag van Andy of we weer naar de eerste stek kunnen, maar daar is geen sprake van, we gaan weer naar een nieuwe. Daar aangekomen worden vlug de hengeltjes weer in orde gemaakt en kan Roderick zijn nieuwe hengel optuigen.
En vissen maar weer. Ik doe een paar mooie worpen, en ja hoor, het geratel begint weer. Andy zijn lijn zit weer in de knoop. "Ja, die klungel in de winkel heeft er te veel opgespoeld, enneme dit enneme dat".
Ik vlucht gauw naar de overkant van het water en ga daar lekker werpen.
Maar ook Roderick zijn lijn vliegt in de knoop, en dat komt echt doordat er teveel lijn op de spoel zit.
Ik ben lekker rustig op mijn plekje aan de overkant en zie hier en daar wat aasvisjes springen en ben gelijk weer alert. Ik mis ondertussen nog een snoek en doe nog maar een paar worpen kriskras over die plek.
En dan, na 5 minuten: bammes.
"Hé Andy en Roderick, ik heb er weer één!"
Na een korte dril mag een snoek van 50 centimeter de kant op. Roderick maakt nog even een mooi fotootje en het visje kan weer terug.

We vissen weer verder en als een vlieg op een hoop stront blijft Andy nu aan me kleven, maar gelukkig, hij moet weer even aasje wisselen en die gelegenheid gebruik ik door even snel verder te gaan.
Bijna aan het einde gekomen hoor ik: "Eindelijk, eindelijk, een baars, een baars". Andy heeft zijn vis, een heuse baars ter grootte van zijn pink, en het galmt door de woonwijk: "Een baars, een baars, moet je kijken hoe groot". Ramen gaan dicht, deuren worden gesloten en iedereen vlucht ineens naar binnen.
Het is niet de eerste maandag van de maand, dus dit is geen test of het luchtalarm werkt.
Iedereen is in paniek, ik hoor al sirenes in de verte.
Maar na een rustig overleg met iemand van het buurtcomité en mij dringt het langzaam door dat dit Andy is die een baars heeft gevangen en de buurtbewoners worden langzaamaan gerustgesteld.
Ik ben blij dat we weer bij de auto zijn, Roderick is blij met zijn snoek en nieuwe hengelspullen en Andy is een beetje blij met zijn baars.
Maar Andy wil meer, hij wil toch nog terug naar de eerst stek, maar ik heb het echt wel gezien.
Onderweg komt een nieuwe visspecialiteit om de hoek. "Forel, zitten die hier in Nederland?"
Andy wil vanavond nog wel even op baars vissen. Nou, dat zag ik voordat we vanochtend in de auto stapten ook nog wel zitten, maar nu eigenlijk niet meer. Hij belt ons er nog over terug, maar heeft nu om 19.30 nog steeds niets van zich laten horen.
Dus hij zal er zelf ook wel geen zin meer in hebben na deze nederlaag, een koekje van eigen deeg en een lesje van een oude sok zoals ik.

(Bijna alles in dit verhaal berust op werkelijkheid.)

Boot !!!!!!!!! Deel 1

Hè hè, eindelijk, na lang zoeken en struinen langs waterkant, poldersloot en internet heb ik mijn bootje gevonden.
Morgen wordt hij opgehaald en daarvoor moet er richting Amsterdam worden afgereisd.
Er zal nog het een en ander aan moeten gebeuren denk ik. Op de foto's die op Marktplaats staan kon ik wel zien dat hij een likje verf kan gebruiken, maar zo kun je er een beetje je eigen ding van maken.
Er zullen stoeltjes op moeten worden gemaakt en hengelsteunen en roeispanen moeten er nog gezocht worden.
Ook moet er gekeken worden naar een motor. Wordt het een fluistermotor of een kortstaart benzinemotor?
Maar dat is de toekomst, eerst de boot een kleurtje geven en dat wordt denk ik legergroen of sahara camo kleurig.
Ook moet er gekeken worden of er ruimte genoeg is voor opbergvakjes,een diepte meter moet erop.
Er is dus zat te doen, maar dat is wel weer een uitdaging, zo kunnen we weer op eens op een wat andere manier de snoek belagen, bijvoorbeeld met slepend vissen.
Of een keer gewoon met de handhengel; wat dan ook, er komen gewoon weer nieuwe avonturen bij.
Ook de vrouw kan dan eens lekker mee gaan vissen (dit moet ik even vermelden om de gemoederen rustig te houden) en ik kan eens een lekker dagje met vismaat Jos gaan vissen op de Kagerplassen bij hem in de buurt. Ook de jongens hebben nu misschien ineens meer interesse.
Tja, dan komt het probleem vervoer nog, kan ik hem in de toekomst op het autodak kwijt of moet er een trailer gezocht worden? Maar dat is van latere zorg.
Eerst de boel maar vaarklaar zien te krijgen en dat mag gerust volgend seizoen zijn (maar liever natuurlijk nog voor de vakantie).
Het is het type jonboot, merk Sylvan, 3.06 meter lang lang, dus genoeg voor twee personen. Groter hoeft voor mij ook niet, alle waarde naar zijn geld.
Morgen hoop ik wat foto's te plaatsen en daarna volgt dan wel het verdere vervolg van de opknapbeurt die hij nog gaat krijgen.


Zoiets is het, er zitten in ieder geval roeidollen op.

Zo, na een onrustig nachtje slapen gingen we zaterdagochtend naar Landsmeer, vlakbij Amsterdam, om de boot op te halen.
Na een voorspoedige rit en het vlug bekijken van de boot en ook het vlug opladen werd er weer heel vlot naar huis gereden.
Bij thuiskomst werd de boot eens goed aan een inspectie onderworpen en werd er bekeken wat er allemaal nog aan moet gebeuren. Onderweg hadden we ook al een bus forestgreen verf opgehaald (een soort legergroen, maar dan mooier).
Een likje verf kan hij wel gebruiken, maar echt noodzakelijk? Tja, het is maar wat voor werk je er van wilt maken.

Veel algaanslag aan de onderkant.

Hij is behoorlijk vuil, maar na enig boenwerk valt het nog wel mee.
Na eerst even de binnenkant onderhanden te hebben genomen met een schoonmaakbeurt, kunnen we bekijken of de schilderbeurt ook echt nodig is.

De binnenkant zit toch nog redelijk in de lak!

Na wat wikken en wegen besluit ik toch de binnenkant te gaan schilderen, gewoon voor het gezicht en laten we het maar goed doen.
Ik besluit om rubberen antislipmatjes te gaan zoeken voor de ruimtes tussen de bankjes in en er moet eventueel nog een opbergvak komen.
Na een poosje hard werken is een van de zijkanten gereinigd en schilderklaar gemaakt.
De letters aan de andere kant worden verwijderd en maandag zal ik eens kijken of ik hem geheel schilderklaar kan krijgen.
Echte problemen heb ik niet gezien op een hoekje na dat nog moet worden voorzien van een paar nieuwe popnagels, maar dat is een klusje van niets.
Ook heb ik nog eens goed zitten kijken wat voor een motortje er op moet gaan komen en er is een bod geplaatst voor een Minikota 55lbs, maar daar was ondertussen weer een bod overheen gegaan. En er is gereserveerd, zonde, had ik maar gelijk ietsje hoger ingezet.
Maar misschien zegt de hogere bieder nog af .
En anders ga ik gewoon verder zoeken, er is immers geen haast. Stoeltjes heb ik ook gevonden op internet; twee stuks voor € 50,00 valt nog mee, eventueel met draaiplateau voor € 60,00. Ik zal ook nog even moeten bekijken hoe dat allemaal moet worden bevestigd.

De plak letters verwijderd, dit was eigenlijk het moeilijkste.

Het is belangrijk dat ik geen haast ga maken, gewoon de tijd nemen, ook al wil ik er graag nu al het water mee op.
Er is nog genoeg te vissen dit seizoen, het begint pas en dat moet ik niet laten versloffen. Ierland ligt ook om de hoek en dat zijn tot nu toe de belangrijkste dingen die er op het menu staan.

Einde deel 1

Via via !!

Vandaag nog even een dagje vrij en ik had gisteren al besloten om de snoekbaars maar eens te gaan verrassen, en zo werd er naar de stek gereden waar ik vorige week 3 stuks snoekbaars had gevangen vanaf de kant. Maar dit keer was het de bedoeling om ze met de bellyboat te verrassen.
Rond 9.45 uur kwam ik op de stek aan en zocht een instapplaats. Maar dat viel tegen, de eerste parkeerplaats was toch goed 400 meter lopen en dat vind ik te ver om te lopen met bellyboat, hengels, dieptemeter, enz.
Na een 15 minuten rijden vond ik een mooie plekje, haalde de spullen uit de auto en kon 75 meter verder het water in.
Het was de bedoeling om via een inham het Amsterdam-Rijnkanaal op te flipperen, en zo geschiedde.
Eerst nog een stukje onder viaducten door, dan kwam ik op een breder stuk waar ik ooit een paar flinke baarzen had gemist, hier ging ik maar eens flink de boel uitpeuteren.

Een van de viaducten waar ik dacht wel een snoekbaars te verschalken!

Na een goede 20 minuten krijg ik een flinke aanbeet, lekker gebonk op de verticale stok. In eerste instantie dacht ik nog aan een flinke baars, maar niets bleek minder waar, een mooie snoekbaars van 65 cm werd op schoot gehesen.

Daarna ving ik niets meer en werd er naar het Amsterdam-Rijnkanaal geflipperd via de inham die daar op uitkomt.
Maar daar aangekomen en even een goed stuk het kanaal op te zijn gegaan, besloot ik toch maar weer terug te gaan.
Door het vele vrachtverkeer van grote schepen is bellyboaten daar namelijk eigenlijk niet te doen.
Steeds moest ik terug naar de inham, ik werd er bijna zeeziek van.

Je wordt goed door elkaar geschud, ik denk door de korte afstand tussen de boten en de kade.
Dus toen heb ik nog maar weer een flink aantal worpen gedaan in de buurt van de inham, maar jammer genoeg leverde dat niets op .
Toen toch maar weer even het kanaal op, vlak langs de kanten. Maar dat was niet fijn vissen, ook daar komen de boten vlak langs je af, dat zijn dan de pleziervaartuigjes.

Terug de inham in, dat is een stuk beter!

En die houden echt geen rekening met je, de inham werd weer opgezocht en via deze stek werd er een stuk polderwater opgezocht.
Daar werd nog een tijdje flink geworpen om een snoek te pakken, maar die liet totaal niets van zich zien.

Erg mooi deze wetering, maar er was niets te halen!

Hier ben ik nog een goed anderhalf uur aan het ronddobberen geweest en ging toen maar weer via dezelfde route terug naar de auto.
Qua weer was het een perfecte dag, maar er had wel wat meer in de boot mogen komen.

Ierland 2011, we komen er aan!!!

Het jaarlijkse uitje naar Ierland zit er aan te komen, ook al duurt dit nog twee maanden, de voorbereiding is in volle gang.
Niets wordt aan het toeval overgelaten, er mag niets vergeten worden mee te nemen.
Kunstaas wordt al uitgesorteerd, de reels en molens worden nagelopen, nieuw dyneema lijn wordt op de reels en molens gespoeld. Dit moet nieuwe lijn zijn, er mogen geen slechte stukken in zitten, lijnbreuk is het slechtste wat er kan gebeuren.
Splitringenhaken op het het kunstaas worden nagelopen, roestige haken worden vervangen, haakbreuk door roest levert lossers op.
De verbanddoos wordt gecontroleerd, bogagrip onthaaktang, kniptang die moeten voorzien worden van een beetje olie, dit moet goed werken.
In 2009 had ik vijf volle dozen kunstaas mee, in 2010 waren het er nog vier.
Dit jaar zal er gesneden moeten worden, sommige stukken kunstaas zullen teleurgesteld thuis moeten blijven, de selectie moet worden uitgedund, alleen de beste spelers gaan mee. Het is hard, maar het moet.

De XL gaat mee, maar moet zich wel bewijzen!

De Babby schadclone gaat mee, vorig jaar zijn daar aanbeten op geweest.
De Fox replicant, ook zo'n sleepaasje, maar door slecht advies deden ze hun werk toen niet goed.

De Busters I, hier verspeelde ik een meter snoek op, dit was onervarenheid van mijn kant.

Deze aasjes moeten gaan zwemmen en hun werk doen, en zelf moet je er het vertrouwen in hebben.
Het zijn allemaal spelers die niet aan de kant komen te staan en die hun kansen moeten creëren.

Nog wat dieplopend aas.

Dit jaar gaan er nog hooguit drie volle dozen mee.
Jos moet zijn werpen met de hengels nog wat bijschaven, ook hiervoor moeten maatregelen worden getroffen.
Er moet gekozen worden voor de juiste plek waar dit gaat gebeuren, er moeten mensen worden geëvacueerd en bouwhelmen worden uitgedeeld, tuinmeubels moeten veilig worden opgeborgen, want voor je het weet liggen ze in het water. Die jongen kan zijn eigen oerkrachten namelijk nog niet altijd beheersen.
Er gaan 3 jerkbaithengels mee en 3 spinhengels, dit alles in oplopende gewichtsklasse.
Ook gaan we kijken of Jos kan werpen met de jerkbait hengel, dit om meer kansen te creëren en te verhogen.
Op de boot wordt geen pet meer als hoofddeksel gebruikt, de voorgaande jaren zijn er hele reddingsoperaties in touw gezet om petjes terug te vinden, maar helaas, deze kregen een zeemansgraf.
Nu hebben we hiervoor een hoed aangeschaft met scheerlijnen.
Er wordt alleen nog een pet gedragen voor in de pub. (Bovendien staat een pet niet zo goed bij Age, maar ja, een hoed is bij hem eigenlijk ook geen gezicht!!)

Deze hoofddeksels houden ons hoofd en onze gedachten koel op het water.

Regenpakken moeten nagekeken worden op lekkage, dit doen we onder de douche, alles wordt door en door getest. Vorig jaar had ik een regenbroek die behoorlijk lekte, maar volgens Jos was dat lekkage van binnenuit.
Onderbroeken en sokken moeten weer gecontroleerd worden op gaatjes en gestopt worden.
Jos moet zijn nieuw aangekocht laarzen testen, dit doen we in de polder bij hoog water.
Ook is er via e-mail overleg met de gastheer over ontbijt, lunch en diner, want we houden allebei van een goede maaltijd.
Het ontbijt is een Engels (Iers) ontbijt; gebakken eieren, bacon, witte bonen in tomatensaus, worstje en toast. Dit hebben we ook nodig, want er zullen veel lange uren worden gemaakt om die ene goede snoek te vinden.
De lunch is nodig om even een tussenpauze te maken en de strategie weer op een rijtje te krijgen.
Het diner mag van mij drie gangen bevatten: als voorafje een broodje hamburger, gevolgd door een broodje hamburger en als toetje een broodje hamburger, dit om de whiskey goed te laten vallen en om mee te kunnen doen met de Ierse volksdans en om mee te kunnen lallen met de Ierse live volksmuziek.
Vorig jaar hebben we niet meegedanst omdat het niet gepast was en om de plaatselijke bewoners niet voor aap te zetten, maar dit jaar gaan we ervoor. We dansen ze eruit en met onze tenorstemmen zullen we ze eens een poepje laten ruiken. Bovendien zullen we ze onder de tafel drinken. Vorig jaar ging dat enigszins fout. Ik dronk eens geen cola, maar nam een whiskey. Even later lang ik languit met mijn snufferd op de straatstenen. Gelukkig kwam er geen verkeer langs. Misschien moet ik het stevige drinken maar aan Jos overlaten.
In Goosers gaan we zeker ook weer wat drinken (cola voor mij) en kijken of de wilde vos zich nog elke avond meldt voor een extra hapje.

Mischien komt 's avonds de vos nog langs bij onze stamkroeg Goosers.

Druk is het e-mail verkeer tussen Ierland, Bilthoven en Noordwijk, want alles moet gladjes verlopen. Soms mailen we zoveel, dat de internetverbindingen spontaan gaan haperen.
Jos is de belangrijke schakel voor het verzorgen van het vervoer en transport van bagage en hengelkoker, dit is een belangrijk iets en er mag niets verkeerd gaan. Buskaartjes moeten van te voren geregeld worden voor ons vervoer van het vliegveld in het oosten van Ierland naar Killaloe dat helaas in het westen is gelegen. Het is een barre tocht, de tocht-der-tochten, de Elfstedentocht valt hierbij in het niets.
Hiervoor moet je goed getraind zijn, dit zijn geen busritjes voor watjes, slechte wegen enz, enz.
Er moet bovendien nog een kalender voor 2012 gemaakt worden. Om dit voor elkaar te krijgen moet ik eerst nog een aantal goede foto's maken die typisch Hollands zijn.

Deze kalender is bestemd voor onze klokkenluider van Killaloe Cathedral, Mister Brislane. In 2009 kregen wij als enige Hollanders daar een rondleiding tot bovenop de toren en vorig jaar hebben wij hem verrast met een kalender met foto's van 'zijn' kathedraal. Hij was hierdoor zeer verrast en daardoor mocht Jos laten zien en horen hoe hij het carillon kon bespelen. Dit ging wonderwel goed, de plaatselijke kauwtjes kolonie is nooit meer gezien!
Ik mocht zelf ook mijn kunnen vertonen, sindsdien gaat iedereen weer op zondag naar de kathedraal (waarschijnlijk om te bidden dat ik dit nooit meer zal proberen!!).

Wij, Jos en ik, zijn ter plaatse inmiddels zeer berucht, zeker als het gaat om de verkoop van krasloten en lottery tickets.
De verkopen stijgen in de week dat wij er zijn en zo pompen we nog wat extra geld in de noodlijdende Ierse economie. Maart dit jaar voel ik dat we niet alleen op het water veel succes zullen hebben, maar ook met onze loten. Misschien kunnen we daarna wel een krachtige boot kopen om daarmee een paar keer per jaar te gaan vissen op de prachtige Ierse wateren.

Uitzicht over de straat van onze nieuwe locatie.

Zo zijn we ook verhuisd van Ferdinand Heijerman zijn huisje naar de Bed & Breakfast van Herman Molenaar.
Kijken hoe dit bevalt, kan nooit geen kwaad, verandering van spijs doet eten zeggen ze wel.
Herman heeft de whiskey klaar staan, die hebben we tegoed van hem, omdat hij niet kwam opdagen bij de Visma.

Jos als een volleerd stuurman op de boeg van de boot.

Jos die hier uitkijkt over Logh Derg,en tijdig waarschuwt voor opdoemende rotsblokken, hij heeft er een neus voor. (Helaas luistert Age niet altijd erg goed en parkeert de boot toch nog wel eens op scherpe rotsen).

Jos die op de dag van aankomst de stekken in kaart brengt vanaf de toren van de kathedraal. Vanaf hier overziet Jos zowat het gehele meer. Hij bepaalt de routes en brengt de te bevissen stekken in kaart. Ook bekijkt hij of alles nog klopt ten opzichte van vorig jaar.

Dit uitzicht ziet er mooi uit, maar dit stuk van Logh Derg is nog maar het begin en is eigenlijk gewoon nog een stukje van de River Shannon.

Logh Derg is geen meer voor watjes, het kan er behoorlijk spoken en die snelle weersveranderingen doemen op als een geest in de nacht, je wordt er totaal door verrast.

Spoken doemen op, voordat je het weet zitten ze in de boot, angstaanjagend kan het zijn. Je moet het hebben meegemaakt om het snel wisselende weer te kunnen bevatten.

Het ene moment heb je zwaar weer, dit is niet te voorspellen, maar even later zitten de regenbogen weer aan alle kanten boven je.
Daarom regenpakken controleren nu het nog kan, liever geen verrassingen meer van doorweekte kleding.
Misschien moeten we dit keer ook eens wat kleine plugjes meenemen en kijken of we een forelletje kunnen vangen. Er zitten genoeg bruine forellen, vorig jaar heb ik er aardig wat zien springen.
Het jaar er voor heb ik er niet op gelet, ik was te gespannen, te veel gefocust op snoek.
Ik moet hier nog even wat informatie over inwinnen bij Herman Molenaar. Dit jaar is hij ook wat actiever bezig met deze vorm van visserij, er schijnen grote jongens te zitten.
Alles kan op het meer; vliegvissen maar misschien is er ook een mogelijkheid met de streamer op snoek.
Maar ja, voordat je het weet moet je met twee vliegtuigen, zoveel spullen gaan er dan mee.