Over vogels.
Wat kunnen sommige vogelaars rare mensen zijn.
De één gunt de ander vaak niks, is mij opgevallen.
Als ik de blonde grastureluur maar eerder zie als hem, dan is het goed.
Nu is het voorval dat ik gisteren samen met Marijke, de oostvaarders plassen heb bezocht.
Daar zijn we naar de observatie post de zeearend gegaan.
Vanuit daar heb je een mooi uitzicht over het water.
Met een beetje geluk zie je de zeearend.
Nu zaten er al wat vogelaars met hun dikke telelenzen en te dure verrekijkers.
Dan stappen wij binnen, met een voor hun te goedkope camera met zoomlens.
Dan kijken ze je al met de neus aan, maar daar heb ik altijd wel schik van.
Er kan amper een goedemiddag vanaf nu ben ik gelukkig zelf ook niet zo goedemidaggerig, dus dat scheelt.
Ik samen.met Marijke zitten heerlijk te kijken en wijs waar ik twee jaar terug nog een vos heb gezien, met Johan mijn broer.
Er zijn nu wat lepelaars te zien en zilver of witte reigers.
Totdat mijn oog valt op een zwartwit of witzwart vogeltje met hoge rode poten en lange snavel.
Ik heb hem/haar nog nooit gezien!
Dus een paar foto's zijn snel geschoten.
Dan hoor ik de opmerking van één van de 4 vogelaars dat er een stelt kluut moet zijn.
De rest gelijk van" waar, waar, waar" geen idee roept de vogelaar maar hij moet er zijn.
De rest met camera in de aanslag, opzoek naar de stelt kluut.
Ik roep is dat niet dat vogeltje daar op de grens van land en water?
Geïrriteerd roep de enige vrouwlijke vogelaar nijdig.
"NEE DAT IS EEN LEPELAAR"
Ik zeg ik bedoel de vogel met zwart en wit.
Weeer geïrriteerd roept een ander ze zijn niet zwart met wit.
Wat een stel muppets zeg, denk ik.
Ik zeg toch denk ik dat het hem is, maar ja ik heb er weinig verstand van.
Één van de vogelaars die toch de moeite maar neemt om te kijken, roept "die meneer heeft toch gelijk".
En hup iedereen weer in de aanslag met camera.
Ik moet bijna uitkijken of ik wordt als een zeehond neergeknuppeld met hun telelezen, en platgetrapt met hun wandelschoenen, en verstikt door hun zweterige geitenwollen sokken lucht.
Haastig weet ik nog snel een paar foto's te maken en Marijke te wijzen waar deze kluut loopt.
Daarna kruip ik druipend van het angst zweet tussen mijn belagers de observatie post uit.
De redding, we krijgen weer wat lucht, wat een onverlaten!
Tijdens het gevoerde gesprek van de onverlaten vogelaars.
Moest ik wel hevig in mijzelf lachen, ook Marijke die dit voorval had gevolgd had er schik van.
Even buiten de post, hevig gelachen, de stelt kluut kreeg even allerlei ander stelt wulp, grutto, tureluur namen.
Maar ik als nep vogelaar had hem mooi als eerste gespot.
Zo zie je maar zonder geitenwollen sokken, zie je de vogels ook wel.
De stelt Kluut een zeer snelle dribbelaar op zoek naar voedsel.
Bij de Oostvaarders, een zeldzame verschijning.
Rode lijst vogel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten