WAHHAAA WAHHAAAA HERMAN 2011 !!!!!!!

Het is 4 september. Eindelijk gaan we dan op weg naar Schiphol, na op de zaterdag
eerst nog even bij Jos zijn verjaardag te zijn geweest om even een (duidelijke?) afspraak te maken waar we elkaar zouden treffen op Schiphol. De rest zou dan een eitje zijn, wij zijn daar inmiddels zo bekend op dat vliegveld dat elk vliegtuig en elke stewardess ons wel kent. Ook als er een noodgeval is, wordt dat zo opgelost aldaar.
Maar dat eitje werd een reuze ei.
Afgesproken was, zoals ik het toen begreep, op de welbekende plek, de hoofdingang, waar ik al eerder had afgesproken met Jos.
Ik zou daar rond tien uur in de ochtend zijn en het vliegtuig zou om 12.35 uur vertrekken, dus ruim voldoende tijd om samen nog wat sigaretten te roken, een bakje koffie en te nemen en een lekkere whopper bij de Burger King te nuttigen. Maar niets was minder waar.
Stipt op tijd, zoals altijd, was ik daar bij vertrekhal twee boven het station en Jos zou naar mijn idee wel spoedig arriveren.
Hij is wat dat betreft een betrouwbare reispartner waar je voor 100 % op kunt bouwen.
Altijd heeft hij de reisdocumenten tot in de puntjes geregeld!
Maar 10.00 uur werd 10.30 uur en toen werd ik ongeduldig en begon heen en weer te lopen, want een whopper heb je niet zomaar, daar moet je wat voor doen en zeker op een tijdstip van 10.00 uur, er staan dan al hele dikke rijen met mensen. En als ze er niet staan moet je sowieso lang wachten, want ze hebben geen wisselgeld of er is wel wat anders.
Ik besloot naar de info balie te gaan om te kijken of Jos misschien een melding had geplaatst.
Maar dat was niet het geval. Ik zei tegen de vrouw: "I will be back."
Nou werd half 11 al snel 10 voor 11 en ik dacht: "Dag whopper, Jos is zeker in slaap gevallen in de bus of trein naar Schiphol." Aan het ergste dacht ik nog niet gelijk, want in slaap vallen kan bij Jos zo gebeuren, die slaapt overal, dat is de ervaring die ik ooit bij de groene vissersbrigade heb opgedaan met hem.
Ik ging weer terug naar de balie en ik liet Jos maar eens omroepen. Nou, dat werkte perfect, geen Jos te bekennen.
Om 11.30 uur liet ik hem nog maar een keer omroepen, maar een stukje verder in de hal hoor je amper wie of wat er wordt omgeroepen en ik dacht: "Dat hoort hij nooit, zeker niet als hij misschien beneden bij het spoor staat."
Ik begon me nu toch zorgen te maken, al een paar keer had ik mijn vrouw gebeld en die adviseerde mij gewoon in te checken. Maar hoe moet dat zonder Jos, ik heb geen papieren en niet echt de vluchtgegevens. Maar zoekend op het grote bord zie ik dat er maar één vlucht naar Dublin was om 12.35, dus dat was een makkie.
Maar er bleef grote onrust, wat was er met Jos aan de hand? Een schoonheidsslaapje kun je dit niet meer noemen.
Heeft de trein vertraging, is de bus kapot, heeft hij misschien zijn been gebroken over een bananenschil? Je weet het niet.
Ook begin ik mij te ergeren aan de passagiers op Schiphol, dat gekrioel van die mensen. Er loopt nog een vrouw tegen mij op, ik niet tegen haar. Ze roept: "Kijk uit" en ik bulder er overheen: "Kijk zelf uit, stom k ...........wijf!!!"
Normaal ben ik niet zo, maar hoeveel mensen je op dat moment letterlijk en figuurlijk voor de voeten lopen dat wil je niet weten. Inmiddels had ik mij ingecheckt en ik ging weer naar de balie. Het was al 12.15 uur, de tijd begon te dringen. Weer werd er omgeroepen: "Wil de heer Jos van Pelt zich melden bij de informatiebalie."
Maar weer geen reactie. Ook Annemieke, de vrouw van Jos, had intussen gebeld en ik begon aan het ergste te denken: DIT WORDT GEEN WHOPPER !!!!!!!!!!!!!!!!
Misschien heeft Jos een gebroken been of een hartinfarct. Ik wou niet weg zonder Jos, maar ook zijn vrouw zei me dat ik gewoon in moest checken. Maar ja, dan zit ik daar zo alleen in Ierland in zo'n grote boot met vier hengels en een berg kunstaas en wel 100 snoeken die ik alleen moet vangen. Hoe ga ik dat aanpakken?
Om 12.35 uur weet ik zeker dat het helemaal fout zit. Ik zit met een schuldgevoel, want ik wil hem niet in de steek laten. Dat gevoel heb ik en dat is een rotgevoel. Ik heb wel voor ons beiden ingecheckt, maar ik voel me vreselijk rot.
Ik ben al bij het deel dat je door de slurf moet, het vliegtuig heeft wat vertraging, maar dat heb ik op dat moment nog niet door. Ik ga nog even naar het deel waar je de boarding card moet laten zien om in het vliegtuig te gaan en vraag daar als laatste strohalm of Jos misschien al had ingecheckt. De vrouw vroeg: "Hoe heet uw vriend?" Ik zei: "Jos van Pelt, u weet wel, dat manneke dat op Jansen en Jansen lijkt, maar dan net iets anders."
"O die, ja die heeft net ingecheckt, hij was u aan het zoeken beneden bij het spoor."
Ik was zeer blij met dit bericht, ik vloog de stewardess om de hals en begon haar te zoenen (dit is niet waar hoor, daar was ze te oud voor). Ik ging gauw door de ramen kijken en ja hoor, ik zag Jos in de verte aankomen en dichterbij keek hij niet echt vrolijk. Wat was er onderweg gebeurd? Zeker de NS.
Jammer van dit voorval, ik had me zo verheugd op die lekkere dikke WHOPPER!!!!!!!!!!
En de foto's die ik nog wilde maken op Schiphol van Jos en mij, dit alles loopt in het water!
Maar het belangrijkste was dat mijn doos met kunstaas bij Jos in de koffer zat en ik had nu juist dat doosje nodig voor het vissen in Ierland.
En natuurlijk miste ik Jos, want die moest hem dragen, anders had ik te veel overgewicht in mijn tas.
Jos was inmiddels door de controle geloodst door de medewerkers van Schiphol. Hulde aan hen, het is gelukkig zo dat wij (Jos en ik) onze connecties daar hebben en we zijn zeer bekend met te laat komen.
Met spoed hadden ze hem overal doorheen geloodst, dat zijn ze zo gewend.
Jos had nu weer een big smile op zijn gezicht en begon zijn verhaal. Hij was dus echt wel op tijd op het vliegveld, ruim voor tien uur. Hij stond beneden bij het spoor te wachten, zoals hij met mij had afgesproken en dat had ik verkeerd begrepen. Gewoon een groot misverstand.
Maar hij had wel een mobieltje mee mogen nemen, dan was het wat makkelijker geweest. Jos is nog een beetje van de tam-tam en rooksignalen, maar die werken niet zo goed meer sinds het rookverbod op Schiphol. Ik had dit buiten nog uitgeprobeerd met 10 sigaretten, maar dit werkte niet, dus dat doen we maar niet meer.
Maar eind goed al goed, en we konden nu eindelijk vertrekken. Hulde aan de vluchtvertraging en de medewerkers van Schiphol die Jos met spoed hadden geholpen!!
Eindelijk in het vliegtuig werd er nog uitgebreid over het voorval gepraat. Jos bestelde nog even 4 blikjes cola, normaal zijn het van die kleine blikjes, maar we kregen nu de grote, ik denk dat ze dit hebben gedaan voor de schrik.
De vlucht verliep voorspoedig en we waren in no time geland op Dublin Airport. Daar aten we nog een soort donut-achtig iets met lekkere beenham en kaas en er werden nog een paar sigaretten gerookt. We konden wonderwel op tijd met de bus van Kavanagh naar Birdhill. Uit vorige verslagen kun je weten dat is geen rit voor watjes is; ruim 3 en een half uur rijden door berg en dal met gaten in de wegen en af en toe een goed stukje snelweg.
Onderweg was er gelukkig nog een pitstop voor een sigaret en daar worden we lastig gevallen door een bedelaarsvrouw type die om een sigaret vroeg, maar die we haar lekker niet gaven.
En zo zetten we de reis voort en passeerden Nenagh. Herman had intussen een sms gestuurd en ik belde hem terug om te zeggen dat hij naar Birdhill kon komen.
Bij Birdhill aangekomen was het twee sigaretten wachten op Herman. Er werden handen geschud, hij was blij dat hij eindelijk twee beschaafde vissers ontmoette, in de hoop dat wij zijn manieren weer even konden bijschaven.
Na wat grapjes over en weer en de bulderende lach van Herman te hebben getrotseerd (we hadden toen gelukkig nog de oordopjes in van het vliegtuig, we waren voorbereid) gingen we richting de B&B.
Daar werden vlug de spullen uit de auto gehaald en toen gingen de koffers en tassen naar boven.
Herman nam zijn stroopwafels en Completa koffiemelk in ontvangst. Hij was blij als een klein kind met zo'n voedselpakket.

Eindelijk weer genieten van de uitzichten over Logh Derg!!!

Na wat uitleg van Herman dat we niet met onze schoenen over zijn geboende vloer mochten lopen en slippers aan moeten, de stoelen netjes onder de tafel moesten zetten na gebruik en geen rommel mochten achterlaten op de tafel (het lijkt wel een strafkamp of heropvoedingskamp en terwijl het eigenlijk de bedoeling was dat wij hem manieren zouden leren) werden er weer grapjes gemaakt en wij slopen stilletjes naar boven. Met stilletjes bedoel ik dat we totaal niets meer hoorden en gedesoriënteerd van het harde lachen naar boven gingen naar onze kamer om de bagage weg te brengen.
De kamer zag er netjes uit, maar leek ons wel wat krapjes omdat we andere jaren altijd een huisje hadden gehuurd, maar we zullen hier de week heus wel kunnen doorbrengen.
Jos en ik waren inmiddels zo geïnstalleerd dat we een hapje gingen eten schuin aan de overkant van de B&B. Daar zit de plaatselijke Indiër met cheeskebab en gewone kebab, spicy chickenwings en chips.
Heerlijk zo'n maaltijd, dit deed die whopper een beetje op de achtergrond verdwijnen.
Hierna gingen we nog even de naar Anchor Inn voor een cola en en cider.
Het was inmiddels tijd om te gaan slapen, vlug werd er nog even besproken met Herman hoe laat het (Iers) ontbijt was en hoe laat we zouden vertrekken voor de eerste visdag.

Herman in de keuken, daar hoort ie thuis !!!!!!!!!!!!

DE EERSTE VISDAG!!!!!!!! 5 september

Nou, het is zover, de eerste visdag!!!!
Jos en ik zijn vroeg op, lekker even onder de douche, daarna een lekker ontbijt met bacon, een eitje, bonen in tomatensaus, worstjes, toast, champignon, tomaat, toast en black pudding.

Herman doet het met een bak muesli, hij is op dieet (en dat is wel nodig). We wilden nog zijn mond dichtplakken met een rol duck tape, maar helaas blijkt dit te weinig te zijn, een hele doos zou nog niet genoeg zijn geweest om ook zijn reet dicht te plakken. We dachten eerst dat hij steeds uit zijn broek scheurde, maar dat was iets anders achteraf (wat een lucht). Hier valt nog aan te werken, maar of ons dat lukt in zo'n korte tijd?
Ook duck tape voor zijn gulp was niet overbodig, die stond ook de hele tijd open, of verwachtte hij soms wat van ons?
De visspullen gaan de de boot in en we kunnen vertrekken. Herman heeft voor ons een zeer royaal lunchpakketje gemaakt, dus de dag komen we wel door (we hopen dat hij ook voldoende voor zichzelf bij zich heeft, dan houdt hij zijn mond tenminste af en toe).
Nadat we de haven uit zijn is het tijd om de hengels klaar te maken en komen we op een ons bekende stek waar de eerste worpen de boot uit vliegen. Dit zijn er aardig wat, twee tot drie driften doen we hier en daarna gaan we een stukje varen en trollen, maar dit blijft visloos. Ik laat alles over mij heen komen, ook de rottige grapjes van Jos en Herman waar Jos een goede partner in heeft gevonden (de verrader, had ie maar het vliegtuig gemist!!). Hierna komen we op de volgende stek. Ook hier gaan we werpen en ook hier blijven we visloos. Wat een waardeloze gids die Herman, ik had liever Willeke(de vriendin van Herman) mee gehad, Jos eigenlijk ook wel!!
Hierna gaan we weer trollen op een stuk, een stukje heen en een stukje terug en hier krijg ik een mooie aanbeet. Een flinke klapper voor het gevoel, maar het noodlot slaat toe en het vele geweld doet de lijn breken.
Dit is jammer en zonde voor zo'n snoek, het kunstaas kan me niets schelen.
Ook Jos verliest hier nog een snoek.
We maken een oversteek en gaan richting Holy Island, dit is een van de verboden eilanden volgens F.H .
Maar nu leidt Herman ons hierheen en dit gaan we onthouden ook.
Met grote snelheid loodst hij ons door een baai of twee en dan kunnen we beginnen aan de eerste worpen. Er liggen daar mooie velden met riet, wat mijn hart sneller doet kloppen. Ik raad Jos aan om een grote 4 play te gebruiken, maar hij vindt het aasje niets. Maar ook Herman vindt dit aasje een goed keuze en na enig tegensputteren knoopt Jos hem aan de speld.
Herman slaat hier de eerste snoek aan de haak, mijn gevoel is goed .

Foto van een iets minder ruig stukje water voor de kust van Holy Island.

Het aasje wat Jos totaal niet ziet zitten zal wel zoden aan de dijk zetten (het zal ook niet meer van de hengel verdwijnen jammer genoeg, anders had ik hem ingepikt en ik heb spijt dat ik er geen twee van heb meegenomen).
Herman dirigeert nu de boot naar de achterkant van het eiland. Ik vind het er wat vlakjes uit zien, maar ik vertrouw op Herman zijn kunde en we gaan aan de slag.
We gaan hier volop driftend vissen en er volgen weer allemaal van die flauwe grappen van Herman en Jos die ik aan moet horen (had ik mijn oordopjes maar bij me). Ook dat bulderende lachen van Herman werkt soms op mijn zenuwen, ik zie het helemaal voor me; vluchtende snoeken en zelfs de haaien die voor de kust in zee zwemmen komen van schrik boven zwemmen om via de andere kant van de rivier de Shannon weer te verdwijnen en om nooit meer terug te komen.
We gaan door en Herman lost een vis. Ik los er een en Jos ook. Dan vangt Herman een snoek van goed in de tachtig cm, Jos vangt ook zo iets en ik vang er een van 83 cm. Daarna vangt Herman er nog weer een en ik vang ook hier nog een klein formaatje van in de 60 cm.
Jos plukt er ook nog een mooie snoek uit en Herman ook nog weer een, ook weer goed van formaat. Allemaal lossen we ook nog een enkele vis. Hier zou je haast de tel kwijt kunnen raken.
We gaan terug, het is mooi geweest. Onder het weggaan trollen we nog even waarbij Jos een fikse aanbeet krijgt op zijn trolaas. Hij is het die de eerste meter (105 cm) vangt, wat een geweld. Voor hem lijkt het of ie uren bezig is met binnenhalen en met wat goede adviezen van Herman lukt hem dat ook. Ik mag hem in de boot hijsen (wat een min baantje; zulke vissen van een ander in je handen).
Hierna gaan we retour, het is nu echt mooi geweest, het is zeker na zes uur en de spullen moeten nog uit de boot, we moeten nog een hapje eten, enz.
Door en doornat komen we bij de B&B aan, gelukkig is het alleen de bovenlaag. Mijn 20 jaar oude waxjas heeft het ergste voorkomen, namelijk dat de onderkleding nat zou worden.
Achteraf is het wel moeilijk om kleding te drogen bij Herman. Hij heeft wel een drooghok, maar daar moet ie nog wat aandacht aan besteden.
Vlug nemen Jos en ik een warme douche (ieder apart natuurlijk) en we lopen naar Flanagan's voor de warme maaltijd. Hiervoor hebben we bonnen gekregen van Herman (het lijkt wel oorlog, die voedselbonnen). Jos en ik hebben er een paar gekopieerd, zo hebben we ieder twee keer op een avond een drie gangen menu, waarvan we er nog niet eens één op kunnen, zoveel eten is het.
Tja, zo'n 12 oz ribeye gaat er wel in en de spicy chickenwings ook, maar de sticky toffee pudding en het Knickerbocker ijspakket is net te veel van het goede, want we moeten ook nog cola en cider drinken en een whiskey op de snoek drinken. Het moet allemaal wel passen.
Hierna nog even een rondje darten. Jos is kampioen van Noordwijk, en dit is mijn doel van deze trip: ik moet hem verslaan (het snoeken laat ik wel zitten, vind ik niet zo belangrijk en is bijzaak. Als ik er een van van 85 cm vang ben ik allang tevreden).
Er wordt driftig gedart. Ronde na ronde win ik (nou ja, Jos wint er ook één geloof ik) en zo word ik dartkampioen van Killaloe en omstreken en da's heel wat. Alle vrouwen die er rondlopen feliciteren me uitbundig (op dat moment was er geen een te vinden gelukkig, want ze zijn in de tachtig) en vrolijk spring ik in het rond met mijn trofee, een kandelaar die op de vensterbank staat.
Ik ben blij met deze overwinning, mijn week is goed, snoeken hoeft voor mij niet meer en Jos mag zijn gang gaan.
We gaan naar de B&B. Het weer voor de dinsdag ziet er niet goed uit: regen en windkracht 6 en dan wordt er niet gevist.
Voor het slapen doen we nog even een spelletje 'ik zie ik zie wat jij niet zie' en daarna gaan we slapen.

Dinsdag en windkracht 6 en regenen!!!!!!! 6 september

Herman en Jos willen niet vissen, ze vinden het te slecht (zeker bang dat ik ze een poepje zal laten ruiken) en Jos krijgt zijn zin. We gaan eerst de bergen in, dit als alternatief en goed verzorgd door Herman. We zien mooie uitzichten over het dal en het meer, van deze kant hadden we het nooit bekeken en dank zij onze berggeit (gids Herman) hebben we dit nu wel mogen zien.

Maar de dag is lang niet om en Herman brengt ons naar Limerick om deze stad te bezichtigen. Hier bezoeken we veel winkels voor een extra regenjack en ook een paar slippers voor in de B&B (we hebben 's ochtends koude voeten). In Limerick eten en drinken we nog wat voor we de bus terug nemen.
Herman wilde ons wel halen, maar onze oren willen ook wel eens wat en dat is rust.
Terug in Killaloe proberen we nog even een lottery ticket vinden, maar onderweg moesten we toch heel snel terug.

We weten niet wat het was, maar er stond wat druk op ons achterwerk, wonderwel redden we dat.
Hierna weer lekker eten bij Flannagan's voor een 12 oz ribeye met chips en chickenwings, deze waren zeer spicy (ook de reden dat we moesten rennen denk ik).
Het was een goed geregeld dagje door Herman (wat een rust) en ook deze avond gaan we lekker darten.
En we gaan even goed uitrusten voor de volgende dag. Herman gaat nog een keer mee een biedt ons de gidsdag gratis aan. Topgids deze man!!!!

De woensdag, de wind is gelukkig iets minder !!!!!!! 7 september

Het ontbijt staat bijna klaar en Herman haalt nog wat benzine en wij nog een flesje cola en soep voor onderweg in de boot.
Hengels en alles wordt onderling verdeeld, toch wel handig dat Herman mee gaat!!
Onderweg gaan we de tactiek bespreken en alles wordt klaargemaakt. Een sigaretjes erbij, af en toe wat zon, de temperatuur is goed, het uitzicht is mooi, wat wil je nog meer (snoek!!) .
We trollen op een paar stukken en werpen her en der, maar dan komt er een tijd dat we richting Holy Island gaan. Zo rond de klok van tweeën is het volgens ons etenstijd voor de snoeken.
We komen tussen een mooi stukje met riet en terwijl ik zeg dat ik hier een goed gevoel heb en snoek ruik, krijgt Herman zijn eerste snoek in de boot, een goede tachtiger en de spanning stijgt. Nu volgt een hele smalle doorgang tussen het riet. Ik geef Jos het advies om net even om de hoek van een rietkraagje te gooien (en dat had ik nou nooit moeten doen, wat een stommeling ben ik, had ik hem toch zijn eigen gang maar laten gaan).

De eerste worp daar is raak en flink ook, krom tot in het handvat gaat de hengel, nog nooit is hij zo ver doorgebogen.

En dan komt het moment dat je de angst hebt dat de hengel breekt, je hoort alles kraken tot in het handvat. Herman geeft aanwijzingen en ik ook. Tja, dan moet je de leraar toch even lesjes gaan geven, anders gaat het niet goed!!
Maar Jos is toch af en toe bereid om nog wat bij te leren, ook al gaat dat soms moeilijk en een flinke oorvijg is dan op zijn plaats.
En even later kan ik behendig de snoek uit het water tillen.

En dan voel je bij het uit het water halen dat dit ook een flinke snoek is en ik zie dat het zeker een meter is en ik voel dat hij bijna drie zakken aardappels weegt.
Alleen weer een probleem; Jos durft niet met de snoek op de foto, bang voor zijn vingers denk ik, of bang dat ie wordt opgevreten en hij komt met de smoes dat hij nou eenmaal moet filmen, (Bert Haanstra Jos) dat was maandag ook al zo. Dus laten we het hier maar bij (ik weet wel beter).
Ik neem hem dan maar beet, zit ik mooi met de gebakken peren (al die smurrie op mijn jas en ook mijn broek helemaal onder, wat moet je hier nu mee).

Moet ik hem nog vasthouden ook, wrijf het maar lekker in.

Na deze vis even een high five met Herman en een slokje whiskey en dan gaan we weer verder. Weer lossen we een enkele vis en Jos vangt ook nog een snoek van in de 70 cm. Herman pakt er nog een van in de 80 cm. Dan ben ik aan de beurt, groot genoeg met 50 a 60 cm, daarna nog een van dat formaat, het bevalt me nu veel beter. Herman plukt drie en vier er nog uit, allemaal tegen de tachtig. In totaal vier stuks voor hem.

Toch maar even op het blog, dit is Herman!!!

Jos komt aan zijn derde vis, en ik weet totaal niet wat ik verkeerd doe en los intussen een keer een mooie vis. Dan nog een laatste drift en dan eindelijk: hè hè hè, mijn Lough Derg record, hier kwam ik voor (85 cm).
Hierna weer als een speer naar huis. Het weer wordt weer wat onrustiger, we komen aardig nat terug, want Herman moet zo nodig tegen de golven en wind in vol gas het meer over.
Je kunt zo amper normaal een sigaretje roken.
Spullen weer naar binnen, oppassen dat we de boel niet nat maken in de B&B, want Herman houdt niet van dweilen met de kraan open.
Maar wat hij niet weet is dat we allang een keer met de schoenen aan naar boven zijn geweest.

De snoepwinkel van Herman !!!

We gaan nog even een lekker hapje eten en nemen een douche vooraf om weer warm te worden.
Ik neem een lekkere 12 oz ribeye en Jos neemt Fish & Chips. Ik heb vislucht genoeg aan mijn handen en heb er geen trek in. We nemen chicken wings als voorafje met cola en cider. Het spicy sausje van de kippenvleugeltjes laten we maar zitten, TOO HOT FOR US (doet alleen maar zeer aan de poeperd).
En daarna het grootste evenement van de week; de Ierse Dansavond, we zullen ze een poepje laten ruiken.
In de loop van de avond heb ik met de eigenaresse van de pub geregeld dat Jos moet gaan dansen, maar dat loopt in de soep. Ik ben plotseling zelf de klos en Jos blijft gemeen lachend aan de kant, de verrader. En even later sta ik daar een Ierse dans weg te geven met de eigenaresse van de tent.
Zo'n dansje duurt niet lang, maar voor mij lijkt het een eeuwigheid.
En onze Bert Haanstra Jos staat daar weer klaar om de boel te filmen.
Misschien moet ik dan 's nachts maar stiekem dat filmpje wissen, dat is niet moeilijk, want als Jos slaapt dan slaapt hij als een J(OS). Deze avond nemen we nog een whiskey en gaan zeer laat naar bed, maar slapen ho maar. Het spelletje 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' wordt weer gespeeld en de gekste kleuren behorende bij dingen die we hebben meegemaakt passeren de revue en we lachen tot het te warm wordt. Dan gaan we toch maar weer het bed uit. We roken even een sigaretje buiten om af te koelen.
Daarna maar gaan slapen en kijken wat de donderdag zal brengen.

Donderdag en we gaan zonder Herman op pad!!! 8 september

Vandaag gaan we voor het eerst zonder Herman op pad, het zal wel rustig zijn in de boot.
Herman gaat nog wel even mee om de spullen naar de boot te brengen en wat uitleg te geven, volgens mij was hij net zo lief meegegaan, hij kan ons maar moeilijk loslaten, hij loopt helemaal mee tot aan het einde van de steiger!
Maar ja, we moeten hem toch een keer alleen thuis kunnen laten blijven en hem de tijd gunnen om de stroopwafels eens op te eten, anders komt er niets van.
Het moet wel lukken, zo'n dagje alleen.
We hebben Willeke, zijn vriendin, nog gevraagd om een oogje in het zeil te houden, want zo'n man alleen geeft vaak maar problemen.
Het ontbijt smaakte ons vandaag wat minder, misschien de avond ervoor te veel gegeten of de spanning? We zaten allebei ons brood om te draaien, was daar misschien wat mee? Spanning voor het dagje alleen? Joost (Jos) zal het weten.
Het eerste stuk varen we rustig weg, daarna gaat er een beetje gas bij tot de plek met de grote paal in het midden, om daar even over heen te driften en daarna nog wat stukjes te trollen.
Dan weer een sigaretje, maar het blijft wat lafjes, ook de wind is een stuk minder en het is zelfs wat warm.
Weer zo'n complete weersomslag. Het weer in Ierland is niet te peilen, je kunt er geen touw aan vastknopen.
Na een paar uur besluiten we weer richting Holy Island te varen en dat doen we op ons gemak, zonder haast.
Daar driften we wat en Jos mist daar een flinke 90'er. Ik mis daar ook nog een vis, weg is pech, maar we vissen door.
Een tijdje later krijg ik toch een aanbeet en deze blijft hangen, Ik denk aan een heel klein snoekje, maar dat snoekje is een klein baarsje van 38 cm. Die had ik niet echt verwacht, maar vis is vis.
Een tijdje later heeft Jos nog een snoekje van rond de 38 cm, maar daarna blijft het erg stil. De wind is helemaal weg, zelfs de jassen gaan uit, wat een warmte. De zon schijnt lekker, maar dit is geen weer om veel snoek te vangen.
We zoeken nog even een nieuwe stek op, maar ook hier is geen snoek te vinden, de actie is compleet verdwenen.
We gaan terug naar huis. Het is al laat en rond 18.30 uur varen we binnen.
Nog even wat te drinken en te snoepen inslaan voor de vrijdag met wat noodles en pakjes soep, dat is ook wel lekker.
Thuis nog even douchen en dan maar weer eten. Vandaag nemen we chickenwings en een broodje hamburger, cider en cola. We hopen dat dit menu niet al te groot zal zijn, maar als ze het komen brengen hebben we al zoiets van 'hoe krijgen we het op?'. Weer veel te veel.
Met moeite eet ik hier drie kwart van op, Jos laat het bij de helft al afweten.
Daarna naar de pub voor Ierse live muziek en even kijken of we kunnen darten.
Het dartbord is vrij en zo hebben we weer wat te doen. B&B betekent dat je je buiten de deur moet vermaken of vroeg moet gaan slapen.
Na enkele darts te hebben gegooid en een drankje te hebben gehaald, merken we ook dat er een drietal Nederlanders is gearriveerd en dat laten ze horen ook, onbeschaamd en ladderzat door de muziek heen schreeuwend en lallend. Wat een stelletje ongeregeld. Ik ben heel wat gewend. maar dit moet je bij de Ieren niet doen als ze live aan het spelen zijn.
Ook komt er nog een van hen bij het darten staan met opmerkingen als 'ze kunnen geen pijl in het bord gooien' enz, enz, enz. Dat alles gebeurt op een schreeuwende en lallende manier, ze denken dat we Ieren zijn en het toch niet verstaan.
Jos trekt nu zijn mond open en vraagt of ze niet iets beters te doen hebben.
Hij klinkt best agressief, zo ken ik hem niet, de normaal zo rustige Jos. De Hollander druipt af en gaat zwabberend naar de wc en we zien hem niet meer terug. Hoe hij weer op zijn plekje is gekomen weet ik niet, maar hij liet zich naderhand niet meer horen.
Na een tijdje ging het voltallige dronken gezelschap heel stilletjes de deur uit, DE MEESTER HAD GESPROKEN !!!!!!
Naderhand nog weer even een potje pool gespeeld en daarna richting bed.

De vrijdag, de laatste visdag!!!! 9 september

Na een goede nacht sliep ik nog zo vast dat ik bijna extra onder de douche moest om wakker te worden. Toen begonnen we aan ons een na laatste Ierse ontbijt, vandaag smaakte het alweer een stuk beter.
Er moet iets geweest zijn donderdag waardoor we er geen zin in hadden. J(os) zal het weten?
Herman was nu al een beetje gewend om alleen te zijn en liep niet meer met ons mee, en toch ga je dat missen, die bulderende lach over het water. Ik vraag me af hoe hij dat doet; lachen als we er niet zijn; helemaal alleen thuis, dit moet moeilijk zijn.
Ik denk dat ik dat zaterdag aan Willeke, zijn vriendin, zal vragen.
Misschien lag het water er daarom gisteren zo stil bij, die trillingen over het water waren weg omdat er niet gelachen werd. Dat moet het haast zijn. Even opletten: als het water er vandaag weer zo rustig bij ligt is dat het.
Spullen snel de boot in en varen maar weer. Vandaag staat Holy Island weer op het menu. Het blijft een goede stek, maar eerst naar de verboden plekken van F.H. waar we vorig jaar zogenaamd niet konden komen, omdat we dan niet genoeg benzine zouden hebben. Maar Jos en ik weten wel beter, dit is makkelijk te overbruggen met tien liter benzine.
Hij heeft er haast paaltjes in staan met zijn naam erop, maar daar trekken wij ons niets van aan en gaan er rechtstreeks naar toe, niet vol gas, maar rustig aan.
Het is een lange oversteek, een uurtje varen is het zo.
Daar aangekomen wordt eerst de plek eens rustig bekeken, want er zitten rare stukjes rots vlak onder het wateroppervlak. Her en der steekt er ook een stok boven het water uit en die moet je mijden, daar zijn gevaarlijke rotsen.
Dit hebben we geleerd van F.H en van Herman. Ook worden er nog de nodige grappen en grollen gemaakt over anderen waarvan we de namen maar niet zullen noemen, dit blijft tussen Jos en mij.
Ook over het thuisfront hebben we het, dat het tijd wordt dat we weer in ons eigen bedje liggen.
Het zijn lange visdagen die we maken, 8 uur op een dag is niets en dat vele werpend vissen geeft vermoeidheid in de armen. De heuvels in Kilaloe doen de spieren in de benen geen goed, ja vermoeid dat zijn we.
De alertheid is minder, het reactievermogen gaat ook achteruit, ja morgen thuis weer lekker slapen achter de batterij van de vrouw en een normaal hapje Hollandse pot met aardappeltjes met spinazie, rodekool, worteltjes en witlof met een sausje.
Is dit heimwee? Nee dat is het niet, het is vermoeidheid en we willen eens lekker uitslapen denk ik.
Vijf dagen vissen is lang zat voor een stel oude knarren als wij, maar geen gezeur en verder vissen. Deze dag moeten we ten volle benutten.
Jos laat nog even zijn broodje tonijn uit zijn handen waaien en een klodder heerlijke tonijn komt recht in mijn snufferd terecht, dit zet ik hem nog wel betaald.
Op de eerste stekken vangen we niets, ook geen aanbeten. niets. Het is wel een mooie stek, maar toch ook nog een beetje onbekend en gevaarlijk. Misschien kunnen we dat beter uitproberen als we volgend jaar weer gaan. We gaan weer naar Holy Island, dit jaar houd ik mij aardig aan het uitgestippelde plan.
We varen de route zoals Herman het woensdag deed en komen weer bij die mooie rietvelden waar Jos de 108 cm ving. Even neem ik een plaspauze, maar deze wordt hevig verstoord door een boottaxi naar het eiland en de piemel gaat weer even in de broek.
Wat ook leuk is, is dat Jos vertelde dat toen hij door de bovenkant in de fles plaste, hij er achter kwam dat er geen bodem in de fles zat. Hier heb ik zo hard om moeten lachen dat ik bijna in mijn broek plaste .
Maar één troost: Herman heeft waarschijnlijk de dag erna het afgietsel weggeschept met het hozen van de boot, dus we hebben er zelf geen last van gehad en nu snap ik ook waarom Jos er achteraf zelf niet zo'n zin in had om te hozen.
Maar we zijn aan het vissen en vangen nog niet veel. Ik ga nu maar weer naar de Holy Island plek. De wind staat nu anders en is zeker windkracht 4 of 5. We driften over de breedte van het water tussen de twee eilanden door de rietpluimpjes waar we eerst goed vingen. Maar we kunnen ze moeilijk vinden, ze zijn zeker door de storm onder water verdwenen.
Ik doe een worp en gelijk klapt er een mooie snoek op en deze wordt binnengehaald. Eindelijk weer een vis. Op een andere plek verspeelde ik nog een Striker en dat zijn dure aasjes, deze Striker die ik er nu aan heb werkt dus ook.

Jos verspeelt ook nog een mooie vis en even later vangt hij er ook nog een. Sorry als ik een beetje loop te smokkelen, ik ben ondertussen een beetje de tel kwijt en terug scrollen in dit verhaal gaat moeilijk.
Maar ieder vangen we die dag nog twee leuke snoekjes. Jos ving in totaal 7 snoeken. Ik ving in totaal 7 snoeken en 1 baars. Herman ving ook een visje of 5 en een tiental lossers en een 5 tal volgers. Dit maakt toch een mooi aantal voor de vier dagen dat we hebben gevist, dit hebben we in twee jaar Lough Derg nog niet gehad, dus om dit te evenaren moeten we volgend jaar heel wat bergen verzetten. Jos moet zeker bijgesleuteld worden, want vissen kan ie niet (allemaal geluk die grote snoeken). Een Zeisters spreekwoord luidt immers: "Het geluk is met de domme vissers".

Of pech met de goede vissers, of de goede vissers zijn niet zo goed als ze denken, ik houd het bij het bovenste.
Maar we kwamen nog tot de ontdekking dat je ook noodle-soep kunt eten met een lange onthaaktang, misschien een goede vervanger van de eetstokjes bij de Chinees, want het werkte wel, dit hebben we op film.
Deze dag hebben we met veel wind afgesloten, ook de benzine was bijna op. We hadden nog een half litertje over, dit was nipt.
Thuis aangekomen gingen we vlug omkleden en een hapje eten. Dit keer kozen we voor Marokkaanse Pork. Zie je wel, ik wist wel dat ze varkensvlees aten. Nee, ons Hollanders maken ze niets wijs. Zo'n varkentje is totaal niet onrein en zo smaakt ie ook niet.
Dit hapje hebben we lekker buiten opgegeten, het was te warm binnen in het restaurant.
Ook nog even naar de pub. De drie Hollanders waren er in een keer vier geworden en een daarvan kwam schuchter vragen of we wat gevangen hadden. Hij zei dat ze het zo slecht vonden op het meer, ze hadden gedacht zeker 15 vissen op een dag te vangen.
Maar zoals je kunt weten uit eerdere verhalen: Lough Derg is hard werken, zoeken, buffelen, Herman zijn lach trotseren, DIT IS NIETS VOOR WATJES UIT GOUDA (daar kwamen deze drie vandaan, de watjes).
En dan nog vertellen dat ze zaterdag op haaien gaan vissen, zeker van die plastic visjes in een vissenkom. En als het echt haaien zijn, hoop ik dat ze opgevreten worden.
Wij doen nog een potje darten en poolen. Jos heb ik de vele potjes die we speelden maar allemaal verpletterend laten winnen, kan hij morgen ook weer met een goed gevoel naar huis en kan hij lekker slapen.
Herman had intussen weer twee klanten opgehaald: FRANSOZEN!!! Herman, wat moet je er mee?

Zaterdag het laatste Ierse ontbijt !!!! 10 september

Het scheelt, de Fransen spreken Engels en hebben een flesje wijn voor Herman meegenomen.
Maar die hebben we 's nachts voor de helft leeg gedronken en weer aangelengd met water. Herman proeft dit toch niet, dus dat geeft geen probleem.
De ochtend bij het ontbijt is een en al gezelligheid. Omdat er Fransen bij zaten, ging Frankrijkhater Jos nog even demonstratief zitten lezen in zijn boekje "Waarom nooit meer Frankrijk!!
Het leek wel of die Fransen nooit te eten hebben gehad, want binnen een paar seconden hadden ze het op. Wat ze zeggen over Fransen levensgenieters klopt dus echt niet.
Na het ontbijt nog even een familie knuffel met Herman en die ging toen op pad met de Fransen.
Willeke was er om ons weg te brengen naar Birdhill. Ik had nog een blikje met chocolade muntjes voor haar gekocht en nu mochten wij knuffelen met Willeke, dit was toch wel beter als met Herman.
Bij Birdhill ook nog weer even knuffelen met Willeke, dat heeft Herman de hele week nog niet gedaan (wij wel).
Daarna nog even wachten op de bus en dan gaan we voor de tweede keer deze week de TOCHT DER TOCHTEN maken, wat een rit en verspilling van tijd.
Daarna nog even een uurtje of vier wachten op Dublin Airport en dit begon bij de lang verwachte BURGER KING WHOPPER. Hè, hè, eindelijk een WHOPPER. Frietjes erbij met mayo en kip nuggets. Heerlijk.
Daar keek ik nu de hele week naar uit. Het ging niet om die snoeken. Herman en Jos maar denken dat Age snoek wil. NEEN, NEEN, AGE WILDE EEN WHOPPER. Daarvoor ga je naar Ierland (heb ik ze even gefopt hihihihi).
En dan eindelijk vliegen, wat een dag, want ook bij terugkomst staat er wat te wachten. Til en Annemieke hebben als welkomstgeschenk een opgeblazen Flipper voor Jos en een Nemo voor mij meegenomen. Dus zo belonen ze de grote snoeken van Jos en de peutervisjes die ik heb gevangen. Of schatten ze mij hoger in als Kaptein Nemo? (dit snapte Jos niet, ik wel)
En dan gaan we koffie drinken en fris en ik neem nog een WHOPPER, heerlijk !!!!!!!!!!!!!!!!

Jos, bedankt voor het lesje bij darten, pool spelen en echte snoeken vangen, het was een gezellige week. Ik zal 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' missen.
Herman, het was een hele gezellige week. Jos en ik zullen je bulderende lach nog nog wel even horen, want het waaide hier aardig vannacht. De naam Herman is veranderd in een naschok van Irene .

Misschien tot volgend jaar, dit ligt geheel aan de economische recessie die er komen gaat.

Dit artikel berust geheel op waarheid en wordt mogelijk nog aangevuld met extra tekst, foto's en bewegende beelden. Deze zijn niet echt geschikt voor jeugdige kijkers onder de 50 jaar en ook niet voor drie watjes uit Gouda. De Whoppers zijn echt opgegeten en zijn op geschikte en natuurlijke wijze naar binnen gewerkt. Ook de cola heeft goed gesmaakt, evenals de sigaretten en de cider.
De 12 oz ribeyes waren van 100% natuurlijk Iers rundvlees en de pork was echt Marokkaans varkensvlees. Jos en ik hebben het zelf geproefd en we zijn er nog!!
Het film materiaal wordt verzorgd door Bert Haanstra (Jos).