Koud helemaal niet!
Vandaag stond het doodaas vissen op het menu. Na een heel gedoe om de hengels voor het dood azen te hebben geprepareerd, kon ik dan eindelijk op pad. Ik had hiervoor twee hengels tot mijn beschikking met dobbers erop en schuiflood.
Vorig jaar had ik al eens een korte poging van een 45 minuten gedaan, maar dat werd niets, het was te koud en te nat.
Nu nog eens proberen met een goede warme overall, een dikke jas en een muts.
De hengels die ik mee had zijn niet erg geschikt voor deze vorm van visserij. Ze zijn eigenlijk te kort en totaal niet bruikbaar, maar je moet wat als je niets anders hebt.
Eerst heb ik nog even in de plaatselijke hengelsportzaak gesnuffeld om te kijken naar de echte doodaashengels en ik had er bijna twee gekocht. Maar er zat een klein kaboutertje op mijn schouder en die zei: "Nee Age, probeer vandaag eerst maar eens even of deze vorm van visserij iets voor je is".
En dus werd er van het plan afgezien om gelijk maar nieuw materiaal aan te schaffen.
Nu vlug de hengels klaar zetten en twee sardientjes werden er aan gehaakt.
Stoeltje er bij en een warme mok met tomatensoep erbij, en lekker zitten. Ik had ruim zicht (mist was er nog niet), maar de kou viel mee. Eigenlijk was het heel goed te doen met een temperatuur van 3 tot 4 graden.
En nu maar wachten op een aanbeet!!
En dat werd wachten en wachten; sigaretje er bij, nog een soepje, weer wachten, een sigaretje en soepje, een slokje water en opnieuw wachten.
Maar er gebeurde helemaal niets. Ik gooi de hengels opnieuw in, maar afstanden kan ik niet overbruggen met deze hengels, dus ze zijn niet echt geschikt. Meer dan een metertje of 15 kan ik niet halen.
En dat is net niet ver genoeg om op de juiste stek te komen, maar we zullen wel zien. Ik bleef geduldig, dat viel me nog mee.
Maar toen moest ik even mijn bril rechtzetten en .... plop, daar vloog het glas eruit!
Het is ook altijd wat en nooit iets goeds. Dat met één glas kijken beviel me niet zo goed, ik werd er zelfs een beetje misselijk van.
Na toch anderhalf uur tevergeefs op dezelfde stek te hebben gezeten, legde ik de hengels in de auto en heb vlug nog even een andere stek gezocht.
Al rijdend met één glas werd de nieuwe stek bereikt.
Eerst de ene hengel uitproberen en die ligt er al snel goed bij. Vlug de andere erbij. De tweede hengel even opnieuw ingooien. Eerst zie ik een sardien voorbij vliegen zonder dobber en haken en even later hoor ik ook een tik op het wegdek achter mij en daar ligt de dobber en ....knats, gelijk een auto er overheen.
Nu heb ik het gehad ook, de hengels weer de auto in en naar huis om een reserve bril te zoeken en vlug naar Hans Anders.
En daarna toch eens goed nadenken of ik dat doodazen nog eens moet gaan uitproberen.
Op zich was het wachten op een aanbeet me wel meegevallen, maar de ellende er omheen niet.
Dus dit moeten we maar eens overpeinzen ( het kaboutertje had toch gelijk).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten