Na een gezellig etentje voor de verjaardagen, en koetjes kalfjes gepraat.
kwam het geprek een beetje over vroeger met Diederick en Roderick.Jos had eens gevraagd waarom ik geen verhaaltjes meer op het blog schreef.
Nou Jos als je dit leest.
Het wordt steeds moeilijker wat te verzinnen, en het vissen kwam er niet echt van, te veel lichamelijke mankementen.
Dus hierbij weer eens een vis verhaal.
Vandaag, een vroege 2e paasdag 2023.
Gisteren appte Rogier mij om te gaan vissen.
Maar ik had het te druk, de tuin had voorrang deze moet voorjaar/ zomer klaar gemaakt worden.
Dus een afspraak gemaakt voor vandaag, en dan vroeg aan het water.
Je kent het he met die jongeren, spreek je vroeg af dan staan ze te laat op.
Of je krijgt een app binnen, ik zit nog in het kleine kamertje dat soort dingen.
Maar vandaag niet wonderwel, stipt op tijd!
Een korte begroeting, en praatje, vlug de spullen uit het de auto.
Het is een fris ochtendje, zo thuis in de tuin was de gevoels temperatuur toch een stuk beter.
Een kleine wandeling van een 500 meter doet ons op de juiste stek aankomen.
Rogier heeft de hengel al klaar, ik moet hem nog even optuigen.
Bij een eerdere sessie vorige week, had ik mijn dobber verspeeld.
Even een mooi dobbertje uitzoeken, ik gebruik vandaag een dobber van een dobberbouwer die ik ken.
En niet één die ik zelf heb gebouwd, en licht uitgelood.
Dit lichte uitloden, weer mee gekregen van een andere karper op de pen visser.
Zoals je nu al leest, het wordt dus vissen met de pen op Karper.
In de tussen tijd komen we erachter dat er een behoorlijke koude oostewind staat
Het doet me klappertanden, de kledij te licht uitgevoerd.
Niet fijn, en na een uurtje turen naar het water wordt het kouder, en kouder en ik ben sinds enkele dagen ook al weer een jaartje ouder.
Maar na nog een uurtje en geen één aanbeet gaan we terug naar de auto, daar is nog een stukje water met vlonder, laten we daar de proef op de som nemen.
Zo zat ik wat jaren geleden ook nog wel eens te vissen met toen vismaatje Jos, op de vlonder ook op karpertjes.
Maar deze vlonder iets meer in de natuur, en geen senioren woningen op de achtergrond maar een sportvelden park.
Er worden ook over andere zaken gesproken niet over twee domme varkens, en hun geknor, en wanneer ze naar de slacht moeten.
Al zou ik dat gesprek nog wel weer eens willen voeren.
Ik wil wel eens weten of ze vet genoeg zijn nu voor de slacht, en of hij dat domme geknor onderhand zat is.
Maar we vissen door het gesprek gaat over vogels, de varkens dat is andere koek.
Twee vlaamse gaaie ruzien over waar het nest te bouwen.
Doet me eenken aan mijn oudste zoon, zijn vrouw, verwacht een kleine, ik wordt dus opa als de goden me goed gezind zijn.
De tijd gaat snel je wordt ouder over, opa praten was er nog niet bij voor mij.
Wat ik nu wel merk ik, is dat ver in de nacht schrijven beter is, ik pkom er laat achter!
Ruim 500 verhaaltjes en het is al 4.55 uur op de zondag ochtend.
Niet vroeg er uit om te vissen, ik wilde uitslapen maar wel een verhaaltje schrijven.
Ik kan alleen nog geen oud Zeisters spreekwoord bedenken.
Of toch één, oh wacht hij plopt ook ineens op.
Waar vroeg in de ochtend en einde nacht, over knorrende varkens wordt gesproken.
Daar wordt en kleine knorrende big ontsproten.
Ik moest even de betekenis op zoeken, het bestaat zelfs ontsproten, uitspruiten, het zaad wortelt, zwelt, ontspruit.
Plotseling wordt ik wakker, in mijn ooghoek zie ik de dobber, in het donker kleurige water wegschieten
Weg gepraat over nestelende gaaien, houtduiven die bijna op je hoofd schijten, en langs vliegende ijsvogel.
Helder en bij de tijd, en niks demente net 63 jarige.
De hengel wordt gepakt, aanslaan en vol de spanning op de lijn.
De eerste gedachte was, en dat daar nog tijd voor was om aan te denken was, het zal wel weer brasem zijn.
Die was snel verdwenen, zelfs als er tijd voor was.
Die gedachte werd dus karper!
Hier op dit stukje waar ik nog nooit één vis heb gevangen, en de poging na een paar jaar en enkele pogingen had laten varen.
Het niet de moeite waard vinden van een stek, behalve vandaag.
Dit omdat dit stuk uit de wind zit, en 10 graden warmer lijkt en het eigenlijk maar 6 graden is.
Tijdens het schrijven van dit stukje hoor ik schooleksters, en het lijkt wel kieviten.
De schoolekster dat kan maar kieviten, ik woon in een woonwijk.
Maar ik zit mindden in een serieus verhaal!
Waar was ik gebleven, ik was zo goed opweg een stukje te schrijven, ik moet even terug lezen.
Oh ja varkens, biggenn en karper aan de lijn, en wegschietende dobbers.
De lijn giert van de molen, dus wat spanning erop.
Rogier dacht even dat ik een geintje maakte.
Ik zeg vlug maak het schepnet klaar.
Dan schiet steeds de gedachte door mijn hoofd, als de lijn maar niet knapt.
Zoveel kracht op zo'n dun stukje nylon, wat je zo normaal met je handen kan breken.
Nu veel spanning erop, de gaaien, schijtende houtduiven kunnen me even gestolen worden.
De spanning stijgt, ik bedoel nu bij mij!
Rogier legt het schepnet in het water maar verschillende keren moet ik even verplaatsen, zigzagend gaat de lijn door het water. Het sturen om takken in het water.
Maar na wat een kwartier lijkt en eigenlijk vijf minuten is.
Komt er voor mij een big van een karper uit het water.
Weg knorrende en zeurende varkens, een mooie big van een spiegel karper.
Voor mij de grootste tot nu toe, een nieuw record.
Weer hier in dit stuk natuur van Zeist, op een stukje waarvan ik dacht het is niks.
Ik steek mijn handen in de lucht van vreugde, dat doe ik zelden met een vis!
Ik omhels Rogier zelfs, bah.
Wat een vis, twee weken verder nu en ik denk er nog aan.
Daarom schrijf ik het ook maar op.
Rogier staat ook met verbazing te kijken, wat op het ene stuk in twee uur niet lukt, gebeurd hier in 10 minuten en een handje vol maïs korreltjes als voer.
De geboorte uit bruin water van een Big nu op zijn engels een big van een karper.
Het is alweer licht aan het worden, volop fluitende vogels, geen kieviten en schooleksters gewoon zangvogels, tuinvogels vogels uit de natuur gebombardeerd tot tuinvigels hoe durven ze of dat ze in een kooi zitten die tuin heet.
Ik doe mijn apneu masker van mijn Philips dream station maar weer op, en oordopjes in voor het rot geluid daarvan.
Nog even de ogen proberen te sluiten en toch nog uitslapen als het lukt.
Achteraf had ik beter kunnen gaan vissen, wat ook de planning was.
Maar dan had ik dit weer niet geschreven, en ik ben inmiddels ruim een uur verder 6.04 uur.
Of zal ik snel mijn bed uit springen, nee laat maar dat snel, is krakend en niet zonder de nodige ochtend pijntjes.
Ik doe mijn maskertje wel op, oogjes dicht en snaveltjes toe.
Op naar een volgend avontuur en A JE TO!
