Vanochtend vroeg maar weer eens oppad met Rogier.
We habben vorige week afgesproken een doodaas sessie in te plannen.
Dat is al zolang geleden dan kan wel 2017 zijn geweest.
Tenminste als het niet langer is, mijn laatste is nog Januari 2018 geweest, net voor alle ellende.
Die sessie pakte toen nog goed uit, en kreeg nog een mooie meter snoek op de kant.
Daarna is het vissen met doodaas uitgebleven.
Maar vandaag was het dan zover, zaterdag nog verse Sardines opgehaald die ik donderdag had besteld op de markt, geen diepvries.
Je zou ze zo op de grillplaat kunnen leggen beetje knoflook zout en peper is voldoende besprenkeld met wat olijf olie.
Maar laten we dat maar niet doen, dan blijft er niks over voor de doodaas sessie.
Voor de zondag hadden we om 8 uur afgesproken.
Vroeg genoeg voor mij, het moet wel leuk blijven.
Dus om 6.45 ging de wekker, en dan nog even 5 minuten omdraaien x 2.
Daarna eruit soepje opwarmen die ik de dag ervoor had gemaakt.
En als ontbijt een stuk tortilla de patatas, dat is een goede ondergrond voor de medicatie.
Er is nog een blikje cola, dat drink ik niet meer zoveel.
Dat alles in de tas hengels in de auto, en wachten op Rogier.
In de tussen tijd nog even een hoopje draaien, zodat hier niet tijdens het vissen een plek voor moet worden gezocht.
Rogier is mooi op tijd zijn spullen in de auto en oppad.
Stek is al bekend, een mooie sluis uitgezocht en daar gaan we zitten.
Ik vertel Rogier nog dat ik op deze stek ooit nog een worp deed, en dat alles in de aangrenzende tuin belande weg sardien.
En net dat ik halverwege ben dit te vertellen beland ook deze net aangeknoopt sardien daar in de tuin.
Dus de ochtend begint al met gegrinnik!
Maar dit moet niet te vaak gebeuren, ik heb 7 sardines mee.
Eén op reserve voor worpen zoals deze.
En ieder 3 om er een meter snoek of 4 mee te vangen.
En als dat lukt zou het toch prachtig zijn.
Nadat er een nieuwe sardien is aangeknoopt en er 4 hengels startklaar liggen, is het wachten.
Na een kwartier gaat bij mij de eerste dobber, al aan de wandel.
Rogier is ongeduldig en roept steeds ik zou hem maar aanslaan, waarop ik antwoord is nog te vroeg.
Maar Rogier is bang dat de snoek de sardien slikt, en sardien met dreg achterin de keel van de snoek verdwijnt.
Maar het is echt veel te vroeg om aan te slaan.
Onder grote druk, en van het gezeur af te zijn sla ik dan toch maar aan en zet de haak.
Maar bij het iets verder binnen draaien floept de sardien tussen de tanden van de snoek uit.
Weg snoek, en de sardien gelukkig nog aan de haak.
Dat weglopen van de dobber moet echt goed gebeuren niet hobbel de hobbel en dan weer niks.
Nee weglopen en of schieten onderwater, een paar seconden wachten 7 halve seconden tellen en slaan.
Dan zit de haak mooi voor in de bek.
Nu sta ik daar weer zonder snoek, teleurgesteld te kijken naar een bungelende sardien vastgebonden met elastiek aan twee dreggen.
Hoe lullig ziet dat er wel weer niet uit!
Dus volg je eigen visie, en luister niet naar je vismaatje!
Tot overmaat van ramp begint ook de motregen nog te regen.
We houden het al met al een uurtje of 4 vol, onder het een paar keer verplaatsen van de hengels naar een paar andere stekken.
Maar zonder enige vorm, van beweging of registratie van snoek.
We nemen een kom soep, en wachten nog even.
Maar besluiten even later toch maar naar huis te gaan.
Daar nuttigen we nog een grotere kom soep wat nog over was.
En nog een stukje tortilla de patatas, en we kletsen thuis nog wat na.
De volgende keer, staat nog wel in de planning.
Dit nog tussen de dagen door, wat vogel fotografie.
En nog naar de Oostvaarders plassen geweest.
Vrijdag 17 Januari.
Wat een troosteloos weer blijft het toch, gisteren de donderdag prachtig weer, maar ik moest eerst nog een paar uurtjes werken.
Daarna wachten op de keuken monteur die moet komen, en rond 14.00 nog een andere afspraak.
Dus vissen nee.
Dan toch de vrijdag oppad , stap in de auto en ben ook maar net de straat uit, regen natuurlijk het zou ook niet anders zijn.
Maar ik zet door, ik wil mijn nieuwe oude Orvis spinhengel testen.
Dus op naar de polder, zacht regenen wordt harder regenen dus, ik ga eerst naar de zuivelboerderij.
In de hoop dat als ik de kaas en andere melkproducten heb ingeslagen de regen is verdwenen.
Maar niets is minder waar, ik rij nog even wat rond en besluit bijna terug te rijden.
Maar een knorrende maag weerhoud mij hiervan.
Ik besluit de auto te keren, en rijd richting Vinkenveen daar zit een poelier vlak bij het water.
Daar koop ik wat kipproducten voor in de vriezer.
En bestel gelijk twee warme kip karbonades.
Stuk verder, eet ik deze op zijn ze ook niet al te heet meer.
Maar regenen blijft het, ik besluit terug naar huis te gaan geen regenkleding mee, en ik heb geen zin in een nat pak.
Dan kom Ik toch langs een bepaalde stek en besluit ondanks de regen toch de hengel uit te proberen.
Binnen enkele minuten, 2 snoeken dat zou 5 minuten zijn geweest.
Wat een top hengel, en dat voor 50 euro, zo vind je ze niet veel.
Het is gewoon een wonder hengel!!
Of ligt het gewoon aan, de visser achter de hengel, dat zal het zijn denk ik.
Maar wat een fijne hengel om mee te vissen, ik had er al hoge verwachtingen van.
Na een 50 minuten en verder geen snoek begint het ook nog weer harder te regenen en ga toch maar naar huis.
Er moet nog een grote pan erwtensoep worden gemaakt voor de buurtborrel op zaterdag.
Zaterdag 18 januari.
Ik heb nog een visafspraak staan met Marin, een oud vis, en meer drink stapmaatje van vroeger.
Hij was altijd ook verkoper bij de in Zeist gevestigde hengelsport zaak Schuurman de molen vroeger.
Nou verkochten ze daar niet alleen hengelsport artikelen, maar ook zaden dierenvoeders noem maar op.
Dus dit was weer vroeg uit de veren 6.15 ging de wekker.
Even nog 2x omdraaien en dan maar de ruit, broodje eten soepkom vol medicatie naar binnen en hup naar Marin.
Zijn zoon en neef gaan ook mee en oppad dan maar.
Ik weet wel wat nieuwe stekken voor Marin, maar het blijkt achteraf al bekend te zijn.
Maar op de heen weg, wijs ik toch nog wat stukken aan die niet bekend zijn bij hem.
We beginnen bij een stuk van de Zeister.
Het is taai, ik had niet anders verwacht, saai weer.
En daar houden snoeken niet zo van zeker niet met wat oosten wind, en weer wat net zijn omslag heeft gehad.
Na een uurtje pak ik toch de eerste snoek!
De eerste is binnen, dan duurt het nog wel een uurtje of 2 voor de volgende, deze komt maar net op de kant, krijg hem iets in de hand en glibberig weer het water in.
Maar gelukkig het is weer snoek.
Mijn mede vissers dachten dat ik al weer eerder een snoek had.
Ze zeggen me verder op in het weiland een snoek onthalen dat was 500 meter bij hun vandaan in een bosrand.
Maar dat was een totaal andere handeling, waar zei niet bij hoefden te zijn bij die hurk houding.
Gelukkig was de gedachte bij hun wat ze dachten gezien te hebben, het onthaken van een snoek.
De twee jongens gaan eerder weg voor andere geplande afspraken, Marin en ik vissen nog door
Marin kan het ook niet over zijn kant laten gaan dat ik 2 snoeken heb natuurlijk!
Wij gaan dus nog even door, al zit ik er zelf door!
Behoorlijk moe, en alles doet zeer, ik heb weer zo'n dag een slechte dus.
We harken verder, het laatste uurtje pakt Marin op een aangewezen stek, stuk van mij toch ook zijn eerste snoek ( eer gered).
Wel bekend bij Rogier en Mike!
Pakt Marin wonder wel, snoek nummer twee, en dan aan de overkant van de weg.
En dat op een stuk waar zowel , Mike, Rogier en ik nooit in alle jaren vissen geloof ik ooit een snoek hebben gevangen.
Ik dat stuk dan ook jaren, de moeite niet vind om het ook nog maar te proberen, maar natuurlijk overal waar water is, daar is ook snoek.
We vissen nog een klein stukje door, en bij het terug lopen kan ik Marin nog maar nauwelijks bij houden.
Of last van de astma, gewrichten of wat dan ook ik ben totaal gesloopt.
Op naar huis douchen en naar de buurtborrel.
En pan erwtensoep mee naar de buurvrouw, die verder alles heeft geregeld.
Zondag 19 Januari
Eerst even lekker uitgeslapen, daarna broodje eten en nog even zitten.
Is het tijd voor een boswandeling samen met Marijke.
Gelukkig ben ik weer vit de pijntjes zijn verdwenen, herstel gaat weer sneller.
Pfffft gelukkig maar, je zou je elke dag zo moeten voelen dan is het niet fijn.
Eerst even een stukje rijden op naar landgoed Blikkenburg.
Daar de auto uit de wandelstappers hebben we al aan en op pad na een meter of tien, wat een blubber.
We zetten door, maar in ons hoofd omkeren de beste optie maar we doen het niet.
50 meter verder komen we andere wandelaars tegen worstelen door de modder, en roepen waar zijn we aan begonnen.
Maar ook nu terug gaan is geen optie, aan de horizon schijnt de zon.
Bij enkele stappen vliegen de klodders met modder te boven mijn knieën op de schone broek.
Al glibberend en ploppend door de zuigende glibberige en blubberige klei worstelen we door.
Het lijkt wel kunnen, Marijke noemt het wadlopen maar is ook wat kleiner dan ik!
Maar we keren niet om, ook al zou je dat bijna wel doen.
Naderhand wordt het beter, iets vastere grond en we bereiken de andere kant van het eerste stuk bos en en steken de weg over.
Ook hier best wel blubberig maar niet zo met natte klei.
We zetten de wandeling door, elke keer met een ander jaargetijde blijft dit toch een van de mooiste stukken van Zeist.
Zo komen we bij het Imker hok waar de bijenkenkasten staan.
Daarna de voormalig woning van Wibi honkie tonkie de pianist.
En zo de voormalig jachtopziener woning van het landgoed, misschien nog wel geen idee.
Misschien eens meelopen met een wandeling van het gilde van Zeist.
We hebben nog een etentje bij Jakimono in Almere eind van de middag.
Zo belanden we bij het gat van, van Dam waar ik vroeger wel vaak viste samen met lagere schoolvriendje Kees Broeders, en ook bij de spoorbrug op de hoek rechtstreeks in de kromme Rijn, en luisterend op zaterdag ochtend naar de Koos Boswachter show, of was dat op zondag.
Lang geleden, allemaal!
We nemen de koelaan terug richting Zeist naar de auto, en vermijden zo dar we weer moeten kunnen wadlopen door de blubber.
Weer 5,5 kilometer.
Vlug naar huis een dubbele kop Cup A,soup!
En op naar Almere.
En zo was het een en al activiteit in een korte periode!
Zelf gemaakte sambal Manis.
Op naar een volgend avontuur en A JE TO
